13/10/2013: BoM-trial in Mol

Het moet gezegd worden, het is niet met volle goesting dat ik op zondag opstond om me klaar te maken voor de BoM-trial in Mol. De schuldigen? Een matig toernooi op vrijdag, een ronduit slecht toernooi op zaterdag en 4 Westmalle Dubbels en een Tequila op zaterdagavond. Ondanks dat alles zijn er echter duals te winnen die ik nog nodig heb. Aan het station van Alken word ik opgepikt door Benoit, Arno en Maarten en we zetten koers naar Jeugdhuis Tydeeh.

Ik ben tevreden van de recente resultaten van mijn BUG-lijst, en speel als vanouds:

BUG Delver

Ondanks het feit dat er vandaag nog 3 GPT’s voor Antwerpen en een testsessie in OPG georganiseerd worden, trekt de BoM-trial, in tegenstelling tot zijn voorganger in Gent vorige maand, wel een behoorlijk aantal gegadigden. De pairings worden gepost en ik mag beginnen tegen:

Ronde 1: VS Dark Depths combo: 2-1 (1-0)

Ik geef het toe, ik had mijn eerste tegenstander behoorlijk onderschot. Mijn tegenstander is naar eigen zeggen geen toernooispeler en lijkt vooral een keukentafelspeler. Ik mull een openingshand met wat business, omdat ik met de twee Wastelands nu eenmaal niet veel kan casten. Ik verwacht niets al te wereldschokkend wanneer mijn opponent Into the North speelt, en op zoek mag gaan naar een sneeuwlandje. Wanneer het sneeuwlandje in kwestie gereveald wordt, kom ik tot drie schokkende inzichten:

1) onderschat nooit een tegenstander

2) Dark Depths is nog steeds een deck

3) De openingshand met twee Wastelands was verdorie zelfs nog goed geweest

Ik weet ongeveer wat dit deck wil doen: met een Vampire Hexmage alle counters van Dark Depths halen, en zo bijzonder snel een 20/20 flying, indestructible token op het veld krijgen. Dat gezegd zijnde heb ik er nog nooit tegen gespeeld, en ontgaan de fijnere nuances van het deck me. Ik counter zijn Living Wish niet, in de veronderstelling dat hij er een Vampire Hexmage mee gaat zoeken, en ik die zonder problemen kan counteren. Wanneer blijkt dat ik, contrary to popular belief, nièt altijd gelijk heb en hij een Thespian Stage gaat halen, heb ik een groot probleem en hij een token van Lovecraftiaanse proporties.

0-1

Ph'nglui mglw'nafh Cthulhu R'lyeh wgah'nagl fhtagn!

 

Nu ik weet waar ik me aan moet verwachten, verloopt game 2 heel wat beter. Ik speel conservatiever, ik graaf met mijn cantrips naar Wastelands die dan ook gretig gebruikt worden. Door controle te spelen in plaats van tempo is mijn klok een stuk trager, en win ik op activaties van Deathrite Shaman.

1-1

In Game 3 kan ik een openingshand houden met een van de relevantste stukken hate in die ik heb: Echoing Truth. Snap keep, dus. Wanneer hij opent met een turn 1 Inquisition of Kozilek en die Echoing Truth wegneemt, ben ik ineens al heel wat minder gerust. Ik speel weer controle en ga bijgevolg traag.

Ik probeer niet tè trigger-happy te zijn met mijn twee Wastelands, en laat zijn Thespian Stage voorlopig ongemoeid terwijl ik hem langzaam naar beneden breng met Deathrite Shaman. Ik wil immers de Wastes bewaren voor de Dark Depths zelf. Wanneer hij ook de Dark Depths neerlegt, overloop ik voor mezelf eventjes hoe ik de stack er wil laten uitzien als hij zijn combo wil gebruiken.

 Als ik mijn landjes optimaal wil gebruiken, waste ik de Depths in response op de activatie van Thespian Stage, die dan geen target meer heeft waardoor de ability fizzlet. Op die manier hou ik een Waste over voor een latere Dark Depths. Ik moet echter oppassen zelf Wasteland niet eerst te activeren: als hij z’n Thespian Stage activeert in response op Wasteland op Dark Depths, krijgt hij vooralsnog z’n token. Tijdens zijn volgende beurt speelt mijn tegenstander echter Pithing Needle, en moet ik wel reageren. Ik waste de Thespian Stage, die in response geactiveerd wordt om Dark Depths te kopiëren. In response daarop Waste ik de Dark Depths. Depths gaat stuk, de ability van Stage fizzlet en Pithing Needle mag resolven. Niet geheel onverwacht noemt hij er Wasteland mee.

Dankzij mijn rol als controlespeler en het bijwijlen glaciaal trage spelen van mijn tegenstander, gaan we stilaan in tijd en wordt het nipt. In extra beurt 4 revealt zijn Dark Confidant een Pithing Needle, waardoor hij van 3 naar 2 zakt. En laat dat nu toevallig lekker in Deathrite range zitten.

2-1

Ronde 2: VS Deathblade: 0-2 (1-1)

Ik begin het eerste spel van de tweede ronde met een aanvaardbare hand. Mijn deck doet wat het moet doen, en dat zou fijn zijn, ware het niet dat mijn tegenstander steeds een antwoord heeft op wat ik op het veld krijg. Hij speelt een Stoneforge Mystic en gaat Batterskull zoeken. In mijn beurt Thoughtseize ik hem en zie ik naast de Batterskull nog een Umezawa’s Jitte. De ‘Skull gaat weg omdat ik nog een Abrupt Decay voor de Jitte heb. Hij heeft nu geen bedreigende equipments meer, maar wel nog steeds een board presence. Zelfs met mijn Sylvan Library zie ik beurtenlang niet wat ik wil zien, terwijl zijn Stoneforge Mystic en Snapcaster Mage me doodschoppen. De Tombstalker die ik toch niet kan casten wegens gebrek aan een tweede zwarte source, blijft steeds bovenop liggen. Wanneer ik uiteindelijk op twee sta en met Library Tombstalker, een random kaart en een zwarte source zie, is dat rijkelijk te laat en besef ik dat ik niet voldoende naar m’n outs gespeeld heb.

0-1

In Game 2 houd ik een riskante openingshand vast: 2 Force of Will, 2 Delver of Secrets, 1 Underground Sea, 1 Thoughtseize en een Deathrite Shaman. Ik wil normaal echt geen one-landers houden, maar de explosieve start, het reactievermogen in de vorm van een gratis counter en een discard voor de equipments van zijn de Stoneforge Mystic  en de Deathrite Shaman om mana te maken, doen me hem toch houden. Die line of play gaat bijna goed. Ik slaag erin de Delvers snel te spelen en te flippen en kan een Engineered Explosives voor 0 mana counteren met Force of Will om te verhinderen dat mijn Delvers doodgaan. Ik stumble echter op mana, temeer omdat zijn Deathrite de mijne het leven zuur maakt. Ik heb een goede klok liggen, maar dat verandert wanneer hij erin slaagt zowel Jace the Mind Sculptor als Liliana of the Veil neer te leggen. Na een paar rondjes van beesten bouncen en sacrificen is mijn board presence weg. Ik zit in topdeck mode en wanneer Jace beurt na beurt de bovenste kaart van mijn deck bekijkt en laat liggen, zie ik mijn kansen op winst verdwijnen als sneeuw voor de zon.

0-2

Ronde 3: VS Death and Taxes: 1-2 (1-2)

Ik ben on the play voor Game 1 en neem een gedroomde tempostart: turn 1 Delver met een Daze in de hand. Die Daze gebruik ik dan ook meteen voor zijn eerste play: een Aether Vial. Op beurt 2 flipt mijn Delver en ik sta er goed voor. Dat duurt welgeteld 1 beurt, want zijn turn 2 play is een Stoneforge Mystic, waar ik nu dus geen Daze mee voor heb. Vanaf dan gaat het van kwaad naar erger als er bij hem ook een Jitte, een Mother of Runes en een Serra Ascendant in het spel komen. Om de druk hoog te houden val ik met twee geflipte Delvers aan, waarvan er een uiteraard sterft aan een Serra Ascendant met bescherming van blauw. Ik krijg mijn tegenstander uiteindelijk op 6 voor zijn equipments het spel compleet overnemen en mij gestaag doodslaan.

0-1

Ondanks het feit dat Game 2 razend spannend was, heb ik er vrij weinig notities van genomen. Na een bijzonder gelijke race staan we beiden op 2 leven. Ik heb de Force voor zijn play die de balans in zijn voordeel zou doen overslaan, en slaag erin de laatste twee puntjes te drainen met Deathrite Shaman.

1-1

In de early game van Game 3 gebeurt er niet al te veel. Ik heb een Thoughtseize op hand, en bewaar die speciaal om zijn cruciale equipments te discarden. Aether Vial gooit roet in het eten, want door zijn Stoneforge Mystic aan het einde van mijn beurt in te vialen, kan hij zijn Batterskull zoeken en in zijn beurt meteen inleggen. Tot zover de Thoughtseize. Deze play houdt me nog steeds bezig, en ik zou graag wat feedback hierover krijgen. Was het correct de Thoughtseize te houden in de hoop er een equipment mee weg te halen? Of was de Aether Vial op 2 voldoende reden om aan te nemen dat mijn tegenstander de play zou doen zoals hij gebeurde, en had ik de Thoughtseize moeten gebruiken om ofwel de Stoneforge (als hij Vial niet activeert) of een Equipment (als hij Vial wel activeert en iets gaat zoeken) weg te halen? Hoedanook, Batterskull betekent tegenover mij zoals gewoonlijk game en dat is dan ook precies wat ook nu gebeurt.

1-2

 

 

Death and Taxes. Er zijn inderdaad nog zekerheden in het leven...

Daar hebben we het al: de tweede loss. Top 8 ligt na slechts drie rondes al buiten mijn bereik, en ergens voel ik er wel wat voor om te droppen. Maar zoals Erik zei: we komen uiteindelijk toch om te spelen. Dus dat doen we dan ook maar.

Ronde 4: VS RUG Delver met Young Pyromancer: 2-0 (2-2)

Precies wat ik nodig had, een leuk, ontspannen spelletje! Met 1-2 zit ik aan de lagere tafels, waar ik het op kan nemen tegen El Presidente van Magic Club Mol himself, Tom.

Wanneer ik Game 1 on the draw een Thoughtseize speel om te kijken waar ik aan toe ben, word ik niets wijzer: 2 Dazes, een Flooded Strand, een Misty Rainforest, een Polluted Delta en een Gitaxian Probe. Combo met counters? Bant? Tempo? Een Volcanic Island later besef ik dat Tom RUG Delver speelt. Veel meer zie ik echter niet. Mijn klok slaat voor 5, de zijne voor 3 en het duurt niet lang voor Tarmogoyf het pleit in mijn voordeel beslecht.

1-0

Omdat  ik niet meer voor top 8 speel, zijn de notities ook hier weer heel summier. Heeft Tom hem in Game 1 gespeeld? Heeft hij het me verteld? Ik weet alleszins dat de Gitaxian Probe dient als extra ammunitie voor een Young Pyromancer en ik board bijgevolg mijn Golgari Charms in om de tokens van het bord te ruimen. In Game 2 speelt Tom een Pyromancer die een handvol tokentjes kan maken voor hij besluit dat hij de druk hoog wil houden en aanvalt met Pyromancer. Ik trade maar wat graag met mijn Delver of Secrets en ben blij dat het aantal elemental tokens eerder beperkt is gebleven. Ik Charm de overige tokens weg en kan een Nimble Mongoose Force’n, maar moet de tweede Mongoose laten doorkomen. Zelfs met Threshold haalt die het echter niet bij de Tombstalker die ik nadien kan spelen en die de race vervolgens met verve wint.

2-0

Ronde 5: VS MUD: 2-1 (3-2)

Het vorige spelletje was precies wat ik nodig had: een snelle, ontspannen pot die ik kan winnen. Ik besluit nog wat verder te spelen en tref in ronde 5 Brenda met MUD.

Ik leer het maar niet. Mijn ongezonde voorliefde voor snelle Delvers brengt me ertoe in Game 1 een one-lander te houden met Delver en Deathrite. Naar goede gewoonte flipt de turn 1 Delver op turn 2. De mana komt goed, Deathrite draagt z’n steentje bij en ik kan spells spelen. Brenda raapt blijkbaar niets relevant, speelt nog een Chalice of the Void met 1 counter, maar kan uiteindelijk niet verhinderen dat de Insectile Aberration en Deathrite haar levenstotaal tot nul herleiden.

1-0

Game 2 zet ik op hetzelfde elan in. Een vroege Delver flipt en met Thoughtseize zie ik een hand die bestaat uit Cavern of Souls, Rishadan Port, Blightsteel Colossus en Staff of Domination. De Staff gaat weg en Delver blijft doormeppen. Wanneer ze nog maar op 3 leven staat en mijn Delver nog steeds klaar voor actie is, raapt Brenda blijkbaar net wat ze nodig heeft: een Kuldotha Forgemaster. Dankzij Lightning Greaves kan ze die ook al activeren en gaat ze op zoek naar een Platinum Emporion, waardoor haar levenstotaal niet meer kan veranderen. De laarsjes gaan op de Emporion, die nu ook al kan aanvallen en immuun is voor de Krosan Grip waar ik op dit moment de mana niet voor heb. Ze klauwt terug in het spel en zet mij dankzij Rishadan Port en Wasteland zonder mana. Trinisphere verergert de zaken alleen maar. In de hoop van de Emporion af te geraken slaag ik er in dankzij twee Deathrites de mana te maken die ik nodig heb voor een Abrupt Decay op de Greaves, in de hoop later de mana te vinden voor de Krosan Grip. Brenda heeft blijkbaar nog een Greaves op hand, en dat is game.

1-1

Een goed pak slaag is altijd goed om een mens wat nederig te houden. Ik begin meer geconcentreerd aan Game 3, dat dan ironisch genoeg nauwelijks moeilijke beslissingen van me vraagt omdat het gewonnen wordt op 1 enkele spell. Op mijn tweede beurt speel ik wat ongetwijfeld mijn beste Hymn to Tourach ooit moet zijn, wat op zich al heel wat wil zeggen (nietwaar, Maarten?). Ik slaag erin de twee enige landjes uit haar hand te halen, en Waste in mijn volgende beurt het landje dat ze al had liggen voordat ze er iets mee kan spelen.

 

Errata: "Target player discards two cards at random. Kick that player in the groin and laugh maniacally."

 

Brenda zit nu zonder mana en ik zonder klok die naam waardig, dus speel ik controle terwijl Deathrite Shaman een paar beurten voor 1 aanvalt. Uiteindelijk raapt Brenda een City of Traitors en probeert daarmee een Grim Monolith te spelen om haar terug op weg te helpen. De Monolith wordt geDaze’d, de City Waste ik. Enkele beurten later slaagt ze er dankzij een darksteel Citadel (want die is indestructible) en een Mox Diamond nog een Grim Monolith the chainen in een Metalworker.  Op het einde van de beurt Decay ik de Metalworker, zodat er ook niet meer genoeg mana is om de Monolith te untappen. Dankzij een Delver die maar niet wil flippen is mijn klok ondertussen dubbel zo snel, en Delver en Deathrite maken broederlijk zij aan zij het spel af.

2-1

Als ik na dit spel eens informeer hoe de vriendjes het doen, blijkt dat zowel Arno als Maarten nog in contention zijn voor top 8. Arno staat 3-1-1 en moet de laatste ronde winnen, Maarten is net gedownpaird waardoor hij op 4-0 niet de top 8 in kan drawen en staat nu 4-1.

Ronde 6: VS Patriot: 2-0 (4-2)

Het eerste spel van de laatste ronde is verdomd raar. We hebben allebei voldoende counters en removal om het veld van de ander leeg te houden en elkaar in topdeck-mode te brengen. Mijn Sylvan Library geeft me echter meer opties. Maar zelfs met de extra reach van de Library gebeurt er een viertal beurten niets, wanneer ik alleen landjes of discardspells zie terwijl mijn opponent niets meer in zijn hand heeft. Uiteindelijk raap ik een Tombstalker en betaal vier leven aan de Library om ook een Force of Will te rapen zodat ik een eventuele Swords to Plowshares kan counteren. Mijn tegenstander heeft zelfs die niet, en ik kan hem rustig doodslaan.

1-0

Op mijn tweede beurt van Game 2 speel ik een Hymn to Tourach. Mijn tegenstander heeft blijkbaar iets interessants in zijn hand, want hij countert met Force of Will. Omdat hij met de ene manasource die hij heeft in zijn beurt een cantrip gespeeld heeft, is hij echter volledig uitgetapped en heeft dus geen mana meer voor mijn Daze, waardoor ik hem in feite tweemaal Hymn. Wanneer hij een tweede manasource vindt kan hij de kaart die hij wou beschermen ook effectief spelen: Rest in Peace. De RIP maakt mijn Tarmogoyf en Deathrite Shaman nagenoeg nutteloos. Gelukkig zit ik al een hele tijd een Abrupt Decay te sparen voor een goede gelegenheid en kan ik ervoor zorgen dat de graveyards weer aardig vol geraken. Mijn tegenstander raapt geen business meer en sterft uiteindelijk aan Tarmogoyf.

2-0

Zo, dat is dan weer dat. Met 4-2 is de eer ten minste gered. Arno wint en is zeker van top 8, Maarten werd voor de tweede keer gedownpaird, kon weer niet drawen en verloor weer, waardoor hij net als ik 4-2 staat. Voor hem is het bang afwachten, maar door zijn ontzettend goede resistance kunnen we wel vermoeden dat als er X-2’s in de top 8 zitten, dat hij er dan zeker bij is. Met mijn jas aan en klaar om te vertrekken blijf ik even wachten op de aankondiging van de T8. Zoals verwacht zit Arno erin, en Maarten komt uiteindelijk als 6e uit de swiss. Hmmm, blijkbaar zijn er toch nog wat 4-2’s die er bij zitten. Groot is dan ook mijn oprechte verbazing als de zevende plaats wordt afgeroepen: Jeroen Van Heel. Blijkbaar zijn de twee spelers waar ik van verloren heb ook allebei top 8 gegaan en is mijn resistance na die van Maarten de beste van de x-2’s.

Voor we aan de top 8 beginnen, vraagt de judge of de spelers eventueel een split zien zitten, zodat iedereen met 60 euro naar huis kan en wie daar zin in heeft, verder kan spelen voor de byes. Gezien ik zie dat ik weer tegen de speler uit ronde 3 mag, zie ik een split meteen zitten. Ook 6 andere spelers lijkt een split best een goed idee, hetzij omdat ze eieren voor hun geld willen kiezen, hetzij ze vroeger naar huis willen kunnen gaan. Een dwarsligger (en dat is zijn goed recht, mind you) blaast deze brug echter op, en we beginnen aan de kwartfinales.

 

QF: VS Death and Taxes: 0-2

Death and Taxes is geen goede match-up en ik voel de bui al hangen. In Game 1 doe ik niet echt veel, want al snel krijgt mijn tegenstander een Stoneforge Mystic actief. In een vlaag van complete zinsverbijstering vergeet ik dat echter, en probeer ik de Stoneforge Mystic te raken met Abrupt Decay. Hij reageert door de Batterskull die hij was gaan zoeken in het spel te brengen, de Mystic gaat dood en ik zit zonder Decay voor het Germ token. Als ik correct gespeeld had, zou ik het spel misschien nog altijd niet gewonnen hebben, maar het is altijd pijnlijk wanneer je moet vaststellen dat je misplay je hier en nu net het spel gekost hebben.

0-1

Game 2 verloopt zo mogelijk nog slechter. Niet alleen slaag ik er niet in een antwoord te vinden op zijn Stoneforge Mystic into Batterskull, maar doordat hij mijn Bayou Waste en met Mangara of Corondor mijn Underground Sea verwijdert, heb ik zelfs niet eens de mana meer om een eventueel antwoord te casten als ik het al zou vinden. Ik wou dat ik kon zeggen dat ik deze kwartfinale verlies na een lang, episch duel, maar helaas, soms geeft het leven je gewoon Batterskulls.

0-2

Zo, dat was dat. Best jammer dat ik er in de kwartfinale al uit lig en geen duals voor de playset kan winnen, maar ik heb in de eerste plaats al veel geluk gehad dat ik top 8 gehaald heb en met de gewonnen Windswept Heath is mijn playset eindelijk compleet.

 

 

Wanneer het stof optrekt, blijkt dat ook Maarten en Arno hun kwartfinales helaas verloren hebben. Ook de speler die de split verhinderde, verloor van de uiteindelijke winnaar van het toernooi, Jens Ruts.

Plusjes

+ Geheel onverwacht top 8 halen.

+ Maarten en Arno die ook top 8 gaan. Proficiat aan Arno met z’n eerste top 8!

+ Magic Club Mol, voor het fijne toernooi, de gezellige sfeer en de heerlijke broodjes.

+ Benoit voor de autorit en het wachten tot de QF’s afgelopen waren.

Minnetjes

-Stoneforge Mystic en Batterskull. Maar voor wie mij een beetje kent, zal dit al geen verrassing meer zijn.