22/12/2013: Belgian Legacy Cup

Ah, december. Waarlijk de beste maand van het jaar. Mijn verjaardag, Kerstmis (en minstens even belangrijk: kerstvakantie), Marsepein en chocolade...

 

En niet in het minste: de finale van de Belgian Legacy Cup!

Het is zondag, en ondanks het feit dat ik naar Antwerpen moet sporen, kan ik eens relatief lang uitslapen. Na een housewarmingfeestje op zaterdag, had ik immers de kans schoon gezien om te blijven crashen bij vrienden in Herentals. Ik tref Nico in het station van Herentals en pen op de trein nog even de decklist met de laatste veranderingen neer. Vandaag speel ik als vanouds BUG Delver, in deze configuratie:

4 Deathrite Shaman

4 Delver of Secrets

4 Tarmogoyf

3 True-name Nemesis

 

4 Brainstorm

3 Ponder

4 Force of Will

3 Daze

4 Abrupt Decay

4 Hymn to Tourach

2 Thoughtseize

1 Sylvan Library

 

4 Underground Sea

2 Tropical Island

2 Bayou

4 Polluted Delta

2 Verdant Catacombs

2 Misty Rainforest

4 Wasteland

 

-Sideboard-

3 Golgari Charm

2 Liliana of the Veil

1 Disfigure

2 Spell Pierce

1 Swan Song

1 Flusterstorm

1 Umezawa's Jitte

1 Krosan Grip

1 Life From the Loam

2 Vendilion Clique

 

De last-minute aanpassingen? Ik beschouw Elves en Death & Taxes momenteel als zeer reële decks, dus steek ik een derde Golgari Charm in de plaats van een Disfigure, die de laatst tijd weinig voor me doet. Omdat ik - naar aanleiding van het klotetoernooi dat de GPT in Waremme was - verwacht dat mensen ook effectief decks gaan spelen die het goed doen tegen Elves en D&T, met name Miracles, steek ik een extra counter in de vorm van Swan Song in plaats van de Echoing Truth, een keuze die achteraf gezien beter had gekund, maar me geen substantiële schade heeft berokkend.

 

Ronde 1: VS RUG: 2-0 (1-0)

Althans, dat denk ik toch. In game 1 zie ik weinig meer dan zijn landjes, terwijl mijn start vrij vlot verloopt. Een t1 ponder wordt gevolgd door een t2 Deathrite Shaman en Delver of Secrets. Zijn Wasteland verhindert me de True-Name Nemesis te casten die ik net geraapt heb, maar wanneer mijn Delver flipt en gezelschap krijgt van een 3/4 Tarmogoyf, slinkt zijn levenstotaal zienderogen.

1-0

 

Game 2 verloopt vooral erg moeizaam. De Hymn to Tourach die ik op mijn tweede beurt wil casten, vangt een dubbele Daze, waardoor mijn tegenstander heel wat tempo verliest. Dat maakt hij tijdens zijn volgende beurten echter ruimschoots goed, wanneer hij een landje Waste't en mijn Goyf en Deathrite Shaman met dubbele Submerge naar de top van mijn deck stuurt. Wanneer ik ze terug op het veld heb liggen, hapt de Deathrite een Lightning Bolt en wordt de Goyf overgenomen met een Mind Harness waarvan de Cumulative Upkeep een keer of twee geStifle'd wordt, waardoor ik veel langer dan nodig slaag krijg van mijn eigen beest.

 

 

Well shit...

 

 

Voor de zaken uit de hand lopen krijg ik echter een True-Name Nemesis die mijn eigen Goyf kan blocken en wanneer de vervaldatum van Mind Harness eindelijk verstreken is, kan ik mijn tegenstander een duchtig pak rammel verkopen.

2-0

 

Ronde 2: VS Pox: 2-1 (2-0)

Jakkes. Ik ken mijn tegenstander van ronde 2 en weet dat hij Pox speelt. De kerel mag dan nog zo sympathiek zijn, van zoveel landdestruction wordt een deck als het mijne niet vrolijk.

Zijn opening in game 1 is alleszins al zeker niet mis: Swamp, Dark Ritual into Thoughtseize en Hymn to Tourach, waardoor ik in een klap een Tarmogoyf, mijn singleton Sylvan Library en een broodnodig landje kwijt ben. De Delver die ik nadien nog kan neerleggen, hapt een Geth's Verdict en mijn Tropical Island een Wasteland. Gelukkig slaag ik er na een tijdje toch in twee Delvers op het bord te houden en te flippen terwijl mijn tegenstander voornamelijk land raapt, zodat ik hem doodmep voor hij nog meer schade kan aanrichten.

1-0

 

In Game 2 houd ik een hand vast met meer landjes, en zie met lede ogen toe hoe hij alweer een t1 Dark Ritual speelt, ditmaal met een Dark Confidant tot gevolg. Vervolgens Waste't hij m'n Bayou, die hij dan nog eens target met Surgical Extraction. Land is in dit spel niet zozeer het probleem, wat dat wel is, zijn mijn slechte draws. Ik raak geen cantrips of beestjes en sterf aan Dark Confidant + Bloodghast beatdown.

1-1

 

Game 3 zal me altijd bijblijven als the one where I outpoxed Pox. Ik slaag erin zijn t1 Ritual te Daze'n en krijg al snel een board presence in de vorm van Deathrite Shaman en Tarmogoyf. Nu ik twee beestjes heb, kan ik Goyf eventueel opofferen voor zijn sac-effecten, zodat mijn mana nooit echt in gevaar zal komen. De zijne daarentegen, die pak ik hardhandig aan. Ik waste 2 Mishra's Factories, en geef mijn tegenstander dus een koekje van eigen deeg wat land destruction betreft. Goyf en Dr. Deathrite maken het spel vervolgens af.

2-1

 

Ronde 3: VS Omni-Tell: 2-0 (3-0)

Voor ronde 3 begint, wordt er aan de spelers van de BLC gevraagd de tafels wat dichter te schuiven, gezien Outpost blijkbaar nog een man of 40 moet huisvesten van een andere activiteit. Persoonlijk vind ik dat een echte dick move  van Outpost, gezien de ruimte al niet te ruim was. Het gaat blijkbaar om een World of Warcraft-themed kerstfeestje, waarbij af en toe uitroepen als "OMG EEN PONY!!!!!!" heen en weer vliegen.

 

 

 

Slecht voor de concentratie dus, en ik heb een beetje medelijden met mijn vrienden die storm spelen vandaag. Ik denk even met warme gevoelens terug aan de zaal in Berchem waar de vorige edities steeds plaatsvonden voor ik aan de ronde begin.

In Game 1 gebeurt er vrij weinig. De Delver of Secrets die ik op t1 kon spelen, flipt meteen en krijgt gezelschap van een Goyf. Dankzij de vele Ponders, Preordains en basic Islands van mijn tegenstander heb ik al snel het correcte vermoeden dat ik met Omni-Tell te maken heb, en hoop ik het spel af te maken voor hij funky dingen begint te doen, gezien ik geen disruption heb. Blijkbaar falen àl zijn Ponders en Preordains en kan ik opgelucht adem halen.

1-0

 

In Game 2 ontsnap ik nipt aan de combo dankzij een tijdige Thoughtseize, die uit een hand met Island, Force of Will, Omniscience en Enter the Infinite de Omniscience weghaal, blijkbaar -zo vertelt hij me na afloop- vlak voordat hij de Show and Tell raapte. Deze keer heb ik, dankzij mijn Sylvan Library die ik agressief gebruik, disruption genoeg, wat mij in staat stelt de combo lang genoeg af te houden om mijn tegenstander dood te meppen.

2-0

 

Ronde 4: VS UWR Miracle Control: 0-2 (3-1)

Hoogmoed komt voor de val, en terwijl ik al een beetje loop te dromen van de Top 8 word ik hardhandig geconfronteerd met den Duits. Het is bijna 100 jaar geleden dat ze hier voor het eerst lelijk huis hielden en blijkbaar zijn ze aan een comeback bezig, want de GPT in Waremme was ook al vergeven met Duitsers (die dan ook de byes terug mee naar Deutschland genomen hebben). Net als blijkbaar àlle Duitsers die ik de laatste tijd tegenkom op Magictoernooien, speelt ook deze een CounterTop-package, met Miracles.

 

In Game 1 besluit ik, greedy als ik ben, een one-lander te houden omwille van de Deathrite Shaman en Fetch in m'n openingszeven. Dat wordt meteen afgestraft door een Swords to Plowshares op de Shaman. Ik recupereer vrij vlot, en slaag erin 2 Delvers te spelen en te flippen, die aardig wat damage doen voor ze verwijderd worden. Ondertussen slaag ik er niet in een Jace, the Mindsculptor te counteren en moet ik ook toekijken hoe hij de CounterTop-lock op het veld krijgt. Ik heb gelukkig nog een True-Name Nemesis erdoor weten krijgen die mijn tegenstander, die nu op 2 staat, normaal vlotjes naar de eeuwige jachtvelden zal helpen, maar een Terminus beslist er anders over. Ik heb nu geen creatures meer en zowat alles wat ik cast wordt gecounterd, terwijl Jace rustig optikt naar zijn ultimate. De gevolgen laten zich raden.

0-1

 

Ook in Game 2 hapt mijn t1 Deathrite een Swords to Plowshares. Deze keer heb ik geen one-lander gehouden, dus sukkel ik niet op mana. Ik heb een True-Name Nemesis en een Deathrite Shaman liggen wanneer mijn tegenstander een Blood Moon erdoor krijgt. Geen zorgen, denk ik, met Deathrite kan ik nog gekleurde mana maken. Waarop de Rest in Peace volgt. Geen zorgen, denk ik, met Deathrite en True-Name Nemesis sla ik nog steeds voor 4 per beurt. Waarop de Moat volgt. FML.

0-2

 

Dit kreng bezorgde me al nachtmerries toen ik als kleine uk nog casual merfolk speelde...

 

 

Ronde 5: VS Deathblade: 1-1 (3-1-1)



In Game 1 win ik de roll en open ik met ouwe trouwe Deathrite. Die is vrij essentieel voor wat ik dit spel wil doen, dus ben ik verplicht een Force of Will te gebruiken en mezelf wat achterop te zetten qua kaarten om de Swords to Plowshares te counteren. Dat werkt, en in mijn tweede beurt kan ik daardoor een Wasteland spelen om zijn landje te mollen en toch nog genoeg mana overhouden om Hymn to Tourach te spelen, waarmee ik een Stoneforge Mystic en een Tundra hit. Mijn opponent zit nu zonder land, en raapt er ook geen bij. Hij besluit dat dit nergens heen gaat en scoopt.

1-0

 

Game 2 is een tandenknarser. Mijn tegenstander opent met een Deathrite Shaman, een play die ik kopieer. Ik slaag er ook in een tweede Shaman te spelen en haal zo het overwicht, waarna ik ook nog een True-Name Nemesis en twee Delvers kan spelen. Da's overextenden, hoor ik u denken, en u denkt correct. In plaats van op z'n minst een Delver achter de hand te houden, speel ik al mijn creatures uit, waardoor de Supreme Verdict als een mokerslag aankomt. We bouwen allebei weer op, hij wat sneller dan ik, en wanneer ik merk dat de ronde op z'n einde loopt, ga ik het defensief in. Mijn twee True-Name Nemeses blocken zijn Batterskull en andere beestjes like champs, maar in de laatste beurt van de extra tijd slaagt hij er dan toch in voldoende schade te doen dankzij een Deathrite Shaman en zijn eigen True-Name Nemesis, die bewapend wordt met een Batterskull en Sword of Feast and Famine. Een zure draw, gezien het feit dat ik domweg overextend en het feit dat qua punten een draw momenteel net zo goed een loss had kunnen zijn.

1-1

 

Ronde 6: VS Sneaky Show: 1-2 (3-1-2)

Maar goed, de hoop is nog niet volledig dood. Blijkbaar is het verdomd onwaarschijnlijk, maar misschien sluipt er nog een x-1-1 in de top 8.

De manabase van mijn tegenstander doet me al snel vermoeden dat ik tegen Sneaky Show speel, en gezien het gebrek aan disruption in mijn hand, is dat niet al te best. Ik probeer dan maar voor de snelle kill te gaan. Helaas, mijn tegenstander kan een Sneak Attack sticken. Een Hymn to Tourach Forcet hij, waardoor ik kan afleiden dat die ene kaart in zijn hand waarschijnlijk een heel vies beest is. Eentje is blijkbaar niet genoeg, want na een nieuwe draw Sneakt hij zowel Griselbrand als Emrakul into play.

0-1

 

In Game 2 heb ik ook geen al te beste disruption, maar wel een dikke Goyf die een Jace kan mollen en dè play die ik altijd al eens heb willen maken tegen Show and Tell: in response op zijn Show and Tell speel ik Vendilion Clique, jas ik de Emrakul uit zijn hand en lach ik eens een keer in mezelf nu hij niets meer kan inleggen. Mijn klok is nu voldoende groot en mijn tegenstander scoopt

1-1

 

Het einde van Game 3 is ronduit frustrerend. Mijn tegenstander slaagt erin ondanks mijn disruption een Sneak Attack te spelen en Emrakul te sneaken. Door zijn aanval verlies ik al mijn permanents en op 1 schamel puntje na al mijn leven. In mijn hand zitten een Delver, een Goyf en een Wasteland. Ik besluit nog maar eens een kaart te rapen voor ik scoop, en wat zie ik? Tropical Island. This might work. Mijn tegenstander staat zelf ondertussen ook nog maar op 11, dus wie weet... Ik speel de Delver, die de beurt daarop warempel flipt. Naar 8. Ik speel de Goyf, die conveniently een 5/6 is. Mijn tegenstander leeft momenteel ook van zijn topdecks, dus nog een beurt.... Helaas topdeckt hij nog net zo goed dikzakken als in Game 1 en pealt een Griselbrand die ook dat ene puntje leven nog wegslaat.

1-2

 

So there we have it. Top 8 is geen mogelijkheid meer, en gezien er noch planeswalker points, noch prijzen te rapen vallen en ik nog een lange treinreis naar huis voor de bog heb, drop ik samen met Maarten, Geert en Dario. Frietje steken, en dan de trein op terug naar huis. Later hoor ik dat Jeroen Schaffhausen, de Nederlander die er op de BoM-trial in Mol als enige voor zorgde dat de t8 niet kon splitten, de cup wint. Good Game. Weliswaar een beetje genant dat de titel van Belgisch kampioen door een Nederlander wordt weggekaapt. Via deze blog dus meteen een warme oproep om ons volgend jaar bijeen te pakken en het Nederlands kampioenschap eens een keertje te gaan crashen!

Plusjes:

+ Het goede gezelschap de hele dag door. Het is fijn nog eens een groot toernooi met een hele groep vrienden.

+ Me een dag lang goed amuseren

+ Shout-out voor Tom De Decker, die dat allemaal ontzettend goed geregeld heeft. Petje af, Tom!

 

Minnetjes:

- Domweg overextenden en in een Supreme Verdict lopen die ik van mijlenver had moeten zien komen en zo niet winnen maar drawen.

- Een Hollander die Belgisch kampioen wordt. FFS mensen, hoe hebben we dit kunnen laten gebeuren?  :p

- Outpost, voor de manier waarop ze met ons omgaan. Ik snap gerust dat jullie zoveel mogelijk klanten willen plaatsen, maar als we al in zo'n krappe zaal zitten en dan nog eens plaats moeten maken voor 40 verklede, geschminkte en luidruchtige WoW-spelers.... Not cool, dude, not cool.

 

Thoughts? Discuss!

 

 

 

 

 

15/11/2013: What is dead may never die, but rises again, harder and stronger

Verontschuldigingen zijn op z'n plaats. In de eerste instantie omdat het alweer zo lang geleden is dat er nog eens een verslag op deze blog is verschenen. In de tweede instantie omdat ik besloten heb enigszins af te wijken van mijn oorspronkelijke doelstelling. Zo ben ik niet langer van plan van àlle toernooien die ik speel, een verslag te schrijven. Uiteraard wel nog van de meeste en de interessante, maar ik vermoed dat een report van een PTQ waar ik schabouwelijk slecht build en speel, voor niemand interessante lectuur is, zelfs niet voor mezelf. Laat me in de comments weten als je er anders over denkt, misschien kom ik nog op deze beslissing terug.

Maar geen zorgen, Legacy blijft nog ruim aan bod komen.

Zoals, bijvoorbeeld, in het verslag van vandaag.

 

De meeste van mijn lezers weten allicht dat er al een hele tijd Legacy gespeeld wordt in Hasselt. Hell, ik vermoed dat de meeste van mijn lezers zelfs al eens hebben meegespeeld. Voor zij die er nog niet mee bekend zijn, het concept: om de twee weken wordt er op vrijdag Legacy gespeeld. De avond zelf is er store credit te winnen, wat ook overeenstemt met een bepaald aantal punten voor het klassement. Na een 12-tal keren is de reeks gespeeld en worden de 8 beste spelers van het klassement uitgenodigd voor de top 8. Afgelopen vrijdag, 15 november, vond na lang wachten de top 8 van het vorige seizoen plaats, een avond waar reikhalzend naar werd uitgekeken.

 

Tijdens de vorige klassementsreeks van Hasselt heb ik het vrij goed gedaan en werd ik tweede, waardoor ik in deze top 8 steeds kan kiezen of ik wil beginnen of niet.

Ik besef maar al te goed dat iedereen me tegenwoordig vrij terecht op BUG zet. Ondanks m'n voorliefde voor het deck en dankzij het feit dat ik geen Deathrite Shamans in de t8 verwacht, besluit ik maar eens iets onverwacht te doen en speel ik Reanimator, ook wel bekend als "Angels and Demons and Lady Gaga":

 

http://deckbox.org/sets/531699

 

Herbert West, mijn grote voorbeeld. Benieuwd wie deze referentie snapt.

 

 

QF: VS Alexandre met Dredge: 2-0 (1-0)

Ik voel me een beetje ambetant over deze match. Alex is een goede vriend die recent gestopt is met Magic en zijn hele collectie verkocht heeft. Omdat hij dus geen deck meer heeft, had ik hem lachend aangeboden dat hij mijn Dredge of Burn wel kon lenen, mocht hij dat willen. Gezien we wisten dat we in de kwartfinale tegen elkaar uitkwamen, ging ik er niet van uit dat hij op het aanbod zou ingaan. Tot hij dat toch deed. Op dit punt ligt mijn keuze voor Reanimator al vast, maar ik weet dus perfect waar ik me aan moet verwachten.

De match speelt ook volledig uit volgens die verwachtingen. In Game 1 laat ik Alex starten, omdat ik hem het voordeel van de DDD niet wil gunnen en omdat ik eventueel zelf ook gebruik wil kunnen maken van mijn discard step om dikzakken in de graveyard te kunnen zwieren. Alex zijn eerste beurt is weinig spectaculair, terwijl ik er in mijn eerste beurt in slaag via Lotus Petal zowel Entomb (Elesh Norn) als Reanimate (Elesh Norn) te casten. "Lady Gaga" is good game tegen Dredge en Alex scoopt.

1-0

 

Rah Rah Ooh La La. Of iets in die aard.

 

Verrassend genoeg kiest Alex ervoor als eerst te gaan in Game 2. Geen enkel probleem voor mij. Ik hou een vrij matige hand met 2 Petals, een Swamp, een fetch, een Reanimate, een Careful Study en een Echoing Truth. Geen library manipulation of iets om ervoor te zorgen dat ik snel een reanimation target heb, maar de Echoing Truths zouden normaal wonderen moeten verrichten tegen zijn horde 2/2 Zombie tokens. Ik sta enigszins te kijken als Alex het spel begint met een Leyline of the Void in het spel.

Gezien mijn draw, is de play vooralsnog duidelijk. Petal, Petal, Swamp, crack de Petals voor Echoing Truth op de Leyline, tap Swamp voor Entomb. Ik zoek Elesh Norn en Reanimate haar ook in de volgende beurt. Alex dredget nog een beetje, maar komt dan tot de conclusie dat hij geen out meer heeft en ik ga door naar de halve finale.

2-0

 

SF: VS Tom met Pox: 2-1 (2-0)

Van alle spelers die vanavond meespelen, had ik van Tom het minste een idee wat hij ging spelen. Hij beschikt immers voor een uitgebreide cardpool en een voorliefde voor funky decks. Persoonlijk had ik van hem verwacht dat hij zijn petdeck, Turbo Eldrazi, of Painted Stone ging spelen, maar Tom verrast vriend en vijand met Pox. Volgens de house rules van deze top 8 mogen we elkaars decklist zien voor we eraan beginnen, en ik zie dat Tom rekening gehouden heeft met eventuele graveyard-based decks. Ik zie maindeck een Nether Void en een paar Bojuka Bogs, en op side 2 Tabernacle of Pendrell Vale, 1 Extirpate, 2 Surgical Extraction en 2 Ensnaring Bridges.

 

Yikes.

 

Best dat ik de eerste dus win, en dan hopen, bidden, smeken dat ik post-board ook nog eens een game wat in de pap te brokken heb. In Game 1 lukt dat vrij uitstekend. Ik heb een Brainstorm, Entomb, Show and Tell, 2 Reanimate en twee landjes. Omdat ik hem zo weinig mogelijk kans op interactie wil geven, is het plan om in de tweede beurt Entomb te casten en direct op te volgen met Reanimate. Ik speel een landje, en geef de beurt door. Tom opent met een Thoughtseize. Ik Brainstorm en steek Reanimate en Entomb terug, Entomb vanboven. In hindsight was het beter geweest meteen te Entomben, maar nu geef ik Tom minder kans op interactie. Tom ziet weinig interessante combinaties en haalt de Show and Tell weg. Ik raap in mijn beurt de Entomb, cast die, haal en Reanimate Iona. Tom kan nu niets meer casten en scoopt.

1-0

 

F*cking over monocolor decks since 2009.

 

 

Game 2 verloopt aanzienlijk minder. Tom begint. Hij raapt geen threats, maar raakt voldoende graveyard hate om mij het leven zuur te maken. Een Entomb wordt geraakt door Extirpate, waardoor ik het hele spel het moeilijk heb om targets in de graveyard te krijgen. De targets die daar wel geraken, worden moeiteloos verwijderd met Bojuka Bogs. Daarnaast zet Tom ook de aanval op mijn landjes in, zodat ik uiteindelijk niets meer heb, en sterf aan 2 exemplaren van The Rack.

1-1

 

In Game 3 kan ik weer beginnen en dat biedt merkbare voordelen. Ik krijg vrij ongemoeid een Jin-Gitaxias op het veld. Tom heeft er geen oplossing voor en moet vanaf nu leven van zijn topdecks. Ook die bieden niet veel soelaas, terwijl de extra kaarten van Jin ervoor zorgen dat ik al snel een Griselbrand kan spelen. De Sigarda in mijn hand heb ik uiteindelijk zelfs niet eens nodig om mijn beesten te beschermen en ik win vrij vlotjes. Snowball'd!

2-1

 

Finale: VS Antoine met Belcher: 2-0 (3-0)

Kijk eens aan, de finale. Persoonlijk had ik gehoopt die tegen Team mate Maarten te kunnen spelen om hem dan genadeloos af te maken, maar het lot heeft er anders over beslist. Maarten moest al in de kwartfinale de duimen leggen tegen de andere finalist van vandaag, Antoine. Onze Waalse vriend heeft al enigszins geluk dat hij er vandaag bij is, gezien hij 9e werd in het klassement en mee de top 8 kon spelen doordat een van de andere spelers verstek moest geven. Hij doet het met zijn Belcher bijzonder goed, en is er in geslaagd door te stoten tot de finales. Ik kom tot de enigszins chauvinistische slotsom dat het nu aan mij is de Limburgse eer hoog te houden en dat verliezen eigenlijk geen optie is.

 

In Game 1 lijkt Antoine die mening ook toegedaan. Hij ziet mij een swamp spelen en komt in zijn eerste beurt eens piepen in mijn hand met Gitaxian Probe. Hij ziet een Entomb, Blazing Archon, Reanimate en nog wat irrelevante kaarten. Hij besluit dan maar voor de combo te gaan, en ik kijk met lede ogen toe hoe hij mana rampt, spell na spell speelt, uiteindelijk Burning Wish cast en.... Empty the Warrens speelt. Sure, that works for me. Ik staar tegen 22 Goblin Tokens aan die me onder normale omstandigheden iets meer zorgen hadden gebaard, maar nu kan ik gewoon aan het einde van zijn beurt Elesh Norn Entomben en haar de volgende beurt Reanimaten voor de win.

1-0

 

Met een mulligan naar 5 begint het tweede spel ook niet al te best voor Antoine. Ikzelf moet genoegen nemen met 6 kaarten en houd een vrij gewaagde openingshand: 1 Surgical Extraction, 2 Force of Will, 1 Careful Study, een dik beest en een Reanimate. Verre van ideaal, maar met 1 land of een petal ben ik in business, en ondertussen heb ik met de Extraction en de Forces prima bescherming tegen Belcher. Door Land Grant zie ik Antoines hand en merk ik dat hij de eerstkomende beurten weinig gaat zitten doen. Ik voel me dus vrij veilig zijn Xantid Swarm te counteren. Hier worden de notities enigszins wazig, maar ik raap een landje en een Entomb, terwijl Antoine al zijn manasources moet spenderen om een Goblin Charbelcher in het spel te krijgen. De Belcher ligt er en is lethal bij activatie, maar Antoine's hand is leeg. Ik besef echter maar al te goed dat het gedaan is van zodra hij een beetje mana bijeen kan sprokkelen, wat in Belcher doorgaans geen probleem is. Ik Entomb en Reanimate dus Griselbrand en zet mezelf op 2 leven om met Griselbrand naar een bepaalde kaart te graven.

 

Big Daddy G, een absolute MVP in dit Dan Brown-themed deck.

 

 

Mijn gebeden worden blijkbaar verhoord, want tussen de geraapte zeven kaarten zit een Pithing Needle, die ik dan ook onverwijld speel.

Antoine zit nu volledig vast, terwijl ik met Griselbrand een steeds betere positie kan uitbouwen en ook nog een Iona op rood kan neerleggen. Het spel, en daarmee ook de top 8, zit erop.

2-0

 

Het is me eindelijk eens gelukt de eindoverwinning op m'n naam te zetten. Niet meer te sneuvelen in de kwartfinale of de finale. Als winnaar heb ik, naast eeuwige roem en glorie, ook het recht op eerste keuze bij het rarepicken van de rares uit de doos Modern Masters die als prijs voor dit klassement was voorzien. Gezien de inhoud van de doos, ligt de first pick voor de hand:

 

The glorious spoils of war.

 

 

Het houdt echter niet op met de Tarmogoyf en ik maak vanavond ook een Blood Moon, Countryside Crusher, Worm Harvest, Angel's Grace en nog wat mindere kaarten buit. Daarnaast krijgen de finalisten ook nog het setje van de 10 Guild Pins van het nieuwe Ravnica block en krijgt iedereen een Stairs to Infinity, voor het geval we toch ooit eens zin krijgen om Planechase te spelen. Een avond goed geboerd, zeg ik dan.

Plusjes:

+ Reanimator, dat een goede deckkeuze blijkt te zijn en mij toelaat heerlijke puns en obscure referenties te maken. Iemand die (zonder hem te google'n) Herbert West kent? Iemand?

+ De goede sfeer in Hasselt en de fijne mensen daar, waardoor de toernooien ook gewoon leuk zijn. Speciale dank voor Tom Neven, die de organisatie van dit klassement op zich genomen heeft en dat bijzonder goed gedaan heeft. Dankjewel Tom.
+ Arjaan en Steven van Oberonn, omdat we ons klassement in hun winkel hebben kunnen organiseren, en voor de mooie prize support!

+ Minder verheven en plechtstatig maar daarom zeker niet minder leuk: winnen en dikke buit scoren. Yay 'Goyf!

 

Minnetjes:

- Eigenlijk valt hier niets te zeggen. Als er iets is dat wat minder was, is het het feit dat ik Alex er in de kwartfinale op ongelukkige manier moest uitknikkeren en dat ook Maarten in de kwartfinale al gesneuveld is, terwijl ik me oprecht had verheugd op een finale tussen ons twee.

Thoughts? Discuss!

27/10/2013: GP Antwerpen (Deel 3)

Met een 4-5 finish op zaterdag haal ik niet genoeg punten om door te stoten naar dag 2. Zodoende zit GP Antwerpen er voor mij op en kan ik terug naar huis gaan. Toch?

Neen!

Op zondag hersleeve ik voor de tweede keer dit weekend mijn Deathrite Shamans, Abrupt Decays en Verdant Catacombs, want ik ga deelnemen aan het Legacy side-event. In tegenstelling tot Modern, heb ik wat Legacy betreft wel voldoende getest deze maand en zoals de twee recente T8's getuigen, gaat BUG Delver spelen me erg goed af. De lijst is dan ook dezelfde als op de BoM-trial in Mol, met 1 klein verschil: een Life from the Loam op side in plaats van de Maelstrom Pulse. Ik heb al vaker gemerkt dat de manabase het voornaamste zwakke punt van het deck is, en met Life from the Loam hoop ik daar een oplossing tegen te hebben.

 

Dus, once more into the breach!

 

Ronde 1: VS Team Italia: 2-0 (1-0)

De eerste ronde begint niet al te denderend voor mijn tegenstander. Een mulligan naar 5 bezorgt hem al een fikse achterstand, die er niet beter op wordt wanneer ik hem in mijn tweede beurt Hymn en zo een Wasteland en Tidehollow Sculler weghaal. Zijn Lingering Souls zijn eventjes goede chumpers tegen mijn Goyf. Mijn Sylvan Library geeft mij echter belachelijk veel card advantage en ik kom nooit echt in nauwe schoentjes te staan.

1-0

 

Zonder enige twijfel MVP van de match.

 

 

In het tweede spel gaat mijn tegenstander eerst, en haalt met Inquisition of Kozilek mijn Sylvan Library uit m'n hand. Da's best een aardige play, maar verreweg de enige relevante die hij dit spel zal maken. Twee Wastelands slopen zijn volledige manabase en Hymn to Tourach ontzegt hem nog wat meer opties. Na een Thoughtseize ken ik zijn hand en speel ik geen Hymns meer om te voorkomen dat er Lingering Souls in zijn graveyard belanden, die hij dan wèl zou kunnen spelen. Ook dit spel speelt mijn tegenstander niet echt Magic en verlies ik alleen leven door m'n eigen fetchlandjes.

2-0

 

Ronde 2: VS Jund: 1-2 (1-1)

Deze ronde heb ikzelf dan weer wat minder geluk met openingshanden. Ik moet twee no-landers wegsturen en een hand van 5 houden, die nog wat kleiner wordt als mijn tegenstander met Thoughtseize mijn Abrupt Decay weghaalt. Ik betaal hem met gelijke munt en Hymn vervolgens een Bloodbraid Elf en Abrupt Decay uit zijn hand weg. In de loop van het spel krijgt mijn tegenstander twee Grove of the Burnwillows op tafel, waar ik geen Wasteland voor vind. Zo sterft uiteindelijk ook mijn 5/5 Tombstalker na 3 Punishing Fires. Het wordt al snel duidelijk dat eender welk beestje aan mijn kant toch sterft aan Punishing Fire en ik verlies alle board presence. Uiteindelijk word ikzelf ook doodgeburnd door de Fires.

0-1

 

In het tweede spel kan ik weer mana-denial spelen. In mijn eerste beurt speel ik een Deathrite Shaman, een play die mijn tegenstander kopieert. In mijn tweede beurt kan ik met een Wasteland zijn Badlands slopen en heb ik dankzij Deathrite Shaman nog voldoende mana om een Abrupt Decay op zijn Shaman te spelen. Veel manasources heeft hij hierna niet meer, wat hem het spel kost.

1-1

 

In game 3 gaat het lange tijd gelijkop, tot mijn tegenstander met zijn Life from the Loam een lock forceert met Wasteland. Ik hou geen mana meer over en verlies het spel. Ik besef maar al te best dat dit een inzicht is dat veel mensen al tijden hebben, maar dit is de eerste keer dat ik geconfronteerd wordt met de Wastelock met Life from the Loam, en voeg het truukje toe aan m'n eigen arsenaal. Match verloren, maar les geleerd!

1-2

 

 

Ronde 3: VS BG Pox: 2-0 (2-1)

In Game 1 ga ik als tweede en nieuwsgierig als ik ben, snuister ik eens in m'n tegenstander z'n hand met Thoughtseize. Ik zie een Swamp, Bayou, Liliana of the Veil, 2 Wasteland en Bitterblossom. Omdat Bitterblossom sneller zal landen dan Liliana en mijn Delvers een serieus probleem kan bezorgen, kies ik ervoor deze weg te halen.

 

Enchantment èn Tribal? Da's pas smullen!

 

Mijn tegenstander raapt niet veel relevants; een Smallpox kost me een beestje, een land, een kaart en een leven en zijn Wastelands raken inderdaad mijn landjes, maar op dat punt sta ik al voldoende voorop; veel landjes heb ik immers niet nodig met een Deathrite Shaman en Tarmogoyf in het spel. Deze match staat genoteerd bij mijn persoonlijke favorieten, omdat ik nog nooit eerder een Tribal heb gehad om Goyf groter te maken.

1-0

 

Ook in Game 2 gebeurt er aan de overkant niets om over naar huis te schrijven en neem ik alleen damage van m'n eigen fetches. Mijn Goyf wordt steeds groter, en zijn poging om met Life from the Loam zijn Wasteland te recurren, wordt gestopt door Deathrite Shaman. Voor zijn Ensnaring Bridge heb ik een Force of Will en Goyf heeft nu ook een artifact om zich mee te voeden.

2-0

 

Ronde 4: VS High Tide: 2-1 (3-1)

In de vierde ronde tref ik een bekend gezicht: Tom van Magic Club Gent, vergezeld door zijn trouwe dicebag Rudy. Ik weet dat Tom High Tide speelt, maar desondanks houd ik in Game 1 een slechte hand vast die eerder aggro/tempo gaat en de nodige counters/discard mist. Ook de timing van mijn Brainstorms kan heel wat beter en Tom wint verdiend na een vrij lange combo-chain.

0-1

 

Geen zorgen, zeker na sideboarden is het voor mij bijna onmogelijk van combo te verliezen. Zeker met mijn Hymns: ik kan een t2 Hymn to Tourach opvolgen met nog een Hymn op beurt 3. Het verlies van 4 kaarten vertraagt Tom enorm en mijn Insectile Aberration krijgt alle tijd van de wereld om hem dood te meppen.

1-1

 

Game 3 verloopt zo mogelijk nog gortiger. Ik kan alweer een t2 Hymn chainen in een t3 Hymn. Tom zou graag enkele kaarten beschermen en wil Brainstormen. Helaas voor hem kan ik hem Daze'n, waardoor hij dus nog een kaart extra verliest. Zijn hand is leeg en in mijn volgende beurt leg ik een Liliana of the Veil neer, zodat er nooit meer dan 1 kaart in zijn hand komt te zitten. De scoop volgt al snel.

2-1

 

Ronde 5: VS RUG: 2-1 (4-1)

Ondertussen begin ik moe te worden en hoofdpijn te krijgen. Bovendien vrees ik er een beetje voor dat ik mijn trein mis en niet meer thuis geraak als ik dit toernooi tot het einde blijf spelen. Ik sta echter vrij goed, dus stoppen is geen optie.

 

In mijn vijfde ronde speel ik tegen RUG. Game 1 wordt een battle of the Delvers. Ik haal kort het overwicht wanneer ik een tweede Delver kan laten flippen tegenover zijn ene exemplaar. Ik Decay zijn Delver, hij Bolt mijn eerste en Fire//Ice't de tweede. Wanneer het stof optrekt krijg ik sneller terug een klok op tafel en kan ik hem doodslaan.

1-0

 

In Game 2 heb ik absoluut niets in de pap te brokken. Ook hier val ik ten prooi aan een lock met Wasteland en Life from the Loam. De manabase blijkt nogmaals de grootste zwakte van BUG te zijn en ik verlies weinig spectaculair.

1-1

 

Blijkbaar niet alleen defensief te gebruiken.

 

Game 3 is verdomd raar. Blijkbaar heeft mijn tegenstander een one-lander met Ponder gehouden; mijn Wasteland vernielt dat ene landje, waarna hij er geen meer bijtrekt. Na enkele weinig succesvolle draw phases, scoopt mijn tegenstander.

2-1

 

Ronde 6: VS RUG: 2-1 (5-1)

Toe maar. 4-1. Ondanks de ondertussen barstende hoofdpijn en de enorme honger die nauwelijks verlicht wordt door een veel te dure pizzapunt, speel ik vandaag mijn beste Magic. Nog even volhouden, het einde is in zicht.

 

Al dit geleuter over eten en vermoeidheid, eigenlijk om te maskeren dat ik over deze match niet meer veel weet te zeggen omdat mijn notities vrij summier zijn gebleven. In Game 1 haal ik op beurt 2 met Thoughtseize een Young Pyromancer weg en neem ik akte van de Scalding Tarn, Island, Goblin Guide en Daze die nog blijven zitten. Wat start als een race tussen twee geflipte Delvers eindigt in mijn voordeel wanneer ik een 4/5 Tarmogoyf op het veld krijg.

1-0

 

In Game 2 wint mijn tegenstander de Delver-race. De mijne hapt removal, de zijne kan blijven liggen en mij rustig doodschoppen.

1-1

 

Game 3 is niet echt spannend. Ik slaag erin zijn bord leeg te houden, maar mijn Delver flipt niet, waardoor ik enkele beurten lang voor 1 damage per keer mep. Ten slotte landt ook Goyf en gaat alles ineens heel wat sneller.

2-1

 

Ronde 7: VS TES: 1-1 (5-1-1)

Kijk eens aan. 5-1. Het blijft vandaag maar komen en de top 8 lijkt geen dagdroom meer. Wanneer ik zie dat mijn opponent in Game 1 een vrij typische combo-openingsplay doet, doe ik inwendig een vreugdedansje. Het mag helaas niet zijn, want in de laatste beurt die mijn tegenstander krijgt voor hij door mijn Delver wordt doodgeschopt, gaat hij feilloos af en krijg ik 13 kopieën van Tendrils of Agony op m'n neus.

0-1

 

Ook Game 2 verloopt niet denderend. In plaats voor de insta-kill met Tendrils te gaans, kiest mijn tegenstander ervoor vrij snel 10 Goblin tokens te maken. Dankzij een ongeflipte Delver, Deathrite Shaman (die de Delver na zijn dood nog eens kan omzetten in 2 leven) eneen Tarmogoyf, kan ik enkele beurten kopen, maar de antwoorden moeten dringend komen. Het ziet er slecht uit: ik sta op 3, mijn tegenstander heeft genoeg Goblins om volgende beurt langs mijn blockers heen te komen en me dood te slaan. Met Sylvan Library zie ik de bovenste drie kaarten van m'n deck: Brainstorm, Force of Will en een landje. Slik. Ik kies ervoor de Brainstorm te houden en hoop dat die me kan redden. Ik slaak dan ook een hoorbare zucht van verlichting als ik tijdens mijn beurt de Brainstorm speel, en de bovenste drie kaarten een landje, een Force of Will... en een Echoing Truth zijn.

 

 

Niets zo welkom als dit, behalve misschien Emma Watson met een St. Bernardus Abt van het vat...

 

 

 

De Goblins zijn plots weg, en Goyf kan in de aanval gaan.

1-1

 

Mijn tegenstander is bepaald niet de snelste speler (maar ik kan het ook geen echte slow play noemen), dus tikt de klok ondertussen aardig verder. Wanneer mijn tegenstander een Brainstorm als een Ponder wil spelen, kan ik hem nog tijdig stoppen voor hij begint te shufflen en wordt er een Judge bijgehaald. Geen probleem, alles is nog te herstellen en we krijgen twee minuten voor de Judge call. Ondertussen heb ik een Clique en een Liliana op het veld en een tweede Clique en Liliana in de hand, dus de overwinning lijkt verzekerd. Tot het time is. Mijn tegenstander doet een minicombo en gaat Grapeshot zoeken om de Clique en de Liliana af te schieten en mij 5 damage te doen. Ik heb nog een klok, maar helaas niet genoeg beurten meer om het spel af te maken. Met mijn tegenstander nog 2 aanvallen verwijderd van een loss, zitten de 5 extra beurten erop. Tot mijn enorme afgrijzen besef ik enkele dagen later dat de Judge die tijdens de extra beurten naast ons kwam zitten niet dezelfde was als diegene die de 2 minuten extra time had gegeven voor de Judge call, en ik dus de twee extra minuten, waarin ik had kunnen winnen, niet heb gekregen. Deze match had ik echt moeten winnen en gezien het verloop van de laatste ronde, zal dit gelijkspel mij ongetwijfeld nog vele slapeloze nachten kosten.

1-1

 

Ronde 8: VS BUG Delver: 1-2 (5-2-1)

Ik geef toe dat ik ontzettend aan het balen ben na het vorige spelletje. De top 8, die net nog bijna een zekerheid had geleken, lijkt me nu door de vingers te glippen. Buiten begint het donker te worden en de venue loopt stilaan leeg. Maar de prijzen die op me wachten zijn niet te versmaden. Nog even volhouden, dus... Mijn opponent biedt me een split aan: we spelen voor wie naar top 8 gaat, maar we zouden het gewonnen winkelkrediet gelijk verdelen. Gezien ik geen zin heb om, als ik verlies, de top 8 af te wachten om mijn deel te claimen, of, als ik win en de top 8 speel, na de top 8 nog mijn tegenstander op te zoeken en naar de vendors te gaan, wijs ik het aanbod af. Normaal kies ik liever eieren voor mijn geld, maar de vermoeidheid begint een factor te worden en voor een keer kies ik voor een mogelijke 300 euro in plaats van voor een zekere 25 euro.

 

Ik blijk de mirror getroffen te hebben. Twee Deathrite decks die elkaar tegenkomen is sowieso altijd al een beetje awkward. Wie de meeste heeft, haalt het doorgaans van zij tegenstander. Gewapend met die kennis, begin ik en speel ik een Deathrite Shaman. Als hij er vervolgens ook een probeert te leggen, hapt die een Daze. In mijn volgende beurt Waste ik zijn landje. Mijn tegenstander komt uiteindelijk terug in de race, maar eigenlijk veel te laat.

1-0

 

Game 2 voelt aan als een identieke mirror, met uiteindelijk twee geflipte Delvers en een Deathrite aan beide kanten van het speelveld. Het is een race, waarbij ik helaas te laat van start ben gegaan. Wanneer hij dan ook nog removal voor mijn Delvers trekt, is het spel snel gedaan.

1-1

 

Game 3 is een echte hartenbreker. Ik houd een openingshand met Life from the Loam, wetende dat die kaart mij in dit spel zowel offensief als defensief erg van pas zal komen... Maar ik kom er nooit toe ze te casten. Ik blijf steeds een stap achter, stumble op mana en een Game die bijzonder winbaar leek, glipt me steeds verder in handen. Als ook zijn Tarmogoyf landt en ik slechts een Wasteland op het veld heb liggen, raakt het besef me als een mokerslag: dit spel heb ik verloren.

1-2

 

Het valt moeilijk te beschrijven hoe zuur ik na deze ronde ben. Er spookt zoveel door m'n hoofd: wat had ik beter kunnen doen? Ik heb vandaag m'n allerbeste Magic gespeeld, en het was niet genoeg. Is het pech? Of ben ik zo dom dat ik de relevante fouten niet eens herkend heb? Voor een ding ben ik alleszins wel dankbaar: na een slopend weekend kan ik eindelijk naar huis om m'n eigen bedje in te kruipen. En extra meevaller is dat ik met Koen en Ruth mee terug naar Hasselt kan rijden en daar mijn trein naar huis kan nemen, in plaats van me 's nachts nog door Antwerpen te spoeden om mijn trein niet te missen. In de auto kom ik wat tot rust en de gezelligheid helpt me alles wat te relativeren. Ik heb vandaag alleszins m'n A-game gespeeld en een meer dan behoorlijk resultaat neergezet.

 

Plusjes

+ Nieuwe truukjes leren (die allicht zo oud als de straat zijn)

+ Ondanks de vermoeidheid en honger toch in staat zijn 8 rondes lang bijzonder degelijk te spelen.

+ Mijn Hymns, die presteren zoals ik van ze gewoon ben.

+ Koen en Ruth, voor het vervoer en de gezellige babbel onderweg. Erg bedankt!

 

Minnetjes

- Nog vele slapeloze nachten beleven door de vraag: "Had ik mijn tegenstander in die 2 extra minuten kunnen doodmeppen?"

- Net iets te veel in een dag het slachtoffer worden van een Wastelock.

- Zo hartverscheurend nipt naast een grote top 8 en behoorlijke geldprijzen grijpen. Dat had een dual kunnen zijn!

 

Thoughts?

Discuss!

 

26/10/2013: GP Antwerpen (Deel 2)

 

Een late vrijdag, een korte nachtrust die verstoord werd door muggengezoem... Neen, ik verschijn niet bepaald uitgerust aan de Waagnatie om deel te nemen aan GP Antwerpen. Hoewel ik twijfels heb over de positie van Melira Pod in de metagame en ik Merfolk ook best aardig kan spelen, kies ik ervoor het deck te spelen waar ik meer ervaring mee heb en waarvan de lijst meer op punt staat.

 

Dat ziet er zo uit:

 

Maindeck

4 Birds of Paradise

3 Deathrite Shaman

2 Viscera Seer

2 Voice of Resurgence

2 Melira, Sylvok Outcast

1 Spellskite

1 Wall of Roots

1 Cartel Aristocrat

1 Scavenging Ooze

4 Kitchen Finks

1 Spike Feeder

1 Eternal Witness

2 Murderous Redcap

1 Linvala, Keeper of Silence

1 Reveillark

1 Archangel of Thune

 

3 Chord of Calling

1 Abrupt Decay

4 Birthing Pod

 

4 Verdant Catacombs

3 Marsh Flats

1 Misty Rainforest

2 Gavony Township

1 Dryad Arbor

2 Razorverge Thicket

1 Twilight Mire

1 Woodland Cemetery

1 Swamp

1 Plains

2 Forest

1 Godless Shrine

2 Temple Garden

2 Overgrown Tomb

 

Sideboard

1 Orzhov Pontiff

1 Kataki, War's Wage

1 Obstinate Baloth

1 Thrun, the Last Troll

1 Sigarda, Host of Herons

1 Fulminator Mage

1 Qasali Pridemage

1 Harmonic Sliver

2 Aven Mindcensor

1 Abrupt Decay

2 Path to Exile

2 Thoughtseize

 

Ronde 1: VS RG Tron: 0-2 (0-1)

De dag begint uitstekend wanneer ik het al meteen mag opnemen tegen mijn slechtste match-up: rood-groene Tron. Bovendien blijkt mijn deck drie kaarten te missen. Gelukkig slaag ik erin de drie Deathrite Shamans snel uit mijn Legacydeck te vissen en te sleeven, maar de spanning zit er alvast goed in voor ik goed en wel begonnen ben.

 

In Game 1 bouw ik gestaag een goede positie op om de combostukken te gaan zoeken. Helaas speelt mijn tegenstander een Oblivion Stone, waardoor ik mijn engine (Birthing Pod), mijn mana (Birds of Paradise) en een deel van de combo (Melira) kwijtraak. Ik worstel nog om daarvan te herstellen wanneer hij met een Karn Liberated ook mijn Deathrite Shaman verwijdert, me de beurt daarop een kaart laat exilen en dan een nieuwe Karn speelt om nog een permanent te exilen. Ik ben alles kwijt en niet snel daarna landt Emrakul.

0-1

 

Game 2 start beter. Ik vind al snel de stukken om infinite te gaan met Kitchen Finks en ga zo naar 800.000 leven. De kill heb ik echter nog niet, en mijn opponent blaast mijn combostukken op met Oblivion Stone. Wanneer ik enkele beurten later een swamp drop en dus de Marsh Flats en Murderous Redcap in m'n hand nog niet kan afleggen, word ik in zijn beurt het slachtoffer van Mindslaver. Mijn tegenstander neemt mijn volgende beurt over, is zo aardig met de Marsh Flats effectief een landje te vinden en de Redcap te spelen, maar schiet er wel mijn Dryad Arbor mee af. Waarom hij niet mijn Melira opblaast is me een raadsel, tot ik zijn volgende play zie: een Oblivion Stone (die raakt immers geen non-land permanents). Ik zit met een leeg bord en 800.000 leven en moet vervolgens lijdzaam toekijken hoe een Karn zich naar zijn ultimate werkt.

 

 

Het spel start opnieuw met een Emrakul bij mijn opponent en ik weer op 20 leven. De gevolgen laten zich raden.

0-2

 

Ronde 2: VS BWR: 1-2 (0-2)

Ook in de tweede ronde krijg ik geen goede match-up. Wat mijn opponent precies speelt is me niet geheel duidelijk, maar de hoeveelheid removal spreekt boekdelen.

 

In Game 1 moet ik zakken tot op 4 leven, maar ik slaag er wel in de combo te assemblen. Driewerf helaas heeft hij de Lightning Bolt om mijn Melira in response op de persist-trigger van Murderous Redcap te slopen. Fail.

0-1

 

Tijdens het tweede spel heb ik de touwtjes eens zelf in handen. Hij gebruikt zijn Pillar of Flame op een vroege Voice of Resurgence, waardoor ik later vrij spel heb om de combo met Kitchen Finks en Redcap uit te spelen.

1-1

 

In het derde spel loopt het al van het begin mis. Na een mulligan naar 5 hapt mijn Birds of Paradise een Lightning Bolt. Ik loop het hele spel lang achter op de feiten.

1-2

 

Ronde 3: VS Groen-witte Hatebears...-ish.: 2-1 (1-2)

Na slechts twee rondes zit ik al op the bubble, en de goesting is eerlijk gezegd ver te zoeken. Ik overweeg sterk te kappen met de Grand Prix als ik deze ronde verlies om wat side-events te gaan spelen.

Ik kom uit tegen een Belg die het momenteel even slecht als ikzelf doet. Hij speelt een eigen variant van het groen-witte haatberendeck, zo vermoed ik althans. Ik slik even wanneer zijn t2 Time of Need een Linvala, Keeper of Silence zoekt, waardoor de kans om te winnen op combo tot nul herleid wordt. Zo gezegd, zo gedaan. Ik krijg een Archangel of Thune in het spel en val aan. Ik vergeet echter dat mijn tegenstander ook een Stirring Wildwood heeft, waardoor mijn Archangel door zowel het levende bosje als de Linvala geblockt wordt. Beide engelen sterven, waardoor mijn beestjes terug truukjes kunnen uithalen. Dankzij de korte aanwezigheid van Archangel en de Gavony Township in het spel, zijn al mijn beestjes ondertussen echter vrij stevige beaters geworden en win ik op Township aggro.

1-0

 

In het tweede spel doet het haatdeck precies wat het moet doen. Een combinatie van Leonin Arbiter en Aven Mindcensor maken mij het leven onmogelijk en houden mij zowel van beestjes als landjes af.

1-1

 

De Damping Matrix die ik in Game 3 met lede ogen zie landen, slaat in als een donderslag bij heldere hemel. Op de twee Abrupt Decays die momenteel in m'n deck zitten na, heb ik daar immers geen antwoord op. Ook hier ben ik dus gedwongen over te schakelen op het aggro-plan. Dat lukt wonderwel, zeker omdat mijn tegenstander niet al te sterk lijkt in combat math. Ik val aan met mijn beestjes,hij blockt niet en komt dan tot de pijnlijke vaststelling dat mijn aanval na de activatie van Gavony Township ineens wèl lethal is.

2-1

 

Stiekem de èchte winconditie van het deck...

 

 

Ronde 4: VS Burn: 2-1 (2-2)

Goed, ik win eindelijk eens wat. Dan toch maar niet droppen en doorgaan zolang we nog in de running voor dag 2 zijn. In ronde 4 kom ik een Fransoos met Burn tegen, die geen woord Engels spreekt, wat me mateloos ergert. Ik beweer niet dat iedereen perfect polyglot moet zijn, maar naar een buitenlands toernooi gaan en er zomaar van uitgaan dat iedereen wel Frans spreekt, vind ik ronduit arrogant.

 

Dat gezegd zijnde doet mijn tegenstander in Game 1 precies wat hij moet doen: directe schade. Wanneer ik op 5 leven sta, probeer ik een Kitchen Finks te spelen om te stabiliseren en wat verder uit bolt-range te geraken. De Skullcrack die hij dan speelt, doet dubbel pijn en daarna is het slechts een kwestie van (zeer weinig) tijd vooraleer hij een laatste burnspell vindt om het af te maken.

0-1

 

Gelukkig heb ik postboard ook toegang tot een Obstinate Baloth. Omdat Fetches, Shockduals en snelle Pod-activaties allemaal vrij veel leven kosten, speel ik in dit spel aggro. Door mijn Pod iets voorzichtiger te gebruiken, kan ik op zoek naar meerdere Kitchen Finks en met een van die Finks zoek ik een Baloth. Wanneer hij uitgetapt is, slaag ik er daarenboven in de combo met Kitchen Finks op tafel te leggen en gain ik een arbitrair hoog aantal leven. Mijn tegenstander beseft dat hij dit niet kan wegburnen en scoopt.

1-1

 

Ook in Game 3 bewijzen mijn Kitchen Finks me goede diensten. We verliezen wat tijd met een Judge call wanneer mijn opponent, die mijn Birthing Pod-activatie laat resolven, wil reageren op "het in het spel komen van Spellskite". Kan natuurlijk niet, maar door de Judge call, en het feit dat de Judge daarna op zoek moet naar een andere Judge die Frans spreekt omdat mijn tegenstander het Engels niet machtig is, verliezen we behoorlijk wat tijd. We hebben de extra tijd gelukkig niet nodig, ook nu kan ik infinite life gainen, deze keer dankzij de Archangel of Thune + Spike Feeder combo.

2-1

 

Ronde 5: VS Jund/Infect-hybrid: 2-1 (3-2)

Ik krijg er kop noch staart aan wanneer mijn tegenstander met zijn Cavern of Souls het creature type "Horror" noemt. Hierna kan zelfs de maindeck Relic of Progenitus me niet echt meer verbazen. Mijn tegenstander blijkt een rood-zwart deck te spelen dat elementen van Jund (Olivia Voldaren) en Infect (Phyrexian Crusader) combineert. Hij is echter iets te trigger-happy met zijn Relic, waardoor ik in het eerste spel uiteindelijk toch met de combokill kan winnen.

1-0

 

Over Game 2 valt er weinig te zeggen. Ik vind niet wat ik moet vinden, terwijl mijn tegenstander een vrij consistente klok heeft, die later nog sneller wordt door een Olivia Voldaren, die het mij bovendien vrij lastig maakt om de combo bij elkaar te krijgen.

1-1

 

In Game 3 lokt een vroege Gavony Township een Pithing Needle van m'n tegenstander uit. Dat vind ik allemaal best, gezien ik op beurt 4 of 5 de combo met Kitchen Finks heb liggen. Ik gain weer 800.000 life en ga vervolgens met Viscera Seer op zoek naar de Redcap.

2-1

 

Na het spel vraag ik mijn tegenstander waarom hij nu precies "Horror" noemde met z'n Cavern. Blijkt dat 'ie Phyrexian Vatmother speelde.

 

 

 

Ronde 6: VS Scapeshift: 0-2 (3-3)

Nou nou. Van 0-2 terug naar 3-2 klauwen... Ik sta van mezelf te kijken. Eventjes koester ik nog de hoop dat dit toernooi toch nog goed kan eindigen, tot ik in ronde 6 mijn tweede onwinbare match-up tegenkom: Scapeshift.

Op dit punt laten de notities me in de steek. Ikzelf heb er ook niet al te veel herinneringen aan, wat doet vermoeden dat de matches precies zo verliepen als te verwachten viel. In het eerste spel stelt hij zijn combo alleszins sneller samen dan ik dat kan.

0-1

 

In Game 2 hoop ik iets te bereiken met de Aven Mindcensor in mijn openingshand. Hij heeft er echter removal voor en ondervindt slechts een klein oponthoud voor hij afgaat.

0-2

 

== Intermezzo ==

 

Ronde 6 eindigt bijzonder snel voor mij, waardoor ik eindelijk de tijd vind om in de rij te gaan staan bij de andere signerende artist: Svetlin Velinov. Ik ben niet zo'n grote fan van meneer Velinov als van RK Post, maar blijkbaar heeft hij wel de art gedaan van enkele kaarten die als foil in mijn EDH deck zitten. Met wat hulp van Timmy van de Hasselt crew slaag ik erin mijn EDH als volgt te pimpen:

 

 

Daarnaast kan ik ook een Soldier Token, een playset Goblin Electromancer, een Preordain, een Swiftfoot Boots, een Jarad's Orders, een True Conviction en een Obzedat, Ghost Council laten signeren voor ik aan de volgende ronde moet beginnen.

 

== Einde intermezzo ==

 

Ronde 7: VS Naya met Domri Rade: 0-2 (3-4)

Sic transit spes gloriae. Dag twee halen lukt ondertussen niet meer, maar ik besluit toch nog maar wat door te spelen. Immers, GP's leveren vet veel Planeswalker points op, en die gaan me goed van pas komen als ik byes wil scoren voor de GP's in Praag en Parijs volgend jaar.

Helaas zal ik ook deze ronde weinig punten scoren. In beide spelletjes komt er van combo weinig in huis: rood en wit zijn nu eenmaal kleuren met veel removal en ook Domri Rade verwijdert zeer verdienstelijk beestjes van me.

0-1

 

Ook de Thrun, the Last Troll die ik in het tweede spel kan afleggen, doet uiteindelijk niet meer dan het onafwendbare uitstellen. Ik stabiliseer weliswaar tegen zijn beestjes, maar aan zijn burnspells heeft hij voldoende om het spel na zijn snelle start af te maken.

0-2

 



Ronde 8: VS Living End: 0-2 (3-5)

De vermoeidheid begint ondertussen toe te slaan en ik heb hoe langer hoe meer zin in een lekker warm bed. Dat de resultaten bepaald niet meezitten, is ook niet bevorderlijk. Ook tegen Living End, een deck waar ik normaal een oerdegelijke match-up tegen heb, lukt het vandaag niet.

 

In Game 1 kan dat liggen aan het feit dat mijn tegenstander al mijn landjes sloopt. Een Fulminator Mage wordt opgevolgd door nog een Fulminator Mage en ten slotte een Avalanche Riders. Ik struggle om aan mana te komen om überhaupt ièts te doen, maar voor ik daar in slaag, cast hij Violent Outburst, waardoor hij in een Living End kan cascaden die al zijn gecyclede en geofferde beestjes kan terughalen om mijn kop in te slaan.

0-1

 

In Game 2 geraak ik net iets verder. Ik heb een Cartel Aristocrat, een Murderous Redcap en 2 Birds liggen wanneer mijn tegenstander in een Living End cascadet. Ik weet wat ik nu moet doen en begin systematisch m'n eigen bord al leeg te maken, zodat al mijn beestjes terugkomen na de Living End. Op twee dingen had ik echter niet gerekend: de twee Faerie Macabres in z'n hand, die mijn beestjes uit de graveyard exilen en het feit dat Cartel Aristocrat zichzelf niet kan sacrificen. Ondanks de poging komt er dus niets terug bij mij. Ook bij mijn tegenstander is de oogst niet vet, maar de twee Faeries en de Shriekmaw zijn als klok snel genoeg om het spel af te maken.

0-2

 

Ronde 9: VS Raffinity: 2-1 (4-5)

De laatste ronde, en ik ben vastbesloten nièt mijn slechtste GP resultaat tot nog toe neer te zetten. Om dat doel te bereiken, moet ik deze rond wel nog zien te winnen.

 

Het eerste spel verloopt typisch voor deze match-up. Ik probeer zijn snelle opening en aanval te overleven tot ik de combo bijeen kan puzzelen en hij probeert mij dat net te verhinderen. Met een Abrupt Decay verwijder ik zijn Signal Pest, wat de druk behoorlijk verlicht. Wanneer ik op 9 leven en 3 poison counters sta, ga ik af met Archangel of Thune en Spike Feeder, waardoor mijn Birds of Paradise plots wel erg groot worden.

1-0

 

 

 

In Game 2 lukt het me niet zijn aanval af te weren. Hij slaat hard en snel, en ik trek geen antwoord op de Cranial Plating die onder zijn Ornithopter hangt.

1-1

 

De start van mijn tegenstander was in het derde spel al heel wat minder explosief als blijkt dat hij misschien een vrij matige tot zelfs slechte hand gehouden heeft. In zijn eerste beurt speelt hij Mox Opal en Glimmervoid en geeft dan de beurt door. Dat is dus mijn tweede beurt, waarin ik voldoende mana heb om de Opal te Decayen, zodat ook zijn Glimmervoid er aan het einde van de beurt moet aan geloven. Het verlies van deze twee manasources komt hij niet snel genoeg te boven. Ik ben nu het aggrodeck, en al snel slaan mijn engelen zijn levenstotaal aan gort.

2-1

 

Zo, dat is alweer een GP in the books. Ik moet toegeven dat ik vrij teleurgesteld ben door mijn resultaat. Zoals ik verwacht had, is Melira Pod net iets te mainstream geworden en is de hate overal aanwezig, zelfs in de maindecks. Een korte pauze, weg van Pod, zou me alleszins geen kwaad doen.

 

Ondertussen hoor ik wel dat 4 vrienden wèl dag 2 halen. Zij mogen dan ook meteen het eerste plusje zijn van de plusjes-en-minnetjes-sectie.

 

Plusjes en minnetjes

+ Bart, Erik, Tim en Jens die dag 2 halen! Proficiat heren! Nog een extra schouderklopje voor Bart, die eindelijk z'n begeerde dag 2 haalt en Tim, die met BR Goblins een nieuw archetype op de kaart lijkt te zetten.

+ Timmy, die me geholpen heeft mijn EDH te pimpen. Fel bedankt, kerel!

+ Nico, Andy en de rest van de Leuven Crew, voor het aangename gezelschap tussen de rondes door.

 

 

- Mijn deck dat het laat afweten, een combinatie van mijn eigen onvermogen te identificeren wanneer ik voor aggro moet gaan en wanneer voor combo, de huidige metagame en een gezonde portie pech.

- Voornamelijk slechte match-ups treffen. Dan steekt een mens de Linvala al maindeck tegen Splinter Twin en Birthing Pod, ziet 'ie er heel de dag lang geen.

- De ietwat trage rondes, wat deze Day 1 allicht langer heeft laten duren dan nodig was geweest.

 

25/10/2013: GP Antwerpen (Deel 1)

Na lang wachten is het eindelijk zover: GP Antwerpen gaat van start. Op vrijdag neem ik een dag vrij op het werk en spoor ik 's morgens al naar Antwerpen, om vanaf 's middags al mee te kunnen doen aan verschillende events.

 

Ik keek al lang uit naar deze GP. Het is geen Legacy, maar ik mag Modern wel en sinds het ontstaan van het formaat speel ik al m'n vertrouwde Melira Pod. Vrij duidelijk dus, waarmee ik de GP zal proberen te winnen.

 

... Of toch niet? In de vroege dagen van Modern kenden veel mensen de combo niet en kon je met het deck afgaan voor de tegenstander precies wist wat er aan de gang was.

Drie onschuldige creatures. Toch? Let that sink in for a while...

 

 



Daar kom je tegenwoordig niet meer mee weg. Iedereen weet precies wat er gaat gebeuren en heeft voldoende maindeck en sideboard hate-kaarten om de combo lam te leggen, waardoor Melira Pod vaker wel dan niet een matig midrange deck is dat een goede engine heeft in de vorm van Birthing Pod waarmee je het juiste beest voor iedere situatie kan zoeken. Als je af en toe eens een spel wint op infinite damage of infinite life, des te beter. Maar reken daar maar niet op wanneer kaarten als Torpor Orb, Deathrite Shaman, Rest in Peace en Anger of the Gods courant gespeeld worden.

 

Daarnaast zijn ook mijn persoonlijke resultaten met het deck recent allesbehalve goed geweest. Een slecht gevoel bij het deck en een formaat waarin Merfolk een legit deck is? Let the last-minute testing begin!

 

Ik heb nog geen byes voor de GP, dus het lijkt wel een strak plan om met een GPT te beginnen. Ik schrijf me in en ontvang de fancy playmat. Het te testen deck? Merfolk!

Creatures

4 Cursecatcher

4 Silvergill Adept

4 Lord of Atlantis

4 Master of the Pearl Trident

3 Phantasmal Image

4 Merrow Reejerey

1 Thassa, God of the Sea

 

Spells

4 Vapor Snag

3 Remand

1 Mana Leak

4 Spreading Seas

 

Artifacts

4 Aether Vial

 

Lands

4 Mutavault

2 Cavern of Souls

14 Island

 

//Sideboard//

3 Spell Pierce

3 Hurkyl's Recall

3 Torpor Orb

3 Tidebinder Mage

1 Spellskite

2 Kira, Great Glass-Spinner

 

Event 1: GPT2 met Merfolk: 0-1

Ik wou dat ik kon zeggen dat deze GPT leerrijke playtesting was, maar niets is minder waar. In de eerste ronde kom ik uit tegen... Jawel, Birthing Pod.

 

Mijn opponent is wat nerveus en heeft niet veel ervaring met het deck, maar slaagt er in Game 1 uiteindelijk in de combo met Kitchen Finks op tafel te krijgen. Da's weliswaar geen kill, maar Merfolk is gewoon niet in staat torenhoge levenstotalen tot 0 te herleiden. In Game 2 raap ik twee Vapor Snags, waardoor ik goede hoop heb zijn combo te disrupten. Zelfs met zijn spellskite op het bord, kan ik met 2 Vapor Snags nog precies doen wat ik moet doen.

 

 Ik kan redelijk wat damage doen, terwijl mijn opponent Melira, Kitchen Finks en Cartel Aristocrat heeft liggen met een Spellskite. Ik voel me zelfverzekerd, tot mijn opponent ook Archangel of Thune neerlegt. Op dat moment eindigt voor mij deze single-elimination GPT.

 

Event 2: Modern Pick-up met Merfolk

Voor ik me inschrijf voor een tweede GPT, ga ik eventjes langs de verkoopstandjes. Ik scoor wat foil EDH-kaarten voor ik Erik tegen het lijf loop, die me vertelt dat ze nog 1 speler zoeken om een Modern Pick-up van start te laten gaan. Ik wil dringend nog wat met merfolk testen, maar heb niet veel zin om telkens 15 euro neer te tellen voor een single-elimination GPT, die ik, laten we wel wezen, allicht toch niet win. Een Pick-up event van 5 euro klinkt dus best interessant en ik schrijf me in.

 

R1: VS RG Nykthos: 2-1 (1-0)

Wen er al maar aan: mijn toernooiverslagen van de GP zullen vrij summier zijn. Ik heb al niet al te veel notities genomen en ergens tijdens het main event ben ik mijn notitieblok kwijt geraakt. Dusja...

 

Ik verlies een spel tegen RG Nykthos. Het is best een funky deck, dat manadorks legt tijdens de eerste beurten om vervolgens Deus of Calamity of Primalcrux te leggen. Een Nykthos, Shrine to Nyx en een Kessig Wolf Run moeten dan het spel afmaken. Dat lukt mijn tegenstander dus welgeteld 1 keer: door een Lord of Atlantis te mollen met Domri Rade heb ik niet genoeg devotion meer en wordt mijn Thassa, God of the Sea terug gewoon een enchantment, die niet kan blocken.

De overige twee games doen mijn Merfolk precies wat ze moeten doen. Aether Vial, Lords en Spreading Seas zorgen ervoor dat ik voor massief veel damage kan slaan, terwijl Tidebinder Mages en Vapor Snags ervoor zorgen dat Deus of Calamity mij niet meer kan aanvallen.

 

R2: VS Raffinity: 2-1 (2-0)

Raffinity is al heel wat meer mainstream dan RG Nykthos, en ik ken deze matchup tamelijk uit Legacy, waar die niet bepaald in het voordeel van de vissenkoppen is. Modern is echter een ander formaat, en Merfolk is hier meer aggro dan controle.

 

In het eerste spel win ik de race met mijn opponent door de Spreading Seas waardoor al mijn visjes kunnen islandwalken.

 

In Game 2 vergaat het mijn tegenstander dan weer beter. Zelfs een Hurkyl's Recall die zijn hele board terug naar zijn hand stuurt, doet niet veel meer dan me een beurt uitstel geven, gezien Raffinity zowat alles meteen terug kan neerleggen.

 

Game 3 is oprecht spannend. De race gaat snel, en we komen op het punt dat mijn tegenstander op 3 leven staat. Dankzij de actieve islandwalk, is dit dus de laatste beurt die hij zal krijgen. Anderzijds heeft hij wel meer artifacts liggen dan ik leven heb, een Ornithopter en een Arcbound Ravager. Een win voor hem, ware het niet dat ik de Vapor Snag heb.

Mijn tegenstander weet dat die kaart in Merfolk gespeeld wordt en is zich bewust van het gevaar. In een mooie imitatie van Ben Stark vraagt hij me wat de precieze wording is van Vapor Snag. Ik weersta de verleiding om in mijn hand te kijken en hem de wording  te geven, waardoor hij te weten zou komen dat ik de Snag heb en zeg m'n opponent dat hij best een Judge roept om de precieze regeltekst te vragen. Ik weet niet welke outs hij eventueel nog heeft, maar omdat ik wel heel graag wil dat mijn opponent alles opoffert om zijn Thopter lethal te maken, geef ik de indruk de Snag niet te hebben door de Judge ineens zelf ook nog eens naar de precieze wording  van de kaart te vragen.

 

 

 

Alles gaat volgens plan: de Thopter wordt groter ten koste van de andere artifacts en vangt vervolgens een Vapor Snag. Win voor visjes.

 

R3: VS ???: ID

Testen is fijn, maar value is dat ook. Daarenboven blijken de judges onze tafel nodig te hebben voor andere Pick-up events. Mijn tegenstander en ik besluiten te splitten, waardoor we allebei 4 boosters Theros winnen, i.p.v. 5 en 3.

 

== Intermezzo ==

Een andere reden om wat sneller te stoppen met de Pick-up, is het feit dat een van mijn favoriete Magic artists net aangekomen is: RK Post. De allereerste rare die ik ooit had, was een Avatar of Woe uit een booster Prophecy dat bij een nummer van Inquest zat, een tijdschrift dat ik destijds kocht voor het Pokémon TCG. De rijen vallen nu nog goed mee en tijdens de GP zelf zal ik er allicht geen tijd meer voor hebben, dus ik ga eventjes wat kaarten laten signeren. Blijkbaar heeft RK Post ook de playmat van de GP gedaan, dus laat ik die ook maar signeren. In de wachtrij zie ik ook dat hij playmats verkoopt met Avatar of Woe erop, dus verlaat ik het standje met twee gehandtekende playmats.

 

Gesigneerd en helemaal van mij. Bitchin'.

 

== Einde intermezzo ==

 

 

Vervolgens is het weer business as usual. Ondanks het feit dat Merfolk vertrouwd aanvoelt en lekker speelt, staat mijn lijst niet op punt en besluit ik uiteindelijk toch maar voor Melira Pod te gaan, een deck waarvan ik de finesses volledig onder de knie heb. Bovendien gaat er dadelijk ook een Legacy Warm-up van start, waarin byes te winnen zijn voor het Legacy side-event van zondag. Die heb ik uiteraard niet nodig, gezien ik dag 2 wel ga halen, maar toch schrijf ik me in, voor het onwaarschijnlijke geval dat...

 

 

Event 3: Legacy Warm-up met BUG Delver



Ronde 1 van de Warm-up, en wie zit er tegenover me? Steve! Kom ik verdorie all the way naar Antwerpen om Magic te spelen, mag ik al meteen tegen een van de vaste Legacyklanten van Hasselt.

 

Game 1: VS Death and Taxes: 0-2 (0-1)

Dat Death and Taxes een bijzonder slechte match-up voor me is, weet ik nog van de BoM-trial in Mol. Ook deze keer heb ik weinig in de pap te brokken. Voor ik zijn Aether Vial raak met Abrupt Decay, komt er eerst nog een Serra Avenger uit die plots als een muur opdoemt voor mijn geflipte Delver of Secrets. Mijn aanval ligt stil, Steve krijgt er nog een Thalia bij en de game glipt me langzaam uit handen omdat ik niets relevants bijraap.

0-1

 

Game 2 verloopt niet veel beter. Een Fiend Hunter of all things steelt mijn relevante beestje en neemt vervolgens kleine beetjes van m'n leven terwijl ik niets raap. De Batterskull die hij zoekt met Stoneforge Mystic kan ik raken met Krosan Grip, maar aan de Sword of Light and Shadow die daarna volgt, kan ik niet meer ontsnappen.

0-2

 

Game 2: VS Bye: 2-0 (1-1)

Een episch duel dat ik nipt win. Because I'm awesome.

 

Game 3: VS ANT: 2-1 (2-1)

Deze match-ups herinneren me eraan waarom ik zo graag BUG speel. Het eerste spel verlies ik: ik moet zijn Silence counteren om hem een beetje op z'n hoede te houden, maar hij gaat perfect af in de laatste beurt die hij heeft voor ik hem doodschop.

0-1

 

Maar geen zorgen, na sideboarden is deze match-up quasi niet te verliezen. Mijn Hymns blijven beter dan doorsnee Hymns: de eerste haalt 2 Lion's Eye Diamonds weg, de tweede een Xanthid Swarm en Empty the Warrens. Mijn tegenstander kijkt gedegouteerd, vooral na de Hymn die de LED's uit z'n hand scheurt.

1-1

 

Is er iemand die mij een playset Hymn to Tourach kan alteren met deze afbeelding? Of een playmat, misschien?

 

 

Game 3 verloopt vrij kalmpjes. Discard en counters verhinderen dat mijn tegenstander veel doet, terwijl mijn geflipte Delver hem langzaam doodslaat.

2-1

 

Game 4: VS Sneaky Show: 1-2 (2-2)

De eerste game win ik alweer op Hymn to Tourach: op mijn derde beurt kan ik hem twee keer Hymnen. De eerst vangt een Force of Will met Swan Song, de tweede haalt een Force en een Griselbrand weg. Veel meer kan mijn tegenstander niet doen terwijl mijn Goyf hem doodslaat.

1-0

 

Game 2 verloopt minder vlot: ik raap niet veel counters en kan mijn tegenstander niet doodslaan voor Griselbrand landt. Vandaar is het huilen met de pet op.

1-1

 

In Game 3 maak ik een speelfout die ik onder geen beding had mogen maken. Als ik correct had gespeeld, had ik evengoed verloren, maar deze game is een stevig leermoment geweest.

Wanneer mijn opponent Show and Tell speelt, heb ik in mijn hand een Tarmogoyf, Liliana, Force of Will en een blauwe kaart zitten. Ik redeneer dat ik die maar laat resolven, omdat ik het beest dat komt volgende beurt kan weghalen met Liliana terwijl ik nog Force back-up heb om de Liliana erdoor te krijgen.

Het draait niet uit zoals het in m'n hoofd gaat. Mijn tegenstander legt Griselbrand neer. In zijn volgende beurt speel ik Liliana. Hij Forcet, ik Force zijn Force. Hij zoekt vervolgens 7 kaarten met Griselbrand, kan de Liliana zo counteren en wint het spel. Obviously heeft de misplay mij dit spel niet gekost: als ik zijn Show and Tell wel gecounterd had, had hij de Force. Maar toch. Algemene vraag naar de lezers out there: Wat denken jullie? Volgen jullie mijn redenering? Had ik het beter anders gedaan? Ik hoor graag reacties in de comments.

1-2

 

Met 2-2 win ik weliswaar nog twee boosters, maar echt gelukkig ben ik niet. Het is ondertussen al laat, dus ik verlaat na de Legacy Warm-up stilaan de venue en begeef me naar mijn slaapplaats voor de nacht.

 

Volgende keer: GP Antwerpen, The main event!