21/12/2014: Belgian Legacy Cup

*Geeuw*

Wacht, wat? Jullie zijn er nog steeds?

Ik geef het toe, waarde lezers, het is hier de afgelopen maanden erg stil geweest. Door wat persoonlijke issues en een nieuwe commitment aan het schrijven van artikels voor www.geekster.be (shameless plug), gecombineerd met eigenlijk verdacht weinig legacytoernooien de laatste tijd, is het ontzettend stil gebleven op deze blog gedurende de laatste maanden.

We zitten ondertussen in december, en jullie weten ongetwijfeld wat dat betekent: de finale van de Belgian Legacy Cup! Zoals reeds gezegd beletten issues mij me ten volle voor te bereiden op dit toernooi, dus neem ik zondagochtend voor ik vertrek snel mijn good ol' Team America en baseer ik me daarvoor vooral op de lijst die Tist, de Treasure Cruise-guru van Magic Club Gent, me heeft doorgespeeld:

4 Deathrite Shaman
4 Delver of Secrets
4 Tarmogoyf
3 True-Name Nemesis

3 Treasure Cruise
4 Brainstorm
4 Ponder
3 Daze
4 Force of Will
3 Hymn to Tourach
4 Abrupt Decay

4 Underground Sea
2 Bayou
2 Tropical Island
4 Polluted Delta
2 Verdant Catacombs
2 Misty Rainforest
4 Wasteland

//Sideboard//
3 Disfigure
2 Flusterstorm
1 Spell Pierce
1 Vendilion Clique
1 Null Rod
1 Krosan Grip
2 Golgari Charm
1 Pithing Needle
2 Liliana of the Veil
1 Grafdigger's Cage

R1: VS Pikula: 2-0 (1-0)
Of misschien dan toch eerder Death and Taxes met een zwarte splash? Wat het ook is: dit deck speelde vooral beestjes met bescherming van removal en equipment. In G1 slaag ik erin zijn T1 Aether Vial te Forcen, maar verlies ik wel m'n Abrupt Decay aan Tidehollow Sculler. Ik counter met een Hymn to Tourach die een Cabal Therapy en Swords to Plowshares pakt. Alleszins komt mijn tegenstander op voorsprong wat beestjes betreft, en een Paladin En-Vec is alleszins best eng als je removal allemaal zwart is. Gelukkig krijg ik een True-Name Nemesis in het spel vooraleer er een Jitte aan de Paladin gehangen kan worden. Blocking duty voor de TNN.  Het ziet er even slecht uit wanneer Elspeth, Knight Errant verschijnt, waardoor mijn tegenstander z'n creature over mijn TNN kan vliegen en counters op de Jitte kan vergaren. Dankzij een opportune eerdere aanval op Elspeth, kan ik met mijn TNN haar uiteindelijk slopen. Geen vliegers meer. Ook zijn Mirran Crusader wordt tegengehouden door een tweede True-Name. Ik heb uiteindelijk m'n derde True-Name nodig om zowel een aanvaller als voldoende verdedigers te hebben en het spel te winnen.
1-0

MVP van de dag. Not even close.

In G2 pak ik een snelle voorsprong en is het mijn Delver of Secrets, True-Name Nemesis en Tarmogoyf tegen zijn Mother of Runes. Ik counter een Council's Judgement die ongetwijfeld m'n TNN wil opeten, maar verlies de merfolk en m'n Delver toch aan een Zealous Persecution. Da's best eng, gezien de Mother of Runes Tarmogoyf all day long kan blocken. Met een Liliana of the Veil laat ik hem eerst een beestje opofferen (z'n Mother houdt 'ie). Ik heb gelukkig al wat damage gedaan en m'n tegenstander in het defensief gedrongen: zelf krijgt hij geen echte threat op het bord. Na een +1 is Liliana weer klaar om een beestje op te eten, maar er liggen helaas ondertussen twee Mothers. Pure mazzel dus dat ik een tweede Liliana topdeck en zo in een enkele beurt twee beestjes opeet, zodat mijn dikke Goyf (want er liggen ook planeswalkers en artifacts in de graveyard) voor lethal kan beginnen slaan.
2-0

R2: VS Omni-tell: 0-2 (1-1)
Zo leuk en interactief als R1 was, zo is R2 dat niet. In beide games speelt mijn tegenstander op beurt 3 een Show and Tell, in beide games heb ik de Force of Will en in beide games heeft hij de Force of Will voor mijn Force of Will. Tja, dat gebeurt, zeker...?
0-2

R3: VS Reanimator: 2-0 (2-1)
Mijn tegenstander in R1 heeft blijkbaar een bloedhekel aan Deathrite Shaman. Ik ben op de play en hij countert mijn Deathrite Shaman met Force of Will, pitching Force of Will. Huh, interessant. Da's behoorlijk vervelend, gezien ik een one-lander gehouden heb en kinda aan het rekenen was op de Deathrite. Op zijn beurt speelt hij Lotus Petal om een Careful Study te spelen, hij raapt twee kaarten en discard nog een Careful Study en Animate Dead. It all makes sense now. Zei ik al dat mijn tegenstander Jesus heette? Uiteraard speelt Jezus Reanimator...

Alleszins, ik sta er niet al te best voor. Dat hij nog geen landdrop heeft gemaakt is bemoedigend, maar zelf ben ik ook echt nog niets aan het doen. Dan speelt mijn tegenstander een Badlands en Entombt hij Griselbrand. Shit just got real. Ik krijg ondertussen een tweede land en speel een Tarmogoyf. Mijn tegenstander vindt niet meteen de reanimation spell en ik kan een tweede Tarmogoyf spelen, zodat de schade stevig aandikt. Wanneer mijn tegenstander dan toch een Animate Dead speelt van een Lotus Petal en z'n Badlands, heb ik de Force of Will. De Petal is weg en op mijn volgende beurt Waste ik de Badlands en doe m'n tegenstander een leeg bord kado.
1-0

Mijn openingshand in G2 is degoutant. Counters, klokken en twee Deathrite Shamans. Op mijn eerste beurt speel ik een Shaman, die een Force of Will lokt. Ik Daze en omdat mijn tegenstander in zijn eerste beurt een Ponder gespeelt heeft, kan hij de extra mana niet betalen en resolvet de Deathrite. Eén Deathrite worden er twee, ik speel twee Delvers die allebei flippen op een Flusterstorm. Mijn tegenstander heeft ondertussen een Griselbrand en een Anger in z'n graveyard gekregen dankzij Careful Study, dus ik moet alert blijven. Heel even wordt het spannend wanneer mijn tegenstander Dark Ritual speelt, die ik counter met Spell Pierce. De Pierce lokt een Force, maar de Force wordt op zijn beurt gecounterd door Flusterstorm. Mijn tegenstander is teveel kaarten kwijt en ik heb nog steeds open Deathrites. Jesus speelt Reanimator, maar blijkbaar is de 3-day delay te lang. Sorry. Bad joke.
2-0

R4: VS Jeskai control: 2-1 (3-1)
Alweer een vliegende start in R4G1: ik open met Deathrite Shaman, speel de volgende beurt een Delver of Secrets, die op de derde beurt flipt, terwijl ik de Volcanic Island van mijn tegenstander sloop met Wasteland. Ondertussen heeft mijn tegenstander nog steeds niets noemenswaardig gedaan. Vervolgens slaagt hij er wel in mij volledig zonder land te zetten dankzij Wastelands, maar zo screwt hij zichzelf ook, terwijl ik een klok heb. De Deathrite kan zonder mana niet drainen, maar voor 1 damage per beurt slaan, dat gaat altijd. Gelukkig versnelt de Insectile Aberration de klok aanzienlijk.
1-0

No such luck in G2: mijn Deathrite Shaman eet een Sudden Shock, mijn Tarmogoyf vangt een Spell Snare en ook de tweede Goyf haalt het speelveld niet dankzij Snapcaster, target Spell Snare. Ik zit zonder gas en topdeck een aantal beurten landjes, terwijl mijn opponent een klok heeft in Snapcaster Mage en manlandjes als Mishra's Factory en Faerie Conclave. Voor de Snapcaster heb ik een Abrupt Decay, maar van de manlandjes kan ik niet afgeraken voor ze me doodmeppen.
1-1

G3 gaat heen en weer in de vroegste fase. Ik open met een Delver, mijn tegenstander Brainstormt. De Delver wordt het doel van Lightning Bolt en mijn Deathrite Shaman krijgt een Sudden Shock. Op T4 moet mijn tegenstander echter wel een True-Name Nemesis laten resolven, waar hij niet meteen een oplossing voor heeft. Wanneer ik de beurt erna een tweede Nemesis speel, volgt de scoop vrijwel meteen.
2-1

R5: VS Reanimator: 0-2 (3-2)
Wanneer mijn tegenstander in zijn eerste beurt met Careful Study een Griselbrand en een Iona in de graveyard dumpt, weet ik meteen hoe laat het is. Mijn T1 Deathrite Shaman eet een Daze. Mijn tegenstander heeft niet meteen de reanimation spell, dus ik kan nog een twee Delvers en een Goyf spelen vooraleer de Griselbrand terugkomt door Reanimate. Mijn tegenstander staat nu op 9 en moet toch enigszins op z'n hoede zijn. Een aanval van Griselbrand brengt hem terug naar een comfortabeler levenstotaal en wanneer hij ook nog Iona terug kan halen, wordt het spel onwinbaar voor me.
0-1

Ik mag G2 beginnen en meteen gaan we vechten om de Deathrite Shaman. Ik Daze zijn Force en resolve zo de Deathrite, maar moet nadien wel een Pithing Needle op Deathrite Shaman laten passeren. En ik heb net mijn Abrupt Decays uitgeboard. Goddamnit. Ik kan zelf met Pithing Needle Griselbrand noemen, wat hoegenaamd nièts doet wanneer mijn tegenstander Elesh Norn en Sphinx of the Steel Wind op het veld krijgt. Zucht.
0-2

R6: VS Venom Stompy: 2-0 (4-2)
Verdorie, daar gaat de kans op top 8. Omdat er blijkbaar wel nog prijzen zijn tot de 16e plaats, besluit ik nog wat voort te spelen; ik kan immers best nog een Snapcaster Mage gebruiken. In R6 tref ik Ronan. Een bekend gezicht, maar ik kan helaas geen deck op het gezicht plakken. Wanneer hij zijn eerste Inkmoth Nexus speelt, hoeft dat ook niet meer.

G1 begint stroef. Door een gewaagde keep en een Ponder die minder mogelijkheden biedt dan verhoopt, doe ik de eerste beurten niet veel. Gelukkig slaag ik er wel in een Blighted Agent te counteren met Force of Will + Daze, zodat ook Ronan geen grote stappen vooruit zet. Ik kan een Delver spelen en die meteen flippen. Domweg val ik er tijdens mijn volgende beurt mee aan, in plaats van hem als blocker voor de Inkmoth Nexus, die maar een paar pump-spells van lethal verwijderd is. Gelukkig heeft mijn tegenstander die beurt geen pumps en hou ik nadien de Delver wel achter terwijl eerst 1 en vervolgens 2 Tarmogoyfs voor de beatdown zorgen. Ronan moet zijn Nexus pompen om van de Delver af te geraken en zo weer vrij spel in de lucht te hebben, maar het mag niet baten.
1-0

Ik had me voor G2 nauwelijks een betere openingshand kunnen wensen: twee Disfigures en land om ze te casten!

Twee Blighted Agents sterven aan Disfigure, een Inkmoth Nexus aan Wasteland. Dankzij een Hymn to Tourach en een Liliana krijg ik mijn tegenstander in topdeck mode. De Liliana sterft uiteindelijk aan een gepompt beestje omdat ik zelf nog geen blockers heb, wat mij eigenlijk ook weer een viertal poisoncounters bespaart. Ondertussen krijg ik een Delver of Secrets en twee Deathrite Shamans op het bord. De Delver flipt en hoewel ik een Deathrite moet opofferen om een Glistener Elf te blocken, is dat game.
2-0

R7: VS Patriot: 1-1-1 (4-1-2 => 5-2)
Oh boy, hoewel mijn tegenstander en ik nauwelijks nog kans maken op top 8, wordt de èchte finale van de BLC hier en nu gespeeld: ik mag in mijn laatste ronde tegen Tist spelen, een match waar zowel hij als ik al een hele dag op zit te azen. Wie met het beste resultaat uit het toernooi kwam, zou immers de ander z'n deck beginnen spelen. Om het NOG spannender te maken, komt de judge, die ongetwijfeld onze trash talk gehoord heeft, een papiertje op onze tafel leggen:

Feature Match

Fuck yeah. Voor het oog van de camera en het thuispubliek dè match van de dag mogen spelen. Omdat we gestreamd worden, neem ik geen notities, in de veronderstelling dat ik gewoon een linkje naar het videobestand zou kunnen posten. Quod non. Het resultaat is dat de details van deze match al lang vergeten zijn en ik er nog slechts de grote lijnen van kan geven.

In G1 neem ik een erg goede start en slaag ik er dankzij een goede Hymn to Tourach, die Tist van een nodige witte source afhoudt, een stevige voorsprong op te bouwen en met een 4/5 Tarmogoyf Tist naar 6 te brengen. Helaas hapt de Goyf uiteindelijk een Swords to Plowshares. Ik sta dan wel op 21 en mijn tegenstander op 6, maar Tist heeft de touwtjes stevig in handen. Hij gaat nog naar 3 voor hij zelf voor 5 per beurt kan meppen. Ik stond erbij en keek ernaar.
0-1

Leukere starten dan in G2 kan ik nauwelijks krijgen. Een Deathrite, een Goyf, wat removal,... wat wil een mens nog meer? Tist heeft de ploeg voor de Goyf, maar om van de daaropvolgende True-Name Nemesis af te geraken, heeft hij een Supreme Verdict nodig. Die vindt hij niet, zodat ik de Golgari Charm in m'n hand nog niet moet revealen, wat zeker interessant is naar G3 toe, nu ik weet dat Tist Young Pyromancers speelt.
1-1

De tijd tikt ondertussen genadeloos verder en het ziet er niet naar uit dat we pot 3 gaan kunnen uitspelen. Het gaat redelijk back and forth, maar uiteindelijk is het Tist die de betere positie heeft wanneer we naar de extra rondes gaan. Met nog wat degelijke threats en een Krosan Grip in mijn library en een True-Name Nemesis en een Batterskull aan de andere kant van het veld, eindigt de match. We hebben beiden fouten gemaakt (de mijne zijn allicht dommer, zoals het niet regeneraten van een Deathrite die door Bolt geraakt wordt met de Golgari Charm in m'n hand) en hoewel Tist er beter voor staat, voel ik me niet geroepen om te scoopen. Tist is edelmoediger dan ik en besluit me de win te geven. Ik ben nog steeds van mening dat ik liever niet scoop, maar volledig lekker zit deze laatste match me ook niet, moet ik toegeven. Het voelt ook verdomd lame om een feature match in een draw te moeten besluiten. Maar goed, de laatste ronde is gespeeld.
1-1-1 => 2-1

Tist en ik zijn nog aan het opruimen of de top 8 wordt al aangekondigd. Zoals verwacht is 5-2 niet voldoende om in aanmerking te komen om voor de titel te spelen, maar door de toegevoegde prijzen tot plaats 16 maak ik nog een kans op value. En warempel: met mijn 15e plaats scoor ik nog net een Windswept Heath. De 13e ondertussen. Yay, I suppose. Shout-out voor Arno, die met zijn 12e plaats ook een bijzonder sterk resultaat neerzet.

Plusjes:
+ Het spel Magic: The Gathering, dat me een heerlijke hele dag lang afleiding heeft bezorgd van de muizenissen in m'n hoofd.
+ Nico, die voor het eerst sinds GP Parijs weer eens een Legacy toernooi speelt. Met goblins dan nog wel. Good to have you back, buddy.
+ Arno, die op eigen kracht een meer dan behoorlijk resultaat neerzet.
+ De goede organisatie van alweer een jaar Belgian Legacy Cup, met dank aan Tom De Decker. Keep 'em coming.
+ Good guy Tist, voor de decklist, de trash-talk, de spannende match en uiteindelijk de scoop. Wat me brengt naar....

Minnetjes: 
- Het onvoldane gevoel dat ik na de laatste ronde heb. Het is doodzonde dat de match in een draw is moeten eindigen en hoewel ik bij m'n beslissing blijf om niet te scoopen, zit het me niet helemaal lekker. Om in het achterhoofd te houden de volgende keer dat we elkaar treffen.

4-5/10/2014: Ovinogeddon 2014: Let's play the waiting game!

Ondertussen is het vrijdag, tijd voor het main event. De inschrijvingen beginnen om 10u, dus besluiten we goed op tijd te komen om de lange wachtrijen voor te zijn, onze decklists nog te schrijven en heel misschien al eventjes bij de signerende artiesten langs te gaan voor ook daar de wachtrijen debiel lang worden. De heren Orizio en Sutfin zijn echter pas in de namiddag present, zo blijkt, zodat de dag al behoorlijk duimendraaiend begint. Om 11u30, zowat een halfuur na de aangekondigde start, worden dan eindelijk de eerste pairings bekend gemaakt en is de start van Ovinogeddon 2014 een feit! Het testen met Stifle is me niet bijzonder goed bekomen, dus speel ik mijn ouwe vertrouwde lijst met Hymn to Tourach:

 

4 Deathrite Shaman

4 Delver of Secrets

4 Tarmogoyf

1 Dark Confidant

2 True-Name Nemesis

3 Force of Will

3 Daze

3 Ponder

4 Brainstorm

4 Abrupt Decay

3 Hymn to Tourach

2 Thoughtseize

1 Sylvan Library

2 Liliana of the Veil

4 Underground Sea

2 Bayou

2 Tropical Island

4 Polluted Delta

2 Verdant Catacombs

2 Misty Rainforest

4 Wasteland

//sideboard//

2 Grafdigger's Cage

2 Submerge

3 Spell Pierce

1 Force of Will

2 Golgari Charm

2 Disfigure

1 Life From the Loam

1 Krosan Grip

1 Vendilion Clique

 

R1: VS BUG Delver, a.k.a. de mirror!: 0-2 (0-1)

 

De eerste ronde is meteen een skill-tester. Of een topdeck-tester, hangt ervanaf hoe je het bekijkt. De start die ik neem in Game 1 is verre van verkeerd. Met een T1 Ponder zet ik een T2 Delver klaar om op T3 te flippen. Het feit dat mijn tegenstander een activatie van Wasteland Stiflet, doet me niet veel. Wat vervelender is, is dat zowel mijn Sylvan Library als mijn Dark Confidant een Daze vangen. Misschien was die Wasteland nog handig geweest...We vechten wat heen en weer; ik Decay zijn Delver en hij Spell Pierce't mijn Hymn to Tourach. Maar wanneer mijn tegenstander wèl een Dark Confidant kan resolven, is het gedaan met lachen en verschijnen er op korte tijd een Tarmogoyf, Delver of Secrets en Deathrite Shaman aan de overkant, terwijl mijn eigen Tarmogoyf een Abrupt Decay te slikken krijgt. Ik kan weliswaar een verse 'Goyf spelen, maar op dat moment loop ik al te zeer achter in de race.

0-1

 

 

In Game 2 kan ik zijn Deathrite Shaman, een essentieel schaakstuk in de mirror, Daze'n, en voel me daar erg goed over. Ik kan zowaar zelfs een Confidant resolven! Helaas zijn een eigen Confidant en een opposing Tarmogoyf nogal nefast voor een levenstotaal en wordt mijn Liliana gecounterd. Als mijn tegenstander dan nog eens twee Delvers kan spelen die flippen door opeenvolgende Abrupt Decays...

0-2

R2: VS Elves: 1-2 (0-2)

Ronde 2 begint en met Elves tref ik niet echt een goede matchup. Gelukkig heb ik na sideboard een aantal krachtige wapens in de vorm van Grafdigger's Cage, Disfigure en Golgari Charm.
Game 1 begint vrij behoorlijk. Ik slaag erin een vroege Delver te flippen en mijn tegenstander behoorlijk wat schade te doen. Helaas vergeet ik de belangrijkste les die ik heb geleerd uit playtesten tegen Elves: "Hou de counter voor de spell die je effectief doodmaakt". Ik slaag er dus wel in een Glimpse of Nature te counteren en mijn tegenstander te verhinderen af te gaan, maar heb dus plots geen Force of Will meer wanneer mijn tegenstander in de laatste beurt die hij van me krijgt nèt genoeg mana bijeen kan schrapen om Craterhoof Behemoth gewoon te hardcasten en ook nog eens voldoende elfjes untapped kan houden om voor lethal aan te vallen.
0-1

Game 2 begint ideaal: een T1 Grafdigger's Cage. Ik raap weer te veel landjes, maar verhinder mijn tegenstander dankzij de Cage al te gore dingen te doen. Ik Submerge een Wirewood Symbiote wanneer mijn tegenstander me met een Nettle Sentinel aanvalt, zodat mijn Tarmogoyf plots ook groot genoeg is om de elf dood te blocken. Mijn klok slinkt wanneer de Tarmogoyf een Decay hapt en ik ben aangewezen op True-Name Nemesis en een actieve Deathrite Shaman. Een Liliana zorgt voor de extra druk die me naar winst loodst.
1-1

Ook Game 3 start ik met een Grafdigger's Cage in de openingshand. Ik slaag er initieel in de druk af te houden door een Birchlore Rangers te Disfigure'n en een Scavenging Ooze die tot vervaarlijke proporties groeit te Decay'en, maar ik verlies zelf mijn klok in de vorm van een Tarmogoyf aan een Abrupt Decay. Vreemd dat 'ie de Cage niet sloopt. Blijkbaar heeft hij geen Natural Order en is het belangrijker niet te sterven aan de Lhurgoyf. Hoedanook, ik zie plots geen nieuwe threats meer en verlies het overwicht in Deathrite Shamans. Uiteindelijk krijgt mijn tegenstander drie Deathrites actief, die, gezien de samenstelling van mijn deck, voldoende slagkracht hebben om zowel een mogelijke Tarmogoyf belachelijk klein te maken en mijn levenstotaal verbazingwekkend snel tot nul te herleiden.
1-2

R3: VS Venom Stompy: 0-2 (0-3)

 

Mijn score is niet al te super, wat zich vertaalt in een plaatsje op het terras, eigenlijk buiten de venue zelf. Mijn tegenstander is een Oostenrijker die ontzettend last-minute besloten heeft met wat vrienden in de auto te kruipen, naar Milaan te rijden voor wat Magic en dan de dag zelf nog terug te keren. Ik kan me voorstellen dat hij zich ondertussen al even bekocht voelt als wij.

 

Ik open met een Delver en zie mijn tegenstander openen met Misty Rainforest into Tropical Island. Oh, de mirror, een fijne pot Magic! Into Glistener Elf. FML. Ik probeer de elf te Daze'n, maar mijn Daze vangt zelf een Daze en de Elf ligt. Mijn Wasteland-activatie is nutteloos wanneer hij in response  Crop Rotation speelt om Pendelhaven te gaan halen. Het lange wachten en het feit dat ik al enkele weken niet al te goed in m'n hoofd zit, begint z'n tol te eisen, en ik loop m'n eigen,  nog steeds ongeflipte, Delver dood in de Glistener Elf, die gepompt wordt door de Pendelhaven. Ik moet dus on the backswing een aanval incasseren. En dankzij Pendelhaven en een dubbele Invigorate, is dat meteen dodelijk.

0-1

 

Double the vigor, double the fun!

Game 2 is simpelweg niet meer grappig. Al mijn cantrips en draws leveren maar één ding op: meer landjes. Op den duur zie ik mezelf genoodzaakt om te fetchen om m'n deck gewoon uit te dunnen. Ondertussen wordt de Liliana die ik zo snel mogelijk probeer te spelen om zijn threats in check te houden geDaze'd. Ondertussen krijg ik nog steeds geen eigen threats, maar wel een beetje removal, en houdt mijn tegenstander geen infecters over. Met het gevolg dat hij me met Dryad Arbor beats tot 5 leven brengt. BAH. Ik hardcast een Force of Will om te verhinderen dat een Sylvan Library mijn tegenstander sneller brengt wat hij zoekt, maar met alle land dat ik heb, slaag ik er nog steeds in geDaze'd te worden. Het begint wat belachelijk te worden, en ik ben enigszins opgelucht als mijn tegenstander een infecter speelt en besluit het spel te winnen "zoals dat voor Infect hoort". Zijn 1/1 beestje krijgt een Exalted trigger en wanneer ik besluit het te Disfigure'n in response op zijn gekickte Vines of Vastwood, speelt en kickt hij gewoon een tweede Vines of Vastwood. Just my luck.

Double the... Neen. Fuck dit. Ik ben hier zo ontzettend klaar mee.

R4: VS No-Show: 2-0 (1-3)

Neen, geen deck met Natural Order en Show and Tell. Net als vele andere spelers is mijn tegenstander het lange wachten blijkbaar beu en is hij vertrokken zonder te droppen. Normaal gesproken zou ik dat vreselijk onbeleefd vinden, maar vandaag heb ik er alle begrip voor en vraag ik me stiekem af waarom ik dat zelf ook niet gedaan heb. Gezien de judge vraagt te wachten tot de result slips worden uitgedeeld en vervolgens nog eens te wachten tot hij terug komt, ziet het er naar uit dat ik mezelf wel een halfuurtje zoet moet houden en begin ik Smash Bros. te spelen. God bless you, Nintendo.

Wanneer mijn result slip eindelijk wordt opgehaald, besluit ik eens te kijken hoe de rest van het team het doet. Ook Maarten staat momenteel 1-3 en zou maar wat graag z'n biezen pakken. We zijn echter fatsoenlijke jongens en nemen ons voor te blijven wachten tot Arno, die momenteel 3-0 staat, uit de running is. Ik besluit alvast aan te schuiven voor de signerende artiesten, wat me deze schoonheden oplevert:

Dany Orizio is blijkbaar een local!

 

Ook Michael Sutfin was speciaal vanuit Amerika gekomen om te signeren.

Niet geheel ten onrechte heeft blijkbaar ook Arno, die net zijn pot verloren heeft en dus 3-1 staat, meer dan genoeg van al dat wachten. Hij besluit, met zijn 3-1 record, te droppen, wat voor mij een teken is dat de organisatie zich ernstig vragen moet stellen. Als spelers met zo'n record beginnen droppen, is er iets grondig mis. Eveneens ernstig fout is het dat ik 1-3 sta en daar eigenlijk blijer mee ben dan met 3-1. Mij wordt zo'n lastige keuze tenminste bespaart, gezien ik toch al niet meer voor prijzen meespeel. We gaan terug naar het hotel om wat te rusten en, eindelijk, Magic te spelen.

Gelukkig heeft Milaan nog meer te bieden. Ik bel een van mijn vroegere studiegenoten op en we spreken af om in de Yguana een aperitivo te gaan nuttigen. Voor wie onbekend is met dit typisch Milanese concept: de aperitivo is een soort happy hour waarin je, ironisch genoeg, net méér betaalt voor je drank. Voor dat geld krijg je echter wel toegang tot een ruim buffet waar je zo vaak mag aanschuiven als je wil, zodat je in feite ook je avondeten gehad hebt. We komen wat laat aan, zodat de keuze eerder beperkt is, maar desondanks bestel ik met plezier een black russian (de white russian was weer eens niet voorradig) en vul ik mijn bordje met pasta, rijst, groentjes en allerlei andere lekkere knabbels. Ondertussen is ook mijn Italiaanse studiegenoot Francesco aangekomen en besluiten we nadien nog eventjes bij onze favoriete bruine kroeg langs te gaan om de avond met een biertje af te sluiten vooraleer we ons weer naar de metro begeven om naar het hotel terug te keren.

 

 

De nieuwe Oostenrijkse trappist. Niet met het juiste glas, maar soit.



 

Nu we hebben kunnen van Milaan en, zeker niet minder relevant, de organisatorische talenten van de Ovino-crew, besluiten we onze zondag niet kaartend door te brengen, maar de stad wat te verkennen. Het lijkt erop dat ofwel het bier, ofwel de late McDonalds Maarten niet goed bekomen is, want hij blijft vandaag ziek op hotel in z'n bed liggen. Arno en ikzelf gaan eropuit om wat inkopen te doen, en spreken in de namiddag met Francesco af voor een kleine rondleiding door de stad.

Naast de Dom is ook het Castello Sforzesco altijd een aanrader om te bezoeken.

 

 

Het is me het weekendje wel geweest. 's Anderendaags zijn we dus allemaal erg murw en keren we zonder noemenswaardige incidenten, wachttijden of vertragingen terug naar België. Het zal u allicht al opgevallen zijn, beste lezer, dat dit niet bepaald het beste toernooi van het jaar is geweest. Zelf hou ik er ook gemengde gevoelens aan over. Enerzijds was het heerlijk terug in Milaan te zijn en na enkele jaren terug af te spreken met een goede vriend daar, anderzijds was het toernooi, onze voornaamste motivatie om de reis te maken, een complete ramp. Het is jammer het verslag van zo'n uitstap negatief te moeten eindigen, maar ik kan iedereen op het hart drukken: ga niet naar Milaan voor Ovinogeddon. Spaar je geld voor betere toernooien. Nu goed. Wie weet geraak ik volgend jaar eindelijk eens op de Bazaar of Moxen...

Plusjes:

+ Vertrouwde gezichten en plaatsen na jaren eindelijk nog eens terugzien

+ Het Italiaanse eten, nooit te versmaden

+ Het reisgezelschap

+ Super Smash Bros. Voor het verdrijven van de verveling.

+ Gesigneerde kaarten, en een vette buit uit de Italiaanse boosters:

 

Glorious loot!

 



Minnetjes:

- Ovinogeddon. De rampzalige organisatie, het gebrek aan taalkennis van sommige judges: eigenlijk een echte schande. Schaam je, Ovino!

- Het feit dat de artiesten geld per handtekening vroegen. Enerzijds begrijpelijk, anderzijds du jamais vu. Op een GP is signeren immers altijd gratis.

- Ziek worden op reis. In mindere mate ikzelf, en dan vooral Maarten. Als je na zo'n slecht toernooi nog eens ziek wordt en niet eens van je verblijf kan genieten... Da's een ontzettende tegenvaller.

Thoughts? Discuss!



2-3/10/2014: Ovinogeddon 2014: A less than auspicious start

Eindelijk donderdag. De koffer is net op tijd ingepakt geraakt en de rit naar Charleroi wordt aangevat.  Khans of Tarkir is nog geen maand uit, maar toch gonst de Legacy-wereld al van de geruchten hoe krachtig kaarten als Treasure Cruise, Dig Through Time en Monastery Swiftspear zijn. Arno, Maarten en ikzelf gaan met onze eigen ogen kunnen zien wat daar allemaal van waar is, op een van de grootste Legacypodia van Europa: Ovinogeddon.

De autorit verloopt rustig en zonder al te veel problemen verschijnen we netjes op tijd aan onze gate om aan boord te gaan. Maar dan houden de dingen op met goed te gaan. Er is een klein probleem met het vliegtuig, meldt men ons. De reizigers worden vriendelijk verzocht zich naar een andere gate te begeven en eventjes te wachten, gezien we een kleine vertraging zullen oplopen.

Fast forward , 360 minuten later...

Kleine vertraging, m'n hoela. Na zes uur rondzwalpen, Gameboy spelen, muziek luisteren en playtesten in het Leffe Café van de luchthaven van Charleroi, kunnen we eindelijk vertrekken. Van ons plan om voor het toernooi eerst een namiddagje de toerist uit te hangen in de wereldstad Milaan, komt niets meer in huis. Het is stilaan 22u00 eer we inchecken in ons eensterrenhotel. Maar goed, we zijn er geraakt. We begeven ons naar het dichtstbijzijnde restaurantje en verorberen ieder een ronduit ko-los-sale pizza. Gotta love Italy.

Ondanks het feit dat Modern soms ook best een leuk formaat kan zijn, besluiten we het vrijdag kalmaan te doen en het Legacy side-event in de namiddag te spelen. Zodoende hebben we in de voormiddag nog even de kans proviand in te slaan, de Dom en de plaatselijke Burger King te bezoeken en op zoek te gaan naar een exemplaar van de nieuwe Super Smash Bros. for Nintendo 3DS voor Arno en mezelf. Omwille van de hype. En om de dode momentjes op te vullen. Hadden we toen geweten wat er ons nog te wachten stond...

De tijd vliegt en voor we het weten staan we aan de venue, een bijzonder grote en indrukwekkende ontmoetingsruimte voor spellenliefhebbers die bekend staat als de UESM, Università Europea Degli Sport Della Mente (Europese Universiteit voor Denksporten).

Indrukwekkend. De venue bestaat uit een grote centrale zaal, een cafetaria en een handvol kleinere zaaltjes die normaal aan bepaalde spellen zoals schaken of go gewijd zijn. In de inkomsthal staat een vitrine met allerhande Magic-parafernalia.

 Echte Moxen!

Het Modern main event is ondertussen al even bezig en terwijl Arno en Maarten nog even de laatste hand leggen aan hun decklist, kijk ik eens rond naar de potjes Magic die aan de gang zijn in afwachting van ons event. Dat gaat later dan voorzien van start, maar goed, we kunnen weer magiccen!

R1: VS Burn: 2-0 (1-0)
Mijn eerste play is een Deathrite Shaman, die van mijn Duitse tegenstander een Grim Lavamancer. Plots besef ik dat ik geen gunstige matchup getroffen heb. Gelukkig bestaat mijn hand uit niets anders dan goede one-drops en kan ik nog een Deathrite Shaman, een Dark Confidant en twee Delvers of Secrets neerleggen voor de Lavamancer genoeg ammo heeft om gevaarlijk te worden. Voor dat gebeurt, heb ik de Abrupt Decay. Mijn Delvers flippen vrij snel, mijn tegenstander slaagt er in mij naar  10 te brengen en probeert als last-ditch effort mij af te maken met een Price of Progress. Gelukkig heb ik speciaal voor die kaart mijn Wasteland opengehouden en kan ik mijn eigen landje in response slopen, zodat ik slechts 8 damage moet slikken in plaats van 12. De uitgestoken hand volgt.
1-0

Yuck, Burn. Niet mijn lievelingsmatchup, omdat Price of Progress doorgaans gewoon game is. De Confidant wordt dus uitgeboard, zijn bewezen diensten ten spijt. In Game 2 heb ik een hand vol counters en voel me dus vrij gerust. Ik laat een Rift Bolt passeren, maar Daze wel de Searing Blaze met Landfall op mijn Delver. Een tweede Searing Blaze wordt later gecounterd met Spell Pierce. De Force of Will die ik voor de onvermijdelijke Price of Progress wou sparen, moet ik echter wel spelen om af te geraken van een Eidolon of the Great Revel. Mijn tegenstander zit zonder gas, wat niet beter wordt wanneer ik een Liliana of the Veil kan spelen, die hem een Price of Progress, de enige kaart in zijn hand, afhandig maakt. Lucky break! Een Tarmogoyf vervoegt mijn geflipte Delver en van pure ellende cast mijn tegenstander Fireblast op zichzelf.
2-0

R2: VS Greedy BURG: 0-2 (1-1)
Ronde 2 begint al fijn. Mijn Tsjechische tegenstander heeft zelf geen dobbelstenen bij, maar heeft toch een moreel bezwaar tegen de Khans of Tarkir spindown die ik aanbied om te bepalen wie eerst gaat. Omdat ik wel snap dat deze inderdaad gerangschikt is, stel ik voor dan gewoon even of oneven te dobbelen. Ook hier wil mijn tegenstander ab-so-luut niets van weten. Uiteindelijk krijgt 'ie, na enig gezeur, een dobbelsteen van een buurman te leen. Whiny bitch.

Toegegeven, zijn deck is a thing of beauty. Op zijn Underground Sea's staan Snapcasters geschilderd, op zijn Tropical Islands Delver of Secrets. Duals verkutten is mijn ding niet, maar het ziet er wel aardig uit. Ondanks zijn ontzettend hebzuchtig deck en een mulligan naar 5, heeft mijn tegenstander altijd het correcte antwoord. Mijn Deathrite hapt Lightning Bolt en zowel mijn Delver of Secrets als Tarmogoyf krijgen een Abrupt Decay kado. Ik volg op met een nieuwe Delver en een nieuwe Deathrite, die ook geen lang leven voor zich hebben. Treasure Cruise geeft m'n tegenstander weer gas, zodat hij een eerste Liliana kan Force'n en een tweede kan Daze'n.

All answers, all the time. True-Name Nemesis lijkt het spel eventjes open te breken, maar kan niet racen met een geflipte Delver, een Vendilion Clique en een actieve Deathrite Shaman aan de overkant van het speelveld.
0-1

Ook in Game 2 mulligant mijn tegenstander naar 5, en ook nu geraakt hij daar wonderwel mee weg. Op basis van wat statistiek en zijn opmerking dat hij geen problemen heeft met one-landers, maar toch al 4 keer heeft moeten mull'en door een no-lander, ben ik ervan overtuigd dat zijn hand van 5 een eenlandshand is. Ik begin met Delver, hij met Ponder. In mijn tweede beurt sta ik voor een lastige keuze: zijn enige landje Waste'n en een Brainstorm spelen zodat mijn Delver flipt, of beide landjes gebruiken om Dark Confidant te spelen. Omdat ik er vrij zeker van ben dat mijn tegenstander op 1 landje zal aangewezen zijn terwijl ik een geflipte Delver heb, kies ik voor de eerste optie...
... Om vervolgens zelf ook een Wasteland te slikken en een spelletje manaless Magic te spelen.
Mijn tegenstander ziet na enkele beurten sneller land dan ik en Pyroblast de Delver. Mijn poging bij te benen door een Deathrite Shaman vangt bot dankzij Abrupt Decay en dankzij nog een Wasteland kan ik eigenlijk geen Magic meer spelen.
0-2

R3: VS ANT: 0-2 (1-2)
Mijn vorige tegenstander kwam ontzettend goed weg dankzij onvoorstelbaar lucky draws, dus ik ben behoorlijk geïrriteerd wanneer ik aan ronde 3 begin. Dat wordt er niet beter op wanneer mijn Russische tegenstander in Game 1 mijn counter Duress't en de beurt erna losjes afgaat met Ad Nauseam. Ugh.
0-1

Soit. Na sideboard heb ik de wapens wel die ik wil tegen Storm. Perfect winbaar, als ik niet speel als een idioot. Uiteraard is dat dan precies wat ik doe...
Toegegeven, het feit dat ik naar 4 mull en een hand moet houden met Grafdigger's Cage, Stifle een Ponder en een Goyf, was ook niet wenselijk. Met 1 land ben ik echter in business. In de tussentijd ziet mijn tegenstander mijn hand met Gitaxian Probe en Duress't hij de Cage. De Stifle is nu mijn enige levenslijn en omdat die zijn verrassingseffect kwijt is, geen bijster stabiele. Desondanks slaag ik erin een redelijk positie uit te bouwen terwijl ik steeds de Stifle openhoud, zodat mijn tegenstander die moet respecteren. Wanneer ik een Force met een blauwe kaart heb, prent ik me het plan in het hoofd dat àlles mag, behalve een spell die mij een kaart laat discarden. In deze domme overtuiging, counter ik dus ook zijn Past in Flames niet wanneer dit de enige kaart in zijn hand is. Sure enough, ik ben in staat de geflashbackte Duress te counteren. Ondertussen ben ik wel vergeten dat mijn tegenstander hopen mana heeft en, zeker niet minder relevant, twee Infernal Tutors in de graveyard.

De play laat zich raden. De eerste Tutor zoekt een Duress die mij netjes dan toch de Stifle afhandig maakt, met de tweede Tutor zoekt hij het combostuk dat hem in staat stelt voor nèt voldoende storm af te gaan. Een ontzettende misplay langs mijn kant kost me een anders zeer winbare match en hoewel het al even geleden is dat ik met Stifle heb gespeeld en ik uit deze fout heb geleerd, is het een fout die ik in de eerste plaats nooit had mogen maken.
0-2

R4: VS Miracles: 1-1 (1-1-2)
In Magic heb je nergens recht op en krijg je niets kado, maar het feit dat ik 1-2 sta terwijl ik gemakkelijk 3-0 had kunnen staan, steekt. Daarenboven zijn de eerste sporen van de Italiaanse organisatie zichtbaar en liggen we al behoorlijk achter op schema. Wie dit side event wil uitspelen, heeft nachtwerk voor de boeg.
Ondanks het feit dat ik in Italië ben, speel ik wederom niet tegen een Italiaan. Het accent van mijn tegenstander doet een Russische origine vermoeden, of een Genkse, gezien hij spreekt over "Brainshjtorm". Vieshj shjtijl! Alle gekheid terzijde, mijn tegenstander speelt ontzettend strak (zij het tergend traag) en houdt een ijzeren grip op het eerste spel. Mijn geflipte Delver hapt een Terminus, dankzij ZIJN Force of Will voor MIJN Force of Will. De Goyf die volgt, krijgt een Swords to Plowshares kado. Als ik vervolgens opvolg met Deathrite Shaman en een Delver, verschijnt er een Snapcaster die de Swords to Plowshares terughaalt voor de Deathrite Shaman. Wanneer vervolgens mijn Liliana een Spell Pierce hapt en hij er wel in slaagt een Jace te resolven (hij Daze't immers mijn gehardcaste Force of Will), is het gedaan met de pret.
0-1

Evenveel en zelfs nog meer removal in Game 2. Mijn Delver loopt in een Snapcaster, mijn True-Name Nemesis en Tarmogoyf zien een Terminus, een Deathrite Shaman wordt ploegen gestuurd, een tweede Goyf hapt NOG een Terminus en een verse Delver krijgt ook een Swords to Plowshares. Ontzettend frustrerend, maar uiteindelijk komt mijn tegenstander zonder gas te zitten  en slaag ik erin hem langzaam maar zeker (maar zeker langzaam) dood te stampen.
1-1

Hoe later op de avond, hoe trager de activaties van Sensei's Divining Top. Mijn tegenstander slaagt er wederom in mijn aanval mooi af te weren en wanneer de 50 minuten erop zitten, is al mijn hoop gevestigd op het flippen van een Delver en er nog 3 keer mee kunnen aanvallen. Helaas, de Delver flipt niet en mijn tegenstander heeft ook de Supreme Verdict for good measure. Het spel eindigt gelijk.
1-1-1

Het is ondertussen al donker buiten en met nog een heel aantal ronden voor de boeg, lijkt het niet zinnig te blijven spelen, gezien geen van ons nog in de running voor winst is. Daarenboven lijkt een goede nachtrust onontbeerlijk om een goede beurt te maken op het main event van zaterdag. We droppen, smikkelen alweer een gigantische pizza op in ons stamrestaurant en begeven ons vervolgens naar het hotel voor een goede nachtrust.

13/09/2014: BLC-Trial in Gent en films uit de 80's

Na een goede start van het BLC-trialseizoen in Mol, jeuken mijn vingers en wil ik niets liever dan zo snel mogelijk weer gesleeved karton in mijn handen houden en een setje byes voor de Belgian Legacy Cup voor mezelf bemachtigen. Als ik daarna een toernooiverslagje kan schrijven vol referenties naar films uit de jaren '80, is dat mooi meegenomen.

Met dat doel voor ogen hersleeve ik in de vroege uurtjes na een geslaagde Legacy-avond met Reanimator voor het Oberonn-klassement mijn Force of Wills, Dazes, Polluted Delta's en Underground Sea's om weer dienst te doen in good ol' Team America. Ik cut een Ponder en voeg een Tarmogoyf toe voor meer oomph, en vervang een Submerge op side door een Grafdigger's Cage:

4 Deathrite Shaman
4 Delver of Secrets
4 Tarmogoyf
1 Dark Confidant
2 True-Name Nemesis

3 Force of Will
3 Daze
3 Ponder
4 Brainstorm
4 Abrupt Decay
3 Hymn to Tourach
2 Thoughtseize
1 Sylvan Library
2 Liliana of the Veil

4 Underground Sea
2 Bayou
2 Tropical Island
4 Polluted Delta
2 Verdant Catacombs
2 Misty Rainforest
4 Wasteland

//sideboard//
2 Grafdigger's Cage
2 Submerge
3 Spell Pierce
1 Force of Will
2 Golgari Charm
2 Disfigure
1 Life From the Loam
1 Krosan Grip
1 Vendilion Clique

Ik neem genoegen met een korte nachtrust en spoor op zaterdagochtend naar het verre Gent om deel te nemen aan de tweede BLC-Trial van het jaar. Round two, FIGHT!


R1: Back to the Future: VS Big Zoo: 2-0 (1-0)
In ronde 1 word ik meteen getrakteerd op a blast from the past, recht uit 2009: Zoo! Big Zoo, om precies te zijn, want ik zie nadien dat mijn tegenstander Elspeth, Knight-Errant speelt.

Ik moet echter toegeven dat ik in de eerste beurten van G1 geen flauw benul heb van waar ik mee te maken heb.
Ik zie een Green Sun's Zenith naar Dryad Arbor, is het Elves?
Ik zie een Grove of the Burnwillows, is het Jund?
Is het Loam?
Pas wanneer er ook nog een Stoneforge Mystic verschijnt die een Sword of Fire and Ice zoekt, ben ik zeker van de Naya-kleuren en kom ik tot de conclusie dat ik tegen een moderne incarnatie van Zoo speel.
Ikzelf heb een trage openingshand gehouden die plots heel wat beter wordt wanneer ik, on the draw, nog een Delver of Secrets trek. De Delver hapt meteen removal en doet dus uitstekend dienst als bliksemafleider voor de threats die later zullen volgen: twee Tarmogoyfs. Voor ik de tweede Tarmogoyf speel, wil ik eerst zo snel mogelijk van de Stoneforge afgeraken. Ik Waste de Dryad Arbor en speel vervolgens Liliana of the Veil, die korte metten maakt met de Mystic.
In retaliation maakt een Punishing Fire Liliana dood, wat er in feite alleen maar voor zorgt dat mijn twee Tarmogoyfs een nog grotere klok zijn geworden, die nu precies in staat zijn mijn tegenstander van 10 naar 0 te brengen in een enkele aanval.
1-0

In G2 zit ik op het land destruction-plan en Waste ik achtereenvolgens een Karakas en een Plateau, waardoor mijn tegenstander het eventjes moeilijk heeft nog spells te casten. Zelf kan ik na al die Wastes op beurt 4 vlotjes een Dark Confidant neerleggen die mij extra kaarten, waaronder een Tarmogoyf, oplevert. Mijn tegenstander staat op 10 wanneer hij zelf een Goyf speelt, die mijn eigen Lhurgoyf in check houdt. Vervolgens speel ik echter een tweede Tarmogoyf, Submerge de zijne en sla mijn tegenstander naar 5 leven. Die trekt de juiste conclusies, en steekt de hand uit.
2-0


R2: Ghostbusters: VS Esper Stoneblade: 2-1 (2-0)
Goede opwarming, die eerste ronde. Ik zit in de juiste state of mind, en dat ga ik hard nodig hebben, want niemand minder dan Johan Steurs is mijn tegenstander in R2. Ik weet dus vrijwel meteen dat ik het mag opnemen tegen Esper Stoneblade, maar dat ik geen kadootjes ga krijgen, gezien Johan een van de betere spelers is die ik ken.

Dat merk ik in G1. Mijn hoop op een mooie curve wordt bruut verstoord wanneer eerst mijn T1 Delver of Secrets en vervolgens ook mijn T2 Tarmogoyf een Swords to Plowshares happen. Op beurt 3 kan ik een Liliana in het veld krijgen, wat enigszins vertrouwen inboezemt. Johan speelt een Stoneforge Mystic en zoekt een Batterskull, een play die bij mij traditiegetrouw het koud zweet doet uitbreken. De Mystic hapt een Abrupt Decay voor hij de Batterskull binnen kan sneaken. Mijn tegenstander besluit wraak te nemen door mijn tweede Goyf, ondertussen een 5/6, te ploegen. Dat is echter slechts het begin van de ellende: ik moet machteloos toekijken hoe aan de andere kant van het veld een Jace verschijnt, waardoor een heus Duel of the Planeswalkers begint. Helaas krijgt de zijne snel ondersteuning van Lingering Souls-tokens, zodat Jace al snel the last man standing is. Het duel dat zich iedere beurt nadien afspeelt tussen Jace en de bovenste kaart van mijn deck, kan maar op 1 manier aflopen...
0-1

In G2 ga ik full-on aggro dankzij de extra Goyf die ik vandaag speel. Het eerste exemplaar loopt in een Snapcaster die Swords to Plowshares "snapcast". Om van de tweede af te geraken, speelt Johan Engineered Explosives. Hij heeft echter niet genoeg mana om die ook meteen te activeren, zodat ik de kans krijg de bom te ontmantelen met Abrupt Decay. Uiteindelijk bezwijkt Goyf °2 aan een Supreme Verdict, na een respectabele hoeveelheid damage uitgedist te hebben. Om van zijn opvolger, Goyf °3 en een Deathrite Shaman die in zijn voetsporen treedt af te geraken, probeert mijn tegenstander Perish te spelen. Helaas heeft hij op dat moment niet genoeg mana open om mijn Spell Pierce te betalen en gaan mijn groene beestjes all the way.
1-1

G3 is een nagelbijter. Johan begint met een land drop, ik open met een Ponder, waarmee ik weinig spannends zie, op een True-Name Nemesis na. Die leg ik bovenop, om niet nodeloos slachtoffer te worden van een T1 Thoughtseize. En inderdaad, op zijn tweede beurt speelt Johan Inquisition of Kozilek en ben ik blij dat hij de TNN niet kan nemen, maar genoegen moet nemen met de Golgari Charm, die toch maar mijn eigen Merfolk zou slopen.
Het lachen vergaat me al snel wanneer in de volgende beurten mijn tegenstander zich van 4 helpings Lingering Souls bedient, zodat we al snel in een race verzeild raken tussen een heel haunted mansion's worth of Spirit Tokens enerzijds en een sippe Tarmogoyf en een True-Name Nemesis anderzijds.

Lingering Souls? Who you gonna call?

Alleen de TNN is relevant, omdat de Goyf toch gechumpt wordt en ik weet dat er in de hand van m'n tegenstander een Snapcaster zit die Swords to Plowshares kan recurren.
Het wordt spannend, maar dankzij Sylvan Library heb ik meer opties, zoals een Abrupt Decay voor de Snapcaster, en een tweede Decay voor de Umezawa's Jitte die door een Stoneforge Mystic gezocht en gespeeld wordt. De Jitte krijgt gelukkig niet de kans actief te worden en ik win supernipt de race met True-Name Nemesis, zonder dat ik gebruik moet maken van de Golgari Charm in m'n hand.
2-1


R3: The NeverEnding Story: VS Miracles: 2-0 (3-0)
Daar ben ik goed weggekomen. Een win tegen een opponent van zo'n kaliber boezemt zelfvertrouwen in en ik begin vol goede moed aan R3. Ik heb mijn tegenstander al zien spelen en weet dat hij niet vies is van een Hallelujah meer of minder en Miracles speelt.

Ik win de die-roll en begin. Omdat ik een Sylvan Library in de hand heb en die kaart, zoals vorige week is gebleken, singlehandedly deze matchup wint, neem ik genoegen met een openingshand zonder Deathrite of Delver. Ik open met een Ponder en zie interessante opties in de vorm van een Brainstorm, Ponder en een landje. Niet slecht, verre van, maar dat kan beter. Idealiter liefst een Daze om zijn T1 play te counteren. Ik shuffle m'n library en raap precies die Daze. Als er al gebeden verhoord worden, zijn het dit spel toch vooral de mijne.
Mijn Wil geschiedde, en ik slaag er inderdaad in zijn T1 Sensei's Divining Top te counteren. Miracles is ontzettend traag en doet geen schade tot er een nest engelen begint rond te vliegen, dus ik voel me niet slecht als ik in een gegeven beurt 8 leven betaal om 2 extra kaarten van de bosbibliotheek te rapen. Ik zie immers een Tarmogoyf, Force of Will en True-Name Nemesis en bedenk me dat ik eigenlijk wel zowel een threat wil spelen als een stok achter de deur wil hebben voor wat hij ook van plan is. Het is misschien niet mijn beste play wanneer ik die Force gebruik om zijn counter op mijn Hymn to Tourach te counteren (eigenlijk moet ik die counter houden voor een Terminus of Entreat the Angels), maar dat maakt op dit punt blijkbaar niet meer veel uit omdat Tarmogoyf voor voldoende mept.
1-0

G2 begin ik erg mooi: een T1 Deathrite Shaman into T2 Hymn to Tourach, die een Red Elemental Blast en Swords to Plowshares vangt, waarna ik nog een Deathrite speel. Ik volg op met een T3 Liliana die mijn tegenstander een Moat afhandig maakt. Eerst Zoo afmaken en vervolgens een Moat in de graveyard krijgen; het zijn plays die het leed dat ik lang geleden als kleine Merfolk-speler heb geleden enigszins wreken.

Serieus, waarom kan een leger vissenkoppen niet voorbij een slotgracht?! 

Mijn tegenstander ploegt een Deathrite. Omdat ik deze keer wel correct besluit dat ik een Deathrite wel kan missen, maar liever geen groot mirakel oploop, hou ik de counter achter de hand. Ook een Pithing Needle laat ik passeren, zodat mijn tegenstander plots onverwacht de moeilijke keuze krijgt wat hij nu precies wil lamleggen: Liliana of Deathrite Shaman. Hij kiest voor de Shaman, in de hoop met een Vendilion Clique van de Liliana af te geraken. De Clique die hij aan het einde van mijn beurt speelt, doet Liliana inderdaad pijn, maar weerhoudt haar er niet van de Clique een beurt later op te eten. Ondertussen is er een tweede shaman verschenen en win ik de match op aggro van de Super Deathrite Bros.
2-0


R4: The Final Countdown: VS ANT: 0-2 (3-1)
Op dit punt van het toernooi kan ik met enige zelfingenomenheid zeggen dat ik goed bezig ben. Ik mag op tafel 1 tegen Reinout spelen. Omdat ik weet dat Reinout ANT speelt en dat nu toevallig mijn beste matchup is, verwacht ik meer dan een beetje arrogant en dronken van het succes een vlotte winst die me naar 4-0 en dus een vrijwel zekere plaats in de T8 zal katapulteren.

Helaas, niets van dat in G1. Ik begin met een Deathrite en volg op met Tarmogoyf, terwijl Reinout z'n hand sculpt met cantrips. Met een Thoughtseize pak ik uit een hand met Swamp, 2x Dark Ritual, Duress, Cabal Ritual en Infernal Tutor de Infernal Tutor. Reinout topdeckt een tweede Tutor, speelt zijn Rituals voor 5 mana, speelt Duress, doet er nog een Cabal Ritual bovenop en zoekt met Infernal Tutor Ad Nauseam die hij op 18 leven kan casten om vervolgens vrij vlotjes te winnen. Voelt aan als de kwartfinale van de trial in Mol, all over again.
0-1

In G2 meen ik een goede hand te houden met Grafdigger's Cage, Spell Pierce en Daze. Ik open met Cage, speel op T2 een Deathrite Shaman (die ik in hindsight misschien beter T1 gespeeld had om T2 meer te kunnen doen) en op T3 een Hymn to Tourach. Ik Daze de Brainstorm die hij in response speelt om hem zo te dwingen zijn fetchland te kraken, wat achteraf gezien een domme play is. Als ik iets beter bij de les was geweest, had ik hier de Spell Pierce gebruikt om de Brainstorm zeker te counteren i.p.v. de Daze om mijn tegenstander een shuffle te ontzeggen. De Daze wordt betaald, Brainstorm en vervolgens Hymn resolven. Ik pak een Duress en een Polluted Delta weg, waar ik niet bepaald vrolijk van word. Momenteel heb ik dus alleen nog maar mijn Spell Pierce en veel te weinig pressure, zodat Reinout zijn tijd kan nemen en rustig rond de Spell Pierce spelen. Ad Nauseam into winst.
0-2


R5: The Terminator: VS Shardless BUG: 1-2 (3-2)
Ik geef grif toe dat ik na R4 een beetje aan het tilten ben. Reinout is naast een goede vriend ook een prima stormspeler en zelf heb ik enkele slechte beslissingen genomen, dus misgun ik hem de winst hoegenaamd niet. Verliezen van je beste matchup is echter altijd een beetje zuur en bovendien is mijn plan om 4-0 te gaan en vervolgens twee keer te ID'en om zeep, zodat het erop lijkt dat ik deze vijfde ronde ècht wel moet winnen.

Op dat moment ben ik niet zo blij alweer tegen Tist gepaird te worden in een match die, net als in Mol, om een plaats in de T8 lijkt te gaan. Ik ben nog veel minder blij omdat ik weet dat Tist deze keer geen Miracles maar Shardless BUG speelt, een versie van BUG die de mijne gemakkelijk overtroeft dankzij Ancestral Vision.

G1 verloopt verdacht vlot. Ik kan zijn Sylvan Library counteren en Waste hem vervolgens driemaal, zodat Tist eventjes zonder mana komt te zitten. In die beurten mis ik geen enkele land drop en kan ik True-Name Nemesis casten, die vervolgens het spel eigenhandig wint.
1-0

G2 lijkt goed te beginnen wanneer ik zijn Deathrite Shaman Disfigure. Ik krijg vervolgens wat rake klappen van een stevige Tarmogoyf tot ik TNN kan spelen, zodat we min of meer in een Mexican standoff verzeild raken. Ik raap niets noemenswaardig, Tist speelt een Shardless Agent die in een tweede Tarmogoyf Cascade't. En dan gaat het plots snel.
1-1

 I'll be back. With Tarmogoyfs!

G3 begint veelbelovend, en al snel heb ik een ongeflipte Delver, een Tarmogoyf en een Liliana liggen. Een bijzonder slechte Brainstorm zorgt er echter voor dat de Delver een aantal beurten niet flipt, waardoor ik damage misloop die me anders de match gewonnen zou hebben. Tist weet met mijn permanents af te rekenen terwijl ik hem naar 2 schop, en slaagt er bovendien in een Deathrite Shaman meer dan mij te leggen. Dit kan ik niet laten gebeuren: ik voel me gedwongen de Abrupt Decay die ik al eventjes bewaarde voor een Tarmogoyf, te gebruiken om niet hopeloos achterop te lopen in de Deathrite-oorlog. Hij stabiliseert dankzij de Deathrite Shaman die overleeft en hem steeds verder uit mijn bereik haalt. Terwijl ik plots op mijn topdecks ben aangewezen, krijgt Tist een verse hand dankzij Ancestral Vision. Mijn kant van het veld blijft leeg terwijl aan de overkant de Goyfs verschijnen. Tot zover de kansen op T8...
1-2


R6: The Evil Dead: VS Tin Fins: 2-1 (4-2)
Of toch niet? Van 3-0 en een zo goed als zekere T8 plots naar 3-2 en zo goed als zeker naast T8 grijpen is ontzettend zuur, maar omdat zowel Tist, Reinout en mijn tegenstander uit R1 nu op 4-1 of beter staan, heb ik wel Tiebreakers om U tegen te zeggen. Ik sta momenteel dan ook 9e, blijkt uit de standings. Als er een speler met 4-2 in de T8 geraakt, ben ik dat.

Maar dan moet ik wel nog deze match winnen.

Aan het begin van de laatste ronde leg ik zonder omwegen mijn situatie uit aan mijn tegenstander, die heel wat slechtere tiebreakers heeft. Als ik win, ben ik een goede kanshebber voor T8, als hij wint, is die kans miniem. Hij belooft het in gedachten te houden, maar zou toch graag gewoon spelen en nadien pas zien wat te doen. Volkomen begrijpelijk, dus shufflen we en maken we ons klaar om aan de laatste ronde van de Swiss te beginnen.

... Op dat moment is een T2 Dark ritual into Entomb en Shallow Grave Griselbrand NIET wat ik wil zien.
0-1

 Coming to a 2015 GP near you!

G2 verloopt beter. Ik kan een snelle Grafdigger's Cage leggen, waar mijn tegenstander eigenlijk geen oplossing voor heeft. True-Name Nemesis krijgt alle tijd van de wereld om de klus te klaren.

1-1

Ik krijg de indruk dat mijn tegenstander sowieso bereid was geweest mij de win aan te bieden mocht het nodig geweest zijn, en dat hij eigenlijk vooral voor de leut wat spelletjes speelt. Ondanks het feit dat het hier om een plaats in de T8 gaat, zijn de spelletjes ontzettend vriendschappelijk en ontspannen. Vermoedelijk is dit voornemen de reden dat hij in G3 een redelijk iffy hand die weliswaar van mijn Forces kan afgeraken dankzij Surgical Extraction, maar verder weinig presteert. Children of Korlis die de lifeloss van die Extraction recupereert is schattig, maar daarna komen de Tarmogoyfs en is het uit met de pret.

2-1

Voila. Da's alles wat we nog uit de brand kunnen slepen. Nu is het afwachten op de aankondiging van de T8. Uit zijn aankondiging valt af te leiden dat er inderdaad nog een enkele speler met 4-2 de T8 is binnengeslopen. Wanneer mijn naam afgeroepen wordt als 8e plaats, ben ik niet echt verrast, maar daarom helemaal niet minder opgelucht. En wat mooier is, ik mag spelen tegen de winnaar van de swiss...


Something Wicked this Way Comes: QF: VS ANT: The Rematch!: 2-1 (5-2)
... Die niemand minder dan Reinout blijkt te zijn! Een mooie kans op payback dient zich aan, maar mijn vorige twee matches tegen Stormcombo indachtig, begin ik nu heel wat nederiger en op m'n hoede aan de match.
In G1 kan ik een snelle Delver of Secrets opvolgen met Sylvan Library. Een Cabal Therapy raakt echter mijn Force of Will en Reinout kan ongestoord Ad Nauseam spelen. Ondanks het feit dat hij nog een hoog life total heeft, ziet hij met de Ad Nauseam niet helemaal alles wat hij wil zien. Noodgedwongen stopt hij op 4 leven, waarna hij nog eens 2 leven betaalt om Gitaxian Probe te casten, waarmee hij de Infernal Tutor vindt die hij nodig heeft voor de kill.
1-0

Yuck, daar gaan we weer, lijkt het. Ik speel geen T1 Deathrite Shaman en neem mezelf voor ten allen tijden mana voor de Spell Pierce in m'n hand open te houden. Reinout start met Gitaxian Probe, waardoor de Spell Pierce zijn verrassingseffect verliest. In mijn tweede beurt speel ik dan toch mijn Shaman, maar Reinout maakt een mooiere play: 2 Duress maken korte metten met de Spell Pierce en de Hymn to Tourach in m'n hand. Zoals men dat van mij gewoon is, topdeck ik een nieuwe Hymn, die hem prompt 2 kaarten lichter maakt, waarna een Thoughtseize ook zijn Ad Nauseam raakt. Langzaam, veel te langzaam, doe ik wat schade met Deathrite Shaman, maar eigenlijk zit ik vrij veilig. Ad Nauseam is weg en Deathrite Shaman zorgt voor een buffer tegen Past in Flames. Reinout ziet geen win en we gaan naar G3.
1-1

Of eigenlijk niet. Ondertussen begint het vrij laat te worden en Reinout, die morgen nog een WMCQ moet judgen, zou graag zijn trein halen. We besluiten de prijzen te splitten, waarna Reinout meteen scoopt.
2-1


SF: The Shining: VS Shardless BUG: 0-2 (5-3)

Dankzij de scoop van Reinout kan ik eventjes rusten, een hapje eten en een slokje drinken en belangrijker: scouten. Van de meeste spelers weet ik wat ze spelen en van wie ik het nog niet wist, kom ik het nu snel genoeg te weten.
Zodoende weet ik perfect waar ik aan toe ben wanneer ik aan de halve finale begin: Shardless BUG. Ik ben er ondertussen achter dat de man met de meeste Goyfs deze match zal winnen en ik besluit volledig in te zetten op tempo. Zijn poging om mijn vroege aanval een halt toe te roepen met Baleful Strix levert hem net extra damage op wanneer ik de Strix raak met Abrupt Decay en er zo een creature en een artifact in de graveyard komen te liggen. Het scenario van ronde 5 herhaalt zich echter en op een gegeven moment val ik zonder gas terwijl mijn tegenstander de vruchten van een Ancestral Vision plukt en zo mijlenver de leiding neemt.
0-1

Dat verhaal herhaalt zich in G2. Drie Tarmogoyfs volgen elkaar in snel tempo op aan mijn kant. De eerst hapt een Abrupt Decay, de tweede een Toxic Deluge. Omdat ik weet dat er nog een Goyf zit aan te komen, counter ik de Deluge niet. Achteraf gezien ben ik er nog steeds niet uit of dit verstandig was. Even vergeten dat het betalen van leven een additional cost is, die evengoed betaald wordt als de spell gecounterd wordt. Ik wil mijn opponent dus maar al te graag 6 leven laten betalen om van mijn Tarmogoyf af te geraken en tegelijk hou ik de counter liever achter de hand voor belangrijkere spells, gezien er nog een Tarmogoyf volgt om de fakkel over te nemen. De counter gebruik ik uiteindelijk toch om een Liliana, die een acuut gevaar voor de laatste Goyf zou vormen, te counteren. Ik krijg m'n tegenstander uiteindelijk weer op 3, vooraleer hij alweer stabiliseert, afdoende blockers voor mijn beesten neerlegt en een Garruk Relentless op het veld tovert.

Heeeeeeeeeere's Garruk!

Ook Jace maakt daarna zijn opwachting, terwijl Garruk maar 2/2 Wolf Tokens blijft maken. De overmacht wordt te groot en al snel wordt deze game, net als mijn halve finale, een verloren zaak.

0-2

Tot zover dus alweer een BLC-trial en alweer een T8. Geen single kaarten deze keer, maar wel 55 Euro store credit, waarvan na de split met Reinout 45 over blijft. Da's allicht wel goed voor een Plateau of een Fetch van Khans of drie, dus alweer een dag goed geboerd. Maar meer nog dan van de store credit, ben ik tevreden met de prestatie zelf, die Dr. Deathrite Himself weer dat kleine beetje extra street cred en een tweede vermelding op de website van de Belgian Legacy Cup oplevert.

Plusjes:

+ Homeboys Maarten (voor de heenrit) en Arno (voor het blijven wachten tijdens de T8, de hamburgers aan het station en de terugrit).
+ Felix Dauw, mijn tegenstander uit R1 die nog een deck als Zoo speelt en er na zijn R1 loss tegen mij zelf T8 mee kan gaan. Hij maakt zelfs een Merfolkspeler in for added nostalgia value!

+ Johan De Gruyter, die net als ik zijn tweede T8 op twee trials speelt. Goed bezig!

Minnetjes:

- Een beetje te zelfverzekerd aan een goede matchup beginnen en daardoor op m'n bek gaan. Absoluut een werkpunt.

- De last-minute keuze voor een extra Grafdigger's Cage i.p.v. de derde Submerge. Zeker in de matches tegen Shardless BUG, waar het aankomt op wie de meeste Goyfs heeft, zou die extra Submerge zeker geholpen hebben.

Thoughts? Discuss!

24/08/2014: BLC-Trial in Mol

Dalende temperaturen, vermoeidheid, een lelijke hoest en een alarmerend laag Goesting-peil in de tank... Ik moet toegeven, het had niet veel gescheeld of ik was afgelopen zondag in bed blijven uitzieken, heerlijk in mijn warme deken gedraaid als een gigantische broodje Jeroen...

Maar fuck dat, er is Legacy! Een BLC-Trial dan nog wel!

Na al verstek te hebben gegeven voor de legacytoernooien in Gent en Brussel, besluit ik m'n Thoughtseizes nog maar eens uit m'n T2 deck te halen en ze voor nobeler doeleinden te gebruiken: in Legacy combospelers het leven zuur te maken. Bovendien is het nog eens in Mol te doen, waar de sfeer altijd wat beter en relaxter is dan in de rest van het land. Om van de heerlijke broodjes kaas nog maar te zwijgen.
Ik ben een ontzettende one-trick pony, dus sleeve ik nogmaals the usual suspect Team America, met enkele kleine aanpassingen aan het sideboard:


4 Delver of Secrets

4 Deathrite Shaman

3 Tarmogoyf

2 True-Name Nemesis

1 Dark Confidant

1 Sylvan Library

2 Liliana of the Veil

4 Abrupt Decay

2 Thoughtseize

3 Hymn to Tourach

3 Daze

3 Force of Will

4 Ponder

4 Brainstorm

4 Underground Sea

2 Bayou

2 Tropical Island

4 Polluted Delta

2 Verdant Catacombs

2 Misty Rainforest

4 Wasteland

//sideboard//

2 Golgari Charm

3 Spell Pierce

2 Disfigure

3 Submerge

1 Force of Will

1 Vendilion Clique

1 Grafdigger's Cage

1 Krosan Grip

1 Life From the Loam

R1: VS Miracles: 2-0 (1-0)

Heerlijk, ronde 1 tegen Miracles. Ik speel deze matchup niet vaak genoeg om me er comfortabel bij te voelen. Discard is fijn, maar tegen een deck dat van de bovenste kaart van de stapel leeft, doet dat verdomd weinig. Gelukkig voor mij is dit de eerste keer dat mijn tegenstander het deck speelt, dus heb ik toch alvast de bovenhand wat ervaring betreft.

In G1 hou ik tegen beter weten in een onelander op basis van de cantrips en de Deathrite Shaman. Ik luck bovendien een tweede landje en kan zo een Sylvan Library spelen die het spel volledig domineert. De Tarmogoyfs die ik speel richten weinig schade aan omdat ze gecounterd of geploegd worden, maar dankzij een rake Fetch met een Ponder vind ik een True-Name Nemesis die voldoende druk kan blijven zetten. Omdat Miracles nu eenmaal weinig doet tot ze een Jace actief krijgen of voor een grote Entreat the Angels gaan, kan ik rustig extra kaarten blijven rapen met de bosbibliotheek zodat ik de overhand kan houden.
1-0

 

Ook in G2 krijg ik behoorlijk snel een Library op het veld die cruciaal is voor het verdere verloop van het spel. Wasteland is verbazingwekkend handig in deze game en weerhoudt mijn tegenstander ervan een Jace of een grote Entreat the Angels te spelen. Een dikke Tarmogoyf en een Deathrite Shaman beuken behoorlijk in op het levenstotaal van mijn tegenspeler, terwijl er in mijn hand nog een tweede Goyf en een  True-Name Nemesis wachten om over te nemen als mijn tegenstander een Terminus zou spelen. Dat doet hij niet, en de cavalerie kan rustig toekijken vanop de zijlijn.

2-0

R2: VS Elves: 1-1-1 (1-1-0)

Elves. Yuck. Niet mijn beste matchup. Elves speelt namelijk twee spelletjes tegelijk. Plan A, winnen op een Natural Order into Craterhoof Behemoth is vrij obvious. Niets weerhoudt hen er echter van mij gewoon met klein grut te overweldigen terwijl ik wanhopig een counterspell spaar voor de gevreesde Natural Order.

In G1 heb ik zowaar de counterspell in de vorm van Force of Will met een blauwe kaart. Ik denk aan mijn testssessies met Arno en redeneer dat ik die absoluut moet houden voor de spell waar ik on the spot van verlies, Natural Order. Ik laat dus met veel tegenzin een Glimpse of Nature resolven waardoor mijn tegenstander een mooie positie uitbouwt. En sure enough, als ik de Glimpse had gecounterd, had ik geen Force meer gehad voor de Natural Order die volgde. Helaas voor mij heeft hij er twee...

0-1

In G2 neem ik de touwtjes stevig in handen. Op beurt 1 speel ik een Grafdigger's Cage, die alle nonsens met Natural Order en Green Sun's Zenith een halt toeroept. Ik volg op met een Liliana en een Golgari Charm waar alleen zijn Dryad Arbor dankzij een Quirion Ranger aan ontsnapt. Mijn tegenstander heeft nu 1 land en geen beestjes in het spel, terwijl ik een actieve Liliana en wat later ook een geflipte Delver heb. Ik ben even ongerust wanneer een Abrupt Decay de Cage sloopt, maar mijn tegenstander staat op dat punt al dusdanig achter dat het niet veel meer mag baten.

1-1

Alweer een vroege Cage in G3 en alweer een sloophamer in de vorm van een Reclamation Sage. Het gaat gelijk op tot mijn tegenstander voor de Natural Order gaat en erop rekent met een Behemoth en een enkel beestje aan te vallen. Ik Submerge de Behemoth zodat ik niet alleen een dikzak minder heb om rekening mee te houden, maar ook nog eens 1 damage minder neem van de andere aanvaller wanneer de trigger van de Behemoth resolvet.

Toch ziet het er slecht uit wanneer een tweede Natural Order Ruric Thar op het veld tovert.

 Da's... best veel damage...

De tijd tikt voort en terwijl ik op het einde van m'n tegenstander z'n beurt nadenk over wat ik precies verwijder met de aangekondigde activatie van Deathrite Shaman, wordt tijd geroepen. Technisch gezien zitten we nog steeds in de beurt waarin mijn tegenstander Active Player is, dus krijg ik 3 extra beurten, en hij 2, wat hij me erg kwalijk neemt.

Ik besef maar al te goed dat winnen geen optie meer is en neem me voor dan op z'n minst niet te sterven door twee aanvallen lang mijn kleine beestjes voor de Ruric Thar en een steeds groter wordende Scavenging Ooze te smijten. Het spel eindigt in een draw, waarna mijn tegenstander me  beschuldigt van tijd rekken door "eens wat in de graveyard te gaan kijken". Omdat Deathrite-activaties nu eenmaal belangrijk  zijn vind ik dat ik in m'n recht sta, maar desondanks laten deze beschuldigingen toch een beetje een wrange nasmaak over deze match achter.

1-1-1

R3: VS ANT: 2-1 (2-1-0)

Het kan uiteraard niet mankeren op een toernooi: tegen een teamgenoot spelen. De ongelukkige van dienst is Maarten, die zowel gedownpaird wordt als plots tegen zijn slechtste matchup aan de tafel moet spelen.

Met wat landjes, 2 Force of Will en 2 Liliana heb ik geen al te spectaculaire openingshand in G1. Wanneer hij Cabal Therapy speelt, vermoed ik dat hij Force of Will zal noemen en smijt ik de twee Forces tegen de Therapy. Het kost me dan wel een leven, maar ik ben de twee Forces hoedanook kwijt en op deze manier verhinder ik ten minste dat hij ziet dat ik echt volledig aan zijn genade ben overgeleverd. Wanneer een tweede Therapy dan toch de Liliana's weet te pakken en Maarten z'n hand mooi kan sculpten met een Sensei's Divining Top, vrees ik dat de dodelijke Tendrils ieder moment kan volgen.

Which it doesn't.

Blijkbaar zijn de bovenste drie kaarten steeds weinig soeps en is Maarten wanhopig op zoek naar een Fetchland om te shufflen terwijl ik eerst met 1 en vervolgens met 2 4/5 Tarmogoyfs kan slaan. Gezien hij op 1 landje en een Lion's Eye Diamond vastzit, doet de Daze op zijn Ponder (die hem een shuffle zou geven) des te meer pijn. Al snel wordt duidelijk dat van combo weinig meer in huis komt.

1-0

G2 begint niet slecht wanneer ik met Wasteland een Underground Sea sloop en hem met Hymn 2 Cabal rituals afhandig kan maken. Helaas is dat soms niet genoeg: Maarten speelt, enigszins verrassend, een Ad Nauseam en raapt zo genoeg kaarten om een Past in Flames te gaan zoeken en spelen, waarna hij netjes kan afgaan.

1-1

Ik mag G3 beginnen en doet dat vrij smooth: T1 Deathrite into T2 Liliana. Maarten twijfelt of hij er voor moet gaan wanneer ik volledig uitgetapt ben na het casten van de Liliana, maar besluit dat hij liever niet in de Force of Will (die ik niet heb) loopt. Ik kost Maarten vanaf nu een kaart per beurt terwijl ik wat extra beveiliging overhoud in de vorm van 3 open mana en een Vendilion Clique in de hand. En jawel, de combo komt op gang, er worden wat Rituals gespeeld en Maarten staat op 5 mana wanneer hij een LED speelt.

Omdat ik weet dat na de LED meestal de Infernal Tutor, of in dit geval misschien de Ad Nauseam, komt, speel ik in response op de LED mijn Vendilion Clique.

 Peek-a-boo!

Ik zie een Chain of Vapor en, jawel, de Infernal Tutor, die hij snel mag vervangen door een nieuwe draw. Storm is 5, Maarten mag wat mij betreft gerust verder doen, maar blijkbaar houdt het daar op. Nu ik nog een extra beatstick  heb, loopt de schade snel op en verliest Maarten vooraleer hij de ingrediënten heeft voor een nieuwe chain.

2-1

R4: VS Death & Taxes: 1-2 (2-1-1)

Uh-oh. Wanneer mijn tegenstander begint met een Plains en een Aether Vial, voel ik de bui al hangen. Het is m'n beste matchup niet en helaas moet ik toestaan dat een Phyrexian Revoker m'n Liliana lam legt. Vial op 3 doet mij meestal Flickerwisp-shennanigans vermoeden, dus mijn verbazing en ontzetting is bijzonder groot wanneer mijn 3/4 Tarmogoyf na een activatie van Vial op een Mirran Crusader botst en omvalt. Crusader is al vervelend genoeg, maar wanneer mijn Insectile Abomination, waarmee ik nog aan de race probeer mee te doen, in een Flickerwisp uit de Vial loopt, is mijn board leeg terwijl hij een 2/2 double-striker en een 3/1 flyer heeft...
0-1

G2 verloopt iets beter. Een Swords to Plowshares rekent af met mijn Tarmogoyf, maar mijn tegenstander houdt zich daarnaast vooral bezig met het gebruiken van z'n Rishadan Ports, waardoor hij zelf weinig doet. Ik heb echter landjes genoeg en slaag erin langzaam maar zeker een fatsoenlijke board presence op te bouwen met True-Name Nemesis, Vendilion Clique en Deathrite Shaman. Wanneer mijn tegenstander in mijn upkeep 3 van m'n landjes wil tappen, gebruik ik de mana nog snel voor een Krosan Grip op de Meekstone die me vertraagt, waarna het lachen hem vergaat.

1-1

In G3 houdt mijn deck plots een spontane staking waar de NMBS trots op zou zijn en moet ik me uiteindelijk tevreden stellen met een Wasteland, Deathrite Shaman, Brainstorm en Tarmogoyf. Mull naar 4 is sowieso al pijnlijk, maar wanneer de Wasteland geWaste'd wordt, de Deathrite die ik uiteindelijk kan spelen een ploeg hapt en er vervolgens een Thalia en een Rishadan Port verschijnen... Choke is er niets tegen. Met een reeds overweldigende positie speelt m'n tegenstander dan nog eens een Wilt-Leaf Liege en ben ik plots dood on the spot in plaats van na 1 beurt.

1-2

R5: VS TwelvePost: 2-0 (3-1-1)

Nog eens een bekend gezicht in ronde 5. Steve van MCM zit tegenover mij en ik heb het donkerbruine vermoeden dat hij TwelvePost speelt. En dat vermoeden blijkt te kloppen.

In G1 begin ik en krijg ik een T1 Delver. Steve opent met een Pithing Needle op Wasteland en maakt zijn intenties meteen duidelijk. Op mijn beurt flipt de Delver, en Thoughtseize ik. Ik zie een Repeal, Moment's Peace, Trinket Mage, Expedition Map als targets voor m'n discard. Ik zie de Expedition Map niet graag zitten, maar vermoed dat ik die met een Abrupt Decay kan slopen. Omdat Repeal op mijn CMC geflipte Delver mij ontzettend zou vertragen, kies ik de Repeal en Decay ik in mijn volgende beurt de Expedition Map voor Steve de mana heeft om hem te activeren. Mijn Delver krijgt gezelschap van een 4/5 Tarmogoyf terwijl er nog een Pithing Needle landt op Liliana. Omdat Steve niet echt de landjes vindt die hij wil vinden en ik voor 7 damage per beurt mep, eindigt het spel vrij snel, ondanks twee helpings van Moment's Peace.

1-0

Ook in G2 hoop ik met Thoughtseize wat interessants weg te kapen, maar een Brainstorm zorgt ervoor dat ik een soort zwarte Gitaxian Probe voor leven speel. Ik noteer een Misty Rainforest, Cloudpost, Eye of Ugin en Vesuva in z'n hand. Er wordt weer een Pithing Needle op Wasteland gespeeld, waardoor mijn twee exemplaren voorlopig alleen voor kleurloze mana tappen. Ondertussen ziet mijn eigen positie er met een Sylvan Library en twee Goyfs ook niet slecht uit. Ik Decay uiteindelijk de Needle en sloop zo 2 van zijn 3 Cloudposts, waardoor hij plots niet genoeg mana meer heeft om de All is Dust in zijn hand te casten en zo eigenlijk geen verweer meer heeft tegen twee gemene Goyfs.

2-0

R6: VS Miracles: 2-1 (4-1-1)

Ronde 6 en we zijn nog steeds live. Omdat ik al een draw en een loss gepakt heb, is het kwestie van deze wel te winnen. Uit de standings blijkt dat ik van de mensen met 10 punten de beste tiebreakers heb, dus ben ik, vooropgesteld dat ik win, vrij zeker van top 8.

Als ik zie dat ik tegen Tist van MCG mag spelen om mijn T8 te verdienen, zinkt de moed me echter in de schoenen. Niet alleen ben ik nog steeds een beetje ziekjes en ondertussen meer dan een beetje moe, maar Tist test ook veel meer en beter dan ikzelf en ik geef grif toe dat hij de betere speler is. Gelukkig telt geluk ook voor iets, en als ik kijk naar de kwaliteit van mijn Hymns...

In G1 krijg ik snel een Sylvan Library op het veld, die me ook in mijn vorige match tegen Miracles behoorlijk geholpen heeft. De extra kaarten die ik zou kunnen rapen zorgen ervoor dat mijn Liliana harder voor hem aankomt dan voor mij. De Vendilion Clique die hij aan het einde van mijn beurt speelt mept Liliana van 6 naar 3 loyalty, waarna ik haar nog kan activeren om van de Clique af te geraken.

Mijn eerste threats slagen er steeds in een beetje damage te doen alvorens verwijderd te worden en wanneer ik een Dark Confidant leg, lijkt de removal aan de overkant eindelijk op te zijn. Tist staat op 2 wanneer ik met Bob aanval voor lethal. Een spin van Sensei's Divining Top geeft Tist echter een Entreat the Angels in mijn beurt. Vastbesloten het onderste uit de kan te halen en het volle pond aan engelen voor hem te laten strijden, tapt mijn tegenstander uit voor dit mirakel... Recht in mijn Daze.

1-0

G2 is mijn slechtste pot Magic van de dag. Op beurt 2 heb ik een Deathrite Shaman liggen en speel ik met mijn twee landjes een Hymn to Tourach, die een Flusterstorm vangt. Apetrots counter ik die met Force of Will en een blauwe kaart... En besef dat ik nog steeds een kopie van de Flusterstorm niet kan betalen. Dom, dom, dom, en dat wordt nog veel dommer wanneer ik mijn Deathrite Shaman activeer... Om Brainstorm te spelen, een Force te drawen en met die tweede Force en een blauwe kaart de tweede kopie van Flusterstorm te counteren.

Zoek de fout, lezertjes!

Goddank dat ik dit pas na de match inzie, of ik zou nog veel erger aangedaan zijn. De Hymn resolvet dan wel, maar omdat ik beurtenlang land blijf rapen en de Brainstorm, waarmee ik hoopte die landjes in iets nuttig om te zetten met behulp van een Fetch, wordt gecounterd, gebeurt er aan mijn kant van het veld weinig relevants terwijl een Vendilion Clique me langzaam maar zeker aftuigt. De Keranos, God of Storms die nadien nog valt, is eigenlijk alleen maar icing on the paincake.

1-1

In G3 neem ik een snellere start en bouw ik een behoorlijke board presence uit terwijl Tist weinig actie raapt. Met 2 Tarmogoyfs en 2 Deathrite Shaman overextend ik echter een beetje en riskeer ik volledig uit het water geblazen te worden wanneer er dan toch een Terminus gemiracle'd wordt. Gezien ik nog wel een harde counter heb voor zo'n noodsituatie, is "riskeren" misschien een groot woord. De beurt voor ik voor lethal mep, vindt Tist met zijn Sensei's Divining Top blijkbaar de Terminus, en speelt die tijdens mijn upkeep. Hij ziet zelf (sneller dan ikzelf, in feite) dat ik in response mijn twee Deathrites kan activeren en hem zo op nul kan brengen, en steekt de hand uit.

2-1

Hèhè, dat was nipt. Alweer een T8 veilig gesteld, zoals mij wel vaker gebeurt wanneer ik in Mol speel. Deze keer moet ik echter de eer van Hasselt zelf hoog houden, omdat Maarten, die na de voorlaatste ronde 4-1 stond en zo normaliter in de T8 had kunnen drawen, wordt gedownpaird en jammer genoeg zijn cruciale match verliest van Johan Degruyter met Reanimator. Bummer.

QF: VS ANT: 1-2 (4-1-2)

Zoals OOK vaker gebeurt in Mol, speel ik in de T8 tegen Dries. Zoals EVENEENS vaker gebeurt in Mol, verlies ik die match. Thuisvoordeel, het valt blijkbaar niet te onderschatten.

In G1 word ik alweer het slachtoffer van Cabal Therapy. Omdat ik 3 Force of Will en een blauwe kaart heb, besluit ik die Cabal maar te counteren en 1 Force op te offeren om er 2 te redden. Helaas volgt dan ook nog een tweede Therapy, die me wèl m'n resterende Forces kost.Volledig sitting duck dus. Dries heeft voldoende leven om meer dan genoeg kaarten van z'n Ad Nauseam te rapen en combo't netjes uit.

0-1

Ook in G2 word ik zelf het slachtoffer van discard-spells, en verlies ik m'n enige counterspell aan een Duress. Dankzij een Deathrite Shaman drain ik Dries iedere beurt voor 2, een onderneming die veel te veel tijd kost. Wanneer ik nog een bescheiden Tarmogoyf op het veld breng en Dries op 6 staat, besluit hij ervoor te gaan. Ik heb geen harde counters, en besluit met Dries te vechten over de Lotus Petal die hij eerst speelt, om hem zoveel mogelijk mana te ontzeggen. De Spell Pierce betaalt hij, maar om de Daze te counteren crackt hij z'n Fetch, gaat zo naar 5 (terwijl ik een actieve Deathrite en een ondertussen 3/4 Tarmogoyf heb) om een land te halen... Waarmee hij mijn Daze Flusterstormt. Gezien mijn belabberde plays van vorige ronde, beschouw ik mezelf echter wel als de allerlaatste persoon die daar een opmerking over mag maken. De Petal resolvet, maar Dries heeft niet genoeg mana meer om te chainen. Ik untap en win.

1-1

Nihil novum sub sole in G3. Dries opent met een Xantid Swarm die ik helaas moet dulden, waardoor de Spell Pierce in mijn hand nutteloos worden. Vreemd genoeg volgt vervolgens een Cabal Therapy op precies die Spell Pierce (persoonlijk zou ik, als ik een Swarm had liggen, eerder voor Hymn gaan). Dries ziet nog twee Brainstorms in mijn hand steken en besluit die ook maar weg te halen door de Swarm op te offeren om Therapy back te flashen. Flash te backen. Te Flashbacken. U weet wat ik bedoel.
Het duurt echter eventjes eer Dries ervoor kan gaan, en tegen die tijd heb ik gelukkig een Force of Will met een blauwe kaart waarmee ik het cruciale punt in zijn chain, Infernal Tutor, kan counteren nadat hij z'n LED opoffert. Dries heeft nu geen kaarten meer op hand en wordt genadeloos afgetuigd door een geflipte Delver en een Tarmogoyf.  Met 1 kaart in de hand, een LED op het veld en op 1 leven begint hij aan z'n laatste beurt... En wat voor een beurt is me dat. De twee kaarten in z'n hand blijken een LED en een Ponder te zijn. Beiden worden gespeeld. De Ponder blijkt niet goed, een shuffle volgt. De blinde Ponder levert een Past in Flames op. Crack LED voor rood, discard PiF, betaal 2 mana erbij om Past in Flames te casten.... en win. Just my luck.

1-2

Soit. We mogen niet klagen (of we mogen het wel, maar doen het niet. Of toch niet te uitvoerig). Ondanks de blowout door een blinde Ponder heb ik nog steeds weer eens een T8 gespeeld, wat een goed begin is voor het nieuwe seizoen BLC-trials en een broodnodige opkikker voor het zelfvertrouwen. Bovendien ga ik niet met lege handen naar huis, en scoor ik:

Tot zover dus de BLC-Trial in Mol. Het is tijd de Thoughtseizes alweer eventjes van sleeve te veranderen en volgend weekend mijn geluk te beproeven in de WMCQ.
Ik zou graag van de gelegenheid gebruik maken om mijn dierbare lezers te vragen de poll in de rechterbovenhoek van deze blog in te vullen. Ik heb er eigenlijk geen idee van hoe nuttig/wenselijk het is alle kaartnamen te linken naar Gatherer, telkens als ze voor het eerst in een bericht voorkomen. Maak je mening kenbaar, en draag zo je steentje bij aan het verbeteren van Dr. Deathrite!

Plusjes:

+ Magic Club Mol voor de organisatie, de sfeer en de broodjes. Dat hoeft allicht niet steeds opnieuw gezegd te worden, maar ik doe het toch. Lekker puh.

+ Sylvan Library, de MVP van de dag.

+ Heerlijke plays met Vendilion Clique.

+ De crew van Hasselt in het algemeen voor het aangenaam gezelschap en Miel en Maarten in het bijzonder voor het vervoer.

+ T8 scoren. Duh.

Minnetjes:

- Maarten, die twee keer gedownpaird wordt tegen onmogelijke matchups en zo een vrijwel zekere T8 aan z'n neus voorbij ziet gaan. In eenzelfde adem echter wel een proficiat voor Johan, die ik het evengoed van harte gun!

- Beticht worden van tijd rekken. Ik snap zeker en vast de frustratie van mijn tegenspeler in R2; ik zou er zeker niet minder lastig om zijn als ik on the receiving end van de situatie was. Maar goed, 't is wat 't is, nietwaar...
- Verliezen van een bijzonder mooie Ponder. Kijk eens aan: dan klaag ik uiteindelijk toch. Een beetje. Ahem.

Thoughts? Discuss!