Soms voelt het aan alsof ik m'n eigen evil twin ben. Niet alleen speelde ik gisteren op de tweewekelijkse Legacy-avond een deck met Stoneforge Mystic, vandaag speel ik zowaar T2. Wat krijgt een mens in godsnaam zover, hoor ik u denken, beste lezer.
Promokaarten.
Als volbloed classicus ben ik een ontzettende fan van de flavour en de art van Theros, en doe ik dus mijn uiterste best om alle Heroes te verzamelen. Daarvoor moet ik dus op een Game Day het opnemen tegen The Horde, om zo The Vanquisher te verdienen.
Promokaarten.
Als volbloed classicus ben ik een ontzettende fan van de flavour en de art van Theros, en doe ik dus mijn uiterste best om alle Heroes te verzamelen. Daarvoor moet ik dus op een Game Day het opnemen tegen The Horde, om zo The Vanquisher te verdienen.
Cow says mooooooo!
Daarnaast is de attendance promo van de Game Day een full art Kiora's Follower, die ik absoluut voor mijn Vorel EDH moet hebben. En, y'know, 't is een merfolk.
Zodoende begeef ik me op een mooie zaterdag naar De Spelfanaat in Leuven, mijn oude stomping grounds, gezien er in Oberonn bij hoge uitzondering geen Game Day georganiseerd wordt.
Eerst neem ik het op tegen The Horde met een rood-witte heroic-deck.
Yes, I'm going to be *that* guy. Vrij vanzelfsprekend wat hier aan de gang is. Ik probeer de eerste aanvallen zoveel mogelijk op te vangen met Ratchet Bombs en beestjes met vigilance en first strike, totdat ik de infinite life combo met Boros Reckoner, Mortal's Ardor en Boros Charm heb. Vervolgens doen mijn goden en planeswalkers de rest.
Met The Vanquisher veilig opgeborgen in mijn binder, is de helft van de buit al binnen. Nu de Game Day nog. Ik ben geen expert (of zelfs maar novice) in T2, maar het schijnt dat Mono Black Devotion, dat mij op de Theros Game Day goed geholpen heeft, nog steeds een deck is. Bovendien speelt het deck Gray Merchant of Asphodel, wat wel een beetje lijkt op Tendrils of Agony. Kinda.
"You can take the player out of Legacy, but you can't take Legacy out of the player..."
De lijst is sinds vorige keer niet substantieel veranderd, alleen de removal heeft sinds Born of the Gods een upgrade gekregen:
-maindeck-
4 Mutavault
4 Temple of Silence
18 Swamp
4 Desecration Demon
4 Gray Merchant of Asphodel
2 Pack Rats
4 Nightveil Specter
1 Erebos, God of the Dead
4 Underworld Connections
1 Whip of Erebos
4 Hero's Downfall
4 Thoughtseize
4 Bile Blight
2 Ultimate Price
//sideboard//
3 Duress
3 Lifebane Zombie
1 Blood Baron of Vizkopa
1 Pack Rats
1 Whip of Erebos
2 Doom Blade
1 Dark Betrayal
3 Drown in Sorrow
4 Temple of Silence
18 Swamp
4 Desecration Demon
4 Gray Merchant of Asphodel
2 Pack Rats
4 Nightveil Specter
1 Erebos, God of the Dead
4 Underworld Connections
1 Whip of Erebos
4 Hero's Downfall
4 Thoughtseize
4 Bile Blight
2 Ultimate Price
//sideboard//
3 Duress
3 Lifebane Zombie
1 Blood Baron of Vizkopa
1 Pack Rats
1 Whip of Erebos
2 Doom Blade
1 Dark Betrayal
3 Drown in Sorrow
R1: VS Selesnya Aggro: 0-2 (0-1)
Mijn dag begint al goed. Denk ik. Immers, een beestjesdeck moet toch verliezen van een deck met oodles removal? Niet dus. Blijkt dat Ultimate Price weinig doet tegen een deck met voornamelijk multicolorbeestjes en wanneer ik dan wel eens goede removal heb, zijn er altijd wel shenanigans als Selesnya Charm of Gods' Willing. Bovendien, merk ik, stelt de early game van Mono Black geen fluit voor en moet ik meestal winnen op een lethal Gray Merchant. En laat Selesnya nu net een heel sterke, harde early game hebben.
R2: VS R/B Burn (aggro?): 2-1 (1-1)
Wie we daar hebben, Lesley! Opgepast met deze jongen, lezertjes. Het begint al mooi. "Wat speelt ge?", vraagt Lesley. Wanneer ik hem het antwoord schuldig blijf en antwoord dat hij het wel zal zien, kijkt 'ie bij het shufflen doodleuk naar een willekeurige kaart. Eigenlijk moet ik op dit moment een judge roepen, maar omdat iedereen toch al weet dat goede, ouwe Lesley niet zuiver op de graat is, de tamme judge er allicht niets aan zal doen en ik geen goesting heb in ambras, laat ik het erbij. Normaal win ik toch wel op playskill.
In Game 1 valt dat even vies tegen, en word ik dankzij Spike Jester, Chandra's Phoenix en enkele Shocks doodgeburnd voor ik een adequate board heb.
0-1
In Games 2 en 3 slaag ik erin wat lifegain op te zetten in de vorm van Whip of Erebos en Gray Merchant of Asphodel (of zelfs nog leuker: een combinatie van die twee). Ik stabiliseer, en al snel komen de Desecration Demons mijn team versterken.
2-1
R3: VS U/W Heroic: 1-1-1 (1-1-1)
Ondanks het feit dat deze match echt eeuwig lijkt door te gaan (of misschien net daardoor), herinner ik me er niet al te veel van. Ik verlies m'n eerste game wanneer een Precinct Captain zowel een Ghostblade als Hopeful Eidolon aangemeten krijgt, waardoor mijn tegenstander niet alleen voor veel per beurt schopt, maar ook nog eens zoveel leven bijkrijgt. Mijn removal wordt systematisch geblankt door Gods' Willing en Brave the Elements.
0-1
In Game 2 krijg ik meer removal, die ook nog eens doorkomt. Zonder beestjes kan hij niet winnen.
1-1
Game 3 gaat nergens heen. Onze beide boards worden snel en goed gevuld. Een legertje Pack Rats in aanbouw wordt opgeslokt door een Detention Sphere. Ook een Underworld Connections vangt een Detention Sphere, terwijl mijn Erebos de lifelink van mijn tegenstander platlegt en een onmisbare blocker vormt. Een beetje een vreemde keuze van mijn tegenstander dus om daar geen Detention Sphere op te leggen, maar goed; ik klaag niet.We zitten in een standstill, waar geen van beiden uitgeraakt. Een Gods' Willing maakt zijn Fiendslayer Paladin (immuun voor mijn removal) met een hele rits aura's erop tot driemaal toe lethal: gelukkig heb ik steeds een Mutavault om te blocken terwijl mijn Erebos zijn Heliod aan de praat houdt.
Er komt geen doorbraak, en ik breng mezelf tot 4 leven om met twee Underworld Connections naar mijn kill te zoeken: een lethal Gray Merchant. De Whip of Erebos in mijn library komt echter net 1 beurt te laat, zodat het spel eindigt met een draw, in plaats van een Whip of Erebos die een Gray Merchant uit de graveyard terughaalt.
1-1-1
R4: VS Gruul Aggro: 2-0 (2-1-1)
Mijn volgende match verloopt vlotter. Ik slaag er tot tweemaal toe in niet al te veel schade op te lopen in de early game, en stabiliseer vrij snel tegen zijn normaal iets snellere deck. Ik zie de removal die ik wil zien, en win de tweede game dankzij een speelfout van mijn tegenstander, die uit wanhoop een alpha strike probeert te forceren en dus aanvalt met zijn Stormbreath Dragon, waarmee hij het spel had kunnen winnen als hij die had achtergehouden en de zaken niet zo gerusht had. Jammer maar helaas.
2-0
2-1-1 is blijkbaar geen slechte score, en deze T2-noob mag de top 8 spelen als 6e seed. De boosters worden op basis van de swiss verdeeld, zodat er alleen nog voor de playmat gespeeld wordt. Als 6e geeft me dat welgeteld 1 booster (wat hoegenaamd niets zegt, gezien alle deelnemers er een krijgen) waar niets wereldschokkend in zit. Mooi meegenomen is wel de foil full-art Pain Seer:
De top 8 begint, en ik mag meteen tegen een speler waarmee ik eerder vandaag aan de praat ben geraakt, waardoor ik een sterk vermoeden heb dat hij U/W heroic met Daxos of Meletis speelt.
QF: VS U/W Heroic met Daxos of Meletis: 2-0 (3-1-1)
Mijn tegenstander speelt min of meer een eigen brew, en heeft dus niet bepaald een geoptimaliseerd deck. Vooral tijdens zijn cruciale beurten in de early game doet hij niets, wat mij de kans geeft Desecration Demons te spelen. Wanneer ik twee Gray Merchants kan chainen voor lethal damage, beseft mijn tegenstander dat het allicht niets wordt.
1-0
Game 2 is meer van hetzelfde. Ik krijg de kans om zonder veel kleerscheuren aan 4 mana te geraken, en speel een Desecration Demon. En nog een. En nog een...
2-0
SF: VS White Weenie: 2-0 (4-1-1)
Na een lange rustpauze (een van de andere kwartfinales was de control-mirror) kan ik eindelijk beginnen aan de halve finale. Omdat ik toch min of meer snel een trein moet hebben, omdat ik 's avonds in Hasselt heb afgesproken om de Lego film te gaan kijken, zet ik een ontzettende rotvaart achter deze match. Mijn deck lijkt dat een goed plan te vinden, en geef me consistent precies wat ik nodig heb.
2-0
F: VS Selesnya Aggro: The Rematch!: 1-2 (4-1-2)
Toe maar. Voor een T2-leek, breng ik het er prima vanaf. Ik sluit de dag af met dezelfde tegenstander als ik hem begonnen ben, en ik voel de bui eerlijk gezegd al wel hangen. Ik slaag er weliswaar Game 1 te winnen, en even heb ik goede hoop dat ik toch nog minstens een spelletje zal kunnen winnen, maar het mag niet baten. De beesten komen te snel en de removal wordt tegengehouden. Daarenboven kom ik er, met een Blood Baron of Vizkopa in het spel, op een vrij awkward manier achter dat het wurm token van Advent of the Wurm volledig groen is, en niet groen-wit...
1-2
Wel verdorie, die hele top 8 gespeeld en net op het laatste gesneuveld, zodat ik nog steeds maar dat ene booster en de Pain Seer heb. Wat, begrijp me niet verkeerd, geen slechte buit is voor 5 euro. Ik heb ondertussen al meer playmatjes dan ik weet te gebruiken, dus veel boeit het me niet, hoewel een toernooiwinst een leuke boost voor m'n ego zou geweest zijn. Alleszins heb ik precies waar ik voor gekomen ben, met nog een promo Pain Seer erbij, dus vertrek ik vrij opgewekt naar Hasselt voor een avondje film.
Plusjes:
+ In de finale geraken zonder het formaat enigszins te kennen. That's playskill for you, right there.
+ Lesley verslaan. Nogal evident, maar altijd mooi meegenomen.
+ Precies krijgen waar ik voor kom. I love it when a plan comes together.
Minnetjes:
- De algemene sfeer in Spelfanaat. Het is er niet beter op geworden sinds ik weg ben: de shopkeep doet nog minder moeite voor Magic, en er zijn regulars die een stevig stukje kunnen zagen (Hoewel dat wel gecompenseerd wordt door de andere mensen van de oude LCL-garde). Spelen tegen mensen die eventjes naar je deck kijken om te zien wat je speelt.... vind ik ook niet zo leuk. Nu goed.
- De control-mirror, die me doet vrezen voor mijn trein.
Thoughts? Discuss!
Wie we daar hebben, Lesley! Opgepast met deze jongen, lezertjes. Het begint al mooi. "Wat speelt ge?", vraagt Lesley. Wanneer ik hem het antwoord schuldig blijf en antwoord dat hij het wel zal zien, kijkt 'ie bij het shufflen doodleuk naar een willekeurige kaart. Eigenlijk moet ik op dit moment een judge roepen, maar omdat iedereen toch al weet dat goede, ouwe Lesley niet zuiver op de graat is, de tamme judge er allicht niets aan zal doen en ik geen goesting heb in ambras, laat ik het erbij. Normaal win ik toch wel op playskill.
In Game 1 valt dat even vies tegen, en word ik dankzij Spike Jester, Chandra's Phoenix en enkele Shocks doodgeburnd voor ik een adequate board heb.
0-1
In Games 2 en 3 slaag ik erin wat lifegain op te zetten in de vorm van Whip of Erebos en Gray Merchant of Asphodel (of zelfs nog leuker: een combinatie van die twee). Ik stabiliseer, en al snel komen de Desecration Demons mijn team versterken.
2-1
R3: VS U/W Heroic: 1-1-1 (1-1-1)
Ondanks het feit dat deze match echt eeuwig lijkt door te gaan (of misschien net daardoor), herinner ik me er niet al te veel van. Ik verlies m'n eerste game wanneer een Precinct Captain zowel een Ghostblade als Hopeful Eidolon aangemeten krijgt, waardoor mijn tegenstander niet alleen voor veel per beurt schopt, maar ook nog eens zoveel leven bijkrijgt. Mijn removal wordt systematisch geblankt door Gods' Willing en Brave the Elements.
0-1
In Game 2 krijg ik meer removal, die ook nog eens doorkomt. Zonder beestjes kan hij niet winnen.
1-1
Game 3 gaat nergens heen. Onze beide boards worden snel en goed gevuld. Een legertje Pack Rats in aanbouw wordt opgeslokt door een Detention Sphere. Ook een Underworld Connections vangt een Detention Sphere, terwijl mijn Erebos de lifelink van mijn tegenstander platlegt en een onmisbare blocker vormt. Een beetje een vreemde keuze van mijn tegenstander dus om daar geen Detention Sphere op te leggen, maar goed; ik klaag niet.We zitten in een standstill, waar geen van beiden uitgeraakt. Een Gods' Willing maakt zijn Fiendslayer Paladin (immuun voor mijn removal) met een hele rits aura's erop tot driemaal toe lethal: gelukkig heb ik steeds een Mutavault om te blocken terwijl mijn Erebos zijn Heliod aan de praat houdt.
Gee, this is awkward...
Er komt geen doorbraak, en ik breng mezelf tot 4 leven om met twee Underworld Connections naar mijn kill te zoeken: een lethal Gray Merchant. De Whip of Erebos in mijn library komt echter net 1 beurt te laat, zodat het spel eindigt met een draw, in plaats van een Whip of Erebos die een Gray Merchant uit de graveyard terughaalt.
1-1-1
R4: VS Gruul Aggro: 2-0 (2-1-1)
Mijn volgende match verloopt vlotter. Ik slaag er tot tweemaal toe in niet al te veel schade op te lopen in de early game, en stabiliseer vrij snel tegen zijn normaal iets snellere deck. Ik zie de removal die ik wil zien, en win de tweede game dankzij een speelfout van mijn tegenstander, die uit wanhoop een alpha strike probeert te forceren en dus aanvalt met zijn Stormbreath Dragon, waarmee hij het spel had kunnen winnen als hij die had achtergehouden en de zaken niet zo gerusht had. Jammer maar helaas.
2-0
2-1-1 is blijkbaar geen slechte score, en deze T2-noob mag de top 8 spelen als 6e seed. De boosters worden op basis van de swiss verdeeld, zodat er alleen nog voor de playmat gespeeld wordt. Als 6e geeft me dat welgeteld 1 booster (wat hoegenaamd niets zegt, gezien alle deelnemers er een krijgen) waar niets wereldschokkend in zit. Mooi meegenomen is wel de foil full-art Pain Seer:
Bob Maher, this is not. Wel vette art.
De top 8 begint, en ik mag meteen tegen een speler waarmee ik eerder vandaag aan de praat ben geraakt, waardoor ik een sterk vermoeden heb dat hij U/W heroic met Daxos of Meletis speelt.
QF: VS U/W Heroic met Daxos of Meletis: 2-0 (3-1-1)
Mijn tegenstander speelt min of meer een eigen brew, en heeft dus niet bepaald een geoptimaliseerd deck. Vooral tijdens zijn cruciale beurten in de early game doet hij niets, wat mij de kans geeft Desecration Demons te spelen. Wanneer ik twee Gray Merchants kan chainen voor lethal damage, beseft mijn tegenstander dat het allicht niets wordt.
1-0
Game 2 is meer van hetzelfde. Ik krijg de kans om zonder veel kleerscheuren aan 4 mana te geraken, en speel een Desecration Demon. En nog een. En nog een...
2-0
SF: VS White Weenie: 2-0 (4-1-1)
Na een lange rustpauze (een van de andere kwartfinales was de control-mirror) kan ik eindelijk beginnen aan de halve finale. Omdat ik toch min of meer snel een trein moet hebben, omdat ik 's avonds in Hasselt heb afgesproken om de Lego film te gaan kijken, zet ik een ontzettende rotvaart achter deze match. Mijn deck lijkt dat een goed plan te vinden, en geef me consistent precies wat ik nodig heb.
2-0
F: VS Selesnya Aggro: The Rematch!: 1-2 (4-1-2)
Toe maar. Voor een T2-leek, breng ik het er prima vanaf. Ik sluit de dag af met dezelfde tegenstander als ik hem begonnen ben, en ik voel de bui eerlijk gezegd al wel hangen. Ik slaag er weliswaar Game 1 te winnen, en even heb ik goede hoop dat ik toch nog minstens een spelletje zal kunnen winnen, maar het mag niet baten. De beesten komen te snel en de removal wordt tegengehouden. Daarenboven kom ik er, met een Blood Baron of Vizkopa in het spel, op een vrij awkward manier achter dat het wurm token van Advent of the Wurm volledig groen is, en niet groen-wit...
1-2
Wel verdorie, die hele top 8 gespeeld en net op het laatste gesneuveld, zodat ik nog steeds maar dat ene booster en de Pain Seer heb. Wat, begrijp me niet verkeerd, geen slechte buit is voor 5 euro. Ik heb ondertussen al meer playmatjes dan ik weet te gebruiken, dus veel boeit het me niet, hoewel een toernooiwinst een leuke boost voor m'n ego zou geweest zijn. Alleszins heb ik precies waar ik voor gekomen ben, met nog een promo Pain Seer erbij, dus vertrek ik vrij opgewekt naar Hasselt voor een avondje film.
Plusjes:
+ In de finale geraken zonder het formaat enigszins te kennen. That's playskill for you, right there.
+ Lesley verslaan. Nogal evident, maar altijd mooi meegenomen.
+ Precies krijgen waar ik voor kom. I love it when a plan comes together.
Minnetjes:
- De algemene sfeer in Spelfanaat. Het is er niet beter op geworden sinds ik weg ben: de shopkeep doet nog minder moeite voor Magic, en er zijn regulars die een stevig stukje kunnen zagen (Hoewel dat wel gecompenseerd wordt door de andere mensen van de oude LCL-garde). Spelen tegen mensen die eventjes naar je deck kijken om te zien wat je speelt.... vind ik ook niet zo leuk. Nu goed.
- De control-mirror, die me doet vrezen voor mijn trein.
Thoughts? Discuss!
