Na de BoM Trial in OPB vorige week, is mijn voorliefde voor BUG Delver, ofte Team America, weer helemaal terug van weggeweest en besluit ik er ook de BoM Trial in Mol te spelen in de hoop byes, duals en relevante playtesting te scoren.
De lijst is een klein beetje getweakt
Ondanks mijn enthousiasme voor Mind Harness van vorige week, besluit ik toch de Submerges een kans te geven omdat het breder inzetbaar is en de tegenstander ook een mogelijk relevante draw ontzegt. Ik cut dan ook de Jitte om er twee te kunnen spelen. De derde maindeck True-Name Nemesis wordt ingeruild voor meer card filtering in de vorm van de vierde Ponder.
Omstreeks 10u00 tref ik Nico en Maarten aan het station van Alken, en gaan we op weg. Dankzij een paar sketchy beslissing van de GPS en zowat alle rode lichten op de baan van Alken naar Mol, wordt het ontzettend nipt. Gelukkig brengt een telefoontje raad: de organisatie zit er niet mee in eventjes op ons te wachten, als we maar niet veel te laat zijn. Precies 2 minuten voor het begin van het toernooi verschijnen we ter plekke en wacht ons een nieuwe aangename verrassing: we zijn alle drie vooringeschreven. Blijkbaar is een RSVP op het Facebookevent een geldige voorinschrijving. Pure klasse, MCM; daar kunnen andere toernooiorganisatoren nog een puntje aan zuigen!
R1: VS 5-colour Humans: 2-0 (1-0)
Ik herken de naam van mijn tegenstander en weet meteen dat ik me aan een dolle rit mag verwachten: Kadir is immers de enige echte piloot van het prismatic human-deck. Het onding dat blinde turn-1 Thalia's speelt dankzij Lotus Petal. Whoo boy.
Game 1 begint erg vlotjes. Ik mag eerst en open met een Deathrite Shaman. Hij speelt een Aether Vial van een Wasteland. Omdat mijn manabase fragiel genoeg is, maak ik maar wat graag gebruik van de gelegenheid om zijn getapte Wasteland zelf te Waste'n op beurt 2 en dankzij Deathrite Shaman een Abrupt Decay op z'n Vial te spelen. Nice tempo play. Op beurt 3 Decay ik een Noble Hiërarch en op beurt 4 pak ik met Hymn to Tourach een Knight of the Reliquary en een Vedalken Aethermage weg. You heard me. Blijkbaar wordt dat ding gespeeld om zijn wizardcycling. Op beurt 5 pak ik met Thoughtseize een Trinket Mage weg voor die enge dingen kan gaan halen, en Waste ik nog een Savannah. Ondertussen slaagt Kadir er niet in meer op het board te brengen dan een handvol Mother of Runes die soms voor een enkele damage slaan. Maar dan landt er een Magus of the Moat en zitten we plots in een stalemate: dat ding krijg ik immers niet opgeruimd met Abrupt Decay. Mijn Goyfs staan dan wel aan de grond, maar mijn Deathrite Shaman kan nog wel iedere beurt voor 2 drainen terwijl Liliana de graveyards lekker vult. De Magus houdt ook zijn Rafiq of the Many tegen, een feit dat ik stomweg vergeet wanneer ik Liliana gebruik om mijn tegenstander een beestje te laten opofferen. De Magus verdwijnt en Rafiq kan plots weer schoppen, en doet dat dankzij twee Exalted-triggers en de Mothers ineens voor 10 damage.
Ik besef dat ik mogelijk een cruciale fout gemaakt heb (wel, laat die "mogelijk" er maar af) en om de volgende beurt niet te sterven aan een monsterlijk grote Rafiq, moet mijn Delver flippen om zo de laatste 3 damage te doen. En dat is precies wat gebeurt.
1-0
Whew. Daar kom ik goed mee weg. Ik heb Mother of Runes en Noble Hiërarch gezien en weet dat mijn tegenstander Thalia speelt, dus board ik zoals wel vaker counters uit, en breng ik Disfigures, Marsh Casualties en Golgari Charm in. Ook in G2 haal ik wat relevante kaarten weg: ik T-Seize Rafiq en pak met Hymn een Sigarda en een Vedalken Aethermage. Er landt echter een Captain Sisay , wat hem een vrijwel onverwijderbare (want CMC 4) tutor oplevert. En inderdaad, kort daarna begint de pret. Sisay zoekt achtereenvolgens Lavinia of the Tenth, Karakas en Meloku, the Clouded Mirror, en plots vraag ik me af of mijn tegenstander eigenlijk niet per ongeluk z'n EDH-deck heeft meegebracht. Dankzij Karakas kan hij Lavinia iedere beurt opnieuw spelen en mijn beestjes permanent detainen, terwijl Meloku tokens maakt die mij dood moeten slaan en zijn Karakas kan redden mocht ik een Wasteland rapen.
Dankzij de tokens en de Magus of the Moat, is al mijn hoop nu gevestigd op het activeren van Deathrite Shaman in zijn beurt, in response op het telkens opnieuw spelen van Lavinia. Ik kan tijdens een van deze lange, lange beurten een beetje op voorsprong komen dankzij een Marsh Casualties, die de tokens molt zodat mijn geflipte Delver eventjes kan binnenslaan. Het ziet er slecht uit wanneer Kadir een Engineered Explosives met 1 charge counter speelt om tijdens zijn volgende beurt de Deathrite, mijn enige winconditie, op te blazen. Gelukkig heeft de Golgari Charm uit mijn sideboard nog andere modes. De Explosives ontploffen, maar ik regenerate mijn Deathrite met de Golgari Charm, waardoor ik in staat ben mijn tegenstander rustig dood te drainen met de mascotte van deze blog.
2-0
Ik herken de naam van mijn tegenstander en weet meteen dat ik me aan een dolle rit mag verwachten: Kadir is immers de enige echte piloot van het prismatic human-deck. Het onding dat blinde turn-1 Thalia's speelt dankzij Lotus Petal. Whoo boy.
Game 1 begint erg vlotjes. Ik mag eerst en open met een Deathrite Shaman. Hij speelt een Aether Vial van een Wasteland. Omdat mijn manabase fragiel genoeg is, maak ik maar wat graag gebruik van de gelegenheid om zijn getapte Wasteland zelf te Waste'n op beurt 2 en dankzij Deathrite Shaman een Abrupt Decay op z'n Vial te spelen. Nice tempo play. Op beurt 3 Decay ik een Noble Hiërarch en op beurt 4 pak ik met Hymn to Tourach een Knight of the Reliquary en een Vedalken Aethermage weg. You heard me. Blijkbaar wordt dat ding gespeeld om zijn wizardcycling. Op beurt 5 pak ik met Thoughtseize een Trinket Mage weg voor die enge dingen kan gaan halen, en Waste ik nog een Savannah. Ondertussen slaagt Kadir er niet in meer op het board te brengen dan een handvol Mother of Runes die soms voor een enkele damage slaan. Maar dan landt er een Magus of the Moat en zitten we plots in een stalemate: dat ding krijg ik immers niet opgeruimd met Abrupt Decay. Mijn Goyfs staan dan wel aan de grond, maar mijn Deathrite Shaman kan nog wel iedere beurt voor 2 drainen terwijl Liliana de graveyards lekker vult. De Magus houdt ook zijn Rafiq of the Many tegen, een feit dat ik stomweg vergeet wanneer ik Liliana gebruik om mijn tegenstander een beestje te laten opofferen. De Magus verdwijnt en Rafiq kan plots weer schoppen, en doet dat dankzij twee Exalted-triggers en de Mothers ineens voor 10 damage.
Deze man is een pak enger wanneer hij feitelijk unblockable is.
Ik besef dat ik mogelijk een cruciale fout gemaakt heb (wel, laat die "mogelijk" er maar af) en om de volgende beurt niet te sterven aan een monsterlijk grote Rafiq, moet mijn Delver flippen om zo de laatste 3 damage te doen. En dat is precies wat gebeurt.
1-0
Whew. Daar kom ik goed mee weg. Ik heb Mother of Runes en Noble Hiërarch gezien en weet dat mijn tegenstander Thalia speelt, dus board ik zoals wel vaker counters uit, en breng ik Disfigures, Marsh Casualties en Golgari Charm in. Ook in G2 haal ik wat relevante kaarten weg: ik T-Seize Rafiq en pak met Hymn een Sigarda en een Vedalken Aethermage. Er landt echter een Captain Sisay , wat hem een vrijwel onverwijderbare (want CMC 4) tutor oplevert. En inderdaad, kort daarna begint de pret. Sisay zoekt achtereenvolgens Lavinia of the Tenth, Karakas en Meloku, the Clouded Mirror, en plots vraag ik me af of mijn tegenstander eigenlijk niet per ongeluk z'n EDH-deck heeft meegebracht. Dankzij Karakas kan hij Lavinia iedere beurt opnieuw spelen en mijn beestjes permanent detainen, terwijl Meloku tokens maakt die mij dood moeten slaan en zijn Karakas kan redden mocht ik een Wasteland rapen.
Dit in Legacy? For realsies?
Dankzij de tokens en de Magus of the Moat, is al mijn hoop nu gevestigd op het activeren van Deathrite Shaman in zijn beurt, in response op het telkens opnieuw spelen van Lavinia. Ik kan tijdens een van deze lange, lange beurten een beetje op voorsprong komen dankzij een Marsh Casualties, die de tokens molt zodat mijn geflipte Delver eventjes kan binnenslaan. Het ziet er slecht uit wanneer Kadir een Engineered Explosives met 1 charge counter speelt om tijdens zijn volgende beurt de Deathrite, mijn enige winconditie, op te blazen. Gelukkig heeft de Golgari Charm uit mijn sideboard nog andere modes. De Explosives ontploffen, maar ik regenerate mijn Deathrite met de Golgari Charm, waardoor ik in staat ben mijn tegenstander rustig dood te drainen met de mascotte van deze blog.
2-0
R2: VS Esperblade: 2-1 (2-0)
In ronde 2 mag ik het opnemen tegen een oude bekende: Tim, die erom bekend staat een liefhebber van Goblins te zijn. Goblin*kaarten*, you sick f*cks. Omdat teamgenoot Johan echter er niet bij kon zijn, kan Tim nu eens experimenteren met een ander deck.
In G1 keep ik on the draw een riskante one-lander op basis van een Delver of Secrets en een Ponder, en moet dus wel zijn T1 Inquisition of Kozilek counteren met Force of Will om geen volledig nutteloze hand meer te hebben. Ik raap vervolgens nog een land, waarmee ik een Counterspell en een Brainstorm uit z'n hand Hymn. Tim trekt echter heel wat sterkere kaarten: een Vindicate valt mijn toch al zo fragiele manabase aan en waar ik voor zijn Sword of Fire and Ice nog een Abrupt Decay heb, moet ik met lede ogen toekijken hoe een tweede Stoneforge Mystic een Batterskull gaat halen. Mijn Dark Confidant wordt gecounterd en er verschijnt een Jace. Ondertussen ligt er aan mijn kant een True-Name Nemesis die de Batterskull wel kan blocken zonder hem leven te laten gainen, maar ik heb geen blockers voor de Snapcaster Mage en twee Stoneforge Mystics die me gestaag doodschoppen terwijl Jace mogelijke blockers bouncet en me Fatesealet.
0-1
G2 verloopt al heel wat beter. Ik open met Delver of Secrets, die meteen een Swords to Plowshares vangt. Op beurt 2 Hymn ik Zealous Persecution en Creeping Tarpit, een landje dat hij broodnodig blijkt te hebben. Tim blijft immers op 2 mana steken terwijl ik mijn board steeds verder ontwikkel. Ik Spell Pierce een Brainstorm waarmee hij hoopt wat meer opties te krijgen en gebruik vervolgens de Krosan Grip die ik heb bewaard voor het Sword of Fire and Ice in zijn hand om de Engineered Explosives te mollen voor die mijn Tarmogoyf kan opblazen. Een keuze die me moeilijker lag dan eigenlijk zou mogen (ik heb een irrationele hekel aan Stoneforge Mystic en alle equipments die ze gaat halen), maar me dan toch geen windeieren legt. Tim ziet nooit genoeg mana om het zwaardje effectief te spelen, voornamelijk omdat de Goyf who lived hem doodschopt voor hij z'n derde landje ziet.
1-1
Ook G3 gaat me voor de wind. Ik kan een T1 Delver opvolgen met een T2 Dark Confidant. Die blijven niet al te lang in leven, maar doen ondertussen wel goed werk. Uiteindelijk lijkt het erop dat ik met activaties van Deathrite Shaman er wel ga geraken. Ik krijg Tim uiteindelijk op 3 voor een probleem zich stelt: een Stoneforge Mystic into Batterskull. Daarenboven zit de ronde er bijna op, en gaan we naar de extra beurten. De lifelink van de Batterskull kan een reëel probleem worden, maar gelukkig speel ik nooit BUG zonder Krosan Grip. En laat die nu net al een paar beurten lang in m'n hand zitten, voor precies deze situatie. De Krosan Grip ruimt de Batterskull op en Deathrite maakt het karwei af. MVP van de match? Krosan Grip, zonder enige twijfel.
2-1
R3: VS Mono Black Homebrew: 2-1 (3-0)
Een onbekend gezicht voor ronde 3. We krijgen een deckcheck, dus hebben we even de gelegenheid om kennis te maken terwijl judge Roel onze decks onderzoekt. Het blijkt om een sympathieke local te gaan, die al heel lang Magic speelt, maar slechts recent terug aan toernooien is begonnen. Omdat hij geen zin in netdecken heeft, speelt hij een monozwarte homebrew, die hem blijkbaar totnogtoe geen windeieren heeft gelegd.
In G1 pakt Inquisition of Kozilek mijn ponder en eten back-to-back edicts mijn twee Deathrite Shamans op, maar gelukkig heb ik nog een Tarmogoyf achter de hand. Ik speel ook een Delver die maar niet wil flippen, maar gecombineerd met de Tarmogoyf die ondertussen 5/6 is (Abrupt Decay zijn Phyrexian Arena), is dat genoeg momentum om het spel af te maken. Het helpt ook aardig dat Bloodghast niet kan blocken.
1-0
No such luck in G2. Inquisition of Kozilek pakt Dark Confidant en een eerste Edict pakt mijn Delver. Ik vul mijn board wat met een tweede Delver en Deathrite Shaman, maar ook die is door een Dark Ritual into nog eens twee Edicts -ik vermoed dat hij 4x Cruel en 4x Chainer's speelt- geen lang leven beschoren. Mijn board is en blijft leeg, terwijl zijn Deathrite Shaman aan m'n levenstotaal knabbelt en er plots een Braids, Cabal Minion verschijnt.
Zie je die ogen? Doet me denken aan m'n ex...
Nog een vreemd legendary creature. Ik begin me echt af te vragen of ik toch niet op een EDH-toernooi verzeild geraakt ben. Nouja. We komen op het punt dat ik, zelfs als ik beestjes zou kunnen casten, de Deathrite toch niet meer kan racen, dus begin ik maar te shufflen voor G3.
1-1
Ik begin G3 met een mulligan, net zoals mijn tegenstander. Dankzij alle Edicts en Rituals, lijkt het er immers niet op dat ik er geraak met een hand bestaande uit Daze, Tarmogoyf, Liliana en 4 landjes. De volgende hand is aanzienlijk beter en de creatures blijven komen. Een Tarmogoyf krijgt snel het gezelschap van een Deathrite Shaman, een tweede Goyf en een Delver die vrijwel meteen flipt. Ik kan echter niet ongehinderd aanvallen, gezien mijn tegenstander een Phyrexian Obliterator heeft kunnen spelen, waar ik dus niet vanaf geraak.
Deze knaap is wel wat vervelender dan zijn oudere broer, de Negator
Ik stel mezelf tevreden met aanvallen van Delver en activaties van Deathrite Shaman, waardoor mijn tegenstander gedwongen is de Obliterator achter te houden om te blocken. Ik kan immers gerust 5 damage nemen, maar als hij aanvalt, krijgen plots twee 5/6 Tarmogoyfs vrij spel om hem een pak rammel te verkopen. Mijn tegenstander wordt in de verdediging gedrongen en slaagt er niet uit te komen.
2-1
R4: VS Jund: ID (3-1-0)
Mijn tegenstander en ikzelf zijn twee van de drie mensen die 9 punten hebben. Het ziet er dus naar uit dat we vanaf deze ronde kunnen ID'en, dus doen we dat ook. Blijkt dat mijn tegenstander Jund speelt, dus ik ben maar wat blij en maak een mental note voor het geval ik het in de T8 tegen hem moet opnemen.
Ik geniet van de vrije tijd om eindelijk wat deftig te eten (de broodjes van MCM zijn steeds een aanrader, mensen) en te drinken en eens rond te kijken bij de concurrentie. Ik kijk eens naar wat aan de toptafels gespeeld wordt en ga vervolgens eens bij de teamgenoten kijken.
Held van het toernooi is ongetwijfeld Maarten, die het zichzelf knap lastig maakt for no good reason. Wanneer de Judge roept dat er nog 5 minuten te gaan zijn voor het tijd is, speelt Maarten immers supergeconcentreerd zijn derde game en registreert hij blijkbaar alleen dat "...het tijd is". Zijn tegenstander en hij beginnen bijgevolg aan de vijf extra beurten en hoewel het er bijzonder goed uitziet voor Maarten, slaagt geen van beiden er in die vijf beurten in te winnen en wordt er een gelijkspel als resultaat doorgegeven... Met nog 4 minuten op de klok.
R5: VS Belcher: ID (3-2-0)
Cfr. supra. Ik word naar beneden gepaird, maar Dries is tevreden met een ID, gezien hij momenteel de beste resistance heeft van de spelers met 9 punten.
Hèhè. Weer eens een Top 8 gehaald. Ook Maarten heeft zijn laatste ronde nog gewonnen, helaas ten koste van Tom, en heeft zich zo een weg naar de T8 gebaand na zijn boo-boo van formaat van vorige ronde. Benoit heeft helaas niet de beste tiebreakers en strandt zo als enige met 10 punten buiten de T8.
Voor we beginnen, bekijken we eens of een split mogelijk is. Er zijn 4 geïnteresseerden voor de byes, maar de prijzenpot is er helaas niet naar dat 'ie zich makkelijk laat delen. We besluiten de kwartfinales gewoon te spelen.
QF: VS Miracles: 2-1 (4-2-0)
En wat een kwartfinale is me dat. Ik mag spelen tegen Bart, mijn mede-alumnus van Legacy Club Leuven en collega-tollenaar. Bart zit duidelijk verveeld met de situatie: hij gunt mij wel byes voor BoM, maar heeft zelf z'n zinnen gezet op een Badlands voor zijn cube. Geen kadootjes dus, en we spelen.
Ik begin G1 en open, naar goede gewoonte, met een Delver of Secrets, die in de volgende beurt flipt. Op zijn tweede beurt speelt Bart een Counterbalance. Ik besluit er niet om te vechten en maak met een end of turn Abrupt Decay komaf met de hinderlijke enchantment. In mijn derde beurt speel ik een True-Name Nemesis, waarna hij een Stoneforge Mystic speelt om een Batterskull te gaan zoeken. Met Wasteland probeer ik Bart van witte mana af te houden, maar dat lukt niet bijster goed. Omdat de druk ondertussen zo groot geworden is, moet hij zijn miracle Terminus wel spelen, om zo mijn Delver en Nemesis (maar ook zijn Stoneforge Mystic) weg te knallen. Gelukkig voelde ik die al wel eventjes aankomen en had ik speciaal een Tarmogoyf zitten sparen voor de gelegenheid. Met een Thoughtseize pak ik zijn Batterskull weg en zie ik en passant dat hij alleen nog een Entreat the Angels in z'n hand heeft, en dus ook op topdecks is aangewezen. Helaas doet Miracles dat goed, en eet een tweede Terminus de Goyf op. De Deathrite Shaman die ik vervolgens speel, hapt een Swords to Plowshares en even lijkt het alsof ik de controle verlies. Gelukkig heeft Bart geen antwoord meer op de Dark Confidant die ik vervolgens bijraap.
1-0
G2 verloopt, eveneens naar goede gewoonte, minder vlot. Mijn Liliana molt een Stoneforge Mystic, maar in response op haar eerste ability, speelt Bart een beurt nadien een Vendilion Clique. Ik moet m'n Spell Pierce wegdoen, maar krijg er wel een Abrupt Decay voor in de plaats die de Clique molt. Mijn Tarmogoyf wordt met 6/7 behoorlijk groot, wat hoegenaamd irrelevant is wanneer de Terminussen (Termini?) elkaar in snel tempo opvolgen.
Behoorlijk frustrerend, als deze elkaar in snel tempo opvolgen. Maar daar dient Top dan ook wel weer voor...
Mijn board is leeg en Bart kan een Jace spelen. Dankzij de Fateseals doe ik weinig relevants meer, terwijl er aan zijn kant nog een Batterskull landt. Dankzij een Abrupt Decay raak ik van de Germ Token af. Waarna de Batterskull gewoon onder de SToneforge Mystic die hem gaan zoeken is wordt gehangen. Ugh.
1-1
G3 spant erom, dus neem ik kariger notities. Ik speel een T1 Delver en Force zijn Sensei's Divining Top, omdat ik weet dat er alleen maar narigheid van komt als hij z'n bovenste kaarten kan manipuleren. Geen probleem voor Bart, die vrolijk een tweede speelt. Het ziet er dan ook slecht uit wanneer ik een paar beurten land topdeck terwijl Bart dankzij Terminus van mijn geflipte Delver afgeraakt. Uiteindelijk slaag ik er dan toch in weer board presence op te bouwen, terwijl Bart weinig relevants doet. Uiteindelijk staat hij op 9 en geeft hij de beurt door. Ik heb een 6/7 Tarmogoyf, een ongeflipte Delver en een Deathrite Shaman tegenover zijn board zonder blockers. Ik vrees een of andere onverwachte blowout, maar soms zijn de dingen precies wat ze lijken. Ik val aan, activeer behoedzaam Deathrite en krijg in ruil een uitgestoken hand.
2-1
SF: VS ???: Scoop (5-2-0)
Voor ik goed en wel bekomen ben van de match tegen Bart, roept Jens me even apart samen met de andere semifinalisten. Een split is plots wel mogelijk en een mooie regeling wordt uitgewerkt. Slechts twee mensen, Dries en ikzelf, zijn immers van plan naar Annecy te gaan. We puzzelen wat en beklinken het als volgt: ieder van ons krijgt een Windswept Heath, de mensen die niet naar BoM gaan scoopen in de semifinales voor wie wel gaat en krijgen elk een Tundra, en Dries en ik spelen in de finale voor de byes en krijgen allebei een Badlands. Niet slecht, helemaal niet slecht. Ik had verwacht ofwel byes, ofwel een dual te scoren, maar allebei... Sweet.
Finale: VS Belcher: 1-2 (5-2-1)
Zoals gezegd zijn Dries en ikzelf de enige overblijvers die effectief naar BoM gaan, dus spelen we de finale voor de volledige set byes. Dries begint, en omdat ik weet dat hij Belcher speelt, moet ik een perfect aanvaardbare openingshand wegmulliganen omdat er geen Force of Will inzit. De nieuwe handen worden er niet beter op: nooit Force of Will en alleen maar Wastelands als landjes. Blijkbaar heeft mijn deck er eventjes genoeg van gehad en moet ik genoegen nemen met een hand van Delver, Brainstorm en Wasteland. Dries gaat niet op beurt 1 af, en ik raap een Underground Sea waardoor ik met Brainstorm op zoek kan naar relevanter spul. Uiteindelijk speelt Dries z'n hand leeg om een Goblin Charbelcher op het veld te krijgen, maar hij heeft niet voldoende mana om die te activeren. Ik Waste het enige landje in z'n deck en hoop dat ik de tijd krijg, nu hij in topdeck mode zit, om de klus met de geflipte Delver te klaren. Helaas, topdeck mode betekent voor Dries dat hij een Lion's Eye Diamond vindt, die hem net genoeg mana oplevert om de Charbelcher te activeren en te winnen.
0-1
Een van de redenen waarom ik nooit mijn huis verlaat zonder Force of Will.
Kom dat maar eens tegen op straat!
Ik heb te lang niet tegen Belcher gespeeld, en dat voel ik; ik ben vrij onzeker over wat ik precies moet counteren of verwijderen met de Surgical Extraction van m'n sideboard. In G2 heb ik counters en een beetje een deftige board, dus slaag ik erin Dries op 3 te brengen voor hij ervoor gaat door een Gitaxian Probe voor 2 life te spelen. Waarop ik Deathrite Shaman activeer en win.
1-1
Ik weet dat Goblin Charbelcher niet de enige kill van het Belcher-deck is, dus komen naast mijn counters en Surgical Extractions ook de Golgari Charm en Marsh Casualties uit het sideboard om eventuele goblin-tokens op te ruimen. Dit is precies de kill waar Dries dit spel voor gaat: ik heb helaas niets buiten een Delver en twee Deathrites om telkens wat van de 16 goblins dood te blocken, wat, zoals u allicht al geraden heeft, geen race in mijn voordeel is. In de laatste beurt die ik krijg voor ik aan overrompeld word, trek ik een Marsh Casualties, die ik niet kan spelen omdat ik alleen een Tropical Island en een Underground Sea heb liggen, en er geen landjes in de graveyards liggen waardoor ik met Deathrite Shaman zwarte mana zou kunnen produceren. Bummer!
1-2
Nooit gedacht dat ik met Team America ooit moeite zou hebben om een BB-spell te casten...
Hèhè. Dat zit er ook weer op. Ondanks de zure manier om te verliezen in de finale, ben ik ontzettend blij dat ik weer eens een goed resultaat heb neergezet en me daarenboven ontzettend geamuseerd heb. Het moet gezegd: die toernooien in Mol zijn steeds een plezier. En natuurlijk de buit. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik niet blij ben met deze schoonheden:
And last but not least... Een enkele BoM-bye. Een druppel water op een hete plaat, allicht, maar die ene win heb ik toch al wanneer ik in mei de Bazaar eindelijk eens onveilig ga maken. It's gonna be legen... wait for it... dary!
Plusjes:
+ Een Dual en een Fetch winnen, en dan nog eens een bye, a.k.a. having my cake and eating it too.
+ Een goed resultaat en een nog betere anekdote op naam van Maarten, die ook vriendelijk bedankt wordt voor de autorit en de kennismaking met de beste kebabzaak in Alken.
+ Ik kan het niet genoeg herhalen: Magic Club Mol voor het fantastische toernooi. De broodjes zijn lekker, de sfeer is fantastisch, de mensen zijn vriendelijk en er is ruimte genoeg. Als je jezelf een hele dag gaat opsluiten om Magic te spelen, mag de accommodatie op z'n minst in orde zijn, en dat is het bij Magic Club Mol zeker en vast. Chapeau, Lindsey en Tom!
Minnetjes:
- De finale verliezen zonder echt spannende spelletjes neer te zetten. Een mulligan naar 3 is vrijwel altijd een verloren spel, en een Marsh Casualties topdecken zonder de mana hebben om hem te spelen... Bah.
- De kwartfinale tegen Bart moeten spelen en hem zo de Badlands die hij zo graag wou moeten ontzeggen. Excuses, Bart!
