maandag 15 september 2014

13/09/2014: BLC-Trial in Gent en films uit de 80's

Na een goede start van het BLC-trialseizoen in Mol, jeuken mijn vingers en wil ik niets liever dan zo snel mogelijk weer gesleeved karton in mijn handen houden en een setje byes voor de Belgian Legacy Cup voor mezelf bemachtigen. Als ik daarna een toernooiverslagje kan schrijven vol referenties naar films uit de jaren '80, is dat mooi meegenomen.

Met dat doel voor ogen hersleeve ik in de vroege uurtjes na een geslaagde Legacy-avond met Reanimator voor het Oberonn-klassement mijn Force of Wills, Dazes, Polluted Delta's en Underground Sea's om weer dienst te doen in good ol' Team America. Ik cut een Ponder en voeg een Tarmogoyf toe voor meer oomph, en vervang een Submerge op side door een Grafdigger's Cage:

4 Deathrite Shaman
4 Delver of Secrets
4 Tarmogoyf
1 Dark Confidant
2 True-Name Nemesis

3 Force of Will
3 Daze
3 Ponder
4 Brainstorm
4 Abrupt Decay
3 Hymn to Tourach
2 Thoughtseize
1 Sylvan Library
2 Liliana of the Veil

4 Underground Sea
2 Bayou
2 Tropical Island
4 Polluted Delta
2 Verdant Catacombs
2 Misty Rainforest
4 Wasteland

//sideboard//
2 Grafdigger's Cage
2 Submerge
3 Spell Pierce
1 Force of Will
2 Golgari Charm
2 Disfigure
1 Life From the Loam
1 Krosan Grip
1 Vendilion Clique

Ik neem genoegen met een korte nachtrust en spoor op zaterdagochtend naar het verre Gent om deel te nemen aan de tweede BLC-Trial van het jaar. Round two, FIGHT!


R1: Back to the Future: VS Big Zoo: 2-0 (1-0)
In ronde 1 word ik meteen getrakteerd op a blast from the past, recht uit 2009: Zoo! Big Zoo, om precies te zijn, want ik zie nadien dat mijn tegenstander Elspeth, Knight-Errant speelt.


Ik moet echter toegeven dat ik in de eerste beurten van G1 geen flauw benul heb van waar ik mee te maken heb.
Ik zie een Green Sun's Zenith naar Dryad Arbor, is het Elves?
Ik zie een Grove of the Burnwillows, is het Jund?
Is het Loam?
Pas wanneer er ook nog een Stoneforge Mystic verschijnt die een Sword of Fire and Ice zoekt, ben ik zeker van de Naya-kleuren en kom ik tot de conclusie dat ik tegen een moderne incarnatie van Zoo speel.
Ikzelf heb een trage openingshand gehouden die plots heel wat beter wordt wanneer ik, on the draw, nog een Delver of Secrets trek. De Delver hapt meteen removal en doet dus uitstekend dienst als bliksemafleider voor de threats die later zullen volgen: twee Tarmogoyfs. Voor ik de tweede Tarmogoyf speel, wil ik eerst zo snel mogelijk van de Stoneforge afgeraken. Ik Waste de Dryad Arbor en speel vervolgens Liliana of the Veil, die korte metten maakt met de Mystic.
In retaliation maakt een Punishing Fire Liliana dood, wat er in feite alleen maar voor zorgt dat mijn twee Tarmogoyfs een nog grotere klok zijn geworden, die nu precies in staat zijn mijn tegenstander van 10 naar 0 te brengen in een enkele aanval.
1-0

In G2 zit ik op het land destruction-plan en Waste ik achtereenvolgens een Karakas en een Plateau, waardoor mijn tegenstander het eventjes moeilijk heeft nog spells te casten. Zelf kan ik na al die Wastes op beurt 4 vlotjes een Dark Confidant neerleggen die mij extra kaarten, waaronder een Tarmogoyf, oplevert. Mijn tegenstander staat op 10 wanneer hij zelf een Goyf speelt, die mijn eigen Lhurgoyf in check houdt. Vervolgens speel ik echter een tweede Tarmogoyf, Submerge de zijne en sla mijn tegenstander naar 5 leven. Die trekt de juiste conclusies, en steekt de hand uit.
2-0


R2: Ghostbusters: VS Esper Stoneblade: 2-1 (2-0)
Goede opwarming, die eerste ronde. Ik zit in de juiste state of mind, en dat ga ik hard nodig hebben, want niemand minder dan Johan Steurs is mijn tegenstander in R2. Ik weet dus vrijwel meteen dat ik het mag opnemen tegen Esper Stoneblade, maar dat ik geen kadootjes ga krijgen, gezien Johan een van de betere spelers is die ik ken.

Dat merk ik in G1. Mijn hoop op een mooie curve wordt bruut verstoord wanneer eerst mijn T1 Delver of Secrets en vervolgens ook mijn T2 Tarmogoyf een Swords to Plowshares happen. Op beurt 3 kan ik een Liliana in het veld krijgen, wat enigszins vertrouwen inboezemt. Johan speelt een Stoneforge Mystic en zoekt een Batterskull, een play die bij mij traditiegetrouw het koud zweet doet uitbreken. De Mystic hapt een Abrupt Decay voor hij de Batterskull binnen kan sneaken. Mijn tegenstander besluit wraak te nemen door mijn tweede Goyf, ondertussen een 5/6, te ploegen. Dat is echter slechts het begin van de ellende: ik moet machteloos toekijken hoe aan de andere kant van het veld een Jace verschijnt, waardoor een heus Duel of the Planeswalkers begint. Helaas krijgt de zijne snel ondersteuning van Lingering Souls-tokens, zodat Jace al snel the last man standing is. Het duel dat zich iedere beurt nadien afspeelt tussen Jace en de bovenste kaart van mijn deck, kan maar op 1 manier aflopen...
0-1

In G2 ga ik full-on aggro dankzij de extra Goyf die ik vandaag speel. Het eerste exemplaar loopt in een Snapcaster die Swords to Plowshares "snapcast". Om van de tweede af te geraken, speelt Johan Engineered Explosives. Hij heeft echter niet genoeg mana om die ook meteen te activeren, zodat ik de kans krijg de bom te ontmantelen met Abrupt Decay. Uiteindelijk bezwijkt Goyf °2 aan een Supreme Verdict, na een respectabele hoeveelheid damage uitgedist te hebben. Om van zijn opvolger, Goyf °3 en een Deathrite Shaman die in zijn voetsporen treedt af te geraken, probeert mijn tegenstander Perish te spelen. Helaas heeft hij op dat moment niet genoeg mana open om mijn Spell Pierce te betalen en gaan mijn groene beestjes all the way.
1-1

G3 is een nagelbijter. Johan begint met een land drop, ik open met een Ponder, waarmee ik weinig spannends zie, op een True-Name Nemesis na. Die leg ik bovenop, om niet nodeloos slachtoffer te worden van een T1 Thoughtseize. En inderdaad, op zijn tweede beurt speelt Johan Inquisition of Kozilek en ben ik blij dat hij de TNN niet kan nemen, maar genoegen moet nemen met de Golgari Charm, die toch maar mijn eigen Merfolk zou slopen.
Het lachen vergaat me al snel wanneer in de volgende beurten mijn tegenstander zich van 4 helpings Lingering Souls bedient, zodat we al snel in een race verzeild raken tussen een heel haunted mansion's worth of Spirit Tokens enerzijds en een sippe Tarmogoyf en een True-Name Nemesis anderzijds.

Lingering Souls? Who you gonna call?

Alleen de TNN is relevant, omdat de Goyf toch gechumpt wordt en ik weet dat er in de hand van m'n tegenstander een Snapcaster zit die Swords to Plowshares kan recurren.
Het wordt spannend, maar dankzij Sylvan Library heb ik meer opties, zoals een Abrupt Decay voor de Snapcaster, en een tweede Decay voor de Umezawa's Jitte die door een Stoneforge Mystic gezocht en gespeeld wordt. De Jitte krijgt gelukkig niet de kans actief te worden en ik win supernipt de race met True-Name Nemesis, zonder dat ik gebruik moet maken van de Golgari Charm in m'n hand.
2-1


R3: The NeverEnding Story: VS Miracles: 2-0 (3-0)
Daar ben ik goed weggekomen. Een win tegen een opponent van zo'n kaliber boezemt zelfvertrouwen in en ik begin vol goede moed aan R3. Ik heb mijn tegenstander al zien spelen en weet dat hij niet vies is van een Hallelujah meer of minder en Miracles speelt.

Ik win de die-roll en begin. Omdat ik een Sylvan Library in de hand heb en die kaart, zoals vorige week is gebleken, singlehandedly deze matchup wint, neem ik genoegen met een openingshand zonder Deathrite of Delver. Ik open met een Ponder en zie interessante opties in de vorm van een Brainstorm, Ponder en een landje. Niet slecht, verre van, maar dat kan beter. Idealiter liefst een Daze om zijn T1 play te counteren. Ik shuffle m'n library en raap precies die Daze. Als er al gebeden verhoord worden, zijn het dit spel toch vooral de mijne.
Mijn Wil geschiedde, en ik slaag er inderdaad in zijn T1 Sensei's Divining Top te counteren. Miracles is ontzettend traag en doet geen schade tot er een nest engelen begint rond te vliegen, dus ik voel me niet slecht als ik in een gegeven beurt 8 leven betaal om 2 extra kaarten van de bosbibliotheek te rapen. Ik zie immers een Tarmogoyf, Force of Will en True-Name Nemesis en bedenk me dat ik eigenlijk wel zowel een threat wil spelen als een stok achter de deur wil hebben voor wat hij ook van plan is. Het is misschien niet mijn beste play wanneer ik die Force gebruik om zijn counter op mijn Hymn to Tourach te counteren (eigenlijk moet ik die counter houden voor een Terminus of Entreat the Angels), maar dat maakt op dit punt blijkbaar niet meer veel uit omdat Tarmogoyf voor voldoende mept.
1-0

G2 begin ik erg mooi: een T1 Deathrite Shaman into T2 Hymn to Tourach, die een Red Elemental Blast en Swords to Plowshares vangt, waarna ik nog een Deathrite speel. Ik volg op met een T3 Liliana die mijn tegenstander een Moat afhandig maakt. Eerst Zoo afmaken en vervolgens een Moat in de graveyard krijgen; het zijn plays die het leed dat ik lang geleden als kleine Merfolk-speler heb geleden enigszins wreken.


Serieus, waarom kan een leger vissenkoppen niet voorbij een slotgracht?! 

Mijn tegenstander ploegt een Deathrite. Omdat ik deze keer wel correct besluit dat ik een Deathrite wel kan missen, maar liever geen groot mirakel oploop, hou ik de counter achter de hand. Ook een Pithing Needle laat ik passeren, zodat mijn tegenstander plots onverwacht de moeilijke keuze krijgt wat hij nu precies wil lamleggen: Liliana of Deathrite Shaman. Hij kiest voor de Shaman, in de hoop met een Vendilion Clique van de Liliana af te geraken. De Clique die hij aan het einde van mijn beurt speelt, doet Liliana inderdaad pijn, maar weerhoudt haar er niet van de Clique een beurt later op te eten. Ondertussen is er een tweede shaman verschenen en win ik de match op aggro van de Super Deathrite Bros.
2-0


R4: The Final Countdown: VS ANT: 0-2 (3-1)
Op dit punt van het toernooi kan ik met enige zelfingenomenheid zeggen dat ik goed bezig ben. Ik mag op tafel 1 tegen Reinout spelen. Omdat ik weet dat Reinout ANT speelt en dat nu toevallig mijn beste matchup is, verwacht ik meer dan een beetje arrogant en dronken van het succes een vlotte winst die me naar 4-0 en dus een vrijwel zekere plaats in de T8 zal katapulteren.

Helaas, niets van dat in G1. Ik begin met een Deathrite en volg op met Tarmogoyf, terwijl Reinout z'n hand sculpt met cantrips. Met een Thoughtseize pak ik uit een hand met Swamp, 2x Dark Ritual, Duress, Cabal Ritual en Infernal Tutor de Infernal Tutor. Reinout topdeckt een tweede Tutor, speelt zijn Rituals voor 5 mana, speelt Duress, doet er nog een Cabal Ritual bovenop en zoekt met Infernal Tutor Ad Nauseam die hij op 18 leven kan casten om vervolgens vrij vlotjes te winnen. Voelt aan als de kwartfinale van de trial in Mol, all over again.
0-1

In G2 meen ik een goede hand te houden met Grafdigger's Cage, Spell Pierce en Daze. Ik open met Cage, speel op T2 een Deathrite Shaman (die ik in hindsight misschien beter T1 gespeeld had om T2 meer te kunnen doen) en op T3 een Hymn to Tourach. Ik Daze de Brainstorm die hij in response speelt om hem zo te dwingen zijn fetchland te kraken, wat achteraf gezien een domme play is. Als ik iets beter bij de les was geweest, had ik hier de Spell Pierce gebruikt om de Brainstorm zeker te counteren i.p.v. de Daze om mijn tegenstander een shuffle te ontzeggen. De Daze wordt betaald, Brainstorm en vervolgens Hymn resolven. Ik pak een Duress en een Polluted Delta weg, waar ik niet bepaald vrolijk van word. Momenteel heb ik dus alleen nog maar mijn Spell Pierce en veel te weinig pressure, zodat Reinout zijn tijd kan nemen en rustig rond de Spell Pierce spelen. Ad Nauseam into winst.
0-2


R5: The Terminator: VS Shardless BUG: 1-2 (3-2)
Ik geef grif toe dat ik na R4 een beetje aan het tilten ben. Reinout is naast een goede vriend ook een prima stormspeler en zelf heb ik enkele slechte beslissingen genomen, dus misgun ik hem de winst hoegenaamd niet. Verliezen van je beste matchup is echter altijd een beetje zuur en bovendien is mijn plan om 4-0 te gaan en vervolgens twee keer te ID'en om zeep, zodat het erop lijkt dat ik deze vijfde ronde ècht wel moet winnen.

Op dat moment ben ik niet zo blij alweer tegen Tist gepaird te worden in een match die, net als in Mol, om een plaats in de T8 lijkt te gaan. Ik ben nog veel minder blij omdat ik weet dat Tist deze keer geen Miracles maar Shardless BUG speelt, een versie van BUG die de mijne gemakkelijk overtroeft dankzij Ancestral Vision.

G1 verloopt verdacht vlot. Ik kan zijn Sylvan Library counteren en Waste hem vervolgens driemaal, zodat Tist eventjes zonder mana komt te zitten. In die beurten mis ik geen enkele land drop en kan ik True-Name Nemesis casten, die vervolgens het spel eigenhandig wint.
1-0

G2 lijkt goed te beginnen wanneer ik zijn Deathrite Shaman Disfigure. Ik krijg vervolgens wat rake klappen van een stevige Tarmogoyf tot ik TNN kan spelen, zodat we min of meer in een Mexican standoff verzeild raken. Ik raap niets noemenswaardig, Tist speelt een Shardless Agent die in een tweede Tarmogoyf Cascade't. En dan gaat het plots snel.
1-1

 I'll be back. With Tarmogoyfs!

G3 begint veelbelovend, en al snel heb ik een ongeflipte Delver, een Tarmogoyf en een Liliana liggen. Een bijzonder slechte Brainstorm zorgt er echter voor dat de Delver een aantal beurten niet flipt, waardoor ik damage misloop die me anders de match gewonnen zou hebben. Tist weet met mijn permanents af te rekenen terwijl ik hem naar 2 schop, en slaagt er bovendien in een Deathrite Shaman meer dan mij te leggen. Dit kan ik niet laten gebeuren: ik voel me gedwongen de Abrupt Decay die ik al eventjes bewaarde voor een Tarmogoyf, te gebruiken om niet hopeloos achterop te lopen in de Deathrite-oorlog. Hij stabiliseert dankzij de Deathrite Shaman die overleeft en hem steeds verder uit mijn bereik haalt. Terwijl ik plots op mijn topdecks ben aangewezen, krijgt Tist een verse hand dankzij Ancestral Vision. Mijn kant van het veld blijft leeg terwijl aan de overkant de Goyfs verschijnen. Tot zover de kansen op T8...
1-2


R6: The Evil Dead: VS Tin Fins: 2-1 (4-2)
Of toch niet? Van 3-0 en een zo goed als zekere T8 plots naar 3-2 en zo goed als zeker naast T8 grijpen is ontzettend zuur, maar omdat zowel Tist, Reinout en mijn tegenstander uit R1 nu op 4-1 of beter staan, heb ik wel Tiebreakers om U tegen te zeggen. Ik sta momenteel dan ook 9e, blijkt uit de standings. Als er een speler met 4-2 in de T8 geraakt, ben ik dat.

Maar dan moet ik wel nog deze match winnen.

Aan het begin van de laatste ronde leg ik zonder omwegen mijn situatie uit aan mijn tegenstander, die heel wat slechtere tiebreakers heeft. Als ik win, ben ik een goede kanshebber voor T8, als hij wint, is die kans miniem. Hij belooft het in gedachten te houden, maar zou toch graag gewoon spelen en nadien pas zien wat te doen. Volkomen begrijpelijk, dus shufflen we en maken we ons klaar om aan de laatste ronde van de Swiss te beginnen.

... Op dat moment is een T2 Dark ritual into Entomb en Shallow Grave Griselbrand NIET wat ik wil zien.
0-1

 Coming to a 2015 GP near you!

G2 verloopt beter. Ik kan een snelle Grafdigger's Cage leggen, waar mijn tegenstander eigenlijk geen oplossing voor heeft. True-Name Nemesis krijgt alle tijd van de wereld om de klus te klaren.
1-1

Ik krijg de indruk dat mijn tegenstander sowieso bereid was geweest mij de win aan te bieden mocht het nodig geweest zijn, en dat hij eigenlijk vooral voor de leut wat spelletjes speelt. Ondanks het feit dat het hier om een plaats in de T8 gaat, zijn de spelletjes ontzettend vriendschappelijk en ontspannen. Vermoedelijk is dit voornemen de reden dat hij in G3 een redelijk iffy hand die weliswaar van mijn Forces kan afgeraken dankzij Surgical Extraction, maar verder weinig presteert. Children of Korlis die de lifeloss van die Extraction recupereert is schattig, maar daarna komen de Tarmogoyfs en is het uit met de pret.
2-1

Voila. Da's alles wat we nog uit de brand kunnen slepen. Nu is het afwachten op de aankondiging van de T8. Uit zijn aankondiging valt af te leiden dat er inderdaad nog een enkele speler met 4-2 de T8 is binnengeslopen. Wanneer mijn naam afgeroepen wordt als 8e plaats, ben ik niet echt verrast, maar daarom helemaal niet minder opgelucht. En wat mooier is, ik mag spelen tegen de winnaar van de swiss...


Something Wicked this Way Comes: QF: VS ANT: The Rematch!: 2-1 (5-2)
... Die niemand minder dan Reinout blijkt te zijn! Een mooie kans op payback dient zich aan, maar mijn vorige twee matches tegen Stormcombo indachtig, begin ik nu heel wat nederiger en op m'n hoede aan de match.
In G1 kan ik een snelle Delver of Secrets opvolgen met Sylvan Library. Een Cabal Therapy raakt echter mijn Force of Will en Reinout kan ongestoord Ad Nauseam spelen. Ondanks het feit dat hij nog een hoog life total heeft, ziet hij met de Ad Nauseam niet helemaal alles wat hij wil zien. Noodgedwongen stopt hij op 4 leven, waarna hij nog eens 2 leven betaalt om Gitaxian Probe te casten, waarmee hij de Infernal Tutor vindt die hij nodig heeft voor de kill.
1-0

Yuck, daar gaan we weer, lijkt het. Ik speel geen T1 Deathrite Shaman en neem mezelf voor ten allen tijden mana voor de Spell Pierce in m'n hand open te houden. Reinout start met Gitaxian Probe, waardoor de Spell Pierce zijn verrassingseffect verliest. In mijn tweede beurt speel ik dan toch mijn Shaman, maar Reinout maakt een mooiere play: 2 Duress maken korte metten met de Spell Pierce en de Hymn to Tourach in m'n hand. Zoals men dat van mij gewoon is, topdeck ik een nieuwe Hymn, die hem prompt 2 kaarten lichter maakt, waarna een Thoughtseize ook zijn Ad Nauseam raakt. Langzaam, veel te langzaam, doe ik wat schade met Deathrite Shaman, maar eigenlijk zit ik vrij veilig. Ad Nauseam is weg en Deathrite Shaman zorgt voor een buffer tegen Past in Flames. Reinout ziet geen win en we gaan naar G3.
1-1

Of eigenlijk niet. Ondertussen begint het vrij laat te worden en Reinout, die morgen nog een WMCQ moet judgen, zou graag zijn trein halen. We besluiten de prijzen te splitten, waarna Reinout meteen scoopt.
2-1


SF: The Shining: VS Shardless BUG: 0-2 (5-3)
Dankzij de scoop van Reinout kan ik eventjes rusten, een hapje eten en een slokje drinken en belangrijker: scouten. Van de meeste spelers weet ik wat ze spelen en van wie ik het nog niet wist, kom ik het nu snel genoeg te weten.
Zodoende weet ik perfect waar ik aan toe ben wanneer ik aan de halve finale begin: Shardless BUG. Ik ben er ondertussen achter dat de man met de meeste Goyfs deze match zal winnen en ik besluit volledig in te zetten op tempo. Zijn poging om mijn vroege aanval een halt toe te roepen met Baleful Strix levert hem net extra damage op wanneer ik de Strix raak met Abrupt Decay en er zo een creature en een artifact in de graveyard komen te liggen. Het scenario van ronde 5 herhaalt zich echter en op een gegeven moment val ik zonder gas terwijl mijn tegenstander de vruchten van een Ancestral Vision plukt en zo mijlenver de leiding neemt.
0-1

Dat verhaal herhaalt zich in G2. Drie Tarmogoyfs volgen elkaar in snel tempo op aan mijn kant. De eerst hapt een Abrupt Decay, de tweede een Toxic Deluge. Omdat ik weet dat er nog een Goyf zit aan te komen, counter ik de Deluge niet. Achteraf gezien ben ik er nog steeds niet uit of dit verstandig was. Even vergeten dat het betalen van leven een additional cost is, die evengoed betaald wordt als de spell gecounterd wordt. Ik wil mijn opponent dus maar al te graag 6 leven laten betalen om van mijn Tarmogoyf af te geraken en tegelijk hou ik de counter liever achter de hand voor belangrijkere spells, gezien er nog een Tarmogoyf volgt om de fakkel over te nemen. De counter gebruik ik uiteindelijk toch om een Liliana, die een acuut gevaar voor de laatste Goyf zou vormen, te counteren. Ik krijg m'n tegenstander uiteindelijk weer op 3, vooraleer hij alweer stabiliseert, afdoende blockers voor mijn beesten neerlegt en een Garruk Relentless op het veld tovert.

Heeeeeeeeeere's Garruk!

Ook Jace maakt daarna zijn opwachting, terwijl Garruk maar 2/2 Wolf Tokens blijft maken. De overmacht wordt te groot en al snel wordt deze game, net als mijn halve finale, een verloren zaak.
0-2

Tot zover dus alweer een BLC-trial en alweer een T8. Geen single kaarten deze keer, maar wel 55 Euro store credit, waarvan na de split met Reinout 45 over blijft. Da's allicht wel goed voor een Plateau of een Fetch van Khans of drie, dus alweer een dag goed geboerd. Maar meer nog dan van de store credit, ben ik tevreden met de prestatie zelf, die Dr. Deathrite Himself weer dat kleine beetje extra street cred en een tweede vermelding op de website van de Belgian Legacy Cup oplevert.

Plusjes:
+ Homeboys Maarten (voor de heenrit) en Arno (voor het blijven wachten tijdens de T8, de hamburgers aan het station en de terugrit).
+ Felix Dauw, mijn tegenstander uit R1 die nog een deck als Zoo speelt en er na zijn R1 loss tegen mij zelf T8 mee kan gaan. Hij maakt zelfs een Merfolkspeler in for added nostalgia value!
+ Johan De Gruyter, die net als ik zijn tweede T8 op twee trials speelt. Goed bezig!

Minnetjes:
- Een beetje te zelfverzekerd aan een goede matchup beginnen en daardoor op m'n bek gaan. Absoluut een werkpunt.
- De last-minute keuze voor een extra Grafdigger's Cage i.p.v. de derde Submerge. Zeker in de matches tegen Shardless BUG, waar het aankomt op wie de meeste Goyfs heeft, zou die extra Submerge zeker geholpen hebben.

Thoughts? Discuss!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten