U weet het goed genoeg, beste lezer: de zomermaanden, da's meestal de komkommertijd. Ook voor Magic is dat niet anders. Yours truly heeft wat vakantie genomen, zich bezig gehouden met interessante en minder interessante projectjes aan de zijkant en heeft al bij al weinig kaartjes gelegd.
Een behoorlijk nadeel met een Grand Prix in het vooruitzicht.
Een behoorlijk nadeel met een Grand Prix in het vooruitzicht.
"Niet ideaal," hoor ik u denken, "maar als je je deck wat in de vingers hebt zitten, kan je ten minste gedeeltelijk vertrouwen op muscle memory."
Niet als dat formaat Standard is. En al zeker niet als je een deck speelt dat je letterlijk de avond ervoor in elkaar hebt gestoken. Na een behoorlijk matig resultaat op het T2 toernooi van Belgic Magic, besluit ik dat Mono Black Devotion misschien toch wat te traag is tegen de meeste agressieve decks in het formaat, en besluit ik de Gray Merchants in te wisselen voor Blood Barons. Ik ben gelukkig van geen kleintje vervaard, en waag ik me aan GP Utrecht met een Orzhov Midrange lijst:
3 Blood Baron of Vizkopa
2 Obzedat, Ghost Council
4 Pack Rat
3 Desecration Demon
3 Lifebane Zombie
2 Elspeth, Sun's Champion
4 Thoughtseize
3 Hero's Downfall
3 Bile Blight
2 Devour Flesh
1 Ultimate Price
3 Underworld Connections
2 Banishing Light
1 Urborg, Tomb of Yawgmoth
4 Godless Shrine
4 Caves of Koilos
4 Temple of Silence
4 Mutavault
8 Swamp
//Sideboard//
3 Duress
2 Erebos, God of the Dead
1 Deicide
3 Doom Blade
4 Nyx-Fleece Ram
2 Drown in Sorrow
Geen bye(s), deze keer, dus moet ik op eigen houtje all the way proberen te gaan.
R1: VS GW Aggro:0-2 (0-1)
Niet als dat formaat Standard is. En al zeker niet als je een deck speelt dat je letterlijk de avond ervoor in elkaar hebt gestoken. Na een behoorlijk matig resultaat op het T2 toernooi van Belgic Magic, besluit ik dat Mono Black Devotion misschien toch wat te traag is tegen de meeste agressieve decks in het formaat, en besluit ik de Gray Merchants in te wisselen voor Blood Barons. Ik ben gelukkig van geen kleintje vervaard, en waag ik me aan GP Utrecht met een Orzhov Midrange lijst:
3 Blood Baron of Vizkopa
2 Obzedat, Ghost Council
4 Pack Rat
3 Desecration Demon
3 Lifebane Zombie
2 Elspeth, Sun's Champion
4 Thoughtseize
3 Hero's Downfall
3 Bile Blight
2 Devour Flesh
1 Ultimate Price
3 Underworld Connections
2 Banishing Light
1 Urborg, Tomb of Yawgmoth
4 Godless Shrine
4 Caves of Koilos
4 Temple of Silence
4 Mutavault
8 Swamp
//Sideboard//
3 Duress
2 Erebos, God of the Dead
1 Deicide
3 Doom Blade
4 Nyx-Fleece Ram
2 Drown in Sorrow
Geen bye(s), deze keer, dus moet ik op eigen houtje all the way proberen te gaan.
R1: VS GW Aggro:0-2 (0-1)
Al meteen een matchup waar ik me niet erg comfortabel bij voel. Snelle aggrodecks als dit zijn de voornaamste reden waarom ik Monozwart achter me heb gelaten, en ik hoop dat ik nu al mijn losses tegen dit deck van vorige week kan vergelden.
Quod non. In Game 1 trek ik wel wat removal en slaag ik erin van zowel een Voice of Resurgence als het token dat die achterliet af te geraken, maar ik krijg niet genoeg removal te pakken om met àl zijn beestjes af te rekenen.
Quod non. In Game 1 trek ik wel wat removal en slaag ik erin van zowel een Voice of Resurgence als het token dat die achterliet af te geraken, maar ik krijg niet genoeg removal te pakken om met àl zijn beestjes af te rekenen.
0-1
Game 2 verloopt niet veel beter en zoals vanouds maken Selesnya Charm en EOT Advent of the Wurm mij het leven zuur. Een mens zou voor minder Ratchet Bombs beginnen spelen.
Game 2 verloopt niet veel beter en zoals vanouds maken Selesnya Charm en EOT Advent of the Wurm mij het leven zuur. Een mens zou voor minder Ratchet Bombs beginnen spelen.
0-2
R2: VS Mono Black Devotion: 2-0 (1-1)
Aha, dit is al wat interessanter. Een matchup die volgens mij gewonnen wordt op Blood Baron of Vizkopa, op voorwaarde dat die niet in de kiem gesmoord wordt voor hij het veld opgaat (Thoughtseize, Lifebane Zombie) en ik slim genoeg ben hem nooit op een leeg bord te spelen, om op die manier Devour Flesh te dodgen.
In Game 1 houden m'n tegenstander en ik een wedstrijdje beestjes-knallen. De removal vliegt heen en weer, ratten, demonen en zombies sterven, maar wanneer ik uiteindelijk m'n vijfde land vind, kan ik een Obzedat spelen, die opvolgen met Blood Baron of Vizkopa en zelfs een Elspeth. Ik vergeet steeds mijn Obzedat aan het einde van m'n beurt te flickeren voor extra value, maar dat maakt op dit punt nauwelijks nog uit.
In Game 1 houden m'n tegenstander en ik een wedstrijdje beestjes-knallen. De removal vliegt heen en weer, ratten, demonen en zombies sterven, maar wanneer ik uiteindelijk m'n vijfde land vind, kan ik een Obzedat spelen, die opvolgen met Blood Baron of Vizkopa en zelfs een Elspeth. Ik vergeet steeds mijn Obzedat aan het einde van m'n beurt te flickeren voor extra value, maar dat maakt op dit punt nauwelijks nog uit.
1-0
In Game 2 opent mijn tegenstander met een Thoughtseize en haalt wat removal uit m'n hand. Ik kopieer de play en zie een Swamp, Devour Flesh, Perilous Vault en twee Underworld Connections. De Devour Flesh is een probleem voor mijn gameplan, maar is momenteel vrij onschuldig: de Perilous Vault lijkt me op termijn meer problemen op te gaan leveren. Ik pak de Vault weg, en maak een mental note van de Devour Flesh die maar wat graag een Blood Baron zou opsmikkelen. Ik speel de Blood Baron die ik nadien trek dan ook pas op beurt 6, wanneer ik ook nog Mutavault kan activeren, om zo het manlandje aan de Devour Flesh te offeren. Ik denk eventjes dat ik m'n tegenstander te grazen heb wanneer hij EOT een Devour Flesh speelt en m'n Mutavault moet slopen. Wanneer hij een tweede kopie blijkt te hebben, lach ik al heel wat groener. Even vrees ik voor de afloop, gezien mijn tegenstander dankzij twee Underworld Connections genoeg voorsprong kan nemen in kaarten, maar uiteindelijk blijkt kwaliteit boven kwantiteit te gaan.
2-0
R3 VS Mono Green Devotion: 0-2 (1-2)
Met al die Devotion zou een mens zich nog in een kerk of tempel gaan wanen. Het gaat een tijd behoorlijk gelijkop: Mijn tegenstander speelt betere beesten, maar ik heb doorgaans wel removal. Zo ondervind ik geen last van zijn Courser of Kruphix, een beest dat ik nog niet in actie heb gezien, maar waarvan ik de stevige reputatie maar al te goed ken. Helaas herhaalt het verleden zich en val ik sneller zonder removal dan hij zonder beestjes. De beestjes zijn bovendien dusdanig groot dat zelfs een Nessian Game Warden, een 4/5, een behoorlijk probleem vormt. Uiteindelijk bouwt hij een betere positie op en speelt hij een dikke Genesis Hydra die dan nog eens een Kalonian Twingrove raakt, waardoor hij plots 3 dikke beestjes voor de prijs van 1 heeft. Het vervolg laat zich raden...
0-1
En dat brengt dan nog een broertje mee. Slik.
Ook in G2 is het, ondanks de drie extra Doom Blades vanuit het sideboard, me vasthouden aan de takken van de bomen (pun intended). Ik moet al m'n moeite steken in het mollen van drie opeenvolgende Polukranos (Polukranossen? Polukranoi?) en het maken van chumpblockers met Pack Rat. Uiteindelijk verlies ik wanneer een Sylvan Primordial mijn Mutavault, een blocker die ik absoluut nodig had, afschiet en mij zo op 1 leven aan een extra aanvallend beestje blootstelt.
0-2
0-2
R4: VS Bant Hexproof: 2-0 (2-2)
Be still, my aching heart. Het is echt hemels een deck te spelen vol met Hero's Downfall, Banishing Light, Ultimate Price en dergelijke meer, wanneer mijn tegenstander alleen maar beestjes met Hexproof heeft. Zo ongeveer 1/6e van mijn maindeck bestaat dus uit dode kaarten. En dat terwijl ik nu al on the bubble zit.
Ik kom ontzettend goed weg met G1. Ik kan beginnen en speel T1 een Thoughtseize, die wat landjes, een Simic Charm, 2 Bassara Tower Archer en een Gladecover Scout ziet. Ik kies de Archer zodat ik de Scout die mijn tegenstander vervolgens speelt, daarna meteen in zijn volgende beurt kan mollen met Devour Flesh. Mijn tegenstander speelt in zijn derde beurt een Aura op de Scout, die onfortuinlijk komt te gaan. Op beurt 3 speel ik Lifebane Zombie en maak ik korte metten met de tweede Archer die nog in de hand van mijn tegenstander zit. Uiteindelijk stumblet hij op creatures, terwijl mijn Zombie vrolijk doormept en het gezelschap krijgt van twee Desecration Demons (die weliswaar eventjes vertraagd worden dankzij Bouncespells).
1-0
Goed, ik heb de game gewonnen die ik moet winnen en nu kan ik alle doden kaarten uitboarden voor... wel... minder dode kaarten. Duressen om van Aura's af te geraken lijken al een schappelijk begin en ook Deicide en Drown in Sorrow lijken beter dan de removal die ik maindeck speel. Mijn opponent heeft geen al te snelle start en begint pas op beurt 3 stilaan een beestje te spelen. Ik sta momenteel al heel wat beter gepositioneerd, kan dankzij Devour Flesh van zijn beestje afgeraken en win omdat ik creatures heb en hij niet.
2-0
R5: VS RW Burn: 2-1 (3-2)
Urk. Ik moet het spel helaas beginnen met een mulligan, omdat ik met een Elspeth en een Blood Baron (en verder eigenlijk weinig interessants) in essentie een hand van 5 kaarten vast heb. Ik beklaag me die beslissing wanneer in mijn volgende hand evengoed een Elspeth en een Blood Baron zit, en nog minder eerdere actie. Uiteindelijk mulligan ik naar 5 en hou ik een onelander met genoeg actie op CMC 2. Uiteraard komt dat tweede landje nooit en sta ik voor ik het weet op nul leven. Bummer.
0-1
Game 2 verloopt beter. Ik heb een betere early game, slaag erin wat burn weg te plukken met de Duressen die de Thoughtseizes vervangen en krijg uiteindelijk een Blood Baron op het veld. Die hapt removal, maar mijn Demons blijken sterk genoeg om het spel te winnen. Het is pas nu, wanneer ik dit verslagje schrijf op basis van mijn notities, dat ik tot het besef kom dat mijn Blood Baron helemaal niet dood had kunnen gaan aan een Warleader's Helix. Face, meet palm.
1-1
Game 3 gaat stroever. Mijn eerste Nyx-Fleece Ram wordt verwijderd met Chained to the Rocks en even ziet het er slecht uit, maar wanneer ik vervolgens een tweede en een derde schaap kan spelen, gain ik iedere beurt comfortabel leven terwijl ik ook meer dan behoorlijke blockers heb voor haar beestjes.
Een eerste Blood Baron wordt gevolgd door een tweede en wanneer ik ook nog Obzedat speel, scoopt mijn tegenstander enigszins gedegouteerd.
2-1
Urk. Ik moet het spel helaas beginnen met een mulligan, omdat ik met een Elspeth en een Blood Baron (en verder eigenlijk weinig interessants) in essentie een hand van 5 kaarten vast heb. Ik beklaag me die beslissing wanneer in mijn volgende hand evengoed een Elspeth en een Blood Baron zit, en nog minder eerdere actie. Uiteindelijk mulligan ik naar 5 en hou ik een onelander met genoeg actie op CMC 2. Uiteraard komt dat tweede landje nooit en sta ik voor ik het weet op nul leven. Bummer.
0-1
Game 2 verloopt beter. Ik heb een betere early game, slaag erin wat burn weg te plukken met de Duressen die de Thoughtseizes vervangen en krijg uiteindelijk een Blood Baron op het veld. Die hapt removal, maar mijn Demons blijken sterk genoeg om het spel te winnen. Het is pas nu, wanneer ik dit verslagje schrijf op basis van mijn notities, dat ik tot het besef kom dat mijn Blood Baron helemaal niet dood had kunnen gaan aan een Warleader's Helix. Face, meet palm.
1-1
Game 3 gaat stroever. Mijn eerste Nyx-Fleece Ram wordt verwijderd met Chained to the Rocks en even ziet het er slecht uit, maar wanneer ik vervolgens een tweede en een derde schaap kan spelen, gain ik iedere beurt comfortabel leven terwijl ik ook meer dan behoorlijke blockers heb voor haar beestjes.
Een shout-out naar Bart Verbiest, die me overtuigde maar meteen een hele playset van Brave Sheep op side te spelen!
Een eerste Blood Baron wordt gevolgd door een tweede en wanneer ik ook nog Obzedat speel, scoopt mijn tegenstander enigszins gedegouteerd.
2-1
R6: VS Orzhov Midrange: 1-2 (3-3)
Oprecht de spannendste match van de dag en net hiervan slaag ik erin mijn notities te verliezen. Alleszins, de mirror is blijkbaar een kwestie van wie beter topdeckt, wat langs een kant frustrerend is, maar aan de andere kant hoopvol, omdat zelfs een oen als ikzelf dus kans maakt om te winnen.
In Game 1 haalt de oenigheid het en slaag ik erin, ondanks het feit dat ik ze zelf al jaar en dag speel, Pack Rat te onderschatten. Tegen de tijd dat ik zelf een Pack Rat actief krijg, zijn de zijne al een pa(c)k groter, en verlies ik van een handvol kolossale raten waar zelfs de eigenaar van louche pizzarestaurant De Piramide in Leuven gillend zou van weglopen.
0-1
Ondanks de mening van mijn tegenstander dat Desecration Demon niet zo goed is in de mirror omdat hij aan àlle removal sterft, blijft de Demon een zware beatstick die meteen een oplossing vraagt. mijn tegenstander heeft geen oplossing en sterft vrij snel aan de luchtaanval van een paar Demons.
1-1
In Game 3 komt het er echt op aan wie beter topdeckt en helaas ben ik dat deze keer niet. Ik slaag er weliswaar in van een eerste Blood Baron af te komen, maar wanneer er een tweede volgt, een Pack rat actief wordt en er bovendien ook nog een Elspeth aan zijn kant van de tafel verschijnt terwijl ik niets relevant bijraap, verdrinkt het kalf behoorlijk snel.
1-2
Wel, met een derde loss is het halen van Dag 2 plots niet meer mogelijk. Ook een aantal van mijn reisgezellen zit in die situatie en besluit dus te droppen om zo mee te spelen in de Rebound Sealed. Ik volg hun illustere voorbeeld.
Ik open een matige pool met 2 Grindclocks, 2 Mind Sculpt en een Jace en besluit tegen beter weten in dat het misschien de moeite is om eens te proberen winnen op mill.
Spoiler:
It isn't.
In hindsight was mijn groen, met twee Siege Wurms, allicht beter om te spelen dan mijn blauw. In R1 kom ik tegen een praatzieke Duitser die een behoorlijk stevige pool heeft en in beide spellen Ob Nixilis en Indulgent Tormentor kan spelen. Ondanks zijn multiple Sign in Bloods en zijn Tormentor slaag ik er niet in hem te decken, wat doet vermoeden dat het millplan dom was. Ontzettend dom. Bijna zo dom als een Painter's Servant Reanimaten. Of zelfs nog dommer.
Het verbaast uiteraard niemand dat ik de eerste ronde verlies, en net als Koen en Arno heb ik momenteel eventjes genoeg van Magic en zou een warme maaltijd me meer deugd doen dan een extra rondje kaartjes leggen. We besluiten uiteindelijk ook hier te droppen en begeven ons naar de plaatselijke Chinees waar een stevige portie Peking Soep en Bami volstaat om de losses uit ons hoofd te bannen en de dag bijzonder smakelijk, gezellig en geslaagd af te sluiten.
Oprecht de spannendste match van de dag en net hiervan slaag ik erin mijn notities te verliezen. Alleszins, de mirror is blijkbaar een kwestie van wie beter topdeckt, wat langs een kant frustrerend is, maar aan de andere kant hoopvol, omdat zelfs een oen als ikzelf dus kans maakt om te winnen.
In Game 1 haalt de oenigheid het en slaag ik erin, ondanks het feit dat ik ze zelf al jaar en dag speel, Pack Rat te onderschatten. Tegen de tijd dat ik zelf een Pack Rat actief krijg, zijn de zijne al een pa(c)k groter, en verlies ik van een handvol kolossale raten waar zelfs de eigenaar van louche pizzarestaurant De Piramide in Leuven gillend zou van weglopen.
0-1
...
Ondanks de mening van mijn tegenstander dat Desecration Demon niet zo goed is in de mirror omdat hij aan àlle removal sterft, blijft de Demon een zware beatstick die meteen een oplossing vraagt. mijn tegenstander heeft geen oplossing en sterft vrij snel aan de luchtaanval van een paar Demons.
1-1
In Game 3 komt het er echt op aan wie beter topdeckt en helaas ben ik dat deze keer niet. Ik slaag er weliswaar in van een eerste Blood Baron af te komen, maar wanneer er een tweede volgt, een Pack rat actief wordt en er bovendien ook nog een Elspeth aan zijn kant van de tafel verschijnt terwijl ik niets relevant bijraap, verdrinkt het kalf behoorlijk snel.
1-2
Wel, met een derde loss is het halen van Dag 2 plots niet meer mogelijk. Ook een aantal van mijn reisgezellen zit in die situatie en besluit dus te droppen om zo mee te spelen in de Rebound Sealed. Ik volg hun illustere voorbeeld.
Ik open een matige pool met 2 Grindclocks, 2 Mind Sculpt en een Jace en besluit tegen beter weten in dat het misschien de moeite is om eens te proberen winnen op mill.
Spoiler:
It isn't.
In hindsight was mijn groen, met twee Siege Wurms, allicht beter om te spelen dan mijn blauw. In R1 kom ik tegen een praatzieke Duitser die een behoorlijk stevige pool heeft en in beide spellen Ob Nixilis en Indulgent Tormentor kan spelen. Ondanks zijn multiple Sign in Bloods en zijn Tormentor slaag ik er niet in hem te decken, wat doet vermoeden dat het millplan dom was. Ontzettend dom. Bijna zo dom als een Painter's Servant Reanimaten. Of zelfs nog dommer.
Het verbaast uiteraard niemand dat ik de eerste ronde verlies, en net als Koen en Arno heb ik momenteel eventjes genoeg van Magic en zou een warme maaltijd me meer deugd doen dan een extra rondje kaartjes leggen. We besluiten uiteindelijk ook hier te droppen en begeven ons naar de plaatselijke Chinees waar een stevige portie Peking Soep en Bami volstaat om de losses uit ons hoofd te bannen en de dag bijzonder smakelijk, gezellig en geslaagd af te sluiten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten