zondag 17 november 2013

15/11/2013: What is dead may never die, but rises again, harder and stronger

Verontschuldigingen zijn op z'n plaats. In de eerste instantie omdat het alweer zo lang geleden is dat er nog eens een verslag op deze blog is verschenen. In de tweede instantie omdat ik besloten heb enigszins af te wijken van mijn oorspronkelijke doelstelling. Zo ben ik niet langer van plan van àlle toernooien die ik speel, een verslag te schrijven. Uiteraard wel nog van de meeste en de interessante, maar ik vermoed dat een report van een PTQ waar ik schabouwelijk slecht build en speel, voor niemand interessante lectuur is, zelfs niet voor mezelf. Laat me in de comments weten als je er anders over denkt, misschien kom ik nog op deze beslissing terug.

Maar geen zorgen, Legacy blijft nog ruim aan bod komen.

Zoals, bijvoorbeeld, in het verslag van vandaag.
 
De meeste van mijn lezers weten allicht dat er al een hele tijd Legacy gespeeld wordt in Hasselt. Hell, ik vermoed dat de meeste van mijn lezers zelfs al eens hebben meegespeeld. Voor zij die er nog niet mee bekend zijn, het concept: om de twee weken wordt er op vrijdag Legacy gespeeld. De avond zelf is er store credit te winnen, wat ook overeenstemt met een bepaald aantal punten voor het klassement. Na een 12-tal keren is de reeks gespeeld en worden de 8 beste spelers van het klassement uitgenodigd voor de top 8. Afgelopen vrijdag, 15 november, vond na lang wachten de top 8 van het vorige seizoen plaats, een avond waar reikhalzend naar werd uitgekeken.
 
Tijdens de vorige klassementsreeks van Hasselt heb ik het vrij goed gedaan en werd ik tweede, waardoor ik in deze top 8 steeds kan kiezen of ik wil beginnen of niet.
Ik besef maar al te goed dat iedereen me tegenwoordig vrij terecht op BUG zet. Ondanks m'n voorliefde voor het deck en dankzij het feit dat ik geen Deathrite Shamans in de t8 verwacht, besluit ik maar eens iets onverwacht te doen en speel ik Reanimator, ook wel bekend als "Angels and Demons and Lady Gaga":
 
 
Herbert West, mijn grote voorbeeld. Benieuwd wie deze referentie snapt.
 
 
QF: VS Alexandre met Dredge: 2-0 (1-0)
Ik voel me een beetje ambetant over deze match. Alex is een goede vriend die recent gestopt is met Magic en zijn hele collectie verkocht heeft. Omdat hij dus geen deck meer heeft, had ik hem lachend aangeboden dat hij mijn Dredge of Burn wel kon lenen, mocht hij dat willen. Gezien we wisten dat we in de kwartfinale tegen elkaar uitkwamen, ging ik er niet van uit dat hij op het aanbod zou ingaan. Tot hij dat toch deed. Op dit punt ligt mijn keuze voor Reanimator al vast, maar ik weet dus perfect waar ik me aan moet verwachten.

De match speelt ook volledig uit volgens die verwachtingen. In Game 1 laat ik Alex starten, omdat ik hem het voordeel van de DDD niet wil gunnen en omdat ik eventueel zelf ook gebruik wil kunnen maken van mijn discard step om dikzakken in de graveyard te kunnen zwieren. Alex zijn eerste beurt is weinig spectaculair, terwijl ik er in mijn eerste beurt in slaag via Lotus Petal zowel Entomb (Elesh Norn) als Reanimate (Elesh Norn) te casten. "Lady Gaga" is good game tegen Dredge en Alex scoopt.
1-0
 
Rah Rah Ooh La La. Of iets in die aard.
 
Verrassend genoeg kiest Alex ervoor als eerst te gaan in Game 2. Geen enkel probleem voor mij. Ik hou een vrij matige hand met 2 Petals, een Swamp, een fetch, een Reanimate, een Careful Study en een Echoing Truth. Geen library manipulation of iets om ervoor te zorgen dat ik snel een reanimation target heb, maar de Echoing Truths zouden normaal wonderen moeten verrichten tegen zijn horde 2/2 Zombie tokens. Ik sta enigszins te kijken als Alex het spel begint met een Leyline of the Void in het spel.
Gezien mijn draw, is de play vooralsnog duidelijk. Petal, Petal, Swamp, crack de Petals voor Echoing Truth op de Leyline, tap Swamp voor Entomb. Ik zoek Elesh Norn en Reanimate haar ook in de volgende beurt. Alex dredget nog een beetje, maar komt dan tot de conclusie dat hij geen out meer heeft en ik ga door naar de halve finale.
2-0
 
SF: VS Tom met Pox: 2-1 (2-0)
Van alle spelers die vanavond meespelen, had ik van Tom het minste een idee wat hij ging spelen. Hij beschikt immers voor een uitgebreide cardpool en een voorliefde voor funky decks. Persoonlijk had ik van hem verwacht dat hij zijn petdeck, Turbo Eldrazi, of Painted Stone ging spelen, maar Tom verrast vriend en vijand met Pox. Volgens de house rules van deze top 8 mogen we elkaars decklist zien voor we eraan beginnen, en ik zie dat Tom rekening gehouden heeft met eventuele graveyard-based decks. Ik zie maindeck een Nether Void en een paar Bojuka Bogs, en op side 2 Tabernacle of Pendrell Vale, 1 Extirpate, 2 Surgical Extraction en 2 Ensnaring Bridges.
 
Yikes.
 
Best dat ik de eerste dus win, en dan hopen, bidden, smeken dat ik post-board ook nog eens een game wat in de pap te brokken heb. In Game 1 lukt dat vrij uitstekend. Ik heb een Brainstorm, Entomb, Show and Tell, 2 Reanimate en twee landjes. Omdat ik hem zo weinig mogelijk kans op interactie wil geven, is het plan om in de tweede beurt Entomb te casten en direct op te volgen met Reanimate. Ik speel een landje, en geef de beurt door. Tom opent met een Thoughtseize. Ik Brainstorm en steek Reanimate en Entomb terug, Entomb vanboven. In hindsight was het beter geweest meteen te Entomben, maar nu geef ik Tom minder kans op interactie. Tom ziet weinig interessante combinaties en haalt de Show and Tell weg. Ik raap in mijn beurt de Entomb, cast die, haal en Reanimate Iona. Tom kan nu niets meer casten en scoopt.
1-0
 
F*cking over monocolor decks since 2009.
 
 
Game 2 verloopt aanzienlijk minder. Tom begint. Hij raapt geen threats, maar raakt voldoende graveyard hate om mij het leven zuur te maken. Een Entomb wordt geraakt door Extirpate, waardoor ik het hele spel het moeilijk heb om targets in de graveyard te krijgen. De targets die daar wel geraken, worden moeiteloos verwijderd met Bojuka Bogs. Daarnaast zet Tom ook de aanval op mijn landjes in, zodat ik uiteindelijk niets meer heb, en sterf aan 2 exemplaren van The Rack.
1-1
 
In Game 3 kan ik weer beginnen en dat biedt merkbare voordelen. Ik krijg vrij ongemoeid een Jin-Gitaxias op het veld. Tom heeft er geen oplossing voor en moet vanaf nu leven van zijn topdecks. Ook die bieden niet veel soelaas, terwijl de extra kaarten van Jin ervoor zorgen dat ik al snel een Griselbrand kan spelen. De Sigarda in mijn hand heb ik uiteindelijk zelfs niet eens nodig om mijn beesten te beschermen en ik win vrij vlotjes. Snowball'd!
2-1
 
Finale: VS Antoine met Belcher: 2-0 (3-0)
Kijk eens aan, de finale. Persoonlijk had ik gehoopt die tegen Team mate Maarten te kunnen spelen om hem dan genadeloos af te maken, maar het lot heeft er anders over beslist. Maarten moest al in de kwartfinale de duimen leggen tegen de andere finalist van vandaag, Antoine. Onze Waalse vriend heeft al enigszins geluk dat hij er vandaag bij is, gezien hij 9e werd in het klassement en mee de top 8 kon spelen doordat een van de andere spelers verstek moest geven. Hij doet het met zijn Belcher bijzonder goed, en is er in geslaagd door te stoten tot de finales. Ik kom tot de enigszins chauvinistische slotsom dat het nu aan mij is de Limburgse eer hoog te houden en dat verliezen eigenlijk geen optie is.
 
In Game 1 lijkt Antoine die mening ook toegedaan. Hij ziet mij een swamp spelen en komt in zijn eerste beurt eens piepen in mijn hand met Gitaxian Probe. Hij ziet een Entomb, Blazing Archon, Reanimate en nog wat irrelevante kaarten. Hij besluit dan maar voor de combo te gaan, en ik kijk met lede ogen toe hoe hij mana rampt, spell na spell speelt, uiteindelijk Burning Wish cast en.... Empty the Warrens speelt. Sure, that works for me. Ik staar tegen 22 Goblin Tokens aan die me onder normale omstandigheden iets meer zorgen hadden gebaard, maar nu kan ik gewoon aan het einde van zijn beurt Elesh Norn Entomben en haar de volgende beurt Reanimaten voor de win.
1-0
 
Met een mulligan naar 5 begint het tweede spel ook niet al te best voor Antoine. Ikzelf moet genoegen nemen met 6 kaarten en houd een vrij gewaagde openingshand: 1 Surgical Extraction, 2 Force of Will, 1 Careful Study, een dik beest en een Reanimate. Verre van ideaal, maar met 1 land of een petal ben ik in business, en ondertussen heb ik met de Extraction en de Forces prima bescherming tegen Belcher. Door Land Grant zie ik Antoines hand en merk ik dat hij de eerstkomende beurten weinig gaat zitten doen. Ik voel me dus vrij veilig zijn Xantid Swarm te counteren. Hier worden de notities enigszins wazig, maar ik raap een landje en een Entomb, terwijl Antoine al zijn manasources moet spenderen om een Goblin Charbelcher in het spel te krijgen. De Belcher ligt er en is lethal bij activatie, maar Antoine's hand is leeg. Ik besef echter maar al te goed dat het gedaan is van zodra hij een beetje mana bijeen kan sprokkelen, wat in Belcher doorgaans geen probleem is. Ik Entomb en Reanimate dus Griselbrand en zet mezelf op 2 leven om met Griselbrand naar een bepaalde kaart te graven.
 
Big Daddy G, een absolute MVP in dit Dan Brown-themed deck.
 
 
Mijn gebeden worden blijkbaar verhoord, want tussen de geraapte zeven kaarten zit een Pithing Needle, die ik dan ook onverwijld speel.
Antoine zit nu volledig vast, terwijl ik met Griselbrand een steeds betere positie kan uitbouwen en ook nog een Iona op rood kan neerleggen. Het spel, en daarmee ook de top 8, zit erop.
2-0
 
Het is me eindelijk eens gelukt de eindoverwinning op m'n naam te zetten. Niet meer te sneuvelen in de kwartfinale of de finale. Als winnaar heb ik, naast eeuwige roem en glorie, ook het recht op eerste keuze bij het rarepicken van de rares uit de doos Modern Masters die als prijs voor dit klassement was voorzien. Gezien de inhoud van de doos, ligt de first pick voor de hand:
 
The glorious spoils of war.
 
 
Het houdt echter niet op met de Tarmogoyf en ik maak vanavond ook een Blood Moon, Countryside Crusher, Worm Harvest, Angel's Grace en nog wat mindere kaarten buit. Daarnaast krijgen de finalisten ook nog het setje van de 10 Guild Pins van het nieuwe Ravnica block en krijgt iedereen een Stairs to Infinity, voor het geval we toch ooit eens zin krijgen om Planechase te spelen. Een avond goed geboerd, zeg ik dan.

Plusjes:
+ Reanimator, dat een goede deckkeuze blijkt te zijn en mij toelaat heerlijke puns en obscure referenties te maken. Iemand die (zonder hem te google'n) Herbert West kent? Iemand?
+ De goede sfeer in Hasselt en de fijne mensen daar, waardoor de toernooien ook gewoon leuk zijn. Speciale dank voor Tom Neven, die de organisatie van dit klassement op zich genomen heeft en dat bijzonder goed gedaan heeft. Dankjewel Tom.
+ Arjaan en Steven van Oberonn, omdat we ons klassement in hun winkel hebben kunnen organiseren, en voor de mooie prize support!
+ Minder verheven en plechtstatig maar daarom zeker niet minder leuk: winnen en dikke buit scoren. Yay 'Goyf!
 
Minnetjes:
- Eigenlijk valt hier niets te zeggen. Als er iets is dat wat minder was, is het het feit dat ik Alex er in de kwartfinale op ongelukkige manier moest uitknikkeren en dat ook Maarten in de kwartfinale al gesneuveld is, terwijl ik me oprecht had verheugd op een finale tussen ons twee.
Thoughts? Discuss!

vrijdag 1 november 2013

27/10/2013: GP Antwerpen (Deel 3)

Met een 4-5 finish op zaterdag haal ik niet genoeg punten om door te stoten naar dag 2. Zodoende zit GP Antwerpen er voor mij op en kan ik terug naar huis gaan. Toch?

Neen!

Op zondag hersleeve ik voor de tweede keer dit weekend mijn Deathrite Shamans, Abrupt Decays en Verdant Catacombs, want ik ga deelnemen aan het Legacy side-event. In tegenstelling tot Modern, heb ik wat Legacy betreft wel voldoende getest deze maand en zoals de twee recente T8's getuigen, gaat BUG Delver spelen me erg goed af. De lijst is dan ook dezelfde als op de BoM-trial in Mol, met 1 klein verschil: een Life from the Loam op side in plaats van de Maelstrom Pulse. Ik heb al vaker gemerkt dat de manabase het voornaamste zwakke punt van het deck is, en met Life from the Loam hoop ik daar een oplossing tegen te hebben.
 
Dus, once more into the breach!
 
Ronde 1: VS Team Italia: 2-0 (1-0)
De eerste ronde begint niet al te denderend voor mijn tegenstander. Een mulligan naar 5 bezorgt hem al een fikse achterstand, die er niet beter op wordt wanneer ik hem in mijn tweede beurt Hymn en zo een Wasteland en Tidehollow Sculler weghaal. Zijn Lingering Souls zijn eventjes goede chumpers tegen mijn Goyf. Mijn Sylvan Library geeft mij echter belachelijk veel card advantage en ik kom nooit echt in nauwe schoentjes te staan.
1-0
 
Zonder enige twijfel MVP van de match.
 
 
In het tweede spel gaat mijn tegenstander eerst, en haalt met Inquisition of Kozilek mijn Sylvan Library uit m'n hand. Da's best een aardige play, maar verreweg de enige relevante die hij dit spel zal maken. Twee Wastelands slopen zijn volledige manabase en Hymn to Tourach ontzegt hem nog wat meer opties. Na een Thoughtseize ken ik zijn hand en speel ik geen Hymns meer om te voorkomen dat er Lingering Souls in zijn graveyard belanden, die hij dan wèl zou kunnen spelen. Ook dit spel speelt mijn tegenstander niet echt Magic en verlies ik alleen leven door m'n eigen fetchlandjes.
2-0
 
Ronde 2: VS Jund: 1-2 (1-1)
Deze ronde heb ikzelf dan weer wat minder geluk met openingshanden. Ik moet twee no-landers wegsturen en een hand van 5 houden, die nog wat kleiner wordt als mijn tegenstander met Thoughtseize mijn Abrupt Decay weghaalt. Ik betaal hem met gelijke munt en Hymn vervolgens een Bloodbraid Elf en Abrupt Decay uit zijn hand weg. In de loop van het spel krijgt mijn tegenstander twee Grove of the Burnwillows op tafel, waar ik geen Wasteland voor vind. Zo sterft uiteindelijk ook mijn 5/5 Tombstalker na 3 Punishing Fires. Het wordt al snel duidelijk dat eender welk beestje aan mijn kant toch sterft aan Punishing Fire en ik verlies alle board presence. Uiteindelijk word ikzelf ook doodgeburnd door de Fires.
0-1
 
In het tweede spel kan ik weer mana-denial spelen. In mijn eerste beurt speel ik een Deathrite Shaman, een play die mijn tegenstander kopieert. In mijn tweede beurt kan ik met een Wasteland zijn Badlands slopen en heb ik dankzij Deathrite Shaman nog voldoende mana om een Abrupt Decay op zijn Shaman te spelen. Veel manasources heeft hij hierna niet meer, wat hem het spel kost.
1-1
 
In game 3 gaat het lange tijd gelijkop, tot mijn tegenstander met zijn Life from the Loam een lock forceert met Wasteland. Ik hou geen mana meer over en verlies het spel. Ik besef maar al te best dat dit een inzicht is dat veel mensen al tijden hebben, maar dit is de eerste keer dat ik geconfronteerd wordt met de Wastelock met Life from the Loam, en voeg het truukje toe aan m'n eigen arsenaal. Match verloren, maar les geleerd!
1-2
 
 
Ronde 3: VS BG Pox: 2-0 (2-1)
In Game 1 ga ik als tweede en nieuwsgierig als ik ben, snuister ik eens in m'n tegenstander z'n hand met Thoughtseize. Ik zie een Swamp, Bayou, Liliana of the Veil, 2 Wasteland en Bitterblossom. Omdat Bitterblossom sneller zal landen dan Liliana en mijn Delvers een serieus probleem kan bezorgen, kies ik ervoor deze weg te halen.
 
Enchantment èn Tribal? Da's pas smullen!
 
Mijn tegenstander raapt niet veel relevants; een Smallpox kost me een beestje, een land, een kaart en een leven en zijn Wastelands raken inderdaad mijn landjes, maar op dat punt sta ik al voldoende voorop; veel landjes heb ik immers niet nodig met een Deathrite Shaman en Tarmogoyf in het spel. Deze match staat genoteerd bij mijn persoonlijke favorieten, omdat ik nog nooit eerder een Tribal heb gehad om Goyf groter te maken.
1-0
 
Ook in Game 2 gebeurt er aan de overkant niets om over naar huis te schrijven en neem ik alleen damage van m'n eigen fetches. Mijn Goyf wordt steeds groter, en zijn poging om met Life from the Loam zijn Wasteland te recurren, wordt gestopt door Deathrite Shaman. Voor zijn Ensnaring Bridge heb ik een Force of Will en Goyf heeft nu ook een artifact om zich mee te voeden.
2-0
 
Ronde 4: VS High Tide: 2-1 (3-1)
In de vierde ronde tref ik een bekend gezicht: Tom van Magic Club Gent, vergezeld door zijn trouwe dicebag Rudy. Ik weet dat Tom High Tide speelt, maar desondanks houd ik in Game 1 een slechte hand vast die eerder aggro/tempo gaat en de nodige counters/discard mist. Ook de timing van mijn Brainstorms kan heel wat beter en Tom wint verdiend na een vrij lange combo-chain.
0-1
 
Geen zorgen, zeker na sideboarden is het voor mij bijna onmogelijk van combo te verliezen. Zeker met mijn Hymns: ik kan een t2 Hymn to Tourach opvolgen met nog een Hymn op beurt 3. Het verlies van 4 kaarten vertraagt Tom enorm en mijn Insectile Aberration krijgt alle tijd van de wereld om hem dood te meppen.
1-1
 
Game 3 verloopt zo mogelijk nog gortiger. Ik kan alweer een t2 Hymn chainen in een t3 Hymn. Tom zou graag enkele kaarten beschermen en wil Brainstormen. Helaas voor hem kan ik hem Daze'n, waardoor hij dus nog een kaart extra verliest. Zijn hand is leeg en in mijn volgende beurt leg ik een Liliana of the Veil neer, zodat er nooit meer dan 1 kaart in zijn hand komt te zitten. De scoop volgt al snel.
2-1
 
Ronde 5: VS RUG: 2-1 (4-1)
Ondertussen begin ik moe te worden en hoofdpijn te krijgen. Bovendien vrees ik er een beetje voor dat ik mijn trein mis en niet meer thuis geraak als ik dit toernooi tot het einde blijf spelen. Ik sta echter vrij goed, dus stoppen is geen optie.
 
In mijn vijfde ronde speel ik tegen RUG. Game 1 wordt een battle of the Delvers. Ik haal kort het overwicht wanneer ik een tweede Delver kan laten flippen tegenover zijn ene exemplaar. Ik Decay zijn Delver, hij Bolt mijn eerste en Fire//Ice't de tweede. Wanneer het stof optrekt krijg ik sneller terug een klok op tafel en kan ik hem doodslaan.
1-0
 
In Game 2 heb ik absoluut niets in de pap te brokken. Ook hier val ik ten prooi aan een lock met Wasteland en Life from the Loam. De manabase blijkt nogmaals de grootste zwakte van BUG te zijn en ik verlies weinig spectaculair.
1-1
 
Blijkbaar niet alleen defensief te gebruiken.
 
Game 3 is verdomd raar. Blijkbaar heeft mijn tegenstander een one-lander met Ponder gehouden; mijn Wasteland vernielt dat ene landje, waarna hij er geen meer bijtrekt. Na enkele weinig succesvolle draw phases, scoopt mijn tegenstander.
2-1
 
Ronde 6: VS RUG: 2-1 (5-1)
Toe maar. 4-1. Ondanks de ondertussen barstende hoofdpijn en de enorme honger die nauwelijks verlicht wordt door een veel te dure pizzapunt, speel ik vandaag mijn beste Magic. Nog even volhouden, het einde is in zicht.
 
Al dit geleuter over eten en vermoeidheid, eigenlijk om te maskeren dat ik over deze match niet meer veel weet te zeggen omdat mijn notities vrij summier zijn gebleven. In Game 1 haal ik op beurt 2 met Thoughtseize een Young Pyromancer weg en neem ik akte van de Scalding Tarn, Island, Goblin Guide en Daze die nog blijven zitten. Wat start als een race tussen twee geflipte Delvers eindigt in mijn voordeel wanneer ik een 4/5 Tarmogoyf op het veld krijg.
1-0
 
In Game 2 wint mijn tegenstander de Delver-race. De mijne hapt removal, de zijne kan blijven liggen en mij rustig doodschoppen.
1-1
 
Game 3 is niet echt spannend. Ik slaag erin zijn bord leeg te houden, maar mijn Delver flipt niet, waardoor ik enkele beurten lang voor 1 damage per keer mep. Ten slotte landt ook Goyf en gaat alles ineens heel wat sneller.
2-1
 
Ronde 7: VS TES: 1-1 (5-1-1)
Kijk eens aan. 5-1. Het blijft vandaag maar komen en de top 8 lijkt geen dagdroom meer. Wanneer ik zie dat mijn opponent in Game 1 een vrij typische combo-openingsplay doet, doe ik inwendig een vreugdedansje. Het mag helaas niet zijn, want in de laatste beurt die mijn tegenstander krijgt voor hij door mijn Delver wordt doodgeschopt, gaat hij feilloos af en krijg ik 13 kopieën van Tendrils of Agony op m'n neus.
0-1
 
Ook Game 2 verloopt niet denderend. In plaats voor de insta-kill met Tendrils te gaans, kiest mijn tegenstander ervoor vrij snel 10 Goblin tokens te maken. Dankzij een ongeflipte Delver, Deathrite Shaman (die de Delver na zijn dood nog eens kan omzetten in 2 leven) eneen Tarmogoyf, kan ik enkele beurten kopen, maar de antwoorden moeten dringend komen. Het ziet er slecht uit: ik sta op 3, mijn tegenstander heeft genoeg Goblins om volgende beurt langs mijn blockers heen te komen en me dood te slaan. Met Sylvan Library zie ik de bovenste drie kaarten van m'n deck: Brainstorm, Force of Will en een landje. Slik. Ik kies ervoor de Brainstorm te houden en hoop dat die me kan redden. Ik slaak dan ook een hoorbare zucht van verlichting als ik tijdens mijn beurt de Brainstorm speel, en de bovenste drie kaarten een landje, een Force of Will... en een Echoing Truth zijn.
 
 
Niets zo welkom als dit, behalve misschien Emma Watson met een St. Bernardus Abt van het vat...
 
 
 
De Goblins zijn plots weg, en Goyf kan in de aanval gaan.
1-1
 
Mijn tegenstander is bepaald niet de snelste speler (maar ik kan het ook geen echte slow play noemen), dus tikt de klok ondertussen aardig verder. Wanneer mijn tegenstander een Brainstorm als een Ponder wil spelen, kan ik hem nog tijdig stoppen voor hij begint te shufflen en wordt er een Judge bijgehaald. Geen probleem, alles is nog te herstellen en we krijgen twee minuten voor de Judge call. Ondertussen heb ik een Clique en een Liliana op het veld en een tweede Clique en Liliana in de hand, dus de overwinning lijkt verzekerd. Tot het time is. Mijn tegenstander doet een minicombo en gaat Grapeshot zoeken om de Clique en de Liliana af te schieten en mij 5 damage te doen. Ik heb nog een klok, maar helaas niet genoeg beurten meer om het spel af te maken. Met mijn tegenstander nog 2 aanvallen verwijderd van een loss, zitten de 5 extra beurten erop. Tot mijn enorme afgrijzen besef ik enkele dagen later dat de Judge die tijdens de extra beurten naast ons kwam zitten niet dezelfde was als diegene die de 2 minuten extra time had gegeven voor de Judge call, en ik dus de twee extra minuten, waarin ik had kunnen winnen, niet heb gekregen. Deze match had ik echt moeten winnen en gezien het verloop van de laatste ronde, zal dit gelijkspel mij ongetwijfeld nog vele slapeloze nachten kosten.
1-1
 
Ronde 8: VS BUG Delver: 1-2 (5-2-1)
Ik geef toe dat ik ontzettend aan het balen ben na het vorige spelletje. De top 8, die net nog bijna een zekerheid had geleken, lijkt me nu door de vingers te glippen. Buiten begint het donker te worden en de venue loopt stilaan leeg. Maar de prijzen die op me wachten zijn niet te versmaden. Nog even volhouden, dus... Mijn opponent biedt me een split aan: we spelen voor wie naar top 8 gaat, maar we zouden het gewonnen winkelkrediet gelijk verdelen. Gezien ik geen zin heb om, als ik verlies, de top 8 af te wachten om mijn deel te claimen, of, als ik win en de top 8 speel, na de top 8 nog mijn tegenstander op te zoeken en naar de vendors te gaan, wijs ik het aanbod af. Normaal kies ik liever eieren voor mijn geld, maar de vermoeidheid begint een factor te worden en voor een keer kies ik voor een mogelijke 300 euro in plaats van voor een zekere 25 euro.
 
Ik blijk de mirror getroffen te hebben. Twee Deathrite decks die elkaar tegenkomen is sowieso altijd al een beetje awkward. Wie de meeste heeft, haalt het doorgaans van zij tegenstander. Gewapend met die kennis, begin ik en speel ik een Deathrite Shaman. Als hij er vervolgens ook een probeert te leggen, hapt die een Daze. In mijn volgende beurt Waste ik zijn landje. Mijn tegenstander komt uiteindelijk terug in de race, maar eigenlijk veel te laat.
1-0
 
Game 2 voelt aan als een identieke mirror, met uiteindelijk twee geflipte Delvers en een Deathrite aan beide kanten van het speelveld. Het is een race, waarbij ik helaas te laat van start ben gegaan. Wanneer hij dan ook nog removal voor mijn Delvers trekt, is het spel snel gedaan.
1-1
 
Game 3 is een echte hartenbreker. Ik houd een openingshand met Life from the Loam, wetende dat die kaart mij in dit spel zowel offensief als defensief erg van pas zal komen... Maar ik kom er nooit toe ze te casten. Ik blijf steeds een stap achter, stumble op mana en een Game die bijzonder winbaar leek, glipt me steeds verder in handen. Als ook zijn Tarmogoyf landt en ik slechts een Wasteland op het veld heb liggen, raakt het besef me als een mokerslag: dit spel heb ik verloren.
1-2
 
Het valt moeilijk te beschrijven hoe zuur ik na deze ronde ben. Er spookt zoveel door m'n hoofd: wat had ik beter kunnen doen? Ik heb vandaag m'n allerbeste Magic gespeeld, en het was niet genoeg. Is het pech? Of ben ik zo dom dat ik de relevante fouten niet eens herkend heb? Voor een ding ben ik alleszins wel dankbaar: na een slopend weekend kan ik eindelijk naar huis om m'n eigen bedje in te kruipen. En extra meevaller is dat ik met Koen en Ruth mee terug naar Hasselt kan rijden en daar mijn trein naar huis kan nemen, in plaats van me 's nachts nog door Antwerpen te spoeden om mijn trein niet te missen. In de auto kom ik wat tot rust en de gezelligheid helpt me alles wat te relativeren. Ik heb vandaag alleszins m'n A-game gespeeld en een meer dan behoorlijk resultaat neergezet.
 
Plusjes
+ Nieuwe truukjes leren (die allicht zo oud als de straat zijn)
+ Ondanks de vermoeidheid en honger toch in staat zijn 8 rondes lang bijzonder degelijk te spelen.
+ Mijn Hymns, die presteren zoals ik van ze gewoon ben.
+ Koen en Ruth, voor het vervoer en de gezellige babbel onderweg. Erg bedankt!
 
Minnetjes
- Nog vele slapeloze nachten beleven door de vraag: "Had ik mijn tegenstander in die 2 extra minuten kunnen doodmeppen?"
- Net iets te veel in een dag het slachtoffer worden van een Wastelock.
- Zo hartverscheurend nipt naast een grote top 8 en behoorlijke geldprijzen grijpen. Dat had een dual kunnen zijn!
 
Thoughts?
Discuss!