zondag 29 september 2013

28/09/2013: Theros Release (Deel 2)

2-1 met een janky rood-wit heroic deck is blijkbaar genoeg om in de eerste draftpod van de tweede helft van de Theros Release te komen. Ik zit aan tafel met de winnaars en finalisten (en twee andere random 2-1's) van de vorige draft. Mensen die weten waar ze mee bezig zijn, dus. Voor ik m'n eerste booster openmaak, spoor ik mezelf aan iets beter te draften. Zwart heeft goede removal. Monstrous is een goede lategame. Alles behalve rood-wit heroic.

... Tot ik in mijn eerste booster Anax and Cymede naar me zie terugstaren.
 
 
Beter dan dit worden heroic-triggers niet, en ik blijf ervan overtuigd dat het draftformaat van Theros eerder aan de trage kant is. Ik zit deze keer blijkbaar wel goed, want ik word niet gecut, en krijg de beste kaarten van mijn vorige deck en nog wat leuke extraatjes terug. Deze keer moet ik zowaar speelbare kaarten cutten om mijn deck toch binnen de perken te houden. Het resultaat mag er zijn:
 
1 Akroan Crusader
1 Yoked Ox
1 Favored Hoplite
1 Hopeful Eidolon
1 Akroan Hoplite
1 Phalanx Leader
2 Cavalry Pegasus
2 Wingsteed Rider
1 Anax and Cymede
1 Labyrinth Champion
1 Ill-tempered Cyclops
 
1 Coordinated Assault
2 Gods Willing
1 Lightning Strike
1 Ordeal of Heliod
1 Battlewise Valor
2 Dauntless Onslaught
2 Portent of Betrayal
1 Gift of Immortality
 
10 Plains
7 Mountain
 
I like where this is going. Met Anax and Cymede en Labyrinth Champion krijg ik twee heel erg sterke heroic-effecten. 2 Dauntless Onslaught en een Coordinated Assault zullen ervoor zorgen dat ik die effecten vaak genoeg zal kunnen triggeren. Mooi meegenomen is dat bijna al mijn beestjes humans zijn, waardoor mijn twee Cavalry Pegasus extra nuttig zullen zijn.
 
R1: VS RG goodstuff: 2-1 (1-0)
Mijn tegenstander voor deze ronde had niet te klagen van zijn boosters. Een Stormbreath Dragon en een Thoughtseize, had ik gehoord. Ik wist alvast dat de draak problemen zou geven.
Game 1 is hoegenaamd niet spannend. De curve van mijn deck komt mooi tot uiting wanneer ik achtereenvolgens een one-drop, een two-drop en een Wingsteed Rider kan spelen voor mijn tegenstander zijn eerste beestje kan afleggen. De heroic-triggers doen hun werk, en voor ik het weet, kan mijn Wingsteed Rider voor lethal slaan.
1-0
 
Ik bespeur een trend. Zoals wel vaker verloopt Game 2 vrij slecht voor me. Ik moet naar 5 mullen, ik stumble wat op beestjes en mana. Uiteindelijk heb ik een Wingsteed Rider met Gift of Immortality erop om mezelf een beetje te verdedigen, maar ik kan nooit uit het defensief geraken.
1-1
 
Game 3 is weer een echte pot Magic. De beesten van mijn tegenstander zijn groter dan de mijne, maar vliegen niet. Ik kan rustig damage doen tot de draak landt.
 
Flying en protection from white. Uh-oh.
 
 
Da's even slikken... Gelukkig heb ik al enkele beurten een Portent of Betrayal vast, die ik gespaard heb voor relevantere creatures dan een random Nessian Courser. Guess that pays off. Mijn tegenstander kijkt vol afschuw toe hoe ik voor een beurt zijn draak steel en hem een stevig pak slaag verkoop. Helaas niet lethal, waardoor ik nog steeds met een probleem zit. Ik besluit mijn numerieke overmacht te gebruiken, en beestjes tegen hem aan te slaan. Iedere aanval verlies ik wel een beestje aan de draak, tot een Yoked Ox met een +1/+1 counter van Phalanx Leader mijn tegenstander van 4 naar 3 brengt. Precies binnen het bereik van de Lightning Strike in mijn hand.
2-1
 
 
R2: VS de mirror!: 2-0 (2-0)
Het moet gezegd worden, heel eerlijk was deze match niet. Mijn tegenstander zat in de draft twee plaatsen naast mij en kreeg twee keer boosters langs mijn kant door. Hij had net als ik een Anax and Cymede opengedaan en was ook tot de slotsom gekomen dat heroic  een goed deck kon zijn met zo'n bomb. Helaas werd hij dus stevig door mij gecut, en stelde zijn deck niet zoveel meer voor.
 
 
Game 1 van deze ronde is de eerste keer dat ik mijn Anax and Cymede kan spelen. De koning en koningin van Akros domineren meteen the red zone, en blijven dat doen tot mijn tegenstander op 0 staat.
1-0
 
Game 2 is zo mogelijk een grotere blow-out. Niet alleen Anax and Cymede, maar ook Labyrinth Champion belanden aan mijn kant van het veld, waardoor ik door middel van heroic-triggers zijn beestjes systematisch kan afschieten. De Champion krijgt ook nog een Gift of Immortality, om te verzekeren dat mijn tegenstander niet meer vanaf geraakt. Deze strategie werkt, en ik win vlotjes.
2-0
 
R3: VS UB: 1-2 (2-1)
Ik weet dat mijn tegenstander UB speelt, en verwacht hem dan ook vlotjes te kunnen overrompelen met early game action.
In Game 1 lukt dat prima: een Hopeful Eidolon op beurt 1 krijgt op beurt 2 een Ordeal of Heliod en slaat zo mijn tegenstander naar beneden en mij naar boven. Ik kan de druk hoog houden met andere snelle beestjes, en beland dankzij de Ordeal ergens in de 40 voor mijn tegenstander bezwijkt.
1-0
 
Ook in Game 2 kan ik een Ordeal of Heliod op een 1-drop leggen. De aggro doet z'n werk en ik krijg m'n tegenstander op een vrij laag levenstotaal; maar helaas net niet in range van mijn Lightning Strike. Hij stabiliseert met en Master of Waves die een stevige verdedigingsmuur aan tokens maakt, en een Gray Merchant of Asphodel die hem nog verder buiten bereik van de Lightning Strike brengt. Hij heeft de numerieke overmacht, ik kan niets aan zijn Master of Waves doen dankzij de protection from red, en hij overspoelt me (pun intended ) met elemental tokens.
1-1
 
Game 3 verloopt helaas niet volgens plan. Ik start lang niet zo snel als tijdens de vorige spelletjes en hink wat achterop wat creatures betreft. Removal van mijn tegenstander zorgt ervoor dat ik niet kan bijbenen, en het hele spel lang achter de feiten aanloop.
1-2
 
Ik ben een beetje zuur over de tweede game van de laatste ronde, waar de overwinning binnen handbereik had geleken tot de Gray Merchant of Asphodel neerkwam. Dan bedenk ik me dat 4-2 gaan niet slecht is, zeker omdat ik geen frequent drafter ben. Ik neem nog twee boosters als prijs in ontvangst (die naar goede gewoonte vol crap zitten) en besluit dan met Arno een pizza te gaan eten en wat verder te brainstormen over een wit-rood heroic deck in standard.
 
Plusjes
+ Goede rares in mijn kleuren en strategie opendoen
+ Portent of Betrayal klaarhebben voor een Stormbreath Dragon, allicht de leukste play van de dag.
+ Niet gecut worden
 
Minnetjes
- Na een fatpack, 4 release setjes, 2 drafts en een handvol losse prijsboosters nog altijd geen God, Planeswalker, Thoughtseize of goede mythic hebben.
- De overwinning binnen handbereik hebben en ze dan door de vingers laten glippen.
- Verliezen door een Merfolk. That's supposed to be my thing!
 

 

28/09/2013: Theros Release (Deel 1)

Theros release! Een Magic: The Gathering set volledig in het kader van de Griekse mythologie! De Heroes die bij de verschillende fases van The Hero's Path horen, zien er heerlijk uit. Om ze allemaal te verzamelen,  moet ik dus Prerelease, Releases en Gamedays spelen. Wat betekent dat ik vandaag mij nog eens een keer aan draft waag.
 
Ik heb een beetje een haat-liefde-verhouding met limited formaten. Enerzijds suck ik dermate in Sealed dat ik zelfs met een zieke pool vol witte en blauwe vliegers, gecombineerd met Ajani, Caller of the Pride en Jace, Memory Adept, 0-3-drop ga, anderzijds slaag ik er in draft steeds in tegen alle verwachtingen in  een schappelijk resultaat neer te zetten, zoals die ene keer dat ik in een Time Spiral draft tweede werd door wit-rode reanimator te draften (Icatian Towncrier + Akroma, Angel of Wrath + Ressurection is blijkbaar een ding). Ook vandaag zal "rood-witte shenanigans" een goede deckkeuze blijken.
 
Gezien er prijsboosters zijn op het einde van de drafts, wordt er niet gerarepickt. Wat je opendoet, mag je ook effectief houden. Gedeeltelijk als rare pick, gedeeltelijk in de overtuiging dat het een goede kaart is, draft ik in pack 1, pick 1 een Hammer of Purphoros. Omdat ik tamelijk onder de indruk was van de heroic-mechanic op de Prerelease, besluit ik er wit aan toe te voegen, en rood-wit heroic te forceren. Wat mij deze ontzettende pile oplevert:
 
1 Favored Hoplite
2 Akroan Crusader
1 Yoked Ox
1 Priest of Iroas
1 Phalanx Leader
1 Cavalry Pegasus
1 Leonin Snarecaster
1 Setessan Battle Priest
1 Epahara's Warden
1 Purphoros's emissary
1 Akroan Horse
2 Decorated Griffin.
 
1 Messenger's speed
1 Coordinated Assault
1 Spark Jolt
1 Battlewise Valor
1 Ordeal of Heliod
1 Hammer of Purphoros
1 Dauntless Onslaught
1 Portent of Betrayal
1 Rage of Purphoros

8 plains
9 mountain
 
Zoals gezegd, een complete pile, zonder enige deftige late game. Blijkbaar hebben de mensen rond mij ook zwaar in mijn kleuren gedraft, zodat ik geen echte bommen heb. In feite had ik moeten overspringen op een toegankelijkere kleur, zoals blauw, in plaats van koppig vol te houden. Ik heb op de Prerelease echter gemerkt dat het formaat eerder traag is en er weinig mensen de eerste paar beurten iets spelen. De tegenstander op snelheid pakken, da's het plan.
 
R1: VS RB Minotaurs: 2-1 (1-0)
Reeds in G1 leer ik de belangrijkste les van vandaag: Cavalry Pegasus moet serieus genomen worden. Mijn tegenstander gaat eerder traag van start en heeft weinig interactie met mijn Pegasus en vliegende humans. Voor zijn dikkere beesten heb ik Ephara's Warden. Ik haal het vlotjes in de lucht.
1-0
 
Game 2 verloop minder vlot. Dikkere beesten aan zijn kant, geen flyers bij mij. Als ik dan nog eens speelfoutjes begin te maken, loopt het slecht af.
1-1
 
Game 3 leert me een tweede les van de dag: Akroan Horse ziet er idioot uit, maar is verdomd vervelend. Mijn tegenstander moet zijn kostbare removal op zijn gekregen paard gebruiken voor ik teveel soldier tokentjes krijg. Uiteindelijk kan ik nèt voor lethal slaan met een Phalanx Leader en een Cavalry Pegasus die gebufft worden door Dauntless Onslaught en een getopdeckte Coordinated Assault, tot zichtbaar grote frustratie van mijn tegenstander.
2-1
 
R2: VS UR something: 2-0 (2-0)
In Game 1 komt mijn deck er prima uit. 1-drop, Phalanx Leader, Dauntless Onslaught, voor mijn tegenstander z'n eerste beestje heeft gelegd. Hij ziet dat het voor hem een uphill battle wordt, en scoopt niet lang nadat hij de 10 life gepasseerd is.
1-0
 
Game 2 gaat trager van start. Mijn beestjes doen niet al te veel damage voor de beesten die mijn tegenstander neerlegt te groot zijn om aan te vallen. Een Akroan Horse waar mijn tegenstander geen removal voor heeft en mijn Phalanx Leader zorgen voor de oplossing. Hoewel hij op dat moment voorstaat op het bord, scoopt mijn tegenstander wanneer hij beseft dat hij uiteindelijk bedolven zal worden onder 1/1 soldaatjes.
Als rasechte classicus een spelletje M:tg winnen met het Trojaanse Paard? Mijn dag is alvast geslaagd!
2-0
Timeo Danaos et dona ferentes!
 
 
R3: VS WG heroic: 1-2 (2-1)
Met een deck dat in de verste verten op niets trekt sta ik dan blijkbaar toch in de finale in onze pod van de eerste draft, dankzij een handvol lucky topdecks en een paar scoops die me lang uitgerokken spelletjes met Trojaanse paarden bespaard hebben. Helaas kan het niet alle dagen feest zijn. Dat blijkt ook, voor zowel mij als mijn tegenstander, uit de eerste twee potjes van ronde 3
 
In Game 1 doet mijn tegenstander niets door mana-screw na enkele mulligans.
1-0
 
In Game 2 zijn de rollen omgekeerd, en doe ik niets door mana-screw na een mulligan naar 5.
1-1
 
Het duurt tot Game 3 eer we eindelijk echt een potje Magic spelen. In deze match functioneert mijn deck zoals je zou verwachten dat het dat doet (slecht) en verlies ik, doch niet zonder weerwerk te bieden, van beesten die net iets dikker zijn dan de mijne, en bovendien ook nuttige heroic triggers hebben.
1-2
 
Ik besef maar al te goed dat ik veel beter met deze draft wegkom dan ik had gemogen. Lucky topdecks hebben tijdens de afgelopen drie rondes een slechte draft gecompenseerd, en ik mag erg blij zijn met het resultaat. Deze wetenschap spoort me aan in de volgende draft, die rondes 4-6 van de Release zal bepalen, wat beter na te denken, en eens een ander archetype te proberen draften.
 
Plusjes:
+ Een match winnen met het Paard van Troje
+ Cavalry Pegasus
+ Onzettend mazzelen met heroic-triggers
 
Minnetjes
- Na -tig boosters nog altijd geen God, Planeswalker of Thoughtseize opendoen. Of ièts van waarde, for that matter. Van een Swan Song en een Hammer of Purphoros word ik nu bepaald niet wild.
 
 

dinsdag 17 september 2013

14/09/2013: Bazaar of Moxen trial in Gent

Na een lange werkweek is het weer zover: zaterdag! Vrijheid, blijheid! En hoe vullen we zo'n zonnige vrije dag op? Juist ja, we gaan een hele dag in Outpost Gent zitten om Magic: The Gathering te spelen! In de veronderstelling dat het toernooi van vandaag een trial is voor de Belgian Legacy Cup, waar ik dus waardevolle byes kan winnen voor het Belgisch kampioenschap in december, onderneem ik een treinrit van twee uur naar Gent, waar op dat moment een soort jaarmarkt aan de gang is.
 
Ik veronderstel verkeerd. Blijkbaar zijn de byes die vandaag te winnen zijn niet voor het Belgisch kampioenschap, maar voor het legendarische Bazaar of Moxen toernooi, dat dit jaar tijdens de eerste dagen van november doorgaat in de lichtstad Parijs.
BoM-trials blijken minder populair te zijn. Enkele minuten voor het toernooi van start gaat, zijn we nog maar nauwelijks met genoeg om het sanctioned te houden. Op het allerlaatste ogenblik vallen er nog wat mensen van de Gent crew en een verdwaalde Limburger binnen, zodat we uiteindelijk toch nog met 19 spelers zijn.
 
Net zoals op de BLC-trial in Charleroi, speel ik vandaag BUG Delver. De singleton Sunken Ruins die me vorige keer zuur is opgebroken, wordt vervangen door een Underground Sea en de twee maindeck Disfigures worden Thoughtseizes, omdat ik in Gent als vanouds veel combodecks verwacht.
 
Dat blijkt geen slechte keuze, waaaaaaant:
 
Ronde 1: VS Reinout met ANT: 2-0 (1-0)
Slechts een week na het grootste Are you shitting me?-moment ooit, krijg ik al meteen de kans om mijn nederlaag van in Charleroi te vergelden. Ik ben de pandoering van toen nog niet vergeten en begin erg op m'n hoede aan de match.
In Game 1 gaat het me voor de wind. Ik kan door middel van een Delver of Secrets snel en goedkoop een bedreiging op het veld krijgen. Als die Delver dan ook nog eens meteen verandert in een Insectile Aberration, is het hek helemaal van de dam. Ik kan druk op Reinout uitoefenen zonder er nog veel mana of kaarten aan te moeten besteden, zodat ik m'n hand kan vullen met counterspells om op zijn combo te reageren. Dankzij een Sylvan Library krijg ik nog dat extra beetje card advantage en in enkele beurten sla ik Reinout, die al een paar beurten land aan het topdecken is, dood, met nog 3 Force of Wills en 3 andere blauwe kaarten in m'n hand.
1-0
 
Ook Game 2 verloopt vlotjes. Ik krijg op beurt 1 een Deathrite Shaman en kan zo na de draw step van zijn derde beurt een Vendilion Clique spelen. Ik zie in zijn hand Badlands, Ponder, Scalding Tarn, Dark Ritual en Duress. De keuze valt me niet al te simpel, maar uiteindelijk kies ik ervoor zijn belangrijkste combokaart, de Dark Ritual, weg te sturen en hem een nieuwe kaart te laten rapen. Deze keuze blijkt later de juiste te zijn. De combinatie van Deathrite, Clique en een derde kleine beater voert de druk op, en 7 leven besluit Reinout ervoor te gaan. Zijn combo gaat niet all the way, en hij raakt maar aan een stormcount van 7, waardoor ik plots op 3 sta en hij op 19. Uitstel is echter geen afstel: mijn beaters liggen er nog en Reinout heeft geen combostukken meer. Voor de zekerheid verwijder ik met Deathrite zijn Tendrils of Agony uit de graveyard, zodat ik me geen zorgen meer moet maken om mini-tendrills door Past in Flames.
2-0
 
Ronde 2: VS Kris met Manaless Dredge: 0-2 (1-1)
Kris wint de die-roll en laat me beginnen, en meteen weet ik hoe laat het is. Dredge is een van de slechtere matchups voor BUG en het belooft een lastige match te worden. Ik heb zelf nog een tijdje dredge gespeeld, en hoop door mijn Deathrite Shamans en Dazes toch nog een kans te maken. De Dazes raap ik niet, en de Deathrite doet niet voldoende. Op het moment dat ik zijn enige dredger wil verwijderen, cyclet hij een Street Wraith. De stroom dredgers blijft komen, en graveyard vult zichzelf snel. Laat op het spel maak ik een speelfout die hij niet afstraft en die eigenlijk ook niet meer uitmaakt. Met een hoop zombie tokens probeert Kris een Dread Return te spelen om zijn Flayer of the Hatebound terug te halen. Ik counter deze zondermeer, terwijl ik eigenlijk in response zijn tweede en laatste Dread Return had moeten verwijderen met Deathrite en pas daarna de eerste had moeten counteren. Wanneer ik de eerste Dread Return counter, gaat Kris niet voor de tweede en houdt zo genoeg zombies over om voor lethal te slaan in een aanval die lijkt op een slechte remake van Night of the Living Dead.
0-1
 
Eentje hiervan was me allicht beter van pas gekomen dan een Deathrite Shaman...
 
 
Game 2 verloopt trager, maar niet anders. Door mijn eigen Delver na een aanval te Disfigure'n, verwijder ik alvast 2 Bridges from Below, wat Kris, die er ook niet in slaagt snel zijn Nether Shadows terug te halen, enigszins vertraagt. Een goedgevulde graveyard maakt van mijn Goyf een stevige beater, die helaas maar al te makkelijk gechumpblockt wordt. Kris slaagt erin met Dread Return een Balustrade Spy terug te halen en dumpt zijn hele deck in de graveyard. Vervolgens haalt hij een Flayer of the Hatebound terug, die hij meteen weer opoffert om een Golgari Grave Troll te Dread Return'en. Ik laat hem nog enigszins werken voor de kill door hem te laten tellen hoe groot de Troll precies is. Het enige wat ik nog kan doen wanneer er 39 damage in de richting van mijn gezicht vliegt, is Kris er op attent maken dat het in feite 40 is, omdat Grave Troll zichzelf meetelt. Lekker Puh.
0-2
 
Ronde 3: VS Alexandre met Grixis Pyromancer: 2-1 (2-1)
Aan het begin van ronde 3 slik ik even. Ik moet spelen tegen de enige Belgische GP-winnaar ooit. Kadootjes zal ik dus niet krijgen.
Al snel zie ik dat Alexandre Grixis Pyromancer speelt: eigenlijk ben ik erg benieuwd naar de prestaties van Pyromancer, waarover ik zelf nog geen sluitend oordeel heb kunnen vellen. Wanneer enkele beurten later 2 Lavamancers en een legertje 1/1 elementals mijn levenstotaal gestaag doen afnemen, krijg ik een antwoord op mijn vraag. Voor hij kan aanvallen voor lethal slaag ik er net in om hem op 5 leven te krijgen, in de hoop dat zijn Dark Confidant een Force of Will revealt. De bovenste kaart blijkt echter een Polluted Delta te zijn, en de gevolgen laten zich raden.
0-1
 
In Game 2 opent Alexandre met een Delver of Secrets. Op beurt twee speel ik een Hymn to Tourach, wat het lauwe "What's the target for Hymn?" aan mijn tegenstander ontlokt. Het target lijkt me nogal duidelijk, en ik maak m'n punt duidelijk door hem op beurt 3 nog eens te raken met een Hymn. Zijn Delver is ondertussen een Insectile Aberration, maar door mijn Tarmogoyf die later het gezelschap krijgt van een Deathrite Shaman, verloopt de race in mijn voordeel. Wanneer ik een Disfigure trek om zijn beestje te verwijderen, kan mijn goyf ongemoeid all the way gaan.
1-1
 
Aan het begin van Game 3 nemen we beiden een mulligan. Ik ben tevreden met mijn 6, maar Alexandre besluit door te gaan tot 5. Hierdoor loopt hij achter op kaarten en komen mijn Hymn to Tourach en Wasteland extra hard aan. Alexandre geeft zich niet zomaar gewonnen en betaalt 4 leven om Dismember op mijn Tarmogoyf te spelen, wat hem wat tijd koopt. De Tombstalker waar ik zowat mijn hele graveyard voor exile, hapt een Submerge, waarna Alexandre mijn tweede zwarte source verwoest met Wasteland, waardoor ik Tombstalker niet opnieuw kan casten. Mijn Sylvan Library geeft me echter extra opties, en een Delver of Secrets volstaat om de laatste puntjes damage binnen te kloppen.
2-1
 
Ronde 4: VS Johan met Esperblade: 2-1 (3-1)
De vierde ronde is cruciaal. Een win katapulteert me vrijwel zeker in de top 8, een loss... wel... niet. Op dat moment is Johan, een van de betere Belgische legacyspelers, nièt de tegenstander die ik wil tegenkomen.
Ik moet toegeven dat Game 1 bijzonder spannend was. Johan begint, en haalt met een Thoughtseize de Hymn to Tourach uit m'n hand. Mijn draw levert me een nieuwe Hymn op, die hem een paar kaarten afhandig kan maken. Wat later heb ik een Delver en een Deathrite op het veld wanneer Johan besluit Jace the Mind Sculptor te spelen om mijn Delver te bouncen. Tijdens mijn volgende beurt sla ik de Jace naar 1 loyalty met mijn Deathrite, en herspeel ik de Delver. In zijn beurt speelt Johan een Snapcaster Mage om me terug te Thoughtseizen en Brainstormt hij met Jace. Ik offer normaal gesproken niet graag een Delver of een Deathrite op, maar tijdens mijn volgende beurt slaag ik erin mijn instincten te overwinnen en de correcte play te maken: mijn Delver en Deathrite vallen Jace aan. De Deathrite tradet met Snapcaster Mage en Delver slaagt erin Jace uit te schakelen. Enkele beurten later staat Johan -mede dankzij zijn fetches en Thoughtseizes- op 4, maar ziet het er slecht uit voor me: twee Spirit tokens van Lingering Souls slaan me voor 2 damage per beurt terwijl mijn ongeflipte Delver slechts sip kan toekijken. Een derde token houdt Johan bij. Later vertelt hij me dat hij dit deed om een blocker over te hebben voor een eventuele end of turn Vendilion Clique. Mijn Delver kan hem dus van 4 naar 3 schoppen. Twee beurten voor twee aanvallen in plaats van voor drie kost hem uiteindelijk de game: wanneer ik een tweede Delver of Secrets speel, valt Johan met alle spirits aan en zet me op 3, waardoor alles afhangt van de ene upkeep die me nog rest. Ik reveal een Abrupt Decay en win zo een van de spannendste spelletjes die ik ooit gespeeld heb.
1-0
 
Game 2 stelt heel wat minder voor. Ik spaar de Thoughtseize in m'n hand om de Batterskull te verwijderen die m'n tegenstander met Stoneforge Mystic gaan halen is. De Vindicate en Sword of Feast and Famine die ik verder zie, baren me echter zorgen. Als Johan later nog een tweede Stoneforge speelt en een Jitte gaat halen, gaat het met mij snel bergaf wanneer hij de kans krijgt beide equipments aan z'n Stoneforge te hangen.
1-1
 
Game 3 verloopt tamelijk gelijk op, tot ik de overhand in de lucht krijg met een Tombstalker nadat mijn Insectile Aberration een Swords to Plowshares vreet. Ik voorkom een lastige situatie door zijn Jitte te Decayen voor die enige schade kan doen, en de weegschaal slaat finaal door in mijn voordeel als ik mijn tweede Tombstalker speel.
2-1
 
Ronde 5: VS Christophe met ???: ID (3-1-1)
Na de spanning van de vorige ronde, krijg ik nu de tijd om wat te eten en te rusten. Christophe en ik geraken allebei vlot in de top 8 met een draw, dus zien we ook geen reden om dat niet te doen.
1-1-1
 
QF: VS Benjamin met UWR: 2-1
Het is alweer tijden geleden dat ik nog eens top 8 gehaald heb en dit is de eerste keer dat het me lukt met BUG Delver. Ik maak me zorgen: hoewel ik al een handvol t8's gescoord heb, ben ik slechts een keer door de kwartfinale geraakt, en dat in de goede oude tijd toen Merfolk nog een deck was en winnaars van een GPT nog een playset duals konden winnen.
In Game 1 lijkt het alvast of die trend zich zal voortzetten. Ik moet een mulligan naar 5 nemen vooraleer ik een ietwat aanvaardbare hand kan houden. Benjamin speelt een beest dat ik al tijden niet meer gezien heb en dat de hele match domineert: Grim Lavamancer. De Lavamancer brandt me langzaam maar zeker naar beneden en zorgt er ondertussen voor dat mijn Tarmogoyfs nooit echt bedreigend overkomen. Met een Thoughtseize zie ik bij Benjamin Stifle, Vendilion Clique, Swords to Plowshares en Umezawa's Jitte. Door te Jitte te verwijderen voorkom ik dat de match helemaal in zijn voordeel overhelt en omdat Benjamin er niet in slaagt een witte source of een derde land te vinden, klauw ik me langzaam terug een weg in het spel. Ik sta op 3 en hij op 6 wanneer ik met een Insectile Aberration en twee 3/4 Tarmogoyfs aanval. Zijn Lavamancer schiet het insect af en blockt de Goyf. Benjamin topdeckt geen Lightning Bolt en volgende beurt win ik.
1-0
 
Tot mijn schande moet ik toegeven dat ik in Game 2 er niet in geslaagd ben Benjamin onder de 20 te brengen. Zijn life total op mijn nota's zegt voldoende: 20, 23, 27, 31, 30, 34, 38... U raadt het al: een Stoneforge Mystic op beurt 2 zoekt een Batterskull, die ik niet weg krijg.
1-1
 
 
God, wat heb ik een bloedhekel aan Stoneforge Mystic...
 
 
Game 3 dus. Ik wou dat ik kon zeggen dat het een heroïsche strijd was die op het scherp van de snede werd uitgevochten, maar de realiteit is dat mijn tegenstander een vrij iffy hand heeft gehouden met maar een landje. De tweede source komt niet, en Benjamin doet een heel spel lang eigenlijk niets.
2-1
 
SF: VS Matthias met OmniTell: 2-1
Voor Matthias zijn eerste kaart neerlegt, weet ik dat hij OmniTell speelt. Ik zag hem immers tijdens de 5e ronde zijn plaats in de top 8 veroveren op Reinout. Voor game 3 had de stormspeler geen antwoord op een Leyline of Sanctity, wat Matthias de fabelachtige Turn 0 win opleverde. OmniTell is een vreselijk vervelend deck, dat zijn combo bijzonder efficiënt kan beschermen, maar door er veel tegen te spelen in de plaatselijke toernooitjes in Hasselt (Hallo Maarten!), weet ik dat ik er met BUG tenminste een kans tegen maak.
In de eerste game doet mijn deck wat het moet doen: ik sloop twee Ancient Tombs met Wasteland, en laat hem een Dream Halls en Cunning Wish discarden met Hymn to Tourach. Ik speel ook een Tarmogoyf, die uitblinkt in nutteloosheid: in de volgende beurt probeert Matthias immers af te gaan met Show and Tell. Ik Daze, wat bij hem een Pact of Negation uitlokt omdat hij geen untapped land meer heeft. "Force of Will", zeg en toon ik. "... Op de Show and Tell", voeg ik er nog net op tijd aan toe. Matthias verliest de counterwar, ziet dat hij zijn Pact niet kan betalen en scoopt.
1-0
 
Voor Game 2 blijkt mijn beoordelingsvermogen een kleine sanitaire stop ingelast te hebben. Wanneer het terugkomt, blijk ik een openingshand gehouden te hebben die bestaat uit Thoughtseize, Ponder, Wasteland, Bayou, Tarmogoyf en twee Hymn to Tourachs. Matthias heeft de Leyline waarvan ik wist dat hij ze op side had steken, en dan is het uit met de pret.
1-1
 
In Game 3 kan ik snel druk zetten: mijn turn 1 Delver flipt op turn 2 en slaat vervolgens iedere beurt voor 3 damage. Een Leyline blokkeert mijn discard spells, maar ik heb voldoende counters om enkele cruciale spells te counteren. Helaas is ook mijn voorraad counters niet oneindig. Voor ik hem met Insectile Aberration naar 1 mep, betaal ik nog 8 leven om 2 extra kaarten te rapen van mijn Sylvan Library om zo een counter te bluffen. Mijn hand zit echter vol land, en een beurt voor mijn vliegend beest het spel kan beëindigen ben ik zonder countermagic de spreekwoordelijke sitting duck. Mijn tegenstander heeft blijkbaar rond een Daze zitten spelen die ik niet heb, zodat hij met de kaart die hij vervolgens raapt niet af kan gaan en scoopt. Het feit dat de Judge meteen na de match vraagt of ik de counter had, doet me vermoeden dat ik door het oog van de naald gekropen ben.
2-1
 
Finale: VS Kris met Manaless Dredge
Voor het tot een finale komt, blijkt dat Kris en ik zeer verschillende interesses hebben: ikzelf hecht niet al te veel waarde aan de byes, gezien ik toch niet naar Parijs kan, maar wil wel graag de Badlands, terwijl Kris sowieso naar Parijs gaat, en weinig geeft om de Badlands. We splitten de prijzen: Kris gaat naar huis met een Plateau en byes voor Bazaar of Moxen en ikzelf met de Badlands, de kaart waar ik m'n zinnen op had gezet bij het begin van het toernooi. Profit!
 
 
 
Plusjes en minnetjes:
+ Wijzigingen aan het deck die meteen hun vruchten afwerpen!
+ Sympathieke mensen in Gent, zoals we dat gewoon zijn. Bedankt voor het fijn toernooi mannen, en veel succes toegewenst op BoM!
+ Het gevoel er als speler op vooruit gegaan te zijn.
+ Nog eens top 8 halen, de QF-curse doorbreken en er zelfs een dual aan overhouden!
 
- Ronduit domme openingshanden houden.
- De trein richting Sint-Truiden die maar een keer per uur rijdt, en op het station vertrekt op exact hetzelfde moment als ik mijn Badlands in ontvangst neem, waardoor ik nog een klein uur me zit te vervelen in het station.
 
Thoughts?
Discuss!
 
 
 
 

zaterdag 14 september 2013

08/09/2013: Avontuur in het zwarte land

Zondagochtend, 8u. Voor de expeditie die mij vandaag wacht, zullen Birthing Pods en Kitchen Finks niet volstaan. Overwoekerde tombes, tempeltuinen en goddeloze schrijnen worden ingeruild voor exotischere locaties als ondergrondse zeeën, tropische eilanden en bayou's. Voor mijn expeditie naar het zwarte land steek ik mijn trouwe Force of Wills op zak. Because I always carry protection.
 
Aan de laatste handelspost die de onze beschaving scheidt van de terra incognita, het kleine treinstationnetje van Alken, ontmoet ik 's morgens in de vroegte mijn collega-avonturiers: Tom, Maarten en Maarten. Kort na vertrek vervoegen ook Steven en Benoit ons.
 
Na een lange reis bereiken we onze bestemming, de verloren stad die op stoffige landkaarten Charleroi genoemd wordt. Na een koffie in een plaatselijk etablissement, worden we door de leden van de stam Putain de Pays Noir, gekleed in hun traditionele rood-zwarte plunje, bijzonder gastvrij onthaald. De fabelachtige schat die we hopen buit te maken, de felbegeerde byes voor de Belgian Legacy Cup en de Bazaar of Moxen in Parijs, blijkt van heinde en verre schattenjagers, avonturiers en desperado's aangetrokken te hebben. In 6 rondes en een top 8 zullen de 52 gegadigden elkaar bestrijden voor de prijs. Vandaag speel ik BUG Delver.
 
Ronde 1: VS Xavier met UWR Delver: 2-1 (1-0)
Al meteen in de eerste ronde besef ik het: ik had verdomme een muskietennet moeten meebrengen. Xavier, beter bekend als Mr. All delvers, all the time, maakt in game 1 een razende vaart. Op zijn tweede beurt flipt zijn eerste Delver of Secrets, en een beurt later verandert ook zijn broertje in een Insectile Abomination. De Tarmogoyf waarmee ik hoop een kans te maken in de race, hapt een Swords to Plowshares, en hoewel ik er in slaag een Delver te verminken met Disfigure, is het kalf al lang verdronken.
0-1
 
Fotorealistische weergave van game 1
 
 
Tijdens het shufflen voor game 2 scheurt Xavier per ongeluk een sleeve. Delver of Secrets. All delvers, all the time. Ook in dit spel duurt het niet lang voor Xavier twee 3/2 flyers naar m'n kop stuurt. Mijn Abrupt Decay vermindert de druk, en wanneer Tarmogoyf wordt bijgestaan door een van mijn trouwe Deathrite Shamans, slaag ik erin het tij te keren en de overwinning binnen te halen.
1-1
 
Het derde spel begint ongelukkig voor Xavier, met een mulligan naar 5. Dat verhindert hem echter niet mijn turn 1-play, een Delver of Secrets, te dazen. Als ik mijn tegenstander er lachend op wijs dat ik blijkbaar geen plezier mag hebben met Delvers, antwoordt hij enigszins verontschuldigend dat dat nu eenmaal zijn ding is. Ook mijn turn 2-play, een Hymn to Tourach, vangt een Daze, en de Goyf die ik volgende beurt speel, wordt ploegen gestuurd. Toch slaag ik er in de loop van de volgende beurten in een betere board presence op te bouwen dan Xavier, en wanneer ik met een Abrupt Decay mijn Deathrite Shamans bevrijd van een Detention Sphere, gooit mijn tegenstander, die op 2 leven staat, de handdoek in de ring.
2-1
 
Ronde 2: VS ??? met Jund: 2-1 (2-0)
Voor ronde twee zit ik eindelijk eens waar ik thuishoor: op een podiumplaats. Kan niet, hoor ik u denken. Inderdaad niet. Een repairing later zit ik weer gewoon op de begane grond, tegenover een nobele onbekende met Jund. Wat het "nobele" betreft verander ik snel van mening wanneer mijn tegenstander mijn deck uitgebreid begint te pile shufflen.
In game 1 slaag ik er niet in mijn tegenstander enige schade te berokkenen. Zijn Thoughtseize en fetchlandjes brengen hem naar 16, waar hij de rest van het spel op zal vertoeven. Mijn board blijft leeg, tot ik terug in het spel probeer te klauteren met een Tombstalker. Hij speelt een Liliana, die korte metten met de Tombstalker maakt. Mijn tweede Tombstalker ontmoet een tweede Liliana, wat meteen de tweede keer tijdens dit weekend is dat de nieuwe Legendary rule mij serieus naait. Mijn board blijft leeg, zijn Goyf wordt groter, en ik bijt in het stof.
0-1
 
Game 2 verloopt meer volgens plan. Met mijn turn 2 Hymn to Tourach pluk ik de twee kaarten uit zijn hand die hij net niet wou verliezen: een Hymn to Tourach en een Dark Confidant. Mijn Tarmogoyf wordt hierdoor best wel erg groot en wanneer ik ook nog een Tombstalker kan spelen, is het voor mijn tegenstander uit met de pret.
1-1
 
Ook in Game 3 zet ik volledig in op het Tombstalkerplan. Ik krijg het even moeilijk als mijn 5/5 demon eerst voor 3 geraakt wordt door een Lightning Bolt, en vervolgens sterft door een Punishing fire vooraleer ik er een Umezawa's Jitte onder kan hangen, maar blijkbaar kan een Tarmogoyf met een Jitte evengoed een stevig pak slaag uitdelen.
2-1
 
Ronde 3: VS Kris Boschmans met Sneaky Show: 0-2 (2-1)
Na de tweede ronde sta ik 2-0, en begint top 8 een haalbare kaart te lijken. Helaas duren mooie liedjes niet lang en word ik in de derde rond gepaird tegen niemand minder dan de huidige Belgische Legacykampioen, Kris Boschmans. Slik. We kennen Kris als een sympathieke kerel en vandaag is dat niet anders. Ondanks de 0-2 pandoering, speel ik twee ontspannen potjes.
In Game 1 houd ik een openingshand vast die mij de optie geeft voor een aanvaardbaar aggroplan te kiezen. Achteraf gezien had ik moeten weten dat Kris Show and Tell-based combo speelde, en was een mulligan naar counterspells en discard een beter idee geweest. Maar, als ons kat een koe was geweest... Mijn aggroplan gaat net niet snel genoeg, Kris krijgt een Griselbrand op het veld, en slaagt er mede door diens lifelink in veilig buiten schot te blijven terwijl hij me rustig doodstampt.
0-1
 
Post-board, gewapend met 2 Spell Pierces, een Flusterstorm, een Thoughtseize en 2 Vendilion Cliques, schat ik mijn kansen hoog in. BUG heeft immers een goed track record tegen combodecks allerhande. Voor zijn levenstotaal al te drastisch zakt, wint mijn tegenstander echter de counterwar om een Show and Tell. Kris toont een van de exotischere beesten die hij tijdens zijn expedities getemd heeft, en geeft zijn kleurig tentakelbeest opdracht mijn gezicht af te bijten.
0-2
 
Ook in de jungle van Magic geldt dat felle kleuren doorgaans een slecht teken zijn...
... Dat, en de shitload aan tentakels.
 
 
De trend van gisteren, het verliezen van uiterst winbare matchups, zet zich ook vandaag voort. Toch heb ik me tijdens deze ronde niet op frappante fouten kunnen betrappen. Misschien moet ik toch leren te durven mullen naar betere openingshanden.
 
Ronde 4: VS Reinout met ANT: 1-2 (2-2)
In ronde 4 kom ik nog een exotisch dier tegen: een zebra! Geen flauw idee of Reinout, die ik al vaker heb zien judgen, ooit het bekende zwart-witgestreepte judgeshirt heeft gedragen, maar toch. Hij weet wat ik speel, ik weet wat hij speelt, en Reinout kijkt bepaald niet uit naar deze match.
Game 1 begint niet al te best voor me. Na een mulligan naar 5 ben ik gedwongen een tamelijk matige, maar uiteindelijk toch acceptabele, openingshand te houden. Ik heb een beperkt aantal controlekaarten en mijn Delver flipt niet. Zelfs wanneer ik een Tarmogoyf speel om het tempo op te drijven komt Reinout nooit echt onder druk te staan, en op 14 leven combot hij rustig uit met Tendrils of Agony.
0-1
 

Voor Game 2 board ik het gewoonlijke anti-combopakket in. Daarnaast komt er ook nog een Echoing Truth binnen, om de rommel van een goed getimede Empty the Warrens op te ruimen. Alles verloopt dit spel van een leien dakje. Mijn hand zit vol counters, en wanneer Reinout daar wat probeert aan te doen met een cabal therapy, leg ik de business netjes terug met een brainstorm. Met een Tropical Island en een Sunken Ruins op het veld, wijs ik Reinout erop dat dat mijn favoriete manier is om Hymn to Tourach te casten, wat ik kort daarna ook doe. Tweemaal. Terwijl ik met een Deathrite Shaman iedere beurt kleine beetjes uit zijn levenstotaal neem, speel ik ook een Liliana waardoor Reinout iedere beurt een kaart verliest. Als de ultimate van Liliana afgaat, laat ik Reinout kiezen tussen een landje en een Carpet of Flowers, gezien mijn Wastelands de rest van zijn resources al om zeep hadden geholpen. Reinout besluit het bloementapijt te houden, wat vervolgens met Echoing Truth terug naar zijn hand gestuurd wordt. De kaarten worden al snel opgeraapt.
1-1
 
Voor Game 3 besluit ik de Echoing Truth uit te boarden voor een Golgari Charm, die iets efficiënter afrekent met Carpet of Flowers, en Goblins net zo goed wegveegt. Game 3 verloopt op het scherp van de snee. Reinout gaat voor de Empty the Warrens, en belaagt me met een legertje groene pygmeeën onder het motto "YOLO SWAG". Ik slaag erin beestjes neer te leggen om de aanval te stoppen. Wanneer ik op 4 leven sta en met een Tarmogoyf, 2 Deathrite Shamans en een ongeflipte Delver tegenover 5 1/1 goblins sta, meen ik dat ik een aanval wel kan riskeren. Het is immers al de tweede beurt van de 5 extra beurten in time, en ik speel voor de win in plaats van de draw. YOLO SWAG blijkt te werken: Reinout speelt een Tendrils of Agony zonder storm en zet me op 2 leven, waardoor zijn 5 goblins plots voldoende zijn voor lethal. FFS.
1-2
 
Ronde 5: VS Jonathan met TES: 2-1 (3-2)
Wow. Just... Wow. Vorige ronde was een mentale opdoffer, en veel tijd om ervan te bekomen voor ik aan ronde 5 begin, krijg ik niet.
Wanneer er in Game 1 op de tweede beurt 14 woeste groene 1/1 mannetjes uit een Empty the Warrens komen, weet ik dat ik een probleem heb.
0-1

Jaarlijks komen honderden Magicspelers zonder counterspells om in Pygmee-aanvallen.
(Bonuspunten voor wie me zegt uit welke film deze screenshot komt.)
 
 
Voor Game 2 slaag ik erin me te herpakken. Ik board de standaardcounters in, en omdat ik merk dat Jonathan meer speelt op de Empty the Warrens, 2 Golgari Charm.
In mijn openingshand zit al een van die charms, samen met een Daze en een Hymn to Tourach. Lijkt me voldoende reactievermogen. Even maak ik me zorgen wanneer Jonathan een vroege Duress kan spelen. Vreemd genoeg kiest hij ervoor de Daze weg te halen, een fout die hem het spel zal kosten. Wanneer ik enkele beurten later zijn legertje goblins tot het lijdend voorwerp maak van een ware genocide, lijkt het alsof Jonathan voor het eerst beseft wat Golgari Charm precies doet. Mijn Goyf is veel te klein om snel een einde te maken aan het spel, maar met zijn lege hand heeft Jonathan niet echt opties om me tegen te houden.
1-1
 
 
Game 3 win ik, geheel onverdiend. Dronken door het succes van de Golgari Charm, laat ik me ertoe verleiden een slechte openingshand te houden zonder counters, maar met een Tarmogoyf en een Golgari Charm en een Tropical Island en een Wasteland als enige landjes. Jonathan kan al vlug zijn combo uitspelen, en ik vervloek mijn beoordelingsvermogen wanneer ik besef dat ik de Charm niet kan casten. Het geluk is echter met de dommen, en ik topdeck een Misty Rainforest die me een zwarte manasource kan halen. Whew. Ik ontsnap alweer aan de goblins, en maak het spelletje rustig af.
2-1
 
Ronde 6: VS Xavier met BUG delver: 0-2 (3-3)
Top 8 is al even geen mogelijkheid meer, maar toch zou ik graag een positief nettoresultaat neerzetten op dit toernooi. Bovendien blijk ik tegen de Wanted van deze ronde te spelen: als ik Xavier versla, krijg ik alleszins nog een boostertje M14 voor de moeite. En we weten nog van gisteren wat ik zoal kan pullen uit prijzenboosters.
Het vet is echter van de soep en de vermoeidheid begint z'n tol te eisen. De BUG mirror lijkt vooral beslist te worden op landjes en Deathrites, en daar haalt Xavier al snel de overhand. Wanneer Xavier mijn Tropical Island wastet, is mijn Sunken Ruins plots waardeloos, en wanneer hij vervolgens mijn landjes van mijn Deathrite Shaman afsnoept met zijn eigen twee Deathrites, stelt mijn manabase niets meer voor. De beestjes die me het hele toernooi lang geholpen hebben, slaan me vervolgens bont en blauw.
0-1
 
Hoewel ik voor Game 2 onder meer een Life from the Loam binnenbreng om me minder kwetsbaar te maken voor land destruction, is dit spelletje een treurige copy-paste van Game 1. Met een Sunken Ruins op het veld speelt Xavier een Sinkhole op mijn enige dual en trekt zo de grond letterlijk onder mijn voeten vandaan. De Creeping Tarpit die ik vervolgens topdeck, verhindert me terug in de race te komen. Geen boostertje voor mij.
0-2
Het effect van een Sinkhole op een Tropical Island


Na mijn laatste ronde heb ik nog net de tijd om te zien hoe Tom, die als enige van onze auto nog een kans op top 8 maakte, zijn cruciale ronde verliest van Dredge. Uiteindelijk halen 4 van onze collega-avonturiers uit de Vlaanders top 8 (proficiat Kris, Sander, Johan en Reinout!), maar dienen ook zij de duimen te leggen tegen Sébastien Vicaire, die met de felbegeerde byes naar huis mag terugkeren.

No such luck voor onze crew uit Limburg. Met een tussenstop voor pizza in Hasselt, sluiten de beide Maartens en ikzelf het toernooiweekend af.

Het moet gezegd: de mannen van Team PPN slagen er steeds opnieuw in een bijzonder gezellig en smooth toernooi te organiseren. Bij deze nog een extra shout-out  naar hen toe: verdomd goed gedaan, mannen!
Ondanks mijn pover resultaat heb ik toch een leuke dag gehad en ben ik tot enkele interessante inzichten gekomen:
1) Ik moet beter nadenken over de openingshanden die ik vasthoud. Veel beter.
2) Een conclusie die ik ook op de GPT van gisteren reeds trok: neem bepaalde matchups niet for granted.
3) Sunken Ruins en Creeping Tarpit moeten onder de loep genomen worden. T2 Hymn to Tourach spelen van een Tropical Island en een Sunken Ruins is cute, maar zoals ik in de match tegen Xavier gezien heb, zijn er risico's aan verbonden.
4) YOLO SWAG is een valabele strategie.

Ik heb vandaag twee uiterst winbare matchups verloren. In de match tegen Kris lag dat grotendeels niet aan mij, maar toch stel ik me de vraag of ik bepaalde plays niet anders had moeten doen. Wat het laatste spel tegen Reinout betreft, ben ik er zelf nog niet uit. Had ik rekening moeten houden met de Tendrils, en Goyf achterhouden om te blocken? Of was ik hoe dan ook dood aan de Tendrils, en moest ik wel spelen voor de win, zoals ik gedaan heb?

Thoughts?
Discuss!

In Charleroi is Zoo nog een deck. Gaat verdorie zelfs top 8!
 

 
 

 
 

woensdag 11 september 2013

07/09/2013: GPT Antwerpen in Outpost Gent

Het is zaterdagochtend, en na een week opstaan om 6u kies ik er voor om reeds op het onchristelijke 8u uit m'n bed te komen. Waarom, vraagt u zich allicht af.

Voor de eerste GPT voor de Grand Prix in Antwerpen, natuurlijk!

Ik spring op de trein en ontmoet in Brussel Noord Arno, een goede vriend uit Leuven die al een tijdje geen Magic meer gespeeld heeft. Vandaag doet hij nog eens een keertje mee, en voor de gelegenheid voorzie ik hem van een Modern versie van mijn lievelingsdeck, Merfolk.

Ikzelf? Ik speel Melira Pod
Samengevat: een eigen versie van Project Melira, die me op de maandelijkse Birthing Pod Brawl in Leuven al goede diensten bewezen heeft. De eigen inbreng uit zich vooral in een singleton Path to Exile maindeck, met nog twee exemplaren op side. De redenering hierachter is dat het Wurmcoil Engines verwijdert bij 'Tron, een van mijn slechtere matchups, en ook Kiki-Jiki, Mirror Breaker kan verwijderen, waar Abrupt Decay dit niet kan.
Daarnaast hou ik de Archangel of Thune + Spike Feeder-combo voorlopig op sideboard. De combo ziet er veelbelovend uit, maar bij gebrek aan testresultaten durf ik hem nog niet op de main steken. Tot slot kies ik ervoor een sacrifice outlet te hebben op ieder punt van mijn curve, waardoor ik Dimir House Guard en Varolz, the Scar-Striped run. Vooral deze laatste is tijdens het testen een heus beest gebleken, die het aggro-plan aanzienlijk verbetert.
 
Blijkbaar ben ik niet de enige die het idee had om Modern te gaan spelen. In Gent, waar op dat moment een of andere jaarmarkt aan de gang is, verzamelen maar liefst 73 spelers om een setje byes voor de GP in de wacht te slepen. Waar ik eerst een rustig toernooitje van 5 rondes verwachtte, staat me nu een uitputtingsslag van 7 rondes te wachten.
 
Ronde 1: VS Steve met G/R Tron: 1-2 (0-1)
Een rustig begin is me vandaag niet gegund. Met Steve's Tron krijg ik al meteen een van de slechtere matchups voor Melira Pod op m'n bord.
 
In Game 1 besluit ik in te zetten op het aggro-plan nadat Steve's Karn Liberated mijn Birthing Pod exilet. De Karn sterft na mijn volgende aanval, en steekt me verder geen stokken in de wielen. Steve slaagt erin een Wurmcoil Engine te spelen, maar dankzij mijn Gavony Township lijkt de race in mijn voordeel te eindigen. Tot Steve z'n Emrakul, the Aeons Torn speelt. Bugger.
0-1
 
Voor Game 2 breng ik land destruction in de vorm van Fulminator Mage binnen, en 2 Aven Mindcensors om zijn zoekeffecten te blanken. Het duurt niet lang voor ik een eerste Mindcensor kan spelen, maar die wordt, samen met de rest van mijn boardpresence, opgegeten door een Pyroclasm. Met een Reveillark en een Kitchen Finks bouw ik weer wat op, en als ik dan ook nog Varolz trek, kunnen zelfs de twee Wurmcoils die hij speelt hem niet meer redden van mijn gebuffte Reveillark.
1-1
 
Enigszins optimistisch begin ik aan Game 3. Ik hou een one-lander met 2 Birds of Paradise en een Wall of Roots, in de hoop snel een degelijke aanvalsmacht op te rampen. Met een Aven Mindcensor in de hand, voel ik me extra veilig. Net als in een eerder toernooi in Brussel vergeet op het juiste moment echter gewoon het kreng te spelen. Een misplay van jewelste, maar geen bijster relevante. Steve legt steeds meer Tronlandjes in het spel, en kan al snel een Emrakul spelen, die het pleit in zijn voordeel beslecht.
1-2
 
Ronde 2: VS Geert met Melira Pod: 1-2 (0-2)
Geert, een wat ouder heerschap met een fancy (gekochte) WMCQ Top8 playmat, presenteert mij de mirror. Ik voel me enigszins gerust, omdat ik veel Pod verwacht had, en er dus tamelijk wat tech tegen heb. Dat vertrouwen zal helaas ongegrond blijken.
 
In Game 1 merken we al snel dat we beiden op Melira Pod zitten, en allebei zetten we onze zinnen op een combokill. Het ziet er goed voor me uit wanneer ik twee combostukken, een Melira en een Kitchen Finks, op het veld heb, tegenover zijn Murderous Redcap. De nieuwe legend rule komt me echter gemaan hard bitch-slappen wanneer Geert met een Phyrexian Metamorph mijn Melira kopieert en vervolgens een Cartel Aristocrat neerlegt, waardoor hij infinite kan gaan.
0-1
 
Game 2 loopt significant anders. Na een vroege Deathrite Shaman op beide kanten van het veld en een Scavenging Ooze onder mijn hoede, zijn we er ons beiden van bewust dat er dit speel geen sprake zal zijn van een combokill. Ik trek echter een Linvala, Keeper of Silence en een Aven Mindcensor, waardoor zijn deck praktisch lamgelegd word. Mijn vliegend leger brengt Geert, die een tamelijk potje kan whinen over het feit dat ik relevante sideboardkaarten trek en hij geen land, snel naar 0 leven.
1-1
 
Blijkbaar helpt whinen, want in ons derde spel trekt Geert alle relevante kaarten, en enigszins gemelijk merkt hij op dat Linvala toch een echte rotkaart is tegen ons deck, terwijl hij zijn eigen kopie speelt. Daardoor liggen niet alleen mijn combostukken, maar ook mijn manabase in de vorm van Dryad Arbor, Birds of Paradise en Wall of Roots lam. Geerts engel krijgt gezelschap van een soortgenoot wanneer zijn Archangel of Thune op de tafel landt, waarna het met mij snel afgelopen is.
1-2
 
Deze loss ergert me. Mateloos. Niet alleen zou ik perfect in staat moeten zijn de mirror te winnen, maar daarenboven zijn mijn kansen op top 8 al na de tweede ronde verkeken. Gelukkig speel ik om bij te leren, en sleep me naar de volgende ronde.
 
Ronde 3: VS Tine met Gruul Aggro: 2-0 (1-2)
Een meisje? Dat Magic speelt? Oh jee, deze match moet ik winnen! Slechte seksistische grapjes aside, het is een hele verademing om tegen Tine te spelen. Top 8 is al niet meer haalbaar, dus de druk is van de ketel en het is fijn eens te kunnen spelen tegen iemand die het spelletje niet te serieus neemt en zich op de eerste plaats wil amuseren. Tine zelf is all smiles.
 
In Game 1 overtuigt Tine niet als agressor, en ik heb alle tijd om een kleine board presence op te bouwen en mijn combo te zoeken. Het duurt niet lang voor een luttele 180.000 damage naar haar hoofd vliegt.
1-0
 
Voor Game 2 board ik een Obstinate Baloth in, die me al eerder goede diensten tegen aggro bewezen heeft, en de Archangel+Spike Feeder-combo, omdat Tine Scavenging Oozes runt. Mijn deck doet wat het moet doen, en al snel maakt een heel dikke Archangel een eind aan de match.
2-0
 
Tine speelt nog niet zo lang Magic, en de combo's die Melira Pod uit z'n mouw schudt, waren haar volledig onbekend. Na onze match stel ik voor nog wat spelletjes voor de leut te spelen, zodat ze het deck wat beter leert kennen. Als ik haar echter een stevig pak rammel met haar eigen deck verkoop, besluit Tine dat het wel even welletjes is geweest.
 
Ronde 4: VS Quentin met Bant: 2-0 (2-2)
Mijn opponent van de vierde ronde vertelt me dat hij 0-0-3 staat. Drie draws dus. Aan het einde van de vorige ronde zag ik hem tegen het Living End-deck spelen met iets wat op Death & Taxes leek, met Worships. Ik heb dus geen flauw idee wat er me te wachten staat.
Wait, whut?
 
In Game 1 blijkt het niet om Death & Taxes te gaan, een deck dat me enigszins zorgen baarde, maar om een homebrew in Bantkleuren. Zijn Thalia kan niet verhinderen dat ik een Birthing Pod neerleg. Met een Melira, Kitchen Finks en Pod in het spel, maar zonder mogelijkheden om mijn laatste combostuk te zoeken, waag ik me aan een aanval om de wateren te testen. Uit zijn Aether Vial verschijnt een Flickerwisp die mijn Melira bouncet, waardoor Kitchen Finks na een block van Thalia toch met een counter terugkomt. Een minor setback, zo blijkt, want wanneer ik de volgende beurt een Dimir House Guard topdeck, kan ik mijn nutteloze Finks rustig inruilen voor een Murderous Redcap en infinite gaan.
1-0
 
Voor Game 2 breng ik, net zoals steeds wanneer ik graveyard hate verwacht, de Archangel+Spike Feeder-combo in, en een Orzhov Pontiff. Na enkele beurten krijg ik een Spike Feeder en een Murderous Redcap op het veld, met een Chord of Calling in de hand, en wil ik de Redcap als een afleiding gebruiken. Quentin lijkt de combo met Spike Feeder niet te kennen, en exilet met zijn Fiend Hunter inderdaad de Murderous Redcap. Nu mijn tegenstander volledig uitgetapt is en dus geen counters meer kan spelen, Chord ik naar Archangel of Thune om het spel te beëindigen.
2-0
 
Ronde 5: VS Mark met Melira Pod: 1-2 (2-3)
Tegen ronde 5 begint de vermoeidheid wat toe te slaan. Niet aangenaam, zeker niet wanneer ik alweer de mirror mag spelen, en iedere Pod en Chord optimaal benut moeten worden.

Niet dat dat in Game 1 uitmaakt. Ik herhaal de play die ik eerder op de week al in Leuven maakte, en hou een hand met twee Birds of Paradise, een Deathrite Shaman en een Gavony Township. Mijn tegenstander slaagt erin een Birthing Pod, een Wall of Roots en een Melira op het veld te krijgen, waarna hij de enigszins vreemde keuze maakt de Melira weg te podden naar een Kitchen Finks. Het mag hoedanook niet baten, want mijn Birds overrompelen hem al snel in de lucht.
1-0
 
Hitchcock's Birds ain't got shit on this.

In Game 2 is het Mark die het luchtruim stevig in handen houdt. Onze beide levenstotalen gaan snel naar beneden terwijl we onze combo proberen uit te voeren, maar wanneer Mark een Archangel of Thune neerlegt, heeft dat allemaal niet veel belang meer.
1-1
 
Game 3 is meer van hetzelfde. Mark kan al snel een Linvala, Keeper of Silence in het spel krijgen, waardoor ik het weer moeilijk met mijn mana krijg. Mijn eigen Linvala sterft aan een Shriekmaw die uit zijn Pod komt springen, terwijl mijn drie kopies van Path to Exile alweer in geen velden of wegen te bekennen zijn om zijn Linvala een eind wandelen te sturen. Zijn Archangel of Thune landt, Mark krijgt er door zijn Spike Feeder 50.000 leven bij, en dat is alweer dat.
1-2
 
Ronde 6: VS Jordan met Jund: 2-1 (3-3)
Jordan is blijkbaar zo'n beetje in alle talen thuis, en tot mijn verbazing blijkt het hier om een Brusselaar te gaan die zich in alle drie onze landstalen nagenoeg heeft vervolmaakt. Hij speelt vol enthousiasme een deck dat hij naar eigen zeggen graag in alle formaten zou spelen: Jund.
 
Jund is doorgaans een goede matchup voor Melira Pod, maar in Game 1 merk ik daar hoegenaamd niets van. Jordan gaat razendsnel en is dodelijk efficiënt: mijn Deathrite Shaman hapt een Lightning Bolt, waarna Jordan zijn eigen Shaman speelt en mij zo onontbeerlijke mana ontzegt. Zijn Tarmogoyf schopt voor steeds meer schade, en wanneer een Liliana of the Veil mijn laatste hoop op een board presence van meerdere creatures de grond in boort, is er niet veel meer wat ik nog kan doen.
0-1
 
Game 2 verloopt trager. Op het moment dat Jordan een Liliana speelt, ligt er aan mijn kant van het veld al een Melira, een Varolz en een Kitchen Finks met een persist counter. Hij laat me een beestje opofferen, wat de Finks een enkeltje richting grafbak bezorgt. Nu mijn tegenstander uitgetapt is, speel ik Chord of Calling en vervolledig de combo.
1-1

Van Game 3 herinner ik me jammer genoeg niet veel meer. Mijn scorepad lijkt er echter op te wijzen dat ik al snel een Obstinate Baloth en een stel Kitchen Finks kan spelen, beiden echte topkaarten tegen Jund. Mijn aggro gaat iets sneller dan de zijne, mijn Path to Exile,rekent af met zijn Goyf, en beetje bij beetje herleid ik zijn levenstotaal tot 0.
2-1
 
Ronde 7: VS Diego met Living End: 2-1 (4-3)
Het is alweer de laatste ronde, en mijn laatste kans om het toernooi af te sluiten met een positief nettoresultaat.
 
Als ik in Game 1 al snel zie dat Diego Living End speelt, lijkt me dat een koud kunstje. Melira Pod is door zijn sacrifice outlets al bijzonder goed gewapend tegen Living End, en gezien ik zelf nog meer outlets speel, lijkt de match al gewonnen. Quod non. Wanneer hij mijn Viscera Seer weghaalt met een Beast Within, heb ik 2 kitchen finks op het bord en een Melira in de hand, waardoor ik de gok neem niet alles te laten sterven met de Seer, in de hoop snel een nieuwe outlet te kunnen leggen. Dat gebeurt niet, en Diego combo't netjes uit.
0-1
 
 
Ziet u een terugkerend gegeven? Telkens ik verwacht een matchup goed in de hand te hebben, loopt het mis. Gelukkig eindigt deze match niet zoals mijn mirrors, en speel ik in Game 2 verstandiger en efficiënter. Ik heb enkele beestjes, waaronder een Cartel Aristocrat  en een Kitchen Finks, aan mijn kant van het veld en een Melira in de hand, wanneer Diego voor de combo gaat. Ik dood netjes al m'n eigen beesten, die door de Living End terugkomen. Zijn land destruction-beesten zijn niet voldoende om mij van de mana te houden die ik nodig heb om de volgende beurt Melira te casten en infinite life te gainen, waarna Diego het voor bekeken houdt.
1-1
 
Ik heb m'n lesje wel geleerd, en Game 3 is een nagenoeg exacte kopie van Game 2. Wash, rince, repeat.
2-1
 
Na de zevende ronde eindigt voor Arno en mij de GPT. Met mijn 28e plaats kom ik zelfs nog niet in de buurt van de prijzen van de top 16. Net als iedere andere deelnemer krijg ook ik een boostertje M14 voor de moeite. Niét als iedere andere deelnemer bevat mijn booster een Scavenging Ooze, waardoor de entry fee van het toernooi toch enigszins gecompenseerd wordt. Moe maar clichématig voldaan spoor ik terug naar Sint-Truiden, om mijn decklist voor 's anderendaags nog snel in orde te brengen.
 
Wat hebben we vandaag geleerd? Voornamelijk twee dingen: wees niet zo verdomd smug als je een matchup onder de knie denkt te hebben, en speel Aven Mindcensor verdorie zoals je hem moet spelen! Wat mijn keuzes voor het deck betreft, kom ik tot de vaststelling dat Archangel of Thune the real deal is, en samen met Spike Feeder allicht en plaatsje maindeck verdient. Maar wat cut ik ervoor? Archangel zit op dezelfde (hoge) CMC als Reveillark, waardoor ik liefst slechts een van beiden speel. En Reveillark cutten is waanzin...
Daarnaast hebben de sacrifice outlets hun werk vandaag allemaal uitstekend gedaan, van Viscera Seer tot Dimir House Guard. Keep up the good work, guys.
De keuze voor Path to Exile i.p.v. Abrupt Decay moet verder getest worden. In de matchups waar ik dringend removal nodig had, kwam het maar niet. Dat gezegd zijnde zou een Abrupt Decay mij niet van een Archangel of Linvala verlost hebben. Misschien toch maar eens Shriekmaw proberen?
 
Props:
+ Arno, die terug Magict! Hoera!
+ Archangel of Thune, die een gamewinner blijkt te zijn.
+ Mazzelen met random boosters en een Scavenging Ooze scoren.
 
Slops:
- Archangel of Thune, die een gamewinner blijkt te zijn. Voor mijn opponents...
- Mensen die bitchen als ik mijn sideboardkaarten trek. Daarvoor speel ik ze, verdorie!
- Brainfarts met Aven Mindcensor, een kwalijke gewoonte die ik blijkbaar aangekweekt heb...
 
Tot zover het eerste verslag voor deze blog.
Thoughts?
Discuss!
 
 


dinsdag 10 september 2013

Proloog

Welkom. Alle begin is moeilijk, en dat geldt zeker voor de allereerste zin van een nieuwe blog. Zeker als de auteur ervan een notoir slacker is die al meerdere blogs heeft opgestart en opgegeven.

Een kleine inleiding lijkt een gepast begin. Een mission statement, zo u wil.

Wie mij zelfs maar een beetje kent, weet dat ik sinds jaar en dag mijn vrije tijd vul met Magic: The Gathering, 's werelds eerste Trading Card Game. Om alle legal crap achter de rug te hebben: Magic: The Gathering is eigendom van Wizards of the Coast. Ikzelf bezit jammer genoeg geen rechten op dingen als kaartnamen en -art.

Ik verzamel, durdle en speel toernooien. Mijn eerste echte deck was Merfolk (in de volksmond ook beter bekend als visjes, vissenkoppen of murder smurfs, dat een hele weg heeft afgelegd van casual crap met Sage's Dousing tot full-fledged legacy met Force of Wills en Wastelands.
Merfolk is al lang geen speelbaar deck meer en ondertussen heb ik mijn Silvergill Adepts ingeruild voor Tarmogoyfs, maar de Force of Wills en Wastelands worden nog steeds goed gebruikt in mijn nieuwe stokpaardje: BUG Delver. Daarnaast speel ik op z'n tijd ook eens graag Modern, waar Melira Pod (èchte Pod) mijn voorkeur wegdraagt.

Mijn playset Deathrite Shamans draait dus dubbele shifts. Bij deze is dan ook meteen de titel van de blog enigszins toegelicht.




"Allemaal goed en wel," hoor ik u zeggen, "maar waarom dan een blog?"

Met deze blog hoop ik een verzameling toernooiverslagen aan te leggen. In de aanloop naar de Grand Prix in Antwerpen in oktober worden er bijna ieder weekend meerdere toernooien georganiseerd, waaraan ik vol enthousiasme (soms,alleszins) deelneem. Van deze toernooien doe ik verslag, ter lering en vertier. In de eerste plaats probeer ik hierdoor meer over mijn speelstijl en resultaten na te denken, om hopelijk tot verbetering te komen. Als toevallige passanten daardoor eens smakelijk kunnen lachen om mijn meest recente brainfarts, is dat mooi meegenomen.

Bij deze hoop ik dan ook dat het duidelijk is dat ik allerminst een professionele speler ben. Wie naar hier komt voor de laatste nieuwe tech en verslagen van top 8's, zal allicht op zijn honger blijven zitten. Geen zorgen, ik heb gehoord dat LSV er ook aardig wat van kan. Van hem en de andere pro's kan u allicht meer bijleren dan van mij.


... Maar mijn stijl hebben ze niet.