woensdag 30 oktober 2013

26/10/2013: GP Antwerpen (Deel 2)

 
Een late vrijdag, een korte nachtrust die verstoord werd door muggengezoem... Neen, ik verschijn niet bepaald uitgerust aan de Waagnatie om deel te nemen aan GP Antwerpen. Hoewel ik twijfels heb over de positie van Melira Pod in de metagame en ik Merfolk ook best aardig kan spelen, kies ik ervoor het deck te spelen waar ik meer ervaring mee heb en waarvan de lijst meer op punt staat.
 
Dat ziet er zo uit:
 
Maindeck
4 Birds of Paradise
3 Deathrite Shaman
2 Viscera Seer
2 Voice of Resurgence
2 Melira, Sylvok Outcast
1 Spellskite
1 Wall of Roots
1 Cartel Aristocrat
1 Scavenging Ooze
4 Kitchen Finks
1 Spike Feeder
1 Eternal Witness
2 Murderous Redcap
1 Linvala, Keeper of Silence
1 Reveillark
1 Archangel of Thune
 
3 Chord of Calling
1 Abrupt Decay
4 Birthing Pod
 
4 Verdant Catacombs
3 Marsh Flats
1 Misty Rainforest
2 Gavony Township
1 Dryad Arbor
2 Razorverge Thicket
1 Twilight Mire
1 Woodland Cemetery
1 Swamp
1 Plains
2 Forest
1 Godless Shrine
2 Temple Garden
2 Overgrown Tomb
 
Sideboard
1 Orzhov Pontiff
1 Kataki, War's Wage
1 Obstinate Baloth
1 Thrun, the Last Troll
1 Sigarda, Host of Herons
1 Fulminator Mage
1 Qasali Pridemage
1 Harmonic Sliver
2 Aven Mindcensor
1 Abrupt Decay
2 Path to Exile
2 Thoughtseize
 
Ronde 1: VS RG Tron: 0-2 (0-1)
De dag begint uitstekend wanneer ik het al meteen mag opnemen tegen mijn slechtste match-up: rood-groene Tron. Bovendien blijkt mijn deck drie kaarten te missen. Gelukkig slaag ik erin de drie Deathrite Shamans snel uit mijn Legacydeck te vissen en te sleeven, maar de spanning zit er alvast goed in voor ik goed en wel begonnen ben.
 
In Game 1 bouw ik gestaag een goede positie op om de combostukken te gaan zoeken. Helaas speelt mijn tegenstander een Oblivion Stone, waardoor ik mijn engine (Birthing Pod), mijn mana (Birds of Paradise) en een deel van de combo (Melira) kwijtraak. Ik worstel nog om daarvan te herstellen wanneer hij met een Karn Liberated ook mijn Deathrite Shaman verwijdert, me de beurt daarop een kaart laat exilen en dan een nieuwe Karn speelt om nog een permanent te exilen. Ik ben alles kwijt en niet snel daarna landt Emrakul.
0-1
 
Game 2 start beter. Ik vind al snel de stukken om infinite te gaan met Kitchen Finks en ga zo naar 800.000 leven. De kill heb ik echter nog niet, en mijn opponent blaast mijn combostukken op met Oblivion Stone. Wanneer ik enkele beurten later een swamp drop en dus de Marsh Flats en Murderous Redcap in m'n hand nog niet kan afleggen, word ik in zijn beurt het slachtoffer van Mindslaver. Mijn tegenstander neemt mijn volgende beurt over, is zo aardig met de Marsh Flats effectief een landje te vinden en de Redcap te spelen, maar schiet er wel mijn Dryad Arbor mee af. Waarom hij niet mijn Melira opblaast is me een raadsel, tot ik zijn volgende play zie: een Oblivion Stone (die raakt immers geen non-land permanents). Ik zit met een leeg bord en 800.000 leven en moet vervolgens lijdzaam toekijken hoe een Karn zich naar zijn ultimate werkt.
 
 
Het spel start opnieuw met een Emrakul bij mijn opponent en ik weer op 20 leven. De gevolgen laten zich raden.
0-2
 
Ronde 2: VS BWR: 1-2 (0-2)
Ook in de tweede ronde krijg ik geen goede match-up. Wat mijn opponent precies speelt is me niet geheel duidelijk, maar de hoeveelheid removal spreekt boekdelen.
 
In Game 1 moet ik zakken tot op 4 leven, maar ik slaag er wel in de combo te assemblen. Driewerf helaas heeft hij de Lightning Bolt om mijn Melira in response op de persist-trigger van Murderous Redcap te slopen. Fail.
0-1
 
Tijdens het tweede spel heb ik de touwtjes eens zelf in handen. Hij gebruikt zijn Pillar of Flame op een vroege Voice of Resurgence, waardoor ik later vrij spel heb om de combo met Kitchen Finks en Redcap uit te spelen.
1-1
 
In het derde spel loopt het al van het begin mis. Na een mulligan naar 5 hapt mijn Birds of Paradise een Lightning Bolt. Ik loop het hele spel lang achter op de feiten.
1-2
 
Ronde 3: VS Groen-witte Hatebears...-ish.: 2-1 (1-2)
Na slechts twee rondes zit ik al op the bubble, en de goesting is eerlijk gezegd ver te zoeken. Ik overweeg sterk te kappen met de Grand Prix als ik deze ronde verlies om wat side-events te gaan spelen.
Ik kom uit tegen een Belg die het momenteel even slecht als ikzelf doet. Hij speelt een eigen variant van het groen-witte haatberendeck, zo vermoed ik althans. Ik slik even wanneer zijn t2 Time of Need een Linvala, Keeper of Silence zoekt, waardoor de kans om te winnen op combo tot nul herleid wordt. Zo gezegd, zo gedaan. Ik krijg een Archangel of Thune in het spel en val aan. Ik vergeet echter dat mijn tegenstander ook een Stirring Wildwood heeft, waardoor mijn Archangel door zowel het levende bosje als de Linvala geblockt wordt. Beide engelen sterven, waardoor mijn beestjes terug truukjes kunnen uithalen. Dankzij de korte aanwezigheid van Archangel en de Gavony Township in het spel, zijn al mijn beestjes ondertussen echter vrij stevige beaters geworden en win ik op Township aggro.
1-0
 
In het tweede spel doet het haatdeck precies wat het moet doen. Een combinatie van Leonin Arbiter en Aven Mindcensor maken mij het leven onmogelijk en houden mij zowel van beestjes als landjes af.
1-1
 
De Damping Matrix die ik in Game 3 met lede ogen zie landen, slaat in als een donderslag bij heldere hemel. Op de twee Abrupt Decays die momenteel in m'n deck zitten na, heb ik daar immers geen antwoord op. Ook hier ben ik dus gedwongen over te schakelen op het aggro-plan. Dat lukt wonderwel, zeker omdat mijn tegenstander niet al te sterk lijkt in combat math. Ik val aan met mijn beestjes,hij blockt niet en komt dan tot de pijnlijke vaststelling dat mijn aanval na de activatie van Gavony Township ineens wèl lethal is.
2-1
 
Stiekem de èchte winconditie van het deck...
 
 
Ronde 4: VS Burn: 2-1 (2-2)
Goed, ik win eindelijk eens wat. Dan toch maar niet droppen en doorgaan zolang we nog in de running voor dag 2 zijn. In ronde 4 kom ik een Fransoos met Burn tegen, die geen woord Engels spreekt, wat me mateloos ergert. Ik beweer niet dat iedereen perfect polyglot moet zijn, maar naar een buitenlands toernooi gaan en er zomaar van uitgaan dat iedereen wel Frans spreekt, vind ik ronduit arrogant.
 
Dat gezegd zijnde doet mijn tegenstander in Game 1 precies wat hij moet doen: directe schade. Wanneer ik op 5 leven sta, probeer ik een Kitchen Finks te spelen om te stabiliseren en wat verder uit bolt-range te geraken. De Skullcrack die hij dan speelt, doet dubbel pijn en daarna is het slechts een kwestie van (zeer weinig) tijd vooraleer hij een laatste burnspell vindt om het af te maken.
0-1
 
Gelukkig heb ik postboard ook toegang tot een Obstinate Baloth. Omdat Fetches, Shockduals en snelle Pod-activaties allemaal vrij veel leven kosten, speel ik in dit spel aggro. Door mijn Pod iets voorzichtiger te gebruiken, kan ik op zoek naar meerdere Kitchen Finks en met een van die Finks zoek ik een Baloth. Wanneer hij uitgetapt is, slaag ik er daarenboven in de combo met Kitchen Finks op tafel te leggen en gain ik een arbitrair hoog aantal leven. Mijn tegenstander beseft dat hij dit niet kan wegburnen en scoopt.
1-1
 
Ook in Game 3 bewijzen mijn Kitchen Finks me goede diensten. We verliezen wat tijd met een Judge call wanneer mijn opponent, die mijn Birthing Pod-activatie laat resolven, wil reageren op "het in het spel komen van Spellskite". Kan natuurlijk niet, maar door de Judge call, en het feit dat de Judge daarna op zoek moet naar een andere Judge die Frans spreekt omdat mijn tegenstander het Engels niet machtig is, verliezen we behoorlijk wat tijd. We hebben de extra tijd gelukkig niet nodig, ook nu kan ik infinite life gainen, deze keer dankzij de Archangel of Thune + Spike Feeder combo.
2-1
 
Ronde 5: VS Jund/Infect-hybrid: 2-1 (3-2)
Ik krijg er kop noch staart aan wanneer mijn tegenstander met zijn Cavern of Souls het creature type "Horror" noemt. Hierna kan zelfs de maindeck Relic of Progenitus me niet echt meer verbazen. Mijn tegenstander blijkt een rood-zwart deck te spelen dat elementen van Jund (Olivia Voldaren) en Infect (Phyrexian Crusader) combineert. Hij is echter iets te trigger-happy met zijn Relic, waardoor ik in het eerste spel uiteindelijk toch met de combokill kan winnen.
1-0
 
Over Game 2 valt er weinig te zeggen. Ik vind niet wat ik moet vinden, terwijl mijn tegenstander een vrij consistente klok heeft, die later nog sneller wordt door een Olivia Voldaren, die het mij bovendien vrij lastig maakt om de combo bij elkaar te krijgen.
1-1
 
In Game 3 lokt een vroege Gavony Township een Pithing Needle van m'n tegenstander uit. Dat vind ik allemaal best, gezien ik op beurt 4 of 5 de combo met Kitchen Finks heb liggen. Ik gain weer 800.000 life en ga vervolgens met Viscera Seer op zoek naar de Redcap.
2-1
 
Na het spel vraag ik mijn tegenstander waarom hij nu precies "Horror" noemde met z'n Cavern. Blijkt dat 'ie Phyrexian Vatmother speelde.
 
 
 
Ronde 6: VS Scapeshift: 0-2 (3-3)
Nou nou. Van 0-2 terug naar 3-2 klauwen... Ik sta van mezelf te kijken. Eventjes koester ik nog de hoop dat dit toernooi toch nog goed kan eindigen, tot ik in ronde 6 mijn tweede onwinbare match-up tegenkom: Scapeshift.
Op dit punt laten de notities me in de steek. Ikzelf heb er ook niet al te veel herinneringen aan, wat doet vermoeden dat de matches precies zo verliepen als te verwachten viel. In het eerste spel stelt hij zijn combo alleszins sneller samen dan ik dat kan.
0-1
 
In Game 2 hoop ik iets te bereiken met de Aven Mindcensor in mijn openingshand. Hij heeft er echter removal voor en ondervindt slechts een klein oponthoud voor hij afgaat.
0-2
 
== Intermezzo ==
 
Ronde 6 eindigt bijzonder snel voor mij, waardoor ik eindelijk de tijd vind om in de rij te gaan staan bij de andere signerende artist: Svetlin Velinov. Ik ben niet zo'n grote fan van meneer Velinov als van RK Post, maar blijkbaar heeft hij wel de art gedaan van enkele kaarten die als foil in mijn EDH deck zitten. Met wat hulp van Timmy van de Hasselt crew slaag ik erin mijn EDH als volgt te pimpen:
 
 
Daarnaast kan ik ook een Soldier Token, een playset Goblin Electromancer, een Preordain, een Swiftfoot Boots, een Jarad's Orders, een True Conviction en een Obzedat, Ghost Council laten signeren voor ik aan de volgende ronde moet beginnen.
 
== Einde intermezzo ==
 
Ronde 7: VS Naya met Domri Rade: 0-2 (3-4)
Sic transit spes gloriae. Dag twee halen lukt ondertussen niet meer, maar ik besluit toch nog maar wat door te spelen. Immers, GP's leveren vet veel Planeswalker points op, en die gaan me goed van pas komen als ik byes wil scoren voor de GP's in Praag en Parijs volgend jaar.
Helaas zal ik ook deze ronde weinig punten scoren. In beide spelletjes komt er van combo weinig in huis: rood en wit zijn nu eenmaal kleuren met veel removal en ook Domri Rade verwijdert zeer verdienstelijk beestjes van me.
0-1
 
Ook de Thrun, the Last Troll die ik in het tweede spel kan afleggen, doet uiteindelijk niet meer dan het onafwendbare uitstellen. Ik stabiliseer weliswaar tegen zijn beestjes, maar aan zijn burnspells heeft hij voldoende om het spel na zijn snelle start af te maken.
0-2
 

Ronde 8: VS Living End: 0-2 (3-5)
De vermoeidheid begint ondertussen toe te slaan en ik heb hoe langer hoe meer zin in een lekker warm bed. Dat de resultaten bepaald niet meezitten, is ook niet bevorderlijk. Ook tegen Living End, een deck waar ik normaal een oerdegelijke match-up tegen heb, lukt het vandaag niet.
 
In Game 1 kan dat liggen aan het feit dat mijn tegenstander al mijn landjes sloopt. Een Fulminator Mage wordt opgevolgd door nog een Fulminator Mage en ten slotte een Avalanche Riders. Ik struggle om aan mana te komen om überhaupt ièts te doen, maar voor ik daar in slaag, cast hij Violent Outburst, waardoor hij in een Living End kan cascaden die al zijn gecyclede en geofferde beestjes kan terughalen om mijn kop in te slaan.
0-1
 
In Game 2 geraak ik net iets verder. Ik heb een Cartel Aristocrat, een Murderous Redcap en 2 Birds liggen wanneer mijn tegenstander in een Living End cascadet. Ik weet wat ik nu moet doen en begin systematisch m'n eigen bord al leeg te maken, zodat al mijn beestjes terugkomen na de Living End. Op twee dingen had ik echter niet gerekend: de twee Faerie Macabres in z'n hand, die mijn beestjes uit de graveyard exilen en het feit dat Cartel Aristocrat zichzelf niet kan sacrificen. Ondanks de poging komt er dus niets terug bij mij. Ook bij mijn tegenstander is de oogst niet vet, maar de twee Faeries en de Shriekmaw zijn als klok snel genoeg om het spel af te maken.
0-2
 
Ronde 9: VS Raffinity: 2-1 (4-5)
De laatste ronde, en ik ben vastbesloten nièt mijn slechtste GP resultaat tot nog toe neer te zetten. Om dat doel te bereiken, moet ik deze rond wel nog zien te winnen.
 
Het eerste spel verloopt typisch voor deze match-up. Ik probeer zijn snelle opening en aanval te overleven tot ik de combo bijeen kan puzzelen en hij probeert mij dat net te verhinderen. Met een Abrupt Decay verwijder ik zijn Signal Pest, wat de druk behoorlijk verlicht. Wanneer ik op 9 leven en 3 poison counters sta, ga ik af met Archangel of Thune en Spike Feeder, waardoor mijn Birds of Paradise plots wel erg groot worden.
1-0
 
 
 
In Game 2 lukt het me niet zijn aanval af te weren. Hij slaat hard en snel, en ik trek geen antwoord op de Cranial Plating die onder zijn Ornithopter hangt.
1-1
 
De start van mijn tegenstander was in het derde spel al heel wat minder explosief als blijkt dat hij misschien een vrij matige tot zelfs slechte hand gehouden heeft. In zijn eerste beurt speelt hij Mox Opal en Glimmervoid en geeft dan de beurt door. Dat is dus mijn tweede beurt, waarin ik voldoende mana heb om de Opal te Decayen, zodat ook zijn Glimmervoid er aan het einde van de beurt moet aan geloven. Het verlies van deze twee manasources komt hij niet snel genoeg te boven. Ik ben nu het aggrodeck, en al snel slaan mijn engelen zijn levenstotaal aan gort.
2-1
 
Zo, dat is alweer een GP in the books. Ik moet toegeven dat ik vrij teleurgesteld ben door mijn resultaat. Zoals ik verwacht had, is Melira Pod net iets te mainstream geworden en is de hate overal aanwezig, zelfs in de maindecks. Een korte pauze, weg van Pod, zou me alleszins geen kwaad doen.
 
Ondertussen hoor ik wel dat 4 vrienden wèl dag 2 halen. Zij mogen dan ook meteen het eerste plusje zijn van de plusjes-en-minnetjes-sectie.
 
Plusjes en minnetjes
+ Bart, Erik, Tim en Jens die dag 2 halen! Proficiat heren! Nog een extra schouderklopje voor Bart, die eindelijk z'n begeerde dag 2 haalt en Tim, die met BR Goblins een nieuw archetype op de kaart lijkt te zetten.
+ Timmy, die me geholpen heeft mijn EDH te pimpen. Fel bedankt, kerel!
+ Nico, Andy en de rest van de Leuven Crew, voor het aangename gezelschap tussen de rondes door.
 
 
- Mijn deck dat het laat afweten, een combinatie van mijn eigen onvermogen te identificeren wanneer ik voor aggro moet gaan en wanneer voor combo, de huidige metagame en een gezonde portie pech.
- Voornamelijk slechte match-ups treffen. Dan steekt een mens de Linvala al maindeck tegen Splinter Twin en Birthing Pod, ziet 'ie er heel de dag lang geen.
- De ietwat trage rondes, wat deze Day 1 allicht langer heeft laten duren dan nodig was geweest.
 

maandag 28 oktober 2013

25/10/2013: GP Antwerpen (Deel 1)

Na lang wachten is het eindelijk zover: GP Antwerpen gaat van start. Op vrijdag neem ik een dag vrij op het werk en spoor ik 's morgens al naar Antwerpen, om vanaf 's middags al mee te kunnen doen aan verschillende events.
 
Ik keek al lang uit naar deze GP. Het is geen Legacy, maar ik mag Modern wel en sinds het ontstaan van het formaat speel ik al m'n vertrouwde Melira Pod. Vrij duidelijk dus, waarmee ik de GP zal proberen te winnen.
 
... Of toch niet? In de vroege dagen van Modern kenden veel mensen de combo niet en kon je met het deck afgaan voor de tegenstander precies wist wat er aan de gang was.

Drie onschuldige creatures. Toch? Let that sink in for a while...
 
 

Daar kom je tegenwoordig niet meer mee weg. Iedereen weet precies wat er gaat gebeuren en heeft voldoende maindeck en sideboard hate-kaarten om de combo lam te leggen, waardoor Melira Pod vaker wel dan niet een matig midrange deck is dat een goede engine heeft in de vorm van Birthing Pod waarmee je het juiste beest voor iedere situatie kan zoeken. Als je af en toe eens een spel wint op infinite damage of infinite life, des te beter. Maar reken daar maar niet op wanneer kaarten als Torpor Orb, Deathrite Shaman, Rest in Peace en Anger of the Gods courant gespeeld worden.
 
Daarnaast zijn ook mijn persoonlijke resultaten met het deck recent allesbehalve goed geweest. Een slecht gevoel bij het deck en een formaat waarin Merfolk een legit deck is? Let the last-minute testing begin!
 
Ik heb nog geen byes voor de GP, dus het lijkt wel een strak plan om met een GPT te beginnen. Ik schrijf me in en ontvang de fancy playmat. Het te testen deck? Merfolk!

Creatures
4 Cursecatcher
4 Silvergill Adept
4 Lord of Atlantis
4 Master of the Pearl Trident
3 Phantasmal Image
4 Merrow Reejerey
1 Thassa, God of the Sea
 
Spells
4 Vapor Snag
3 Remand
1 Mana Leak
4 Spreading Seas
 
Artifacts
4 Aether Vial
 
Lands
4 Mutavault
2 Cavern of Souls
14 Island
 
//Sideboard//
3 Spell Pierce
3 Hurkyl's Recall
3 Torpor Orb
3 Tidebinder Mage
1 Spellskite
2 Kira, Great Glass-Spinner
 
Event 1: GPT2 met Merfolk: 0-1
Ik wou dat ik kon zeggen dat deze GPT leerrijke playtesting was, maar niets is minder waar. In de eerste ronde kom ik uit tegen... Jawel, Birthing Pod.
 
Mijn opponent is wat nerveus en heeft niet veel ervaring met het deck, maar slaagt er in Game 1 uiteindelijk in de combo met Kitchen Finks op tafel te krijgen. Da's weliswaar geen kill, maar Merfolk is gewoon niet in staat torenhoge levenstotalen tot 0 te herleiden. In Game 2 raap ik twee Vapor Snags, waardoor ik goede hoop heb zijn combo te disrupten. Zelfs met zijn spellskite op het bord, kan ik met 2 Vapor Snags nog precies doen wat ik moet doen.
 
 Ik kan redelijk wat damage doen, terwijl mijn opponent Melira, Kitchen Finks en Cartel Aristocrat heeft liggen met een Spellskite. Ik voel me zelfverzekerd, tot mijn opponent ook Archangel of Thune neerlegt. Op dat moment eindigt voor mij deze single-elimination GPT.
 
Event 2: Modern Pick-up met Merfolk
Voor ik me inschrijf voor een tweede GPT, ga ik eventjes langs de verkoopstandjes. Ik scoor wat foil EDH-kaarten voor ik Erik tegen het lijf loop, die me vertelt dat ze nog 1 speler zoeken om een Modern Pick-up van start te laten gaan. Ik wil dringend nog wat met merfolk testen, maar heb niet veel zin om telkens 15 euro neer te tellen voor een single-elimination GPT, die ik, laten we wel wezen, allicht toch niet win. Een Pick-up event van 5 euro klinkt dus best interessant en ik schrijf me in.
 
R1: VS RG Nykthos: 2-1 (1-0)
Wen er al maar aan: mijn toernooiverslagen van de GP zullen vrij summier zijn. Ik heb al niet al te veel notities genomen en ergens tijdens het main event ben ik mijn notitieblok kwijt geraakt. Dusja...
 
Ik verlies een spel tegen RG Nykthos. Het is best een funky deck, dat manadorks legt tijdens de eerste beurten om vervolgens Deus of Calamity of Primalcrux te leggen. Een Nykthos, Shrine to Nyx en een Kessig Wolf Run moeten dan het spel afmaken. Dat lukt mijn tegenstander dus welgeteld 1 keer: door een Lord of Atlantis te mollen met Domri Rade heb ik niet genoeg devotion meer en wordt mijn Thassa, God of the Sea terug gewoon een enchantment, die niet kan blocken.

De overige twee games doen mijn Merfolk precies wat ze moeten doen. Aether Vial, Lords en Spreading Seas zorgen ervoor dat ik voor massief veel damage kan slaan, terwijl Tidebinder Mages en Vapor Snags ervoor zorgen dat Deus of Calamity mij niet meer kan aanvallen.
 
R2: VS Raffinity: 2-1 (2-0)
Raffinity is al heel wat meer mainstream dan RG Nykthos, en ik ken deze matchup tamelijk uit Legacy, waar die niet bepaald in het voordeel van de vissenkoppen is. Modern is echter een ander formaat, en Merfolk is hier meer aggro dan controle.
 
In het eerste spel win ik de race met mijn opponent door de Spreading Seas waardoor al mijn visjes kunnen islandwalken.
 
In Game 2 vergaat het mijn tegenstander dan weer beter. Zelfs een Hurkyl's Recall die zijn hele board terug naar zijn hand stuurt, doet niet veel meer dan me een beurt uitstel geven, gezien Raffinity zowat alles meteen terug kan neerleggen.
 
Game 3 is oprecht spannend. De race gaat snel, en we komen op het punt dat mijn tegenstander op 3 leven staat. Dankzij de actieve islandwalk, is dit dus de laatste beurt die hij zal krijgen. Anderzijds heeft hij wel meer artifacts liggen dan ik leven heb, een Ornithopter en een Arcbound Ravager. Een win voor hem, ware het niet dat ik de Vapor Snag heb.
Mijn tegenstander weet dat die kaart in Merfolk gespeeld wordt en is zich bewust van het gevaar. In een mooie imitatie van Ben Stark vraagt hij me wat de precieze wording is van Vapor Snag. Ik weersta de verleiding om in mijn hand te kijken en hem de wording  te geven, waardoor hij te weten zou komen dat ik de Snag heb en zeg m'n opponent dat hij best een Judge roept om de precieze regeltekst te vragen. Ik weet niet welke outs hij eventueel nog heeft, maar omdat ik wel heel graag wil dat mijn opponent alles opoffert om zijn Thopter lethal te maken, geef ik de indruk de Snag niet te hebben door de Judge ineens zelf ook nog eens naar de precieze wording  van de kaart te vragen.
 
 
 
Alles gaat volgens plan: de Thopter wordt groter ten koste van de andere artifacts en vangt vervolgens een Vapor Snag. Win voor visjes.
 
R3: VS ???: ID
Testen is fijn, maar value is dat ook. Daarenboven blijken de judges onze tafel nodig te hebben voor andere Pick-up events. Mijn tegenstander en ik besluiten te splitten, waardoor we allebei 4 boosters Theros winnen, i.p.v. 5 en 3.
 
== Intermezzo ==
Een andere reden om wat sneller te stoppen met de Pick-up, is het feit dat een van mijn favoriete Magic artists net aangekomen is: RK Post. De allereerste rare die ik ooit had, was een Avatar of Woe uit een booster Prophecy dat bij een nummer van Inquest zat, een tijdschrift dat ik destijds kocht voor het Pokémon TCG. De rijen vallen nu nog goed mee en tijdens de GP zelf zal ik er allicht geen tijd meer voor hebben, dus ik ga eventjes wat kaarten laten signeren. Blijkbaar heeft RK Post ook de playmat van de GP gedaan, dus laat ik die ook maar signeren. In de wachtrij zie ik ook dat hij playmats verkoopt met Avatar of Woe erop, dus verlaat ik het standje met twee gehandtekende playmats.
 
Gesigneerd en helemaal van mij. Bitchin'.
 
== Einde intermezzo ==
 
 
Vervolgens is het weer business as usual. Ondanks het feit dat Merfolk vertrouwd aanvoelt en lekker speelt, staat mijn lijst niet op punt en besluit ik uiteindelijk toch maar voor Melira Pod te gaan, een deck waarvan ik de finesses volledig onder de knie heb. Bovendien gaat er dadelijk ook een Legacy Warm-up van start, waarin byes te winnen zijn voor het Legacy side-event van zondag. Die heb ik uiteraard niet nodig, gezien ik dag 2 wel ga halen, maar toch schrijf ik me in, voor het onwaarschijnlijke geval dat...
 
 
Event 3: Legacy Warm-up met BUG Delver

Ronde 1 van de Warm-up, en wie zit er tegenover me? Steve! Kom ik verdorie all the way naar Antwerpen om Magic te spelen, mag ik al meteen tegen een van de vaste Legacyklanten van Hasselt.
 
Game 1: VS Death and Taxes: 0-2 (0-1)
Dat Death and Taxes een bijzonder slechte match-up voor me is, weet ik nog van de BoM-trial in Mol. Ook deze keer heb ik weinig in de pap te brokken. Voor ik zijn Aether Vial raak met Abrupt Decay, komt er eerst nog een Serra Avenger uit die plots als een muur opdoemt voor mijn geflipte Delver of Secrets. Mijn aanval ligt stil, Steve krijgt er nog een Thalia bij en de game glipt me langzaam uit handen omdat ik niets relevants bijraap.
0-1
 
Game 2 verloopt niet veel beter. Een Fiend Hunter of all things steelt mijn relevante beestje en neemt vervolgens kleine beetjes van m'n leven terwijl ik niets raap. De Batterskull die hij zoekt met Stoneforge Mystic kan ik raken met Krosan Grip, maar aan de Sword of Light and Shadow die daarna volgt, kan ik niet meer ontsnappen.
0-2
 
Game 2: VS Bye: 2-0 (1-1)
Een episch duel dat ik nipt win. Because I'm awesome.
 
Game 3: VS ANT: 2-1 (2-1)
Deze match-ups herinneren me eraan waarom ik zo graag BUG speel. Het eerste spel verlies ik: ik moet zijn Silence counteren om hem een beetje op z'n hoede te houden, maar hij gaat perfect af in de laatste beurt die hij heeft voor ik hem doodschop.
0-1
 
Maar geen zorgen, na sideboarden is deze match-up quasi niet te verliezen. Mijn Hymns blijven beter dan doorsnee Hymns: de eerste haalt 2 Lion's Eye Diamonds weg, de tweede een Xanthid Swarm en Empty the Warrens. Mijn tegenstander kijkt gedegouteerd, vooral na de Hymn die de LED's uit z'n hand scheurt.
1-1
 
Is er iemand die mij een playset Hymn to Tourach kan alteren met deze afbeelding? Of een playmat, misschien?
 
 
Game 3 verloopt vrij kalmpjes. Discard en counters verhinderen dat mijn tegenstander veel doet, terwijl mijn geflipte Delver hem langzaam doodslaat.
2-1
 
Game 4: VS Sneaky Show: 1-2 (2-2)
De eerste game win ik alweer op Hymn to Tourach: op mijn derde beurt kan ik hem twee keer Hymnen. De eerst vangt een Force of Will met Swan Song, de tweede haalt een Force en een Griselbrand weg. Veel meer kan mijn tegenstander niet doen terwijl mijn Goyf hem doodslaat.
1-0
 
Game 2 verloopt minder vlot: ik raap niet veel counters en kan mijn tegenstander niet doodslaan voor Griselbrand landt. Vandaar is het huilen met de pet op.
1-1
 
In Game 3 maak ik een speelfout die ik onder geen beding had mogen maken. Als ik correct had gespeeld, had ik evengoed verloren, maar deze game is een stevig leermoment geweest.
Wanneer mijn opponent Show and Tell speelt, heb ik in mijn hand een Tarmogoyf, Liliana, Force of Will en een blauwe kaart zitten. Ik redeneer dat ik die maar laat resolven, omdat ik het beest dat komt volgende beurt kan weghalen met Liliana terwijl ik nog Force back-up heb om de Liliana erdoor te krijgen.
Het draait niet uit zoals het in m'n hoofd gaat. Mijn tegenstander legt Griselbrand neer. In zijn volgende beurt speel ik Liliana. Hij Forcet, ik Force zijn Force. Hij zoekt vervolgens 7 kaarten met Griselbrand, kan de Liliana zo counteren en wint het spel. Obviously heeft de misplay mij dit spel niet gekost: als ik zijn Show and Tell wel gecounterd had, had hij de Force. Maar toch. Algemene vraag naar de lezers out there: Wat denken jullie? Volgen jullie mijn redenering? Had ik het beter anders gedaan? Ik hoor graag reacties in de comments.
1-2
 
Met 2-2 win ik weliswaar nog twee boosters, maar echt gelukkig ben ik niet. Het is ondertussen al laat, dus ik verlaat na de Legacy Warm-up stilaan de venue en begeef me naar mijn slaapplaats voor de nacht.
 
Volgende keer: GP Antwerpen, The main event!

 

vrijdag 18 oktober 2013

13/10/2013: BoM-trial in Mol


Het moet gezegd worden, het is niet met volle goesting dat ik op zondag opstond om me klaar te maken voor de BoM-trial in Mol. De schuldigen? Een matig toernooi op vrijdag, een ronduit slecht toernooi op zaterdag en 4 Westmalle Dubbels en een Tequila op zaterdagavond. Ondanks dat alles zijn er echter duals te winnen die ik nog nodig heb. Aan het station van Alken word ik opgepikt door Benoit, Arno en Maarten en we zetten koers naar Jeugdhuis Tydeeh.
Ik ben tevreden van de recente resultaten van mijn BUG-lijst, en speel als vanouds:


Ondanks het feit dat er vandaag nog 3 GPT’s voor Antwerpen en een testsessie in OPG georganiseerd worden, trekt de BoM-trial, in tegenstelling tot zijn voorganger in Gent vorige maand, wel een behoorlijk aantal gegadigden. De pairings worden gepost en ik mag beginnen tegen:

Ronde 1: VS Dark Depths combo: 2-1 (1-0)
Ik geef het toe, ik had mijn eerste tegenstander behoorlijk onderschot. Mijn tegenstander is naar eigen zeggen geen toernooispeler en lijkt vooral een keukentafelspeler. Ik mull een openingshand met wat business, omdat ik met de twee Wastelands nu eenmaal niet veel kan casten. Ik verwacht niets al te wereldschokkend wanneer mijn opponent Into the North speelt, en op zoek mag gaan naar een sneeuwlandje. Wanneer het sneeuwlandje in kwestie gereveald wordt, kom ik tot drie schokkende inzichten:

1) onderschat nooit een tegenstander
2) Dark Depths is nog steeds een deck
3) De openingshand met twee Wastelands was verdorie zelfs nog goed geweest

Ik weet ongeveer wat dit deck wil doen: met een Vampire Hexmage alle counters van Dark Depths halen, en zo bijzonder snel een 20/20 flying, indestructible token op het veld krijgen. Dat gezegd zijnde heb ik er nog nooit tegen gespeeld, en ontgaan de fijnere nuances van het deck me. Ik counter zijn Living Wish niet, in de veronderstelling dat hij er een Vampire Hexmage mee gaat zoeken, en ik die zonder problemen kan counteren. Wanneer blijkt dat ik, contrary to popular belief, nièt altijd gelijk heb en hij een Thespian Stage gaat halen, heb ik een groot probleem en hij een token van Lovecraftiaanse proporties.
0-1

Ph'nglui mglw'nafh Cthulhu R'lyeh wgah'nagl fhtagn!
 
Nu ik weet waar ik me aan moet verwachten, verloopt game 2 heel wat beter. Ik speel conservatiever, ik graaf met mijn cantrips naar Wastelands die dan ook gretig gebruikt worden. Door controle te spelen in plaats van tempo is mijn klok een stuk trager, en win ik op activaties van Deathrite Shaman.
1-1

In Game 3 kan ik een openingshand houden met een van de relevantste stukken hate in die ik heb: Echoing Truth. Snap keep, dus. Wanneer hij opent met een turn 1 Inquisition of Kozilek en die Echoing Truth wegneemt, ben ik ineens al heel wat minder gerust. Ik speel weer controle en ga bijgevolg traag.
Ik probeer niet tè trigger-happy te zijn met mijn twee Wastelands, en laat zijn Thespian Stage voorlopig ongemoeid terwijl ik hem langzaam naar beneden breng met Deathrite Shaman. Ik wil immers de Wastes bewaren voor de Dark Depths zelf. Wanneer hij ook de Dark Depths neerlegt, overloop ik voor mezelf eventjes hoe ik de stack er wil laten uitzien als hij zijn combo wil gebruiken.
 Als ik mijn landjes optimaal wil gebruiken, waste ik de Depths in response op de activatie van Thespian Stage, die dan geen target meer heeft waardoor de ability fizzlet. Op die manier hou ik een Waste over voor een latere Dark Depths. Ik moet echter oppassen zelf Wasteland niet eerst te activeren: als hij z’n Thespian Stage activeert in response op Wasteland op Dark Depths, krijgt hij vooralsnog z’n token. Tijdens zijn volgende beurt speelt mijn tegenstander echter Pithing Needle, en moet ik wel reageren. Ik waste de Thespian Stage, die in response geactiveerd wordt om Dark Depths te kopiëren. In response daarop Waste ik de Dark Depths. Depths gaat stuk, de ability van Stage fizzlet en Pithing Needle mag resolven. Niet geheel onverwacht noemt hij er Wasteland mee.
Dankzij mijn rol als controlespeler en het bijwijlen glaciaal trage spelen van mijn tegenstander, gaan we stilaan in tijd en wordt het nipt. In extra beurt 4 revealt zijn Dark Confidant een Pithing Needle, waardoor hij van 3 naar 2 zakt. En laat dat nu toevallig lekker in Deathrite range zitten.
2-1

Ronde 2: VS Deathblade: 0-2 (1-1)
Ik begin het eerste spel van de tweede ronde met een aanvaardbare hand. Mijn deck doet wat het moet doen, en dat zou fijn zijn, ware het niet dat mijn tegenstander steeds een antwoord heeft op wat ik op het veld krijg. Hij speelt een Stoneforge Mystic en gaat Batterskull zoeken. In mijn beurt Thoughtseize ik hem en zie ik naast de Batterskull nog een Umezawa’s Jitte. De ‘Skull gaat weg omdat ik nog een Abrupt Decay voor de Jitte heb. Hij heeft nu geen bedreigende equipments meer, maar wel nog steeds een board presence. Zelfs met mijn Sylvan Library zie ik beurtenlang niet wat ik wil zien, terwijl zijn Stoneforge Mystic en Snapcaster Mage me doodschoppen. De Tombstalker die ik toch niet kan casten wegens gebrek aan een tweede zwarte source, blijft steeds bovenop liggen. Wanneer ik uiteindelijk op twee sta en met Library Tombstalker, een random kaart en een zwarte source zie, is dat rijkelijk te laat en besef ik dat ik niet voldoende naar m’n outs gespeeld heb.
0-1

In Game 2 houd ik een riskante openingshand vast: 2 Force of Will, 2 Delver of Secrets, 1 Underground Sea, 1 Thoughtseize en een Deathrite Shaman. Ik wil normaal echt geen one-landers houden, maar de explosieve start, het reactievermogen in de vorm van een gratis counter en een discard voor de equipments van zijn de Stoneforge Mystic  en de Deathrite Shaman om mana te maken, doen me hem toch houden. Die line of play gaat bijna goed. Ik slaag erin de Delvers snel te spelen en te flippen en kan een Engineered Explosives voor 0 mana counteren met Force of Will om te verhinderen dat mijn Delvers doodgaan. Ik stumble echter op mana, temeer omdat zijn Deathrite de mijne het leven zuur maakt. Ik heb een goede klok liggen, maar dat verandert wanneer hij erin slaagt zowel Jace the Mind Sculptor als Liliana of the Veil neer te leggen. Na een paar rondjes van beesten bouncen en sacrificen is mijn board presence weg. Ik zit in topdeck mode en wanneer Jace beurt na beurt de bovenste kaart van mijn deck bekijkt en laat liggen, zie ik mijn kansen op winst verdwijnen als sneeuw voor de zon.
0-2

Ronde 3: VS Death and Taxes: 1-2 (1-2)
Ik ben on the play voor Game 1 en neem een gedroomde tempostart: turn 1 Delver met een Daze in de hand. Die Daze gebruik ik dan ook meteen voor zijn eerste play: een Aether Vial. Op beurt 2 flipt mijn Delver en ik sta er goed voor. Dat duurt welgeteld 1 beurt, want zijn turn 2 play is een Stoneforge Mystic, waar ik nu dus geen Daze mee voor heb. Vanaf dan gaat het van kwaad naar erger als er bij hem ook een Jitte, een Mother of Runes en een Serra Ascendant in het spel komen. Om de druk hoog te houden val ik met twee geflipte Delvers aan, waarvan er een uiteraard sterft aan een Serra Ascendant met bescherming van blauw. Ik krijg mijn tegenstander uiteindelijk op 6 voor zijn equipments het spel compleet overnemen en mij gestaag doodslaan.
0-1

Ondanks het feit dat Game 2 razend spannend was, heb ik er vrij weinig notities van genomen. Na een bijzonder gelijke race staan we beiden op 2 leven. Ik heb de Force voor zijn play die de balans in zijn voordeel zou doen overslaan, en slaag erin de laatste twee puntjes te drainen met Deathrite Shaman.
1-1

In de early game van Game 3 gebeurt er niet al te veel. Ik heb een Thoughtseize op hand, en bewaar die speciaal om zijn cruciale equipments te discarden. Aether Vial gooit roet in het eten, want door zijn Stoneforge Mystic aan het einde van mijn beurt in te vialen, kan hij zijn Batterskull zoeken en in zijn beurt meteen inleggen. Tot zover de Thoughtseize. Deze play houdt me nog steeds bezig, en ik zou graag wat feedback hierover krijgen. Was het correct de Thoughtseize te houden in de hoop er een equipment mee weg te halen? Of was de Aether Vial op 2 voldoende reden om aan te nemen dat mijn tegenstander de play zou doen zoals hij gebeurde, en had ik de Thoughtseize moeten gebruiken om ofwel de Stoneforge (als hij Vial niet activeert) of een Equipment (als hij Vial wel activeert en iets gaat zoeken) weg te halen? Hoedanook, Batterskull betekent tegenover mij zoals gewoonlijk game en dat is dan ook precies wat ook nu gebeurt.
1-2
 
 
Death and Taxes. Er zijn inderdaad nog zekerheden in het leven...

Daar hebben we het al: de tweede loss. Top 8 ligt na slechts drie rondes al buiten mijn bereik, en ergens voel ik er wel wat voor om te droppen. Maar zoals Erik zei: we komen uiteindelijk toch om te spelen. Dus dat doen we dan ook maar.

Ronde 4: VS RUG Delver met Young Pyromancer: 2-0 (2-2)

Precies wat ik nodig had, een leuk, ontspannen spelletje! Met 1-2 zit ik aan de lagere tafels, waar ik het op kan nemen tegen El Presidente van Magic Club Mol himself, Tom.
Wanneer ik Game 1 on the draw een Thoughtseize speel om te kijken waar ik aan toe ben, word ik niets wijzer: 2 Dazes, een Flooded Strand, een Misty Rainforest, een Polluted Delta en een Gitaxian Probe. Combo met counters? Bant? Tempo? Een Volcanic Island later besef ik dat Tom RUG Delver speelt. Veel meer zie ik echter niet. Mijn klok slaat voor 5, de zijne voor 3 en het duurt niet lang voor Tarmogoyf het pleit in mijn voordeel beslecht.
1-0

Omdat  ik niet meer voor top 8 speel, zijn de notities ook hier weer heel summier. Heeft Tom hem in Game 1 gespeeld? Heeft hij het me verteld? Ik weet alleszins dat de Gitaxian Probe dient als extra ammunitie voor een Young Pyromancer en ik board bijgevolg mijn Golgari Charms in om de tokens van het bord te ruimen. In Game 2 speelt Tom een Pyromancer die een handvol tokentjes kan maken voor hij besluit dat hij de druk hoog wil houden en aanvalt met Pyromancer. Ik trade maar wat graag met mijn Delver of Secrets en ben blij dat het aantal elemental tokens eerder beperkt is gebleven. Ik Charm de overige tokens weg en kan een Nimble Mongoose Force’n, maar moet de tweede Mongoose laten doorkomen. Zelfs met Threshold haalt die het echter niet bij de Tombstalker die ik nadien kan spelen en die de race vervolgens met verve wint.
2-0

Ronde 5: VS MUD: 2-1 (3-2)
Het vorige spelletje was precies wat ik nodig had: een snelle, ontspannen pot die ik kan winnen. Ik besluit nog wat verder te spelen en tref in ronde 5 Brenda met MUD.
Ik leer het maar niet. Mijn ongezonde voorliefde voor snelle Delvers brengt me ertoe in Game 1 een one-lander te houden met Delver en Deathrite. Naar goede gewoonte flipt de turn 1 Delver op turn 2. De mana komt goed, Deathrite draagt z’n steentje bij en ik kan spells spelen. Brenda raapt blijkbaar niets relevant, speelt nog een Chalice of the Void met 1 counter, maar kan uiteindelijk niet verhinderen dat de Insectile Aberration en Deathrite haar levenstotaal tot nul herleiden.
1-0

Game 2 zet ik op hetzelfde elan in. Een vroege Delver flipt en met Thoughtseize zie ik een hand die bestaat uit Cavern of Souls, Rishadan Port, Blightsteel Colossus en Staff of Domination. De Staff gaat weg en Delver blijft doormeppen. Wanneer ze nog maar op 3 leven staat en mijn Delver nog steeds klaar voor actie is, raapt Brenda blijkbaar net wat ze nodig heeft: een Kuldotha Forgemaster. Dankzij Lightning Greaves kan ze die ook al activeren en gaat ze op zoek naar een Platinum Emporion, waardoor haar levenstotaal niet meer kan veranderen. De laarsjes gaan op de Emporion, die nu ook al kan aanvallen en immuun is voor de Krosan Grip waar ik op dit moment de mana niet voor heb. Ze klauwt terug in het spel en zet mij dankzij Rishadan Port en Wasteland zonder mana. Trinisphere verergert de zaken alleen maar. In de hoop van de Emporion af te geraken slaag ik er in dankzij twee Deathrites de mana te maken die ik nodig heb voor een Abrupt Decay op de Greaves, in de hoop later de mana te vinden voor de Krosan Grip. Brenda heeft blijkbaar nog een Greaves op hand, en dat is game.
1-1

Een goed pak slaag is altijd goed om een mens wat nederig te houden. Ik begin meer geconcentreerd aan Game 3, dat dan ironisch genoeg nauwelijks moeilijke beslissingen van me vraagt omdat het gewonnen wordt op 1 enkele spell. Op mijn tweede beurt speel ik wat ongetwijfeld mijn beste Hymn to Tourach ooit moet zijn, wat op zich al heel wat wil zeggen (nietwaar, Maarten?). Ik slaag erin de twee enige landjes uit haar hand te halen, en Waste in mijn volgende beurt het landje dat ze al had liggen voordat ze er iets mee kan spelen.

 
Errata: "Target player discards two cards at random. Kick that player in the groin and laugh maniacally."
 

Brenda zit nu zonder mana en ik zonder klok die naam waardig, dus speel ik controle terwijl Deathrite Shaman een paar beurten voor 1 aanvalt. Uiteindelijk raapt Brenda een City of Traitors en probeert daarmee een Grim Monolith te spelen om haar terug op weg te helpen. De Monolith wordt geDaze’d, de City Waste ik. Enkele beurten later slaagt ze er dankzij een darksteel Citadel (want die is indestructible) en een Mox Diamond nog een Grim Monolith the chainen in een Metalworker.  Op het einde van de beurt Decay ik de Metalworker, zodat er ook niet meer genoeg mana is om de Monolith te untappen. Dankzij een Delver die maar niet wil flippen is mijn klok ondertussen dubbel zo snel, en Delver en Deathrite maken broederlijk zij aan zij het spel af.
2-1

Als ik na dit spel eens informeer hoe de vriendjes het doen, blijkt dat zowel Arno als Maarten nog in contention zijn voor top 8. Arno staat 3-1-1 en moet de laatste ronde winnen, Maarten is net gedownpaird waardoor hij op 4-0 niet de top 8 in kan drawen en staat nu 4-1.

Ronde 6: VS Patriot: 2-0 (4-2)
Het eerste spel van de laatste ronde is verdomd raar. We hebben allebei voldoende counters en removal om het veld van de ander leeg te houden en elkaar in topdeck-mode te brengen. Mijn Sylvan Library geeft me echter meer opties. Maar zelfs met de extra reach van de Library gebeurt er een viertal beurten niets, wanneer ik alleen landjes of discardspells zie terwijl mijn opponent niets meer in zijn hand heeft. Uiteindelijk raap ik een Tombstalker en betaal vier leven aan de Library om ook een Force of Will te rapen zodat ik een eventuele Swords to Plowshares kan counteren. Mijn tegenstander heeft zelfs die niet, en ik kan hem rustig doodslaan.
1-0

Op mijn tweede beurt van Game 2 speel ik een Hymn to Tourach. Mijn tegenstander heeft blijkbaar iets interessants in zijn hand, want hij countert met Force of Will. Omdat hij met de ene manasource die hij heeft in zijn beurt een cantrip gespeeld heeft, is hij echter volledig uitgetapped en heeft dus geen mana meer voor mijn Daze, waardoor ik hem in feite tweemaal Hymn. Wanneer hij een tweede manasource vindt kan hij de kaart die hij wou beschermen ook effectief spelen: Rest in Peace. De RIP maakt mijn Tarmogoyf en Deathrite Shaman nagenoeg nutteloos. Gelukkig zit ik al een hele tijd een Abrupt Decay te sparen voor een goede gelegenheid en kan ik ervoor zorgen dat de graveyards weer aardig vol geraken. Mijn tegenstander raapt geen business meer en sterft uiteindelijk aan Tarmogoyf.
2-0

Zo, dat is dan weer dat. Met 4-2 is de eer ten minste gered. Arno wint en is zeker van top 8, Maarten werd voor de tweede keer gedownpaird, kon weer niet drawen en verloor weer, waardoor hij net als ik 4-2 staat. Voor hem is het bang afwachten, maar door zijn ontzettend goede resistance kunnen we wel vermoeden dat als er X-2’s in de top 8 zitten, dat hij er dan zeker bij is. Met mijn jas aan en klaar om te vertrekken blijf ik even wachten op de aankondiging van de T8. Zoals verwacht zit Arno erin, en Maarten komt uiteindelijk als 6e uit de swiss. Hmmm, blijkbaar zijn er toch nog wat 4-2’s die er bij zitten. Groot is dan ook mijn oprechte verbazing als de zevende plaats wordt afgeroepen: Jeroen Van Heel. Blijkbaar zijn de twee spelers waar ik van verloren heb ook allebei top 8 gegaan en is mijn resistance na die van Maarten de beste van de x-2’s.

Voor we aan de top 8 beginnen, vraagt de judge of de spelers eventueel een split zien zitten, zodat iedereen met 60 euro naar huis kan en wie daar zin in heeft, verder kan spelen voor de byes. Gezien ik zie dat ik weer tegen de speler uit ronde 3 mag, zie ik een split meteen zitten. Ook 6 andere spelers lijkt een split best een goed idee, hetzij omdat ze eieren voor hun geld willen kiezen, hetzij ze vroeger naar huis willen kunnen gaan. Een dwarsligger (en dat is zijn goed recht, mind you) blaast deze brug echter op, en we beginnen aan de kwartfinales.

 
QF: VS Death and Taxes: 0-2
Death and Taxes is geen goede match-up en ik voel de bui al hangen. In Game 1 doe ik niet echt veel, want al snel krijgt mijn tegenstander een Stoneforge Mystic actief. In een vlaag van complete zinsverbijstering vergeet ik dat echter, en probeer ik de Stoneforge Mystic te raken met Abrupt Decay. Hij reageert door de Batterskull die hij was gaan zoeken in het spel te brengen, de Mystic gaat dood en ik zit zonder Decay voor het Germ token. Als ik correct gespeeld had, zou ik het spel misschien nog altijd niet gewonnen hebben, maar het is altijd pijnlijk wanneer je moet vaststellen dat je misplay je hier en nu net het spel gekost hebben.
0-1

Game 2 verloopt zo mogelijk nog slechter. Niet alleen slaag ik er niet in een antwoord te vinden op zijn Stoneforge Mystic into Batterskull, maar doordat hij mijn Bayou Waste en met Mangara of Corondor mijn Underground Sea verwijdert, heb ik zelfs niet eens de mana meer om een eventueel antwoord te casten als ik het al zou vinden. Ik wou dat ik kon zeggen dat ik deze kwartfinale verlies na een lang, episch duel, maar helaas, soms geeft het leven je gewoon Batterskulls.
0-2

Zo, dat was dat. Best jammer dat ik er in de kwartfinale al uit lig en geen duals voor de playset kan winnen, maar ik heb in de eerste plaats al veel geluk gehad dat ik top 8 gehaald heb en met de gewonnen Windswept Heath is mijn playset eindelijk compleet.

 

 
Wanneer het stof optrekt, blijkt dat ook Maarten en Arno hun kwartfinales helaas verloren hebben. Ook de speler die de split verhinderde, verloor van de uiteindelijke winnaar van het toernooi, Jens Ruts.

Plusjes
+ Geheel onverwacht top 8 halen.
+ Maarten en Arno die ook top 8 gaan. Proficiat aan Arno met z’n eerste top 8!
+ Magic Club Mol, voor het fijne toernooi, de gezellige sfeer en de heerlijke broodjes.
+ Benoit voor de autorit en het wachten tot de QF’s afgelopen waren.

Minnetjes
-Stoneforge Mystic en Batterskull. Maar voor wie mij een beetje kent, zal dit al geen verrassing meer zijn.
 

vrijdag 4 oktober 2013

02/10/2013: Birthing Pod Brawl in Leuven

Theros is net uit, ik moet nog mijn boosterbox oppikken bij een vriend in Leuven en ik ben al tijden niet meer in mijn oude speelhol De Spelfanaat geweest. Reden genoeg dus om nog eens naar Leuven te treinen en deel te nemen aan het maandelijkse moderntoernooi: de Birthing Pod Brawl.

Ronde 1: VS Witte Hatebears: 2-1 (1-0)
De eerste ronde begint chill. Mijn tegenstander Bram ken ik ondertussen van een handvol legacytoernooien en  ik heb al een licht vermoeden wat hij speelt. En inderdaad, zolang er een formaat is met Thalia, Aether Vial en Flickerwisp speelt Bram witte weenies.
 
Game 1 is vrij snel voorbij. Op beurt 3 of 4 heb ik een Kitchen Finks, Melira en Viscera Seer liggen. Ik sta op een slordige 100.000 life en herhaal vervolgens de loop nog eens tot ik met het scryen een Murderous Redcap vanboven kan leggen. Die moet ik zelfs niet meer trekken, want Bram ziet dat hij me toch niet meer naar 0 kan brengen en raapt zijn kaarten bijeen.
1-0
 
U kent het klappen van de zweep al: game 2 is naar goede gewoonte hard falen. Bram zet stevig in op mana denial dankzij twee Ghost Quarters, die naast een Leonin Arbiter en Aven Mindcensor rasechte wastelands worden. De Path to Exile waar hij een relevant combostuk mee weghaalt, wordt zowaar beter dan een Swords to Plowshares. Een ander combostuk hapt een Sun Lance. Ik kan geen landjes of beestjes in het spel houden, en krijg gemaan op m'n doos.
1-1
 
Voor game 3 zit ik blijkbaar op het aggro-plan. Dat valt enigszins stil wanneer Bram een Restoration Angel in het spel krijgt naast een Leonin Arbiter. Ik trek een Sigarda, Host of Herons waarmee ik de aanval probeer verder te zetten, maar die loopt na een activatie van Aether Vial tegen twee Restoration Angels aan. Eentje is er alleszins weg en de verse Murderous Redcap die sterft en terugkomt kan zijn Leonin Arbiter, die mijn eerste, reeds gestorven Redcap had geblockt, afmaken. Mijn Birthing Pod wordt weer actief en ik kan tutoren naar beestjes die me het spel winnen.
2-1

Ronde 2: VS Goblins: 2-0 (2-0)
Goblins. Als Merfolk-speler in Legacy en onschuldig slachtoffer van net iets te veel foutgelopen Empty the Warrens, heb ik een hekel aan de groene mannetjes. Deze kereltjes zijn echter niet zo eng; Hoewel hij begint met een Goblin Guide, voorkom ik dat die al te veel schade doet door een T2 Wall of Roots af te leggen. Mijn tegenstander kiest ervoor eerst een legertje te bouwen met Dragon Fodder en Krenko's Command alvorens de druk te verhogen, wat mij genoeg tijd geeft om de combo te vinden en naar 800.000 life te gaan (Het is een rood deck, dus gain ik maar een extra 700.000, just to be sure ). Mijn opponent scoopt.
1-0

De tweede Game verloopt niet beter voor mijn tegenstander. In mijn openingshand zit de combo met Kitchen Finks, zodat  ik op beurt 3 infinite kan gaan zonder te moeten zoeken naar combostukken.
2-0
 
Ronde 3: VS Splinter Twin: 1-2 (2-1)
Door tijdens de vorige rondes wat rond te kijken, weet ik dat m'n tegenstander Splinter Twin speelt. Hij weet eveneens dat ik Project Melira speel, en geen van beiden voelt zich gemakkelijk bij de matchup, die gewonnen wordt door de speler die het eerst zijn combo vindt.

In Game 1 ben ik dat. Omdat life totals in deze matchup niet uitmaken, gebruik ik mijn shocklandjes en Birthing Pod agressief. Ik krijg de combostukken en Spellskite op tafel, zodat ik ongehinderd naar 800.000 kan klimmen en de Redcap bovenaan kan leggen. Mijn tegenstander probeert, omdat het nu eenmaal z'n enige window is en mensen soms domme fouten maken, een Boomerang te spelen op mijn Melira in response op de Persist-trigger van Redcap. Ik ben gelukkig niet zo'n ontzettende oelewapper dat ik de Spellskite vergeet en redirect de Boomerang naar Spellskite, waardoor ik het spel noodgedwongen eindig met 799.998 leven.
1-0
 
In Game 2 vind ik mijn combo niet. Op aggro krijg ik mijn tegenstander op 8 leven voor hij afgaat met Deceiver Exarch. Naderhand blijkt dat ik nog een beurt extra had kunnen leven, als ik mijn Orzhov Pontiff gebruikt had om de aanvallende Exarch een power van 0 te bezorgen, een feit waar ik had over gekeken, omdat ik de Pontiff (volledig ten onrechte) slechts beschouwde als een manier om beestjes te doden en het verlagen van de power niet in me was opgekomen. Lesson learned.
1-1
 
Game 3 is razend spannend. Het vroege voordeel van een Linvala, Keeper of Silence verlies ik wanneer ik met de engel aanval omdat op dat ogenblik het aggro-plan de beste keuze lijkt, en er twee Pestermites met Flash gespeeld worden om Linvala dood te blokken. Uiteindelijk krijg ik mijn tegenstander op 3, nadat een poging om met Redcap infinite te gaan mislukt door een Boomerang op Melira in response op de Persist-trigger. Mijn Melira is nagenoeg nutteloos geworden, en ik pod haar weg om opties te zoeken. Ik tap mijn mana ontzettend verkeerd om Pod te activeren: ik kan weliswaar een Eternal Witness gaan halen die op haar beurt mijn Path to Exile uit de graveyard terughaalt, maar omdat ik mijn witte source getapped heb, kan ik die niet spelen wanneer mijn tegenstander in zijn beurt een Kiki-Jiki neerlegt en infinite Deceiver Exarchjes maakt.
1-2
 
Ronde 4: VS GW Hate Bears: 0-2 (2-2)
FML. Tegen een beetje hate kan ik het nog wel halen. Als er echter Leonin Arbiters op elkaar gestapeld worden, met daarnaast nog Aven Mindcensors en Ghost Quarters, kan ik gewoonweg niets meer doen. Bovendien erger ik me mateloos aan het feit dat mijn opponent er op blijft staan dat dit voor hem een slechte matchup is.
0-1 en vrij snel daarna 0-2